นวนิยาย Novels
<<
กุมภาพันธ์ 2548
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
10 กุมภาพันธ์ 2548
2005_02_09_เส้นทางสายเปลี่ยว
พวกเสื้อแดงเชียงใหม่ ถามจริง มึงรักเชียงใหม่ หรือรักนายหัว(ขวด)ของมึงกันแน่?
/*-*/*-*/*-*/ ไม่มีการเริ่มต้นใด ที่ง่ายไปเสียทุกอย่างหรอก /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/*-*/*-*/*-*/*-*/*-*/*-*/*-*/ --- ล า อ อ ก ---/*-*/*-*/*-*/*-*/*-*/*-*/*-*/*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ หนักใจเรื่องหมาข้างบ้าน กับคนเลี้ยง ที่คิดจะขู่ผมด้วยลูกปืน... /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ Charice pemPengco กับแรงบันดาลใจ ระดับผู้ใหญ่สะดุ้ง /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ ไอเดียหนะเหรอ ไม่ตาย กรูก็คิดใหม่ได้ (เรื่อยๆ) เฟ้ย! /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ คนขับแท็กซี่ ผู้มีฝัน /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/ สนทนาปัญหาโลกแตก กับ Kijjaz แห่ง Monotone Group /*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ What's goin' on? God's only know.../*-*/*-*/*-*/
.........................................นี่เราทำอะไรอยู่?.........................................
/*-*/ คืนอันชวนเคลิ้ม และเสียงปลายสายจากชายขี้เหงา (แถมเมารักมานิดๆ) /*-*/
/*-*/โปรดรับทราบด้วยนะครับว่า นี่คือบล็อกส่วนตัว มิใช่บล็อกตอบปัญหารถยนต์ (เรียนคุณ Mama&OngOhm)/*-*
มีนาคม เดือนแห่งความวุ่นวายที่แสนเหงา
....................................ศุกร์ บ้าๆ ของคน บวมๆ คนหนึ่ง..................................
..................................ใจเขา ใจเรา......................................
/*-*/*-*/*-*/ ในที่สุด เพลงใหม่เพลงแรกของผมในรอบ 4 ปี ก็เสร็จสิ้น! /*-*/*-*/*-*/
/*-*/การลาจาก อันน่าจดจำ กับการเดินทางต่อของชาวไทย / และ/ "ช่วยเลิกพูดจากับผมแบบนี้เสียทีเหอะ" /*-*/
/*-*/*-*/*-*/ การเดินทาง บทใหม่ ที่กำลังจะเริ่มขึ้น /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ รักแห่งสยาม...กับความไม่น่าจะเป็นที่เกิดขึ้นไปซะแล้ว /*-*/*-*/*-*/
......................................................?.............................................
/*-*/*-*/*-*/ หรือนี่จะเป็น ต้นตอของความรู้สึก? /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ ผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆเลย /*-*/*-*/*-*/
ความรู้สึกตอนนี้.....และชีวิตช่วงนี้
/*-*/*-*/ โฆษณา ที่หลอนนนนนนนน จิตเหลือเกิน เจ้าหุ่นบ้า /*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ กู เกลียด พ่อ กู ชิบหายเลยในบางที /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/ กูเกลียด ไอ้พวก "รากหญ้าเกรียนๆ" /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ กลับมาเปิดบล็อกอีกครั้ง ในวันที่ทุกอย่างคงไม่เหมือนเดิม /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ เ บื่ อ ว้ อ ย /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ ความจริงคือสิ่งไม่ตาย เข้าใจไหม /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ ปูมิโกะ จัง......./*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ สำรวจหัวใจ จนพบ อะไรๆ ชวนให้คิด /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/..................