นวนิยาย Novels
<<
พฤศจิกายน 2549
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
16 พฤศจิกายน 2549
/*-*/*-*/*-*/ อีกด้านหนึ่งของ ความ ดื้อ /*-*/*-*/*-*/
พวกเสื้อแดงเชียงใหม่ ถามจริง มึงรักเชียงใหม่ หรือรักนายหัว(ขวด)ของมึงกันแน่?
/*-*/*-*/*-*/ ไม่มีการเริ่มต้นใด ที่ง่ายไปเสียทุกอย่างหรอก /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/*-*/*-*/*-*/*-*/*-*/*-*/*-*/ --- ล า อ อ ก ---/*-*/*-*/*-*/*-*/*-*/*-*/*-*/*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ หนักใจเรื่องหมาข้างบ้าน กับคนเลี้ยง ที่คิดจะขู่ผมด้วยลูกปืน... /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ Charice pemPengco กับแรงบันดาลใจ ระดับผู้ใหญ่สะดุ้ง /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ ไอเดียหนะเหรอ ไม่ตาย กรูก็คิดใหม่ได้ (เรื่อยๆ) เฟ้ย! /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ คนขับแท็กซี่ ผู้มีฝัน /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/ สนทนาปัญหาโลกแตก กับ Kijjaz แห่ง Monotone Group /*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ What's goin' on? God's only know.../*-*/*-*/*-*/
.........................................นี่เราทำอะไรอยู่?.........................................
/*-*/ คืนอันชวนเคลิ้ม และเสียงปลายสายจากชายขี้เหงา (แถมเมารักมานิดๆ) /*-*/
/*-*/โปรดรับทราบด้วยนะครับว่า นี่คือบล็อกส่วนตัว มิใช่บล็อกตอบปัญหารถยนต์ (เรียนคุณ Mama&OngOhm)/*-*
มีนาคม เดือนแห่งความวุ่นวายที่แสนเหงา
....................................ศุกร์ บ้าๆ ของคน บวมๆ คนหนึ่ง..................................
..................................ใจเขา ใจเรา......................................
/*-*/*-*/*-*/ ในที่สุด เพลงใหม่เพลงแรกของผมในรอบ 4 ปี ก็เสร็จสิ้น! /*-*/*-*/*-*/
/*-*/การลาจาก อันน่าจดจำ กับการเดินทางต่อของชาวไทย / และ/ "ช่วยเลิกพูดจากับผมแบบนี้เสียทีเหอะ" /*-*/
/*-*/*-*/*-*/ การเดินทาง บทใหม่ ที่กำลังจะเริ่มขึ้น /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ รักแห่งสยาม...กับความไม่น่าจะเป็นที่เกิดขึ้นไปซะแล้ว /*-*/*-*/*-*/
......................................................?.............................................
/*-*/*-*/*-*/ หรือนี่จะเป็น ต้นตอของความรู้สึก? /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ ผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆเลย /*-*/*-*/*-*/
ความรู้สึกตอนนี้.....และชีวิตช่วงนี้
/*-*/*-*/ โฆษณา ที่หลอนนนนนนนน จิตเหลือเกิน เจ้าหุ่นบ้า /*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ กู เกลียด พ่อ กู ชิบหายเลยในบางที /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/ กูเกลียด ไอ้พวก "รากหญ้าเกรียนๆ" /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ กลับมาเปิดบล็อกอีกครั้ง ในวันที่ทุกอย่างคงไม่เหมือนเดิม /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ เ บื่ อ ว้ อ ย /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ ความจริงคือสิ่งไม่ตาย เข้าใจไหม /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ ปูมิโกะ จัง......./*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ สำรวจหัวใจ จนพบ อะไรๆ ชวนให้คิด /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/..................