Group Blog All Blog
|
@@ เขียนย้อนหลัง ปลายเดือนตุลาฯ เมื่อไหมไม่สบาย @@ เดือนที่ผ่านมา ทรหดอดทนอีกแล้ว เพราะน้องไหมไข้ขึ้นสี่ห้าวัน ไม่เคยมีไข้นานขนาดนี้เลย สองวันแม่ก็หง่อมแล้ว เจอเข้าไปสี่ห้าวัน แม่หลิงเดี้ยงเลย วันแรกที่เป็นคือวันศุกร์ ไอคร่อกๆ แบบมีเสมหะ คุยกับน้องมุก ลายตา บอกเอาแล้วท่าทางจะมีไข้ พอคืนนั้นไข้ขึ้นจริงๆ ด้วย เช้าวันเสาร์ก็เลยหอบลูกไปหาหมอกัน รอนานตามเลย เกือบสองชั่วโมง พ่อน้องไหมไปด้วย หมอบอกว่าไม่น่าจะใช่ไข้หวัดใหญ่ แต่ยังไงเพื่อความชัวร์ "เจาะเลือด" ดีกว่า (เจาะหาอะไรก็ไม่รู้ เพราะหมอพูดกับพ่อน้องไหมแบบไวๆ ฟังไม่ทัน) พยาบาลไม่ให้แม่ช่วยจับไหม เพราะรู้ว่าจับไม่อยู่ แล้วแม่ก็ใจอ่อนด้วย เลยยืนฟังเสียงร้องโหยหวลของไหมจังแทน เฮ้อ ว่าจะไม่ร้องไห้แล้วนะ ก็อดไม่ได้ เพราะไม่ใช่แค่เสียงร้อง อันดังสนั่นของไหมจัง แต่แววตาและสีหน้าที่บอกถึง ความเจ็บ และสายตาที่ตัดพ้อว่าทำไมแม่ไม่อุ้มหนูนะ ทำให้ทนไม่ไหว ร้องไห้ตามลูกอีกเช่นเคย เฮ้อ ช่วงนี้ใจอ่อนจริงๆ ร้องไห้เก่งมากๆ หมอให้ยา "ลดเสมหะ" "แก้ไอ" "แก้ท้องเสีย" แต่ไม่ให้ยาลดไข้ บอกว่าให้ใช้วิธีลดความร้อนเอา กลับมาคืนเสาร์ก็ยังร้อนอยู่ แถมร้อนมากซะด้วย พ่อน้องไหม ไม่เคยเห็นน้องไหมไข้ขึ้นสูงขนาดนี้ (จริงๆ เคยขึ้นสูง แต่พ่อน้องไหมหลับสนิทเลยไม่รู้เรื่อง) กลางคืน พ่อน้องไหมเลยตื่นมาเช็ดตัวให้ลูกด้วย เช็ดกันสองคนทั้งพ่อและแม่ พอไข้ลดก็นอนต่อ พอไข้ขึ้นก็ตื่นมาเช็ดตัว สรุปได้นอนกันนิดนึง วันอาทิตย์ก็ไข้ขึ้นทั้งวันเช่นกัน ไหมก็ร้องให้แม่อุ้มทั้งวันเลย แม่ก็พุงใหญ่ อุ้มมากก็ไม่ไหว เหนื่อยด้วย แต่ไม่อุ้มก็ไม่ได้ แขนงี้อุ้มจนเกร็งไปหมด แต่ทำไงได้ ไม่อุ้มก็ไม่ได้เนอะ ลูกไม่สบายตัว ก็อยากนอนซบไหล่แม่มากกว่า วันจันทร์พายุเข้า แต่ไหมก็ยังไข้ขึ้นอยู่ดี แถมช่วงกลางวันไข้สูงถึงเกือบสี่สิบองศา ฝนก็ตก ลมก็แรง ไหมก็ไข้ขึ้น นั่งร้องไห้เลย สงสารลูก โทรไปบอกพ่อน้องไหมว่าไม่ไหวแล้ว อยากพาลูกไปหาหมอ แต่พาไปคนเดียวคงไม่ไหวเพราะลมแรง ถือร่มคงไม่ไหว แต่พ่อน้องไหมบอกว่ากว่าจะกลับไปถึงก็อีกสองชั่วโมงนะ ไปเองเถอะ นั่งแท็กซี่ไปไหม แค่นั้น ก็งอนสามีเฉยเลย โทรไปบอกใหม่ว่าไม่ต้องเรียกแท็กซี่แล้ว ไปเองก็ได้ ว่าแล้วก็อุ้มไหมแล้วก็ถือร่มแขนเกร็งออกไปหาหมอ โชคดีฝนซาแล้ว แต่ลมแรง อุ้มลูกมือเดียว อีกมือหนึ่งกางร่ม เดินไปคิดไป ชีวิตตูมันทำไมต้องมาทรหดอดทนขนาดนี้ฟ่ะ เหนื่อยมากระยะทางไม่ไกลมากหรอก แต่มันเมื่อยมือสุดๆ พอถึงคลีนิคนั่งรอได้สักพัก ก็นั่งคิดว่า เออ..