ฟิค พี ก้อง >> เมื่อไหร่ก็รักคุณ ตอนที่ 11.3 เมื่อ... มี Special Part ข้าว – ก้อง 3

“พี่ก้อง จะไปไหน มานี่เลย ยังกลับไม่ได้ !!”

งานเลี้ยงอำลาหัวหน้า ที่จะย้ายไปอยู่โรงพยาบาลอื่น ทุกคนในแผนกถือโอกาสจัดไปพร้อม ๆ กับ เลี้ยงต้อนรับการกลับมาของพี่ก้องไปด้วยเลยทีเดียว แต่คนที่ได้รับการเลี้ยงต้อนรับนี่สิ รีบร้อนไปไหนล่ะนั่น...

“จะรีบไปไหนอะ อยู่อีกแป๊ปนึงสิ กะลังสนุก ๆ เลย เอ๊ะ ! หรือว่าแอบมีกิ๊กโทรตาม ข้าวงอนจริง ๆ นะคะ” ทำให้ยิ้มได้อีกแล้ว... ดีใจที่คำพูดของข้าวทำให้ได้เห็นรอยยิ้มน่ารักของพี่ก้องอีกแล้ว หึ .. โอ๊ย !! แต่ไม่แค่ได้ยิ้ม ข้าวยังได้ของแถม เป็นแรงตี ที่หน้าผากอีกทีนึงด้วยนี่สิ

“ทะลึ่ง ๆ เดี๋ยวจะโดน”

“เดี๋ยวจะโดน อะไรกันเล่า !! โดนไปแล้วเนี่ย เจ็บด้วย” ชิส์ !! พี่ก้องใจร้าย !!

“ก็พูดอะไรล่ะ เป็นผู้หญิงนะข้าว ระวังตัวบ้าง”

“ เฮ้อ ! ผู้ชายหัวโบราณ”
ข้าวไม่แค่พูดแซวหรอก จับมือฉุดแขน “ทอม” ซึ่งตอนนี้ เปลี่ยนเป็น “ผู้ชายหัวโบราณ” ไปเรียบร้อยแล้ว ให้แน่น ๆ เตรียมลากเข้ากลับไปในงาน

“หัวโบราณ ก็ปล่อยพี่ได้แล้ว”
พี่ก้องทำเสียงดุ แต่ก็ยังมีอมยิ้มนิด ๆ แปลว่าโกรธไม่จริงหรอก

“ไม่ปล่อย !! หัวโบราณ แล้วใครบอกว่าไม่ชอบล่ะคะ”

พี่ก้อง ทำตาโต กลมแบ๊วว มองข้าวแบบตะลึง ๆ พูดไม่ออก

“ล้อเล่นหรอกค่า !! ข้าวไม่รู้ว่าพี่ก้อง นัดใครไว้รึเปล่า แต่แขกไม่ได้รับเชิญของข้าว อยู่ด้านขวา ที่แปดนาฬิกาค่ะ” พี่ก้อง นิ่งไปนิด ก่อนจะแกล้งทำเป็นหัวเราะกลบเกลื่อน หันไปมองตามที่ข้าวบอก

“จริง ๆ ด้วย งั้นเข้าไปข้างในกันก่อนเถอะ !! ข้าวโอเคใช่มั้ย” นี่ไงล่ะ !! ความน่ารักของผู้ชายคนนี้ ... อ่อนโยน และห่วงใยคนอื่น

วันนั้น....ข้าวพูดคำที่ตัดสินใจจะพูดออกไป ตอนแรกพี่ก้อง ก็ทำหน้าเหวอ เหมือนตกใจเอามาก ๆ กับคำพูดของผู้หญิงที่เพิ่งจะเจอกันครั้งแรก แต่เมื่อข้าวตัดสินใจจะลองเสี่ยงเชื่อใจคน ๆ นี้ดูแล้ว เรื่องราวต่าง ๆ ที่ไม่เคยเล่าให้ใครฟัง ก็หลั่งไหลตามออกมาเอง... แล้วคงเป็นครั้งแรกเลยมั้ง ที่คนอย่างข้าว ชนมนต์ ได้รู้สึกภูมิใจในการตัดสินใจของตัวเองได้ซะที ว่านี่จะเป็นครั้งแรกรึเปล่าที่ข้าวตัดสินใจด้วยตัวเอง แล้วไม่พลาด ...

