สายลมร้อน
สายลมร้อน หัวใจข้ายังร้าวรอนอยู่ใช่ไหม ผ่านเหน็บหนาวยาวนานรานร้าวใจ ยังหม่นไหม้ในฤดูร้อนค่อนขวบปี
บาดแผลใจหลายฤดูกาลที่ผันเปลี่ยน แค่หมุนเวียนตามวัฎฎะ ณ โลกนี้ มิอาจเปลี่ยนรอยหม่นไหม้ใจที่มี มิอาจเปลี่ยนใจคนดีเป็นใจเดิม
ฤดูเปลี่ยนคนก็เปลี่ยนจนแปลกกลิ่น ความคุ้นชินเมื่อชิดใกล้ในวันเริ่ม มิเหลือพอพื้นที่ใจให้ต่อเติม นับวันเพิ่มระยะทางวันห่างไกล
ฤดูกาลเปลี่ยนไปไม่สิ้นสุด มิอาจหยุดวันเก่าเก่าเอาไว้ได้ เปลี่ยนผ่านแล้วก็เลยลับมิกลับไป เหลือทิ้งไว้เพียงซากวันอันคุ้นคุย
ฤดูเปลี่ยนใจคนเปลี่ยนไปเป็นอื่น แต่ข้ากลับกล้ำกลืนฝืนจะเอ่ย เมื่อเวลามิมีค่าอะไรเลย ผ่านแล้วเอยเวลาที่มีสองเรา
เหมือนคนขังตัวเองไว้ในอดีต รอคมมีดกรีดเฉือนใจคล้ายโง่เขลา ทั้งที่รู้ว่าวันนี้ที่แนบเนา มีแต่ความว่างเปล่าเท่านั้นเอง.
เกรียงไกร หัวบุญศาล ๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๐
Create Date : 09 กุมภาพันธ์ 2550 |
|
5 comments |
Last Update : 9 กุมภาพันธ์ 2550 14:11:44 น. |
Counter : 384 Pageviews. |
|
|
|
ความหลังครั้งก่อนเก่าปวดร้าว
ขังตัวตนจนใจแข็งกร้าว
นัยตาผ่าวอุ่นชื้นขึ้นมา
------------------------- เจ้าค่ะ ---------------