@@ ซึมเศร้าหลังคลอด @@

คลอดลูกแล้วทำไมชีวิตมันหม่นหมองหว่า


หลังจากที่ใช้ชีวิตหลังคลอดแบบชิวๆ ที่โรงพยาบาลเกือบสิบวัน เพราะวันๆ ก็นอนแล้วก็เดินไปให้นมลูก แถมลูกก็เลี้ยงง่ายเชียว หลับทั้งวัน เรามีหน้าที่แค่ปลุกมากินนมแล้วก็กลับห้อง โอ๊ย เลี้ยงลูกง่ายจะตายไป ไอ้ที่เคยได้ยินว่าซึมเศร้าหลังคลอดเนี่ย สงสัยตัวเองจะไม่เป็นวุ้ย โชคดีจัง

แต่ชีวิตจริงมันไม่ใช่หง่ะ พอออกจากรพ.วันแรกเท่านั้นแหล่ะ ความสับสนก็เริ่มเข้ามา แถมกลางคืนก็หลับๆ ตื่นๆ ทั้งคอยให้นมลูก ทั้งเป็นห่วงสารพัด กลับบ้านผ่านมาได้แค่สองวัน ตัวเองก็เจอเข้าแล้วกับภาวะซึมเศร้า

โอ๊ย ทำไมชีวิตรันทดขนาดนี้นะไหนจะเจ็บแผลอยู่ ไหนจะอุ้มน้องไหม ไหนจะอดนอน ไหนจะเครียดเรื่องลูก กินอิ่มหรือเปล่า ทำไมลูกไม่นอน ทำไมลูกหายใจดัง โอ๊ยย ปัญหาลูกร้อยแปด แถมจะออกไปไหนก็ไม่ได้ อยากทำอะไรก็ทำไม่ได้ ชีวิตส่วนตัวหายไปเฉยๆ ในพริบตาเลย วันๆ ต้องหมกมุ่นกับลูกแบบไม่ทันตั้งตัว ทำให้อยู่ดีๆ ก็คิดว่าชีวิตไม่มีความหมายขึ้นมาเฉยเลย แบบว่านี่ฉันต้องเลี้ยงลูกอยู่บ้านไปตลอดชีวิตเหรอเนี่ย อยากไปเดินห้าง ความรู้สึกว่าอยากทำอะไรก็ทำไม่ได้อีกต่อไปแล้ว ยิ่งคิดแบบนี้ยิ่งมีผลต่อจิตใจใหญ่เลย กลายเป็นไม่อยากอาหาร กินอะไรก็ไม่อร่อย ดูทีวีก็ไม่สนุก ที่สำคัญ ไม่ได้หัวเราะเลย และก็เบื่อทุกอย่างไปหมดเลย แต่เพราะรู้ตัวเองว่ามีอาการซึมเศร้า เลยไม่เคยวีนใครหรือโกรธสามีแบบไม่มีเหตุผลเลย โชคดีไปอย่างนึง นอกจากนั้นก็พยายามเล่าความรู้สึกให้สามีฟังด้วยว่าเป็นอะไรอยู่ ซึ่งเค้ารับรู้และเข้าใจมากขึ้น

ความเครียดพุ่งสูงขึ้นในสัปดาห์ถัดมาโดยเฉพาะอย่างยิ่ง การโดนขังอยู่ในบ้าน แม่สามีไม่ยอมให้ออกไปไหน ไม่ยอมให้ทำอะไรเลย เลยยิ่งเครียดใหญ่เลย เพราะตัวเองชอบออกไปเจอโลกข้างนอกบ้าง เครียดจนต้องโทรไประบายกับเพื่อนๆ น้ำตาไหลไปคุยไป ขนาดนั้นเลย ไม่น่าเชื่อว่าตัวเองจะมีวันนี้เลยหง่ะ แบบว่าชีวิตก่อนท้องและตอนท้อง ชิวๆ มาก ไม่เคยเครียดมากมายจนร้องไห้เลย ขนาดทำงานหนักให้ตายก็เครียดแป๊ป หาอะไรอร่อยๆ กินก็หายแล้ว

นอกจากเครียดเรื่องลูกแล้ว บางทีอึดอัดเรื่องโน้นเรื่องนี้ เช่น เรื่องแม่สามีความเห็นเรื่องเลี้ยงลูกไม่ตรงกันบ้าง ทำให้นอนไม่หลับไปตั้งสองคืน คราวนี้ยิ่งเครียดหนัก เพราะอดนอนแล้วอาการจะยิ่งแย่ ต้องปรึกษาคุณหมอสาวไทยใจดีที่อยู่ในญี่ปุ่น (น้อง nadasousou นั่นเอง) ซึ่งคุณหมอคนสวยก็ค่อยๆ วิเคราะห์ปัญหาแล้วช่วยหาวิธีแก้แบบไม่ต้องไปหาหมอหรือต้องใช้ยา

