มีนาคม เดือนแห่งความวุ่นวายที่แสนเหงา
มีนาคม เป็นเดือนที่ชวนให้ตระหนก
จู่ๆ งานก็ถาโถมเข้ามาเป็นบ้าคลั่ง
ใจหนึ่งก็ดีใจ ว่าอย่างน้อยมีตังค์ใช้ล็อตใหญ่ๆ
แต่อีกใจหนึ่งก็ยังรู้สึกแปลกๆกับตัวเองอยู่
บางที มีคนถามว่า งานเยอะอย่างนี้ ยังเหงาอีกเหรอ?
ก็ตอบตรงๆไปว่า อืม ใช่
ก็ทำไงได้ เรามันเกิดมา ไม่เหมือนกับใครอื่นเขาเอาหลายอย่าง
แต่มองในมุมกลับ
การที่เราต่างออกมาจากใครๆ มันคือเรื่องที่น่าดีใจอย่างที่สุด
ที่เบื้องบนมอบมาให้กับเรา
เพราะเราจะได้เจอในสิ่งที่ต่างจากชาวบ้านชาวช่องเขา
ได้เห็นมุมมองอะไรหลายอย่างมากมายที่ต่างออกไป
และ มันทำให้เราโตขึ้น โตขึ้นไป โตขึ้นไปเรื่อยๆ
ผู้คนที่ผ่านเข้ามามากมาย นามบัตรหลากหลายที่ยื่นเข้ามา
สุดท้ายวันนี้ มันไม่มีค่า ทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้า ถึงกาลเวลาที่ล่วงเลยไป
เจ้าของนามบัตรบางคน ที่เคยมีตำแหน่งใหญ่โต
สุดท้ายก็โดนโรคภัยรุมเร้า
บางคน ตำแหน่ง น่าจะดี
แต่ปลอมวุฒิการศึกษา จนแทบไม่น่าเชื่อ
ท้ายสุด กลับไปได้ดีที่สายการเงิน...
บางคน เหมือนหายสาบสูญกันไปจากชีวิต (ซึ่งก็ดเีแล้ว ที่เขาหายไป เพราะไม่มีค่าอะไรให้เราจดจำ)
เราทุกคน เลือกจำ เลือกเก็บ เลือกคบผู้คนที่เราอยากคบได้
อยู่ที่ว่า เราจะกล้าเลือก หรือเปล่า?
แต่ทั้งๆที่ผมพูดประโยคข้างบนนี้จบลงไป
คำถามในใจที่แอบซ่อนอยู่ ก็ออกมาเคาะประตูถาม
แล้วคนที่เค้าจะเลือกเราไปใช้ชีวิตกับเขา
คนที่ไม่เพียงแต่เขาที่ยินดี หากแต่เราก็ยินดีด้วย นั่นละ?
อยู่ที่ไหนกัน?
ยังมีผู้คนอีกมากมาย ที่ยังคงตามหาใครสัึกคน
บางทีการเดินทางที่ดูเหมือนไม่มีทางรู้จุดสิ้นสุดนั้น
มันก็มีเสน่ห์ และให้ความรู้สึกดี กว่าการที่ได้รู้จุดสิ้นสุด
-----------------------------
Create Date : 23 มีนาคม 2551 |
Last Update : 23 มีนาคม 2551 12:40:31 น. |
|
6 comments
|
Counter : 805 Pageviews. |
|
|
|
|
ปกติเข้าบล๊อกนี้ไม่ได้นี่นา แหะ แหะ
เห็นมีข่าวว่ามีงานพบปะที่พารากอน เสียดายเป็นวันที่ไม่ว่าง
ไม่งั้นผมต้องขอไปดูตัวเป็นๆ
เพราะเป็นคนรุ่นนี้ที่กำลังจะมีบทบาทในอนาคต
ถ้าพูด งง ๆ อย่าตกใจคร้าบ หุหุ