จริงๆ มันก็ไม่ลำบากเท่าไหร่หรอก มาเองก็ได้นี่หว่า รีบโทรไปบอกสามีว่า โอเค ไม่มีปัญหาแล้ว ไม่ต้องกลับบ้าน แล้วก็ขอโทษไปเรื่อง ว่ารู้สึกตัวเอง panic เกินเหตุ หมอตรวจน้องไหมรอบนี้ จัดการหาเชื้อไข้หวัดใหญ่สองพันเก้า คราวนี้ไม่ได้เจาะเลือด แต่เอาคัดตั้นบัดแท่ง (โคตร)ยาว แยงไปในจมูก แยงลึกเชียว ไหมร้องลั่นอีกเช่นเคย แต่ก็แป๊ปเดียว ไม่นานเหมือนเจาะเลือด ผลตรวจออกมาว่า "ไม่เป็นไร" ก็สบายใจขึ้น หมอบอกว่าไม่ต้องกังวลมาก แล้วให้กลับบ้านไป โดยไม่ให้ยาลดไข้อีกแล้ว แต่คราวนี้ บอกหมอว่า ไข้สูงอ่ะ ขอยาลดไข้หน่อยนะ พอขอยา หมอถึงจะยอมจ่ายยาให้ ขากลับอุ้มเกือบไม่ไหว พอถึงหน้าประตูแมนชั่น ต้องยอม ปล่อยให้ไหมเดินเอง มือเกือบหักอ่ะ คืนวันจันทร์ไข้ก็ยังสูงอยู่ แต่วันอังคารก็เริ่มต่ำลงในช่วงกลางวัน แล้วคืนอังคารไข้ก็ไม่ขึ้นแล้ว วันพูธเป็นวันที่ไหมเริ่มไม่มีไข้แล้ว ยังมีแบบต่ำๆ นิดหน่อย แต่ก็โอเคแล้ว เพราะไหมเล่นได้ตามปกติ ลืมเล่าว่า ตั้งแต่วันศุกร์เป็นต้นมา เสมหะ กับน้ำมูก เยอะมากๆ ไอตลอด จนไข้ลดก็ยังมีอยู่ มาหายขาดจริงๆ ก็อีกสามสี่วันถัดมา เฮ้อ เป็นไข้รอบนี้ แม่หลิงเครียดอีกเช่นเคย กินไม่ได้ นอนไม่หลับ ของจริงเลย คืนวันจันทร์ แม่หลิงเดี้ยง สลบไปก่อนน้องไหม ส่วนกลางคืน พ่อน้องไหม เป็นคนลุกขึ้นมาเช็ดตัวให้ลูก เฮียกอล์ฟคงอ่านไทยไม่ออก แต่อยากขอบคุณที่ช่วยดูแลลูกและภรรเมีย เพราะช่วงไม่สบาย ไม่สนใจงานบ้านหรืองานครัวทั้งสิ้น ดูลูกอย่างเดียว ข้าวเย็นเฮียกลับมาทำให้กินด้วย แต่พอทุกอย่างปรกติ แม่หลิงก็กลับมาเป็นแจ๋วเหมือนเดิมแล้ว ไหมไม่สบายทีไร สิ่งที่อยากเห้นที่สุดก็คือ ร้อยยิ้มและเสียงหัวเราะ ของน้องไหมอ่ะ เห็นแล้วชื่นใจจังเลยยยยยย ตอนนี้กลับมาซนสุดๆ ตามเคย แต่ซนเป็นลิงก็ยังดีกว่าซึมจ๋อยเพราะฤทธิ์ไข้ ลืมสรุปไปว่า ตกลงไหมเป็นอะไรถึงไม่สบาย หมอบอกว่าน่าจะติดเชื้อจากไวรัส ทำให้เป็นไข้ มีน้ำมูกและเสมหะ แต่ไม่ใช่โรคไข้หวัดใหญ่ ดูรูปประกอบดีกว่า คืนวันจันทร์ แม่หลับก่อนน้องไหม พ่อไปอาบน้ำออกมา ก็เจอไหมจัง หลับบนตัวแบบนี้ น่าจ๋งจ๋านลูกจังเลย  หน้าตาตอนหายไข้แล้ว ถือรองเท้าร้องขอออกจากบ้านไปเที่ยว  คลิปน้องไหมวันจันทร์ ตอนเพิ่งตื่นนอนกลางวัน หัวฟูเชียวลูก คลิปหลังจากหายไข้ น้ำมูกก็ไม่มีแล้ว กลับมาซนเป็นลิงเหมือนเดิม ชอบให้พ่ออ่านหนังสือให้ฟัง เล่มโปรดเลยคือ inai inai baa