... เพราะทั้งสีหน้า และแววตาของผู้ชายคนนี้ บอกได้ว่าไม่ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดแค่ผ่าน ๆ ไป ความรู้สึกเข้าใจ ความรู้สึกเจ็บปวด ไปกับข้าว ที่ฉายออกมาทางแววตา บอกได้ว่าคน ๆ นี้ ไม่ใช่แค่คนที่ฟังความทุกข์ของคนแปลกหน้า แล้วแกล้งทำหน้าเศร้าไปด้วยเพื่อให้คน ๆ นั้นสบายใจ แต่ข้าวรับรู้ได้ “พี่ก้อง” รู้สึกเจ็บปวดไปกับเรื่องราวที่ได้ยินจริง ๆ จากวันนั้น ถึงวันนี้ ความช่วยเหลือที่ได้มา มันไม่เคยเป็นแบบขอไปที พี่ก้อง ช่วยเหลือ และห่วงใย อย่างจริงใจ ... สายตาที่มองมามันบอกแบบนั้น เวลาไม่ใช่เรื่องสำคัญ เพราะประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมา .. กับบางคน แม้ใช้เวลามาทั้งชีวิต ข้าวยังหาสิ่ง ๆ นั้น ไม่เจอเลยด้วยซ้ำ...

................................................


“พี่ก้อง นั่งยิ้มคนเดียว คิดถึงใครอยู่น่ะ ใช่ข้าวรึเปล่า”

ผู้ชายหน้าใส ในชุดขาวแบบเดียวกับข้าว นั่งเหม่อยิ้มเล็กยิ้มน้อย อยู่คนเดียว ถึงใคร ๆ จะบอกว่าพี่ก้อง ยังไม่มีแฟน ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับสาว ๆ ที่ไหน แต่บางครั้งเวลาเผลอ ๆ ข้าวก็แอบเห็นหนุ่มหน้าใส คนนี้ทำท่าทางแปลก ๆ ให้น่าสงสัยอยู่เรื่อย ข้าวทิ้งตัวลงนั่งเก้าอี้ตรงข้าม อย่างสบาย ๆ ชะโงกหน้าเข้าไปถามใกล้ ๆ ให้คนเหม่อตกใจเล่น

“ยิ้มอะไรกันข้าว ตาฝาดแล้ว พี่นั่งดูรายการเคสคนไข้อยู่ต่างหาก” พี่ก้องสะดุ้ง แต่ก็แกล้งเฉไฉทำเป็นมองชาร์จในมือไปซะงั้น

“โอเค้ ไม่ยอมรับ ก็ไม่เป็นไรค่ะ แต่อย่าให้ข้าวจับได้จัง ๆ ก็แล้วกันนะพี่ก้อง” คาดโทษไว้ก่อน พี่ก้องตวัดตามองข้าว แล้วทำท่าเหมือนคิดอะไรคนเดียวอีกแล้ว ชักยังไง ๆ แล้วนะเนี่ย เดี๋ยวก็อมยิ้ม เดี๋ยวก็หน้าแดง

“นั่นไง พี่ก้อง ยิ้มเขินอีกแล้วอะ คราวนี้หน้าแดงด้วย จะปฏิเสธยังไงคะ ก็อยู่กันสองคนแค่นี้”

เพราะข้าวพูดดักคอไว้ เลยได้เห็นท่าทาง น่ารัก ๆ ของพี่ก้อง ที่ทำปากพะงาบ ๆ แบบคนเถียงอะไรไม่ออก และข้าวจะต้อนพี่ก้องได้จนมุมแล้วเชียวแต่พี่รสนาก็เข้ามาซะก่อน พี่ก้องก็เลยแกล้งพูดไปเรื่องอื่นอีกจนได้ แต่ไม่เป็นไร ยังไงวันหยุดนี้ข้าวก็จะได้ไปบ้านพี่ก้องแล้ว ยังไงก็ต้องสืบให้รู้ให้ได้แหละว่าพี่ก้องมีใครซ่อนเอาไว้รึเปล่า !!

