Bloggang.com : Coucou Bamboo : Snowboard time! (Wisconsin)

Snowboard time! (Wisconsin)

ถ้าพูดถึงกีฬากลางแจ้งในประเทศเมืองหนาวที่มีหิมะตก ก็คงไม่พ้นกีฬาจำพวกสกีหรือสโนว์บอร์ด โดยส่วนตัวแล้ว เราไม่มีความใฝ่ฝันว่าอยากจะไปลองเล่นดูสักครั้งเลย เพราะสภาพอากาศหนาวๆแบบนี้ แค่นึกถึงก็กลัวที่จะต้องออกไปอยู่ข้างนอกเป็นเวลานานๆแล้ว

แต่ปีนี้ อะไรๆดูเหมาะเจาะไปหมด เราได้วันหยุดต่อเนื่องหลายวันในช่วงเทศกาลคริสต์มาส ประจวบกับญาติที่อยู่ที่นี่ชวนไปเล่นสโนว์บอร์ดที่ Cascade Mountain, Wisconsin ตอนแรกไม่ได้อยากไป เพราะไม่เคยเล่นเลย และกลัวได้รับบาดเจ็บกลับมา แต่ก็ตัดสินใจไปในที่สุด คิดเอาไว้ว่า ถ้าเราไปและไม่อยากเล่นก็คงไม่เป็นไร อย่างน้อยก็ยังมีอะไรสักอย่างทำในวันหยุด ไม่อยากหยุดอยู่บ้านเฉยๆ

พอใกล้ถึงวันเดินทางจริงๆ ใจที่ไม่เคยคิดอยากจะเล่น ก็เริ่มเปลี่ยนไป เพราะคนรอบข้างต่างพูดว่ามันสนุก ทำให้เราใจกล้าขึ้นมาอีกนิด จึงคิดว่าต้องลองเล่นซะหน่อยแล้ว สักครั้งหนึ่งก็ยังดี จะได้รู้ว่าเราชอบหรือไม่ชอบ ไหนๆเราก็เล่นโรลเลอร์เบลดอยู่แล้ว คงไม่น่าจะมีอะไรยากเกินไป เราเลยต้องเตรียมชุดและอุปกรณ์สำหรับสโนว์บอร์ด โชคดีที่มีคนให้ยืมก่อน เพราะเป็นครั้งแรก ถ้าเราลงทุนไปแล้วเกิดไม่ชอบขึ้นมา ก็คงเสียดายน่าดู ค่าอุปกรณ์ต่างๆสำหรับกีฬาที่เล่นบนหิมะ รวมทั้งชุดกันความหนาวและกันเปียกก็ไม่ใช่น้อยๆเลย ส่วนกระดานบอร์ดและรองเท้า หมวกกันน็อค เรากะไปเช่าที่นั่น

เราไม่ได้เดินทางไปพร้อมกับแกงค์ของเราในวันแรก เพราะวันนั้นยังคงต้องทำงานอยู่ เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น เราขับรถตามไปทีหลัง ใช้เวลาประมาณสามชั่วโมง เราก็ไปถึงที่ Cascade Mountain แต่ปรากฏว่ายังไม่มีใครมาเลย เราเลยหาอะไรทานนิดหน่อย และไปเช่าอุปกรณ์สำหรับเล่นสโนว์บอร์ดมารอ ค่าเช่า 32 เหรียญ ส่วนค่าเข้าไปเล่น สำหรับคนที่ต้องการขึ้นกระเช้าลอยฟ้าเพื่อไปเล่นในระดับต่างๆอีก 44 เหรียญ พอจ่ายเงินเรียบร้อย ได้อุปกรณ์ครบ เราก็แต่งองค์ทรงเครื่องเสร็จสรรพ และในที่สุดพวกเค้าก็มากัน

เอาล่ะ ได้เริ่มเล่นซะที พอใส่รองเท้า ก็เดินตรงไม่ได้อีกต่อไป เพราะรูปทรงของรองเท้าทำให้หัวเข่าของเรางออยู่ตลอดเวลา ยิ่งตอนที่ใส่เท้าเข้าไปในกระดานสโนว์บอร์ดข้างหนึ่ง แล้วต้องเดินไปขึ้นกระเช้าลอยฟ้าต้องเดินแบบเท้าบิดๆ พร้อมลากกระดานไปด้วย ทรมานจัง เมื่อยขาเลย ยังไม่ทันเริ่มเลย ก็เหนื่อยแล้ว