คุยกับคุณหมอเสร็จทำให้รู้ว่า จริงๆ แล้ว ตัวเองลึกๆ คงโกรธน้องไหมนั่นเอง ที่ทำให้ชีวิตเปลี่ยนไป แต่ไม่ได้โกรธแบบเกลียดนะ แบบรักไปโกรธไปไง แต่ตัวเองไม่รู้ตัวหรอก รักลูกจะตาย แต่ก็แอบโทษลูกไม่ได้ว่าทำให้ชีวิตเปลี่ยนไปนั่นเอง พอรู้เหตุแล้ว คุยกับออย (เพื่อนที่ญี่ปุ่น) อีกยิ่งทำให้รู้เลยว่า เป็นเพราะกลัวตัวเองจะเลี้ยงลูกไม่ได้ คือถ้ามีคนมาช่วยเลี้ยงลูกแล้ว ความเครียดก็จะลดน้อยลงไปเยอะเลยหล่ะ นี่ถ้าอยู่เมืองไทย คิดว่าเบบี้บลูคงไม่ได้แอ้มแน่ๆ เพราะตัวช่วยเพียบ

หลังจากสัปดาห์ที่สามเป็นต้นมา อาการก็ดีขึ้นเรื่อยๆ อาการหมดหวังท้อแท้หายไปหมดแล้ว ยังกลับมาคิดเลยว่าตอนนั้นทำไมถึงเศร้าขนาดนั้นหว่า ช่วงนี้กลับมาเป็นคนเดิมแล้ว “เห็นอะไรก็อยากกิน” ฮิฮิ และก็เริ่มกลับมาชอบดูหนังดูโทรทัศน์อีกแล้ว แต่ยังมีเบื่อๆ เซ็งๆ บางวันเวลาที่ลูกไม่นอนและร้องให้อุ้มตลอด มันเหนื่อยอ่ะ

ภาวะซึมเศร้าครั้งนี้อาจจะเป็นเพราะฮอร์โมนหรือเป็นเพราะตัวเองไม่พร้อมที่จะเป็นแม่ก็ไม่รู้ แต่สุดท้ายก็ (น่าจะ)ผ่านภาวะนี้ไปได้ด้วยดี ตอนนี้นับเวลาให้ลูกครบเดือนเต็ม แล้วจะได้ออกไปซิ่งข้างนอกกับลูกไหมซะที กะไว้ว่าจะพาลูกไปเดินเล่น ซื้อของ วันละ 10-20 นาทีทุกวัน ไหมจะได้เจอบรรยากาศใหม่ๆ บ้าง ไม่งั้นอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมกับแม่คงเบื่อแย่เลย

เบบี้บลูหรือภาวะซึมเศร้าเป็นยังไง อยากให้อ่านกระทู้นี้จากคุณหมอ Naughty Doc ที่มาโพสต์ในห้อง @japan ข้อมูลดีเชียวหล่ะ กระทู้เรื่องเบบี้บลู



สารพัดวิธีแก้ไขปัญหาซึมเศร้า


พอรู้ตัวแล้วว่าโดนภาวะซึมเศร้าเล่นงานเข้าแล้ว ตัวเองรีบหาวิธีจัดการทันที ใช้หลายมาตรการเลยหล่ะ ดีขึ้นบ้างไม่ดีขึ้นบ้าง

อย่างแรกเลย พยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ไม่โทรม ย้อมผมเลย ก่อนท้องผมขาวเต็มหัวเลย ตอนนี้ดำสวยแย๊ว เสร็จแล้วก็ตัดผมให้กระฉับกระเฉงขึ้น จากนั้นก็อาบน้ำแต่งตัวทุกวัน ไม่ยอมใส่ชุดนอนอยู่บ้านเด็ดขาด แม้จะอยู่บ้านทั้งวัน ไม่งั้นชีวิตมันจะซึมกะทือไงไม่รู้

อย่างที่สอง คุยค่ะ คุยกับเพื่อน ทั้งที่ไทยและที่ญีปุ่น ออนเอ็มเอสเอ็นบ่อยขึ้น คุยกับเพื่อนทางนี้บ่อยขึ้น เมื่อก่อนแทบไม่เคยเปิดเลยยยย

อย่างที่สาม ออกไปเดินเล่นกับสามีกันสองคน ให้แม่ช่วยดูน้องไหม บางทีก็ออกไปซื้อของ ออกไปกินกาแฟ วันไหนเซ็งจัดๆ ออกไปเล่นเกมส์ที่ร้านปาจิงโกะก็เคย เล่นพวกเกมส์ตีกลองกับยิงปืนหง่ะ ยิงกันหมดไปพันกว่าเยน

อย่างที่สี คุยกับลูกทุกวัน คุยโน้นคุยนี้ คุยให้ชินกับเค้า คุยไปมองไป จนรู้สึกว่า ลูกเรานี้โคตรน่ารักเลยหว่ะ อิอิ เป็นพวกหลงรักลูกตัวเองไปแล้ว

อย่างที่ห้า ทำสมาธิบ้าง โดยเฉพาะเวลานอนไม่หลับ และก็กินน้ำผึ้งตามคำแนะนำของหมอคนสวยก่อนนอน หลับดีขึ้นเยอะเลย

อย่างที่หก ทำตัวให้ยุ่งๆ เข้าไว้ จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน

ทำผสมๆ กันไป ได้ผลบ้างไม่ได้ผลบ้าง แต่ตอนนี้ก็หายเป็นปกติแล้วจ้า

Create Date : 29 กรกฎาคม 2551 Last Update : 31 กรกฎาคม 2551 9:53:04 น. Counter : 3475 Pageviews.		10 comments
Share Tweet