ไม่รู้จริงๆ......................../*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ ขี้ใจน้อย......? /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ อีกด้านหนึ่งของ ความ ดื้อ /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ หยุด ไม่ได้ แล้วละ งั้น ก็ รักเลยแล้วกันนะ /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/ รายงานสด เท่าที่พอจะอัพเดทได้ จากสถานการณ์ คืนวันนี้ 20 กันยายน 2549 /*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ บทสวดแผ่เมตตา ถึงพวกที่มาด่าผมในห้องรัชดา /*-*/*-*/*-*/
/*-*/ ถึงผมจะหยาบคายที่ปาก แต่ไม่ได้หยาบคายที่สันดานชั่วเหมือนหัวควยของจุลินทรีย์บางตัว! /*-*/
/*-*/*-*/*-*/ รถมีปัญหา หรือคนกันแน่ที่มีปัญหา ? /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/ Toyota Corona ทะเบียน ฉน.3691 กทม ไม่ทราบว่าจะรีบไปเคารพศพบุพการีคุณเหรอครับ? /*-*/
/*-*/*-*/*-*/ ถึงหนุ่มน้อย ผู้น่ารักคนนั้น คนที่ทำให้ผมเดินดู MotorShow อย่างเป็นสุข/*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ Munich : คุณแก้แค้นแล้ว...ได้อะไรบ้าง? /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ ว่าด้วยเรื่องของ "ตัวเหี้ย ในห้องรัชดา" /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ เบื่อ 23.50 น. @ 31/12/2005 /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ ส่งท้ายปี กับเรื่องดีๆ ที่ยังมีให้คำนึง /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ Fortuner และความวุ่นวายต่างๆ จากมุมมองของผม และคำด่าถึงไอ้เกย์ gboard บางตัว/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ ว่าด้วยเรื่องของผม กับ HONDA /*-*/*-*/*-*/
/*-*/*-*/*-*/ ถ่ า น ห ม ด /*-*/*-*/*-*/
ถึง (ห)มารผจญ...ทุกตัว
ขอด่าคน "ที่คิดว่าตัวเองเก่งและแน่"
2005_04_26_เส้นทางสายดนตรี ที่ขาดหายไป
2005_04_12_เรื่องลับๆ อันแสนจะปวดขมับ
2005_03_31_เมฆดำที่กำลังเคลื่อนคล้อย
2005_02_24_ชีวิตหลังความตาย.....?
2005_02_09_เส้นทางสายเปลี่ยว
2005_01_28_ ค ว า ย
2005_01_23_สำนึกสาะรณะ สำนึกส่วนรวม กับ สำนึกส่วนตัว
วันดีๆอีกวัน กับ
2005_01_04_วันนี้ (5 ม.ค) ทดลองขับ Mazda 3 ที่คลื่นวิทยุ AM1269 บ่าย 2 โมง ยาว 2 ชม. ครับ
2004_12_31_ประกาศถึงการเปลี่ยนแปลงในชีวิตกระผม
2004_12_24_ขอเจิม ประเดิมบ้านใหม่
2005_02_09_เส้นทางสายเปลี่ยว
วันว่าง หรือเมื่อปฏิบัติภาระกิจในตารางแต่ละวันเสร็จสิ้นแล้ว
บางครั้ง ผมก็จะเหมือนไอ้เพิ้ง....คือจะเรียกว่า อีเพิ้ง ก็คงจะใช่ที่ เพราะมิได้ถือเพศเป็นอิสตรี ดังนั้น ไอ้เพิ้ง
จึงดูเข้าทีและเหมาสมกว่า
บางที คุณอาจจะเคยเห็นมาบ้างกระมังครับ
ไอ้เพิ้งตัวอ้วนๆ 1 ตัว เดินแบกเป้เป็นบ้าหอบฟาง
อยู่บนฟุตบาธริมถนน
บางที ผมก็เดินไปเรื่อยๆ เดินแบบที่ไม่รู้ว่าจะไปไหนต่อจริงๆ
----------------------------
อันที่จริง
ผมควรจะคุ้นได้แล้วนะ
เพราะนับตั้งแต่ 7-8 ปีที่แล้ว ที่ผมเลือกเดิน
บนเส้นทางสายเปลี่ยวเส้นนี้
ผมไม่เคยมีใครที่เคยเจอประสบการณ์แบบที่ผมเจอ
มาเป็นต้นแบบให้ผมมาก่อนเลย
เส้นทางเส้นนี้
มีเรื่องราวหลากหลายรูปแบบรออยู่
บางเรื่อง ไม่เคยมีใครจะเจอมาก่อนผม
ผมเลยต้องประสบเข้ากับตัวเองก่อนจะไปสอนคนอื่น
นั่นจะว่าไป ก็เป็นเรื่องดี ที่ทำให้เราได้เรียนรู้
ในสิ่งที่คนอื่นไม่ได้มีโอกาสเรียนรู้
แน่นอนว่ามีทั้งความสนุกและความทุกข์คละเคล้ากันไป
(แต่ที่น่าเศร้ายิ่งกว่าคือ
ประสบการณ์ที่คนอื่นเขาเรียนรู้กันมาหมดทั้งโลกแล้ว
ผมไม่ค่อยได้มีโอกาสจะเรียนรู้กับเขาเลยเนี่ยสิ?)
