โอ้หญิงสาวใยเศร้านัก
โอ้หญิงสาวใยเล่าช่างเศร้านัก เหมือนจมปรักอยู่แต่ท่ามความขื่นขม คืนผันผ่านวันเปลี่ยนไปใจระทม มิอาจข่มใจเจ้าที่ร้าวราน
สองนัยน์ตานองน้ำตาหาใช่ฝน รินรดบนแก้มนวลใสใจสะท้าน โอ้โฉมงามใยทุกข์เศร้าร้าวดวงมาลย์ จักพ้นผ่านทุกข์ทวีนี้เมื่อใด
อยากจะเป็นคนเข้าไปช่วยคลายทุกข์ จะปลอบปลุกเพื่อให้เปลี่ยนใจใหม่ โลกใบเดิมของเจ้าเศร้าเกินไป โลกกว้างใหญ่ยังงดงามในความจริง
เพียงมองผ่านม่านน้ำตาเมื่อฟ้าใหม่ ทางยังไกลให้ก้าวลบร้าวทิ้ง ลืมฝันเก่าลืมไปอย่าได้ประวิง สงบนิ่งทำใจใหม่ไม่อาวรณ์
เจ้าทุกข์เพราะเหตุใดไม่อยากรู้ เพียงอยากอยู่เคียงใกล้เจ้าไปก่อน อยู่เพื่อคอยปลอบเจ้าคลายร้าวรอน เจ้าทุกข์ร้อนใดใดให้บรรเทา
มิได้หวังมากมายไปกว่านี้ เพียงไมตรีมีต่อกันในวันเหงา อย่าได้หวาดระแวงใดให้แนบเนา เคียงข้างเจ้าชั่วขณะนะคนดี.
เกรียงไกร หัวบุญศาล ๓๐ มกราคม ๒๕๕๐
Create Date : 30 มกราคม 2550 |
|
10 comments |
Last Update : 30 มกราคม 2550 19:11:03 น. |
Counter : 516 Pageviews. |
|
|
|