ไม่รู้จริงๆ......................../*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ ขี้ใจน้อย......? /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ อีกด้านหนึ่งของ ความ ดื้อ /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ หยุด ไม่ได้ แล้วละ งั้น ก็ รักเลยแล้วกันนะ /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/ รายงานสด เท่าที่พอจะอัพเดทได้ จากสถานการณ์ คืนวันนี้ 20 กันยายน 2549 /*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ บทสวดแผ่เมตตา ถึงพวกที่มาด่าผมในห้องรัชดา /*-*/*-*/*-*/
/*-*/ ถึงผมจะหยาบคายที่ปาก แต่ไม่ได้หยาบคายที่สันดานชั่วเหมือนหัวควยของจุลินทรีย์บางตัว! /*-*/
/*-*/*-*/*-*/ รถมีปัญหา หรือคนกันแน่ที่มีปัญหา ? /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/ Toyota Corona ทะเบียน ฉน.3691 กทม ไม่ทราบว่าจะรีบไปเคารพศพบุพการีคุณเหรอครับ? /*-*/
/*-*/*-*/*-*/ ถึงหนุ่มน้อย ผู้น่ารักคนนั้น คนที่ทำให้ผมเดินดู MotorShow อย่างเป็นสุข/*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ Munich : คุณแก้แค้นแล้ว...ได้อะไรบ้าง? /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ ว่าด้วยเรื่องของ "ตัวเหี้ย ในห้องรัชดา" /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ เบื่อ 23.50 น. @ 31/12/2005 /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ ส่งท้ายปี กับเรื่องดีๆ ที่ยังมีให้คำนึง /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ Fortuner และความวุ่นวายต่างๆ จากมุมมองของผม และคำด่าถึงไอ้เกย์ gboard บางตัว/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ ว่าด้วยเรื่องของผม กับ HONDA /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ ถ่ า น ห ม ด /*-*/*-*/*-*/
ถึง (ห)มารผจญ...ทุกตัว
ขอด่าคน "ที่คิดว่าตัวเองเก่งและแน่"
2005_04_26_เส้นทางสายดนตรี ที่ขาดหายไป
2005_04_12_เรื่องลับๆ อันแสนจะปวดขมับ
2005_03_31_เมฆดำที่กำลังเคลื่อนคล้อย
2005_02_24_ชีวิตหลังความตาย.....?
2005_02_09_เส้นทางสายเปลี่ยว
2005_01_28_ ค ว า ย
2005_01_23_สำนึกสาะรณะ สำนึกส่วนรวม กับ สำนึกส่วนตัว
วันดีๆอีกวัน กับ
2005_01_04_วันนี้ (5 ม.ค) ทดลองขับ Mazda 3 ที่คลื่นวิทยุ AM1269 บ่าย 2 โมง ยาว 2 ชม. ครับ
2004_12_31_ประกาศถึงการเปลี่ยนแปลงในชีวิตกระผม
2004_12_24_ขอเจิม ประเดิมบ้านใหม่
/*-*/*-*/*-*/ อีกด้านหนึ่งของ ความ ดื้อ /*-*/*-*/*-*/
ช่วงนี้เหนื่อยมากครับ
ไม่ได้นอนติดกัน หลายคืน
และเริ่มมีผลกระทบต่อสุขภาพอย่างชัดเจนแล้ว
ทั้งความอ่อนเพลีย สมองไม่แล่น
และอาการที่มีอวัยวะภายในบางอย่าง บริเวณเอวด้านซ้าย
เต้นตุ๊บๆ ชัดเจนยิ่งขึ้น
อย่างไรก็ตาม ช่วงนี้ ถือเป็นช่วงเวลาที่สาหัสที่สุดอีกช่วงหนึ่งที่ผมจะต้องผ่านพ้นไปให้ได้
เพราะจากสิ่งที่ต้องทำตอนนี้ ผมว่า สาหัสทีเดียว
เนื่องจาก สัปดาห์หน้า ท่านอาหมูของผมจะเดินทาง
ไปญี่ปุ่น
ผมก็เลยต้องรับหน้าที่ทำรายการแทน
ซึ่งนั่นไม่มีปัญหาแต่อย่างใด