เอิ๊กๆ
เอาเถอะครับ
นั่นไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอก และผมก็ไม่ได้กังวลอะไร
กับมันเท่าไหร่
เพราะผมเองก็หลงทางไปหลงทางมาอยู่พักใหญ่
จนตอนนี้ ถึงแม้ว่า จะมั่นใจแล้วว่า
ได้เลือกเดินมาบนเส้นทางที่ถูกต้องเหมาะสม
กับตัวเองที่สุดแล้ว
แต่บางครั้ง เพลงของคุณวิยะดา โกมารกุล
ก็ยังคงลอยมาให้ได้ยินมาแต่ไกล
"ยัง ยังไม่ชิน ใจมันยังไม่ชิน
กกับตอนนี้ ที่ว่างเปล่าอยู่คนเดียวยังไม่คุ้นในใจ
กว่าใจจะชิน มันเมื่อไหร่ มันจะนานเท่าไหร่
อยากจะลืมความเหงาใจแต่ทำไม ใจถึงไม่ยอมลืม
ได้สักที...."
เพลงต่อมาที่ลอยเข้ามา
คงหนีไม่พ้นเพลงของคุณอัศนี และวสันต์ โชติกุล
"ได้อย่างก็ต้องเสียอย่าง"
บางครั้ง ผมเหมือนยืนอยู่ตรงกลาง
ระหว่างแนวทางความคิดของคน 3 คน
คนหนึ่ง ไปในแนวทางหนึ่งอย่างเด่นชัดและรุนแรง
คนหนึ่ง ไปในแนวทางตรงกกันข้ามกับคนแรก
ในหลายเรื่อง แม้จะไม่ทุกเรื่อง แต่ก็ยากจะคุยรู้เรื่อง
คนหนึ่งที่เหลือ ไปในแนวทางที่บางส่วนคล้ายคนแรก
บางส่วนคล้ายคนที่สอง แต่เป็นของตัวเอง
ที่น่าปวดหัวคือ
คนทั้งสาม ในบางครั้ง พยายามดึงผมให้เป็นไปในทางที่เขาต้องการโดยที่เขาไม่รู้ตัว
บางที คนเป็นวัยวุฒิและคุณวุฒิสูงนั้น มักมีแนวทางความคิดของตัวเอง
มันก็คงยากหน่อยที่จะทำให้ความคิดจากตัวเราเอง
เป็นที่ยอมรับ
บางครั้ง มันเลยเหมือนกับการที่เราต้องเดินบนเส้นทางสายเปลี่ยว
เอาเถอะ
ถึงวันนี้ เราไม่รู้ว่ามันจะไปหยุดตรงไหน
แต่สุดท้าย ปลายสุดเส้นทางของทุกคนมันก็เหมือนกันหมดละครับ
ขึ้นอยู่กับว่า คุณจะเดินไป ทางไหนและอย่างไร
เท่านั้น
เพราะเส้นทางชีวิตของเราทุกคน
ก็คือเส้นทางสายเปลี่ยว .....
