ขอโทษที่หายไป ขอโทษที่หายไป ความจำเป็นกักไว้ในคอกขัง จึงหัวใจก็ไร้ซึ่งพลัง ทรุดลงนั่งทบทวนใจรวนเร แท้ข้าเป็นเช่นใดหนอใจข้า ฤาอ่อนล้าเกินไปจึงไขว้เขว จึงทำให้ดูคล้ายคล้ายใจเกเร ทนว้าเหว่กับรักเก่าอยู่เนานาน จึงสร้างคอกขึ้นขังดั่งปิดกั้น โลกข้านั้นพอแค่นี้มิฝันหวาน จักจมอยู่ในท่ามความทรมาน มิอยากสานใยต่อก่อฝันใด ทรมานตัวเองเกรงพ่ายแพ้ หากยืนขึ้นโดยแน่วแน่แก้ตัวใหม่ ความผิดหวังครั้งก่อนยังหลอนใจ มิกล้าฝันต่อไปไกลเกินจริง. เกรียงไกร หัวบุญศาล ๑๒ ธันวาคม ๒๕๕๐   Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2550 3 comments Last Update : 7 กุมภาพันธ์ 2550 17:55:19 น. Counter : 342 Pageviews. Share Tweet

หนาวนัก หนาวนักหนาวเมื่อเข้า..............ฤดูหนาว อกสั่นใจหวั่นราว....................ป่วยไข้ หนาวใคร่ใฝ่ฝันดาว..................ดวงหนึ่ง คืนเปลี่ยวหวังแค่ให้................อยู่ใกล้ดาวฝัน หวั่นใจเพียงแค่ได้..................ใฝ่หวัง ฝันใฝ่ใจพ่ายพัง.....................หม่นเศร้า ผิงไฟแค่ไออัง.......................มิอุ่น............ใจนา หนาวยิ่งเฝ้ารุกเร้า...................สะท้านห้วงหฤทัย หนาวใจเจ้าห่างร้าง.................แรมไกล พรากจากฝากใจใคร...............จากนี้ เหมือนตายจากพรากไป..........ทุกภพ อกสะท้านวานช่วยชี้...............ช่องให้คลายระทม เกรียงไกร หัวบุญศาล ๑๔ ธันวาคม ๒๕๔๙   โดย: เกรียงไกร (huaboonsan ) 7 กุมภาพันธ์ 2550 17:57:06 น.

โดย: Boyne Byron 8 กุมภาพันธ์ 2550 14:55:09 น.

ขอโทษที่หายไป ความจำเป็นกักไว้ในคอกขัง จึงหัวใจก็ไร้ซึ่งพลัง ทรุดลงนั่งทบทวนใจรวนเร ************** โดนใจจัง เพราะเป็นเช่นนั้นบ่อย ๆ เวลาผ่านนานเท่าใด ที่หัวใจสร้างกำแพงอย่างแข็งขัน เป็นเช่นใดกันหนอดวงตะวัน ยังงดงามไหมจันทร์คืนวันเพ็ญ   โดย: บุษบามินตรา 9 กุมภาพันธ์ 2550 11:13:23 น.