Group Blog All Blog
|
ซาลาเปาของแม่ อร่อยยจัง (ภาค 2 ว่าด้วยไส้) ภาคแรกได้รับการตอบรับอย่างดี 555 รีบมาเขียนภาคสอง เพราะกลัวลืม . เรืองเฮียเนี้ยวและเจ๊โส่ยเนี่ยเขียนแล้วน่าสนุก เฮียเนี้ยวนิสัยตรงข้ามกับเจ๊โส่ยมาก ลูกสาวได้นิสัยพ่อมาเต็มๆ เพราะเจ๊โส่ยชื่อเล่นว่าละเอียดศรี ละเอียดมากจริงๆ . แต่เพราะความละเอียดนี่เอง ที่ทำให้โครงการ ซาลาเปากู้ชาติของที่บ้าน ทำออกขายได้ในที่สุด . กลับมาเรื่องไส้ซาลาเปา . ไส้หมูสับเป็นไส้แรกที่เริ่มทำ แรกๆ ก็หมูไปทาง เครื่องไปทาง ถ้าจำไม่ผิดช่วงแรกก็มีไส้หมูสับใส่เห็ดหอมบ้าง ไส้กุ้งบ้าง ใส่อะไรต่ออะไร เปลี่ยนไปเรื่อยๆ แบบทำกินกันก็ลองผิดลองถูกไปเรื่อยๆ พริกไทยก็เดี๋ยวใส่เยอะ คนชิมบอกเผฺ็ด เด็กกินไม่ได้ พอใส่น้อย บอกถ้าเผ็ดกว่านี้จะอร่อย เออ... ยากเหมือนกันนะ . สุดท้าย แม่ก็หาจุดลงตัวได้ แต่กว่าจะได้ก็ลองผิดลองถูกกันมานาน บางรุ่นเราก็ว่าอร่อยแล้วนะ แม่บอก ไม่ได้ ฉันยังไม่มั่นใจ ฉันว่ามันขาดอะไรนิดนึง เดี๋ยวฉันต้องไปค้นคว้าก่อน ถ้าพูดแบบนี้ วันรุ่งขึ้นเตรียมท้องกินซาลาเปาได้เลย เพราะแม่จะทำให้ชิมอีกรอบ . ขนาดว่าไส้หมูสับที่ว่าอร่อยๆแล้ว เมื่อสองปีก่อน แม่ก็ยังไม่ยอมทำขาย บอกมันยังไม่ใช่ เพื่อนๆ ที่เคยชิมรุ่นก่อนๆ ทั้งที่ไทยและญี่ปุ่นคงจำได้ว่า มันก็อร่อยนะ แต่แม่บอกยัง มันยังไม่ใช่ วาแล้วก็ทำแจกต่อไปอีกสองปี . ไส้ถัดมาที่สร้างความปวดหัวให้กับแม่มาก คือ ไส้ครีม เพราะเป็นไส้ที่แม่ไม่ถนัด แม่ไม่ทำขนมและของหวาน ทำแต่ของคาวมากกว่า แต่เรื่องแค่นี้ เจ๊โส่ยไม่ย่อท้อ เอาทุกสูตรที่เจอ ที่เห็น ที่ได้รับการบอกกล่าว มาลองทำ ทำบ่อยๆ เข้าเริ่มจับทางได้แล้วก็เริ่มแนวทางเดิม หาสูตรของตนเอง เคยบอกแม่ไว้ว่า ไม่ชอบไส้ครีมใส่กลิ่น ไม่ชอบไส้ครีมหวานๆ เพราะลูกสาวไม่กินหวาน 555 ไส้นี้แนวตามใจลูกหน่อย . ทำแล้วทำอีก . ทำแล้วทำอีก . ก็ไม่ลงตัวสักที พ่อเคยเล่าว่า ตอนตี 2 แม่ตื่นขึ้นมาทำไส้ครีมซาลาเปา พ่อบอกได้ยินเสียงกุ๊กกั๊กในครัว นึกว่าแมว ที่ไหนได้ แมวตัวใหญ่กำลังทำไส้ครีม แม่บอก ก็มันคาใจหง่ะ ฉันอยากรู้ว่า ถ้าใส่ตัวนี้ไม่ใส่ตัวนั้นแล้วมันจะออกมายังไง แบบว่าร้อนวิชา ต้องลงมือเดี๋ยวนั้น . ล่าสุดก่อนจะได้ทำขาย รสชาดของไส้เริ่มอยู่ตัว เหลือแต่เนื้อของไส้ครีม มันไม่เนียนดั่งใจหวัง . เดือนมกราคมช่วงกลับไทย แม่กำลังหาวิธีทำให้เนื้อครีมเนียนสวย ช่วงนั้น ชฎาวัลย์เจอแม่จัดหนักซาลาเปาไส้ครีม ชิมกันจมอิ่มอ้วนไปเลยย แต่ก็ดีอย่าง เป็นคนชอบไส้ครีมพอดี แต่ไปปรับอะไรยังไงไม่รู้ สุดท้าย "เนียนแล้ว" แม่บอก มันเนียนแล้ว ถือว่าสำเร็จแล้วหล่ะ ไส้ครีมของแม่จะสีเหลืองนวล ไม่ใส่สี ไม่หวานจัด แต่ก็ยังหวานอยู่บ้าง เนื้อเนียนสวยดี ไม่ใส่กลิ่นผสมอาหารให้หอมๆ (อันนี้ลูกสาวขอร้องห้ามใส่เด็ดขาด) . ส่วนไส้อื่น แม่ค่อยได้เล่าให้ฟังแล้ว แต่มาถึงเอามาให้ชิมเลย