----------------------
แต่เรื่องน่าเศร้ายิ่งกว่าที่ผมเพิ่งได้ค้นพบหลังจากเขียน blog วันนี้เสร็จคือ
ทั้งหมดที่เขียนให้คุณได้อ่านวันนี้
ผมไม่สามารถจะเขียนทุกความรู้สึกของผม
ให้คุณได้อ่านกันได้
มันน่าเศร้าที่ท้ายที่สุดแล้ว
แม้แต่พื้นที่ ที่เขาสงวนให้ให้เป็นพิเศษเฉพาะของคุณ
ไว้จัดการกกับมันได้อย่างอิสระเสรี
แต่คุณกลับไม่อาจทำอะไรได้อย่างเสรี
อย่างที่มันควรจะเป็น
ใช่ โลกนี้มันมีขอบเขต
แต่ ที่ผมเขียนนี้ มันยังไม่ถึงขอบเขตแห่งเสรีภาพ
การแสดงความเห็นที่ผมตั้งไว้เลย
หนักกว่านั้นคือ
ถ้าเปรียบเป็นน้ำในแก้ว
มันก็แค่ 15% ของแก้วเท่านั้นเองจากสิ่งที่คิดอยู่
คุณว่าน่าเศร้าไหมละ!
ที่ต้องทรยศต่อความรู้สึกของตัวเอง?
ความจริงในโลกนี้ โหดร้ายมากกว่าที่เราคิด
เราทุกคนมีส่วนล้วนแล้วแต่ทำให้มันโหดร้าย
ทั้งตัวเรา ทั้งคนรอบข้าง
พอแค่นี้ดีกว่า อัพเดทมากกว่านี้ มีหวังไม่จบ
Create Date : 10 กุมภาพันธ์ 2548
Last Update : 10 กุมภาพันธ์ 2548 0:12:20 น.
9 comments
Counter : 690 Pageviews.
Share
Tweet
ผมก็เครียดครับ
สู้ๆละกันพี่ ยังไงก็พี่น้อง(ในรัชดา)นะพี่
โดย: แคบหมูเมืองแพร่ IP: 203.150.217.112 วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:0:08:03 น.
ใจเย็นๆครับ บางครั้งมันก้แบบนี้แหละ อย่าไปคิดมาก
โดย: AJ IP: 210.203.188.150 วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:0:11:08 น.
เอานะพี่ ผมว่ามันอยู่ที่หลาย ๆ อย่างด้วยแหละ อย่าไปซี ๆ
โดย: aZ@ZeI_ ^^ IP: 61.91.219.12 วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:0:21:32 น.
-*- อย่าคิดมากครับ เด๋วจะแก่เร็วเหมือนป๋ม
โดย: mm_takky (mm_takky
) วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:2:52:32 น.
เข้าใจนะคะ
โดย: ตุ๊กตารอยทราย
วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:5:45:31 น.
เหนจะจริง บางครั้งคนเราไม่สามารถทำตามใจตัวเราเองได้ทั้งหมด จริงๆค่ะ
โดย: prncess
วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:8:50:40 น.
คำพูด คือกรงขังของฅวามคิด...
โดย:
นู๋เองง่ะ
วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:3:49:47 น.
จิ๋มหมี่
สบายดีใช่ไหม ไม่เจอกันนานมากนะ
อ่านแล้วคาดว่าแกยังอ้วนเหมือนเดิม หื่นเท่าเดิม
ยังคงจำวันที่แกเดินอ้วนๆ เข้ามาเยี่ยมชั้นที่บำรุงราษฎร์ได้อยู่
หวังว่าคงไม่ลืมกันจ้ะ
โดย: Lady IP: 61.90.61.52 วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:16:25:55 น.
ง่ำ
สวัสดีครับจิมมี่
โดย: mongolia IP: 203.113.81.68 วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:13:00:28 น.
Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
JIMMY
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
?
]
ge-or-ge
Mr. Fusion
มรกตนาคสวาท
ton99
หมาร่าหมาหรอด
panumas05
HeaVeN BeLL
Gun !!
จอมแก่นแสนซน
lady deathstrike
new kid in town
Tamaraw
เกย์หงุดหงิด
mm_takky
justopor
น้องชายคนเล็ก
นายเซอร์ ซูปเปอร์น้ำข้น
Jele
red_fox_jo
Karin^_^!!!
ถัง
-3_บาท_50-
lustful
merveillesxx
GayKrub
shame_of_sins
TzOzOzN
GondoraS
mamacup
Webmaster - BlogGang
[Add JIMMY's blog to your web]
Bloggang.com
สู้ๆละกันพี่ ยังไงก็พี่น้อง(ในรัชดา)นะพี่