รูปนอนหลับน่ารักจังหลิง
โดย: Inukshuk
 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:23:35 น.ช่วงก่อนหน้านี้ก็มีที่ยูจังไอจังเป็นไข้เหมือนกันเลยค่ะ ไข้สูงแต่ก็ยังร่าเริงอยู่ เป็นนานสองวัน แค่นี้็ก็แทบเดี้ยงเพราะไม่ได้หลับได้นอนเลย เข้าใจความรู้สึกพี่หลิงตอนนั้นค่ะ ...
สู้ๆ นะคะ โดย: joop IP: 58.1.178.114 วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:17:24:35 น.
55555555555น่ารัก
อ่านหนังสือกะคุณพ่ออิไน่ๆบ้า รอบ้า ยาวๆเลยเนาะเด็กอ่ะ เด็กที่บ้านก็เป็น รอพูด บ้าาาาดังๆยาวๆๆเวลาอ่านให้ฟัง555 น้องไหมติดแม่มากเลยเนาะพี่หลิงเลยเหนื่อยมากหน่อย ยังไงก็สู้ๆนะคะพี่ เดี๋ยวน้องคลอดอีกคนจะทรหดมากกว่านี้ แต่พี่หลิงขับรถไปไหนมาไหนอาจจะไม่ต้องกังวลเรื่องการขึ้นรถลงเรือมากเท่าไหร่ แต่ยังไงก็เหนื่อยแน่นอนค่า ยิ่งเจ้าไหมจังแสบซ่าส์แบบนี้ รับรอง พี่หลิงผอมแน่ๆๆเด้อ เป็นกำลังใจให้นะคะพี่หลิง ป.ล สมเป้นเฮียกอล์ฟจริงๆอยู่ในบ้านยังหนีบไม้อยู่เลยฮิๆๆ แต่ดีนะระเบียงหลังบ้านพี่หลิงกว้างออกไปฝึกวาดวงสวิงได้สบาย คนที่บ้านนี่อยู่ในบ้านหัดวาดวงสวิงแบบใช้ไม้อากาศอ่ะค่ะฮ่าๆๆ พื้นที่ไม่มี โดย: ปุ้ย IP: 218.221.136.217 วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:15:01:52 น.
เออทำไมเฮียต้องอ่านหนังสือเสียงหล่อด้วยฮิๆๆ มีเก๊กเสียงด้วยนะ อิอิอิ
โดย: ปุ้ยอีกที.. IP: 218.221.136.217 วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:15:05:36 น.
น้องไหมน่ารักมากเลยนะคะ ชอบรูปที่คุณแม่หลับแล้วน้องไหมนอนด้วย น่ารักมากเลยคะ
โดย: Skydiary
วันที่: 2 ธันวาคม 2552 เวลา:6:11:55 น.อ่านแล้วเห็นภาพเลยค่ะ สู้ๆนะคะพี่หลิง
ชอบรูปแรกจังค่ะ โดย: ao@shinagawa IP: 211.5.119.17 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:19:04:48 น.
|
zuling68
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 15 คน [?] สัพเพ ธัมมา นาลัง อะภินิเวสายะ - สิ่งทั้งหลายทั้งปวงอันบุคคลไม่ควรยึดติดถือมั่น Friends Blog
|
||||||||||||
