สมาชิกใหม่ในบ้านอย่างแฮมเตอร์ทำให้ชีวิตของเหมียวเปลี่ยนไปเด็กใหม่ตัวเล็ก ตาใส หน้าซื่อ อ้อนเก่งกว่าเมี้ยวเป็นพันเท่า ไม่ต้องคลุกเคล้าคลอเคลียแค่ยืดตัว ชูสองมือ กะพริบตาปริบๆ เท่านั้นแหล่ะ...ใครเห็นก็กรี๊ดกร๊าดกันทุกคน

"น่าเอ็นดูหลาว" สาวน้อยนางหนึ่งแผดเสียงเอ็นดู จนเหมียวแสบแก้วหู จะน่าเอ็นดูอะไรปานนั้น เด็กหญิงคนนั้นมากับเพื่อน 2-3 คน ติดกันหลายวัน แล้วหายหน้าไป คนอื่นเปลี่ยนหน้ามาเอ็นดูหลาวกันอีก พอมีคนมาดูแล้วเอ็นดูหลาวทีไร เจ้าพวกนี้ก็หายหน้าไปทันที...แล้วก็มีตัวใหม่มา วันนี้เพิ่งมีเจ้าตัวขาวปลอด ตัวสีส้มขนฟูตรงกระพุ้งแก้มย้ายเข้ามาใหม่

เมี้ยวถอนใจ...มันน่าเอ็นดูตรงไหน คุยด้วยก็ไม่คุย เล่นอยู่ได้ทั้งวัน นายหัวก็ขลุกอยู่แต่ตรงนั้นทั้งวันเหมือนกัน คอยป้อนข้าวโพด แตงกวา เมล็ดทานตะวัน ทีละตัว ทีละเม็ด...
สรรหาของเล่นสารพัดชนิดมาให้ทั้งล้อหมุน บันไดเวียน ท่อลอด โอ๊ย...เอาใจกันเหลือเกิน แล้วที่ร้ายกว่านั้น
แฮมเตอร์พวกนี้ยังได้ย้ายมาอยู่หน้าห้องนายหัวเปิดประตูเข้าออกก็ได้เห็น

"ไปไกลๆ เลย" เป็นประโยคที่ได้ยินเป็นประจำ เวลาย่องเข้าไปดูเจ้าตัวน้อย แค่จะดูว่ามันเล่นอะไรกันเท่านั้นเองน่ะนายหัว...เมี้ยวจึงได้แต่นั่งดูแฮมเตอร์ในตู้ปลาอยู่ห่างๆ

"ไอ้เหมียว" นายหัวผู้ชายเท้าสะเอวเรียก เมี้ยวเงยหน้าขึ้นดูว่านายหัวเรียกทำไม "ถ้าลูกแกขายดีอย่างนี้นะคงไม่โดน
ฉีดยาคุมจนอ้วนเป็นหมูดอก ดูเอาสิ แฮมเตอร์เพิ่งพามาขายไม่ทันไรปาเข้าไปเกือบ 20 ตัวแล้ว ลูกแกกว่าจะขายออกแทบจะต้องแถมข้าว แถมปลา"

ลูกตากลมเบิกกว้าง คนบ้านนี้ชอบถากถางกันเสียจริง ยิ่งนายแม่นะหัวขบวนเชียวแหละ

"เอาเลยเหมียว" นายแม่มาแล้วไง "บอกหวยให้แม่นะ เอาหวยชุดเลย หนูตัวละร้อยสองร้อยแม่จะซื้อให้กินวันละตัว"

เหมียวเบือนหน้าหนี คงเชื่อได้ดอก จับหนูมาทีไร ชิงคาปากกันทุกที แล้วยังว่าเหมียวทำบาปอีก

"คนเรานี่ก็แปลก" นายแม่เลิกสนใจแมวที่ทำตัวอ่อนล้มกลิ้งหวังให้คนเหยียบ "หนูตัวอิ๊ด สองร้อย สามร้อยยังซื้อลง ทีแมวน่าเอ็นดูจะตาย จับหนูก็ได้ ไม่สกปรก ยกให้ฟรีกลับไม่มีใครเอา"

จริงด้วย...จริงด้วย...เมี้ยวตะโกนสนับสนุน แล้วกลิ้งตัวหลุนๆ ไปหานายแม่รีบมุดหัวเข้าขัดนิ้วโป้งถูซอกหู
ซอกคอ เป็นการยืนยันว่าเห็นด้วยร้อยเปอร์เซ็นต์

"มันน่ารักนี่แม่ ไม่ร้องโวยวายขอข้าวกินเป็นวณิพกนะ"
แน่ะ...ไม่วายแขวะกันอีก นายหัวหยิบเมล็ดข้าวโพดมาป้อนโชว์ เจ้าตัวเล็กตะกายขึ้น คำนับปลกๆ รับเมล็ดข้าวโพดจับสองมือลอกเปลือกแกะกิน น่ารักน่าชังแค่นั้นแหละ...นายแม่ก็น่าเอ็นดูหลาวกะเขาบ้าง ชิงข้าวโพดไปช่วยป้อนตัวอื่นๆ ทิ้งให้แมวนอนหงายพุงเก้ออยู่บนพื้น

งอนแล้วนะ...สะบัดหางฟาดพื้นผัวะ ไม่มีใครสนใจ
อีกที...ยังอีก อีกที...ตามใจ แล้วอย่ามาง้อนะ

เหมียวผลุดลุกอย่างขัดใจไปที่ชามข้าว อีกแล้ว...ตั้งแต่เจ้าตัวเล็กพวกนั้นมาอยู่ อาหารเม็ดน่าเบื่อพวกนี้ก็ตามมาด้วย มันอร่อยอยู่หรอก แต่สู้ปลาปิ้ง ปลานึ่ง ปลาทอดไม่ได้ เนื้อปลาฟูๆ คลุกข้าวจนเนียน...เหมียวกินหมดชามทุกที

กินก็ได้...อิ่มแล้วจะได้นอน แดดบ่ายอ้อมไปข้างบ้าน มีไม้พาดรางน้ำเป็นแนวกำลังจะอุ่นขึ้นทีละน้อย น่านอนที่สุด

"กินแล้วนอน งานการไม่รู้จักทำ" นายแม่ตามมาราวีอีกจนได้ เหมียวโงหัวขึ้นดูอย่างเหนื่อยใจ "มันดีตรงนี้แหละ
ด่ามัน ว่ามัน ยังรู้จักหันมาฟัง"

แค่นันเอง...คุณความดีของเหมียว หนีมานอนไกลๆ ก็แล้ว นอนเฉยๆ ก็ยังว่า...อย่ามากวนได้ไหม เหมียวจะนอน มันฟาดหางกับพื้นไม้แล้วหลับตาไม่สนใจฟ้าดิน