นั่นหมายความว่า ตั้งแต่วันศุกร์นี้ ผมจะทำรายการยาวจนถึงวันอังคารที่ 28 พฤศจิกายน รวดเลย
โดยจะได้หยุดพักแค่ 2 วัน นั่นคือ วันจันทร์ที่จะถึงนี้ รวมทั้งวันอาทิตย์ที่ 26 ที่ไม่ใช่คิวของผม
แต่......สิ่งที่คาดคิดไว้ก่อนแล้วว่าสักวันมันจะต้องเกิด
ก็เกิดขึ้นจนได้
เมื่อเย็นวันนี้ ผมกับคุณแม่ เพิ่งตัดสินใจ admit คุณพ่อ เข้าไปนอนในโรงพยาบาลบางนา
ให้หมอดูอาการครับ
เพราะจากที่ดูอยู่ตอนนี้ ถือได้ว่าหนักหนาสาหัสที่สุดตั้งแต่ที่เคยเจอมา
1. เบาหวานขึ้นตา อันนี้ทรงตัว ระดับน้ำตาลอยู่ที่แถวๆ 90-97
2. ไตเสียไปครึ่งนึง อันนี้ต้องดูอาการกันต่อ
3. ความดันโลหิต คือจากที่มันสูง ตอนนี้ กินยาลดยวามดันมากถึง 4 ขนาน จากหมอต่างคน
จนมันต่ำมากในระดับน่ากลัว และได้งดยาลดความดันไปหมดแล้วในตอนนี้
4. ลิ้นหัวใจรั่ว
5. อาการล่าสุด ที่เกิดขึ้นหลังจากรับยาเรื่องโรคหัวใจมาเมื่อวันศุก ร์ก็คือ "โลหิตจาง"
ถือว่าโชคดี ที่คุณพ่อมาป่วยหนัก ในช่วงหลังจากการย้าย
สำนักงานของบริษัทคุณพ่อ เสร็จสิ้นลงพอดีๆ
ไม่เช่นนั้น คงหนักหนากว่านี้
เพราะในช่วงก่อนหน้านี้ ก็มีอาการให้หวาดเสียวอยู่บ้างเหมือนกัน ตั้งแต่วันอาทิตย์ที่แล้ว
ซึ่งผมต้องเผ่นแผ็วไปดูอาการคุณพ่อที่หน้ามืดในออฟฟิศใหม่
ในระหว่างดูแลการขนย้าย
จากนั้น อาการก็ยังทรงตัวอยู่
เรื่องราวหลักๆ เกิดขึ้นตั้งแต่วันศุกร์ที่ผ่านมา
คุณพ่อไปพบหมอ เพื่อเดินสายพาน
ตรวจเช็คเรื่องของหัวใจ
และตั้งแต่รับยามาทานในวันนั้นเป็นต้นมา
อาการก็ทรุดลงอย่างรวดเร็วฉับพลันมาก
ถึงขนาดว่า วันเสาร์ที่ 11 กำลังเดินทางไปจัดรายการวิทยุ
ปรากฎว่าลูกน้องที่ออฟฟิศคุณพ่อโทรมาบอกว่า ให้รีบไปดูอาการคุณพ่อโดยด่วน
จนผมต้องรีบเปลี่ยนเส้นทาง และโทรไปขอลาพัก 1 วันกับอาหมู
และพอวันจันทร์ อาหมูก็นำเรื่องของคุณพ่อมาเล่าออกอากาศ
ซึ่งต้องขอกราบขอบพระคุณมา ณ โอกาสนี้ด้วยครับ
สำหรับคำแนะนำต่างๆ
คุณพ่อได้รับฟังในวันนั้นอยู่ด้วยพอดีครับผม
และได้ฝากขอบคุณอาหมูมาด้วยเช่นกันครับ
แต่ 2 วันมานี้ อาการไม่สู้ดี และทรุดลงอย่างรวดเร็ว
คือ เรื่องของอาการหน้ามืด และเวียนหัว พร้อมจะเป็นลมได้ทุกเมื่อ
เบาหวิว เหนื่อยง่าย แค่เดินธรรมดา ก็ยังเดินลำบากมาก ถึงขั้นต้องพยุงกันแล้ว
แต่เจ้าตัว ดื้อรั้นสุดๆ ปากยังบอกว่าไหว แต่ร่างกายหมดแรงไปนานแล้ว
พอวันนี้ มีนัดกับหมอ ฟังผลเลือด เรื่อง ไต บ่าย 4 โมง กำลังจะออกไปฟังผล
ที่ทำงานคุณพ่อก็โทรมาบอกผม ซึ่งตอนนั้นนั่งทำงานอยู่ที่บ้านว่า ตอนนี้ถึงขั้น อาเจียนอย่างหนัก
ใครเห็น สภาพ ต่างพากันบอกว่า ทำไมไม่พาไปหาหมอ
ก็ได้แต่บอกว่า ตั้งใจจะพาไปแล้ว และนัดกับหมอแล้ว แต่เจ้าตัวดื้อมาก!
ดื้อขนาดที่ ทั้งผม คุณแม่ และคุณอา ซึ่งมาช่วยดูแลกิจการด้วยนั้น เรา 3 คนต่างพากันนั่งปรับทุกข์กันอย่างเมามันส์ ในสิ่งที่ได้เจอมา
ขณะกำลังนั่งพิมพ์อยู่นี้
ผมกับคุณแม่ กลับมานอนพักที่บ้าน เพราะต่างคนต่างเหนื่อยกับงานของแต่ละคน
ส่วนคุณพ่อ ตอนนี้ นอนให้เลือดอยู่ที่ รพ. ครับ
ยังรู้สึกผิดเหมือนกัน ที่ไม่ได้ไปนอนค้าง เฝ้าดูอาการ
แต่พอจะรู้ตัวว่า ไปนอนที่นั่น ผมก็ทำอะไรไม่ได้มากไปกว่า เป็นกำลังใจให้พ่อก็เท่านั้น
นั่นหมายความว่า ผมจะต้องเข้าไปช่วยดูแลกิจการคณพ่อชั่วคราว จนกว่าจะคุณพ่อจะออกจากโรงพยาบาล ซึ่งตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าเมื่อ่ไหร่...