......................................


เพราะต้องอยู่เวรดึกด้วยกัน แล้วข้าวก็เพิ่งได้รู้ว่าพี่ก้องคนเก่ง ขับรถไม่เป็น เป็นโอกาสเหมาะสุด ๆ เลยที่ข้าวจะได้มาส่งพี่ก้อง โชคชะตาเล่นตลกแล้วนะเนี่ย !! บ้านข้าวกับพี่ก้อง อยู่ใกล้ ๆ กันนี่เอง ทำไมน้า ถึงไม่ได้เจอกันซะที ถ้าก่อนหน้านี้เป็นโชคชะตาเล่นตลก ต่อไปข้าวจะทำให้เรื่องระหว่างเราเป็นพรหมลิขิต จะดีมั้ยน๊า ข้าวยิ้มกับตัวเอง ขับรถเพลิน ๆ ฟังเพลงสบายอารมณ์เมื่อนึกถึงคนที่กำลังจะได้เจอหน้า แต่พอเลี้ยวรถเข้าถนนที่จะตัดผ่านไปทางบ้านพี่ก้อง ก็เห็นผู้ชายสองคนกำลังยื้อข้อมือกันอยู่ริมถนน


อ๊ะ !! พี่ก้องนี่นา !! แล้วทำไมมายืนฉุดกระชากลากถือ จับมือถือแขนกับชายหนุ่มให้เป็นที่น่าสงสัยอะไรอยู่แถวนี้กัน


ปี๊น ปี๊น !!..... เสียงบีบแตรรถของข้าว ทำให้สองมือนั้นปล่อยออกจากกัน
“มาทำอะไรอยู่ตรงนี้คะ พี่ก้อง” ข้าวส่งเสียงทักทายไปก่อน

ต้องพยายามทำตัวร่าเริง และพูดคุยให้เป็นปกติ ไม่ให้พี่ก้องรู้สึกว่าข้าวกำลังจับตามองคนที่พี่ก้อง แนะนำว่าเป็นเพื่อนและผู้ชายคนนั้นแนะนำสำทับมาอีกรอบว่า

“สวัสดีครับ เรียกพี่พี ก็ได้นะ เพราะพี่น่ะ เป็นเพื่อน ‘สนิท’ ของพี่ก้อง” ‘พี่พี’ ผู้ชายหน้าตาท่าทางดี รอยยิ้มมีเสน่ห์ น่าค้นหา แต่ ดูท่าทางแล้ว คงจะร้าย และเจ้าชู้ไม่เบา คำว่า ‘สนิท’ ที่เน้นเป็นพิเศษนั้น ดูเหมือนจะเป็นสารที่ส่งมาให้ข้าวเป็นพิเศษ เหมือนกันซินะ ได้เลย !!


“ข้าวค่ะ .... เป็นน้อง ... น้องคนสนิท ที่ทำงานพี่ก้องค่ะ ดีใจจังที่ได้รู้จักเพื่อนพี่ก้อง” ข้าวยกมือใหว้พี่พี มารยาทต้องมาก่อน ถ้าข้าวมองผิดไป จะไม่ดีทีหลังแน่ เพราะพี่พี คนนี้ เป็นเพื่อนสนิทพี่ก้องด้วยนี่นะ ......

บรรยากาศ ระหว่างพี่ก้อง กับพี่พี ไม่ธรรมดา อย่างที่ข้าวคิดจริง ๆ ด้วย ถึงพี่ก้อง จะทำตัวปกติ แต่ระหว่างข้าวกับพี่พี ข้าวรู้สึกได้ ว่าต่างฝ่ายต่างหยั่งเชิงกันและกันอยู่ ถึงจะรู้สึกช็อคเล็ก ๆ แต่ก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่ ที่พี่ก้องจะมีผู้ชายมาชอบ สิ่งที่ยังไม่แน่ใจ และต้องรู้ให้แน่ชัดให้ได้ ก็คือ ความรู้สึกของพี่ก้อง กับสถานภาพของ ทั้งสองคนนี้ ว่าจะเป็น แค่ ‘เพื่อนสนิท’ ตามความหมายที่พี่ก้องบอกข้าว หรือว่า “เพื่อนสนิท” ในความหมายที่สายตาพี่พีส่งมากันแน่ ……

......................................