โดยเฉพาะไส้เผือกแปะก๊วย อยู่ๆ ก็ฝากน้องที่แบงก์กรุงศรีเอาให้ที่ญี่ปุ่น แม่บอกฉันทำอันนี้เริ่ดมากนะ ลูกสาว อุ๊ย จริงเหรอหม่าม้า หลิงไม่ชอบแปะก๊วยและก็เผือกเท่าไหร่ แต่ยังไงจะลองกินดู . คำแรกที่กิน อุุ๊ยย มันเทพเหมือนกันนะเนี่ย ไม่รู้ว่าแม่ไปหาสูตรจากไหนมา หรือเธอเริ่มเซียนจนจับทางการทำไส้ซาลาเปาได้เองแล้ว เหมือนมีเซ้นท์ในการทำขนมมากขึ้น แต่ก็น่าจะเป็นอย่างนั้นนะ เพราะหม่าม้าไม่เคยเอาสูตรใครมาทำแล้วไม่ปรับปรุงเลย หลังๆ คงเดาทางได้ว่า อะไรมันต้องทำอย่างไร ใส่อะไรบ้าง . หลังจากไส้หลักๆ เริ่มอยู่ตัว ก็เป็นเรื่องของการหาวันดีเดย์ . ช่วงกลับไทยเมื่อต้นปีนี้ เห็นแล้วเนื้อแป้งซาลาเปาและไส้ซาลาเปาปเรื่มอยู่ตัว อาจจะมีปรับเล็กๆ น้อยๆ บ้าง พอเห็นสูตรเริ่มนิ่ง เหล่าน้องชายที่บ้านก็มอบหมายงานหลักให้พี่สาว คือการเป็นทูตเจรจากับแม่ให้เปิดขายได้แล้ว "หม่าม้า ขายได้แล้ว เพื่อนหลิงอยากกิน" "แต่ทำแจกเขาก็เกรงใจกัน ไม่กล้าบอกว่าอยากกินนะ" . แม่มีสีหน้ากังวลเล็กน้อย มันจะขายได้จริงเหรอเนี่ย . บอกแม่ว่า หม่าม้า เราไม่สามรถทำซาลาเปาให้ถูกใจทุกคนได้หรอกนะ แต่ละคนก็ชอบรสชาดต่างกัน แต่เราก็เลือกสูตรที่เรากินเองแล้วว่าอร่อย และก็คิดว่าคนส่วนใหญ่น่าจะชอบนะ ถ้ามีคนกินแล้วไม่ชอบบ้าง บอกว่าไม่อร่อยบ้าง ก็เป็นเรื่องธรรมดานะ . โดยเฉลี่ยแล้วเสียงตอบรับค่อนข้างดีทีเดียว ก็น่าจะโอเคแล้วน้า . ผลสุดท้ายถึงใจอ่อน เริ่มเปิดขายเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ ภายใต้ชื่อยาวเหลือหลายว่า . House of Salapao by j-soi เรียกง่ายๆก็ซาลาเปาเจ๊โส่ย . ที่ชื่อนี้ เพราะมันเป็นซาลาเปาของเจ๊โส่ยจริงๆ ซาลาเปาที่ไม่ได้มีการสืบสานมา จากบรรพบุรุษ หรือจากสูตรลับที่ไหน แต่มาจากความพยายาม ทุ่มเท ใส่ใจ ใส่จิต ใส่พลังลงไปในการทำของเจ๊โส่ย พ่อชอบบ่นแม่เรื่องโน้นเรื่องนี้ตามประสา แต่พอเรื่องซาลาเปา ป๊าบอก เฮ้ยเรื่องซาลาเปาต้องยกให้หม่าม้าเลยนะ เขียนเรื่องนี้ เพื่ออยากบอกว่า คำง่ายๆ ที่ว่า ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จ (จะเล็กหรือใหญ่ก็ตาม) อยู่ที่นั่น มันเป็นเรื่องจริงที่สุด . แม่เริ่มทำซาลาเปาตอนอายุเลย 60 ปีไปแล้ว ไม่ได้เป็นคนแก่ที่นั่งรอวันที่แก่ลงไปอีก แต่แม่พยายามคิดอะไร ค้นคว้าทุกวัน ตัวเองหาข้อมูลเองไม่ได้ ให้ลูกๆ ช่วยหา เด๋วเธอเปิดอินเทอร์เน็ตหาดูสิ แป้งนี้ เนยรุ่นนี้มีขายที่ไหน โห เจ๊ทันสมัยมั่กๆๆๆ . จบดื้อๆแหล่ะ เขียนแบบไม่ได้ทวนเลยเนี่ย .... .... //www.facebook.com/salapaoJSoi
ตามอ่านค่า
 บ้านนี้น่ารักอ่ะโดย: แม่น้องกะบูน
 วันที่: 28 มีนาคม 2555 เวลา:21:24:42 น. |
zuling68
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 15 คน [?] สัพเพ ธัมมา นาลัง อะภินิเวสายะ - สิ่งทั้งหลายทั้งปวงอันบุคคลไม่ควรยึดติดถือมั่น Friends Blog
|
||||||||||||