นี่ดีแต่ว่า ทะยอยเคลียร์งานของ Thaidriver และงานนอก
งานประจำ ที่จะต้องรับงานกันทุกมอเตอร์โชว์ และมอเตอร์เอ็กซ์โป ด้วยแล้ว
ยังเหลือ จ๊อบนอก อีกสองจ๊อบ งานแรก ต้องรีบทำโดยด่วน ค้างมา 2 สัปดาห์แล้ว
อีกงานหนี่ง ยังพอจะยืดเวลาออกไปได้เรื่อยๆ
และทั้งหมดนี้ คือผลจาก ความ "ดื้อ" ของคุณพ่อ
ดื้อที่ไม่ไปหาหมอ ทั้งที่เราพร้อมจะพาไปหาหมอกันแล้ว
แต่เจ้าตัวดื้อดึงไม่ยอมไป
เป็นอีกบทเรียนหนึ่งที่อยากจะขอฝากให้กับทุกคนที่ได้มาอ่านบล็อกของผมว่า
ถ้าเป็นอะไร ให้รีบไปหาหมอ
และ ถ้าคนรอบข้างของคุณ มีอาการอะไรไม่สู้ดี
ก็ให้รีบไปหาหมอทันที
อย่าปล่อยทิ้งไว้ เพียงเพราะคิดว่า มันคงไม่เป็นไรหรอก
เพราะนั่นอาจสายเกินไป.....
ถ้าช่วงนี้ ผมพูดจาแปลกๆไป
หรือมีอะไรที่มันไม่เหมือนผมในแบบที่คุณเคยรู้จัก
ก็โปรดให้อภัยกันล่วงหน้าไว้ได้เลยครับ
-----------------------------
ลป. Fat Festival 6 จบลงไปแล้ว
ผมได้เจอทั้งสิ่งที่ไม่คาดจะได้เจอ (คนที่อยากจะเจอ
แต่ไม่ค่อยได้มีวงโคจรชีวิตมาเจอกัน)
และสิ่งที่คาดไว้แล้วว่าต้องเจอ (ปฏิกิริยาของคนที่ไม่สนใจว่าจะยังมีเราอยู่บนโลก)
ป้าเจี๊ยบ วรรธณา
และพี่มิก เชษฐา รวมทั้ง กิจจ๊าด ก็ยังคงเป็นมิตรที่มีแต่
สิ่งดีๆ และความรู้สึกดีๆให้ เฉกเช่นเคย (ขอบคุณมากครับผม)
ลป.2 ยิ่งนับวัน ยิ่งรู้สึกดีกับกล้วยมากขึ้น
แต่...พอกล้วยเครียดเรื่องงานที พี่อดกังวลไม่ได้จริงๆ...
Create Date : 16 พฤศจิกายน 2549
Last Update : 16 พฤศจิกายน 2549 0:25:09 น.
11 comments
Counter : 965 Pageviews.
Share
Tweet
สู้อ่าคับ
โดย: โจ๋ (
red_fox_jo
) วันที่: 16 พฤศจิกายน 2549 เวลา:0:28:04 น.
ต้องขอบอกว่าทำใจค่ะ... เมื่ออายุมาขึ้น โรคภัยไข้เจ็บย่อมถามหา แม้แต่ตัวเราก็ไม่พ้นค่ะ
ยิ่งคนแก่ดื้อด้วย เหมือนพ่อเดี๊ยนเป๊ะเลย ไม่ยอมไปหาหมอ
แต่โรคของคุณพ่อคุณก็หลายอย่างอยู่ (เหมือนแม่เดี๊ยน)
แต่ทั้งหมดนี้.. ขึ้นอยู่ที่กำลังใจด้วยค่ะ
กำลังใจดี อยู่ได้อีกนานค่ะ สู้ๆ น๊า
เหนื่อยต้องทน .. แล้วจะพ้นไปด้วยดี
นี่แหล่ะ รสชาติชีวิต
โดย: เงาะประป๋อง (
yonanjung
) วันที่: 16 พฤศจิกายน 2549 เวลา:0:40:57 น.
ตอนนี้คุณคงต้องอึดสักพัก
ทั้งเรื่องงาน เรื่องบ้าน...มากมาย
ฟังแล้วเหนื่อยแทน..อดทนนะคะ
ขอให้คุณพ่ออาการดีขึ้นไวๆนะคะ
แล้วก็อย่าลืมดูแลสุขภาพตัวเองนะคะ
โดย:
gluhp
วันที่: 16 พฤศจิกายน 2549 เวลา:7:16:00 น.