และแล้ว วิธีที่ข้าวเลือกใช้มาหาคำตอบ มันก็ให้คำตอบกับข้าวได้จริง ๆ ทั้งความรู้สึกของพี่ก้อง สถานภาพของพี่ก้องกับพี่พี และ สุดท้ายความรู้สึกของตัวข้าวเอง ...

ภาพที่เห็นทางกระจกหลัง ไม่ได้ทำให้แปลกใจมากนัก เพราะหลายวันที่ผ่านมาข้าวพยายามกระตุ้นและสังเกตพี่ก้องมาตลอด แต่ที่ทำให้รู้สึกทนไม่ได้คือ สายตาของ ผู้ชายที่ทำให้พี่ก้องต้องทำหน้าเศร้า สายตาไม่ยอมแพ้คู่นั้นที่มองตรงมาเหมือนรู้ว่าข้าวยืนมองอยู่ที่ตรงนี้ ....

....รู้ว่ามีคนอื่นมองอยู่ แต่ก็ยังกล้าจูบกับพี่ก้องต่อหน้าคนอื่นอย่างนั้นเหรอ


....รู้ว่าคนอื่นมองอยู่ ยังกล้าทำ โดยไม่คิดถึงเกียรติพี่ก้อง


ถ้าคนที่มองอยู่ตรงนี้ ไม่ใช่ข้าว แล้วเป็นคนอื่นเอาเรื่องนี้ไปพูด พี่ก้องจะเป็นยังไง พี่พี คนนั้นน่ะ !!คิดถึงสถานะ คิดถึงที่ยืนของพี่ก้องบ้างมั้ย คิดถึงผลกระทบรอบตัวพี่ก้องบ้างรึเปล่า และที่สำคัญเค้าคิดไปถึงความรู้สึกพี่ก้อง ถ้าเกิดต้องเจอกับเรื่องแบบนั้นรึเปล่า ถ้าต้องเจอกันสายตาที่มองมาอย่างสงสัยกับเสียงซุบซิบนินทา จากที่ทำงาน เค้าคิดบ้างมั้ยว่าสภาพจิตใจพี่ก้องจะเป็นยังไง....ผู้ชายที่ดูท่าทางเพลบอยร้าย ๆ คนนั้น มีความจริงใจให้พี่ก้องของข้าวบ้างรึเปล่า ทำไมถึงทำแบบนี้ !!


ข้าวสตาร์ทรถ พร้อมกับที่ตัดสินใจได้แล้วเหมือนกัน จนกว่าจะรู้ว่าคนที่ได้สิทธิ์ยืนข้าง ๆ พี่ก้อง มีความจริงใจให้พี่ก้องหรือเปล่า ... จนกว่าจะถึงวันนั้น ข้าวนี่แหละ !! และจะช่วยปกป้องพี่ก้องเอง ....

มาแล้วค่า ตามที่บอก นาน ๆ จะทำได้ตามที่พูดไว้ซักที ทิ้งช่วง 11 วันไม่นานเนาะ แหะ แหะ จบไปจนได้ค่ะ กับความในใจของน้องข้าว เป็นไปตามที่คิดกันไว้บ้างรึเปล่า บอกกันบ้างนะคะ 555

เด้วตอนหน้า ก็จะกลับมาสู่ภาค เวอ พีก้อง เหมือนเดิมแล้วค่ะ แล้วก็สปอยด์เรียกน้ำย่อยนิดนุงส์ ว่า อีก 2 ตอน ก็จะถึงตอนที่จารอคอยอยากจะเขียนแล้ว 555555555555555555555555 หัวเราะยาวเหยียด ไปแล้วค่ะ

รอคอยเม้นท์ จาก ผู้อ่านทุกท่าน ตาปริบ ๆ นะคะ ขอบคุณคนอ่านทุกคนที่ทำให้มีฟิคนี้มาเป็นเวลา 8 เดือนแล้ว ยาวนานดีนะคะ ลาแล้วค่า

 

Create Date : 16 มกราคม 2554		18 comments
Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2554 22:53:30 น.
Counter : 773 Pageviews.
Share Tweet