มาอ่านบล๊อคคุณจิมมี่..มองเห็นภาพตามเหมือนในโฆษณาตอนนี้เลยค่ะ..
ดูแลท่าน ก่อนที่จะไม่มีให้ดูแล..
โดย:
TsuTaYa
วันที่: 16 พฤศจิกายน 2549 เวลา:10:31:04 น.
ขอให้คุณพ่อ สุขภาพแข็งแรงในเร็ววันนะครับ
โดย:
REX-REX
วันที่: 16 พฤศจิกายน 2549 เวลา:13:19:13 น.
เอาใจช่วยให้คุณพ่อพี่จิมมี่หายป่วยไงไงนะครับ
โดย:
หลานยายจุล
วันที่: 28 พฤศจิกายน 2549 เวลา:23:28:48 น.
ดูแลคุณพ่อตามที่หมอแนะนำแหลค่ะดีที่สุด ถ้ามีอาการผิดปกติอย่านิ่งนอนใจจริงๆ ไม่งั้นจะเสียใจแบบเราอีกคน
โดย:
สงสารน้องออส
วันที่: 6 ธันวาคม 2549 เวลา:20:53:28 น.
มีปัญหาบางอย่างที่คล้ายกันครับคุณจิมมี่ คุณพ่อผมก็ไม่ยอมไปพบหมอ หรือให้หมอมาตรวจที่บ้าน ลองใครนำมา คุณพ่อจะโกรธ จะไม่พอใจรุนแรง
คุณพ่อของผมอายุมากแล้วครับ ท่านอ้วน ท่านจะไม่ยอมไปไหน แม้จะออกนอกบ้าน ก็ไม่ยอมไปครับ ท่านเดินของท่านเอง ไม่ใช้ไม้เท้า ทำอะไรทุกอย่างด้วยตนเอง ห้ามใครไปช่วย (นิสัยเหมือนกับตอนยังเป็นหนุ่ม) มีอารมณ์ค่อนข้างอ่อนไหว โกรธคนง่ายถ้าไม่ได้อะไรดังใจ มักจะพูดแบบโกรธเสียงดัง
ผมเองที่เป็นห่วง คือเป็นห่วงสุขภาพ เพราะท่านอายุมากน่ะครับ (อายุ 90) พ่อยังไม่เคยไปนอนโรงพยาบาลเลย และไม่เคยไปตรวจสุขภาพเลย สมัยหนุ่มๆ ท่านแข็งแรงมากและทำงานกลางแจ้ง
ผมก็พยายามใช้วิธี หาอาหารบำรุงมาให้ และมาเยี่ยมบ่อยๆ (แต่เมื่อมาถึง พ่อก็ไม่ค่อยคุยหรอกครับ หากซักหรือพูดคุยบ่อยๆ พ่อจะรำคาญและโกรธอีก) ที่ทำอยู่ก็ทำได้เท่านี้แหละครับ
โดย:
yyswim
วันที่: 18 ธันวาคม 2549 เวลา:14:01:22 น.
สู้ ๆ นะคะ ขอให้คุณพ่อดีขึ้นเร็ว ๆ
โดย:
Susie
วันที่: 19 ธันวาคม 2549 เวลา:20:04:09 น.
แวะมาเยี่ยมครับ ขอให้คุณพ่ออาการดีขึ้นนะครับ
โดย:
Mr.Submarine
วันที่: 22 ธันวาคม 2549 เวลา:17:44:20 น.
ขอให้คุณพ่อหายเร็วๆ นะคะ
โดย:
Im onair
วันที่: 23 ธันวาคม 2549 เวลา:23:38:32 น.
Name
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Opinion
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
JIMMY
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
?
]
ge-or-ge
Mr. Fusion
มรกตนาคสวาท
ton99
หมาร่าหมาหรอด
panumas05
HeaVeN BeLL
Gun !!
จอมแก่นแสนซน
lady deathstrike
new kid in town
Tamaraw
เกย์หงุดหงิด
mm_takky
justopor
น้องชายคนเล็ก
นายเซอร์ ซูปเปอร์น้ำข้น
Jele
red_fox_jo
Karin^_^!!!
ถัง
-3_บาท_50-
lustful
merveillesxx
GayKrub
shame_of_sins
TzOzOzN
GondoraS
mamacup
Webmaster - BlogGang
[Add JIMMY's blog to your web]
Bloggang.com
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