ทีนี้เราก็เริ่มเรียนวิธีการไสด์กระดานสโนว์บอร์ด ตอนแรกลองที่พื้นลาดเอียงนิดหน่อย ไม่ได้รู้สึกอะไรเลย เลยย้ายไปเล่นที่สูงขึ้น แต่ก็ยังเป็นสำหรับพวกมือใหม่หัดเล่นอยู่ พอได้ไถลกระดานลงมาเท่านั้นแหละ ตกใจหมดเลย ทำไมมันเร็วอย่างนี้ แล้วจะหยุดยังไง แล้วจะทำยังไงดีล่ะ เท่านั้นแหละ กรี้ดแตก พร้อมกับล้มกันกระแทกอย่างจัง ดีนะที่เป็นหิมะนิ่มๆ ไม่เจ็บเท่าไหร่

พอลงมาถึง ทุกคนเปลี่ยนไปเล่นที่สูงกว่าและระยะทางยาวขึ้นอีก หนำซ้ำยังโน้มน้าวให้เราไปด้วย โดยอ้างว่าระยะทางยาวจะฝึกง่ายกว่า เราก็ไปตามน้ำ เพราะเริ่มจะสนุกขึ้นมาแล้ว และเกิดความหึกเหิมขึ้นมาว่าต้องเล่นให้เป็นให้ได้ เห็นเด็กๆตัวเล็กๆยังเล่นกันเยอะแยะเลย

เราฝึกอยู่ตรงจุดนั้นอยู่เป็นนานแสนนาน ไม่เข้าใจสักทีว่าจะหยุดยังไง เพื่อนสอนว่าให้พยายามลงไปอย่างช้าๆ โดยบังคับกระดานให้เบรคลงไปเรื่อยๆเหมือนใบไม้ร่วง เราพยายามทำ แต่ลงไปทีไร กระดานไปเร็วกว่าใจทุกที และก็จบด้วยการล้ม ล้มแล้วล้มเล่า จนเริ่มเมื่อยตัวไปหมด พอเริ่มรู้วิธีการเบรคแล้ว ทีนี้ก็ไม่รู้ว่าจะบังคับทิศทางยังไง อยากไปขวาแต่ดันแล่นไปทางซ้าย หรือไม่งั้นก็ตรงกันข้าม ทำเอาหงุดหงิดเลย แต่ก็ไม่ท้อ

ฝึกอยู่พักหนึ่ง หลายชั่วโมงอยู่เหมือนกัน แกงค์ก็ชวนกันขึ้นกระเช้าลอยฟ้าขึ้นไปสูงสุด เพื่อไปเล่นเส้นทางไกลแต่เป็นแบบระดับง่ายที่สุด เราก็นึกภาพไม่ออกว่าเป็นยังไง ตามเค้าไปเหมือนเคย นั่งกระเช้าไปสูงลิบ พอถึงเวลาลง กระเช้าอันนี้ไม่เหมือนอันข้างล่าง มันเร็วกว่าและสูงกว่า พอถึงเวลาลง เราต้องแล่นกระดานแล้วพุ่งตัวลงไป แต่ดันผิดจังหวะ หน้าทิ่มเลย กลิ้งลงไปอย่างไม่เป็นท่า เจ็บขาสุดๆ นึกว่าขาจะหักซะแล้ว ต้องมีคนมาช่วยลากออกไปนั่งข้างๆ ดีนะที่ไม่เป็นอะไร แค่ใจหาย เลยใส่รองเท้าอีกข้างหนึ่งเตรียมพร้อม แต่ทีนี้ พอมองทางที่จะลงไปเล่นต่อ แทบจะเป็นลม ทำไมมันมีทางลาดชันลงไปหลายเส้นทางจัง แล้วเราจะไหลไปได้ไหมนี่ เราลองไหลไปหาเพื่อนที่นั่งรออยู่ แต่ไหลไปเท่าไหร่ก็ไม่ไปหาพวกเค้าซะที ด้วยความที่บังคับทิศทางไม่เป็น จะลงไปเส้นทางอื่นตลอด สุดท้ายเพื่อนต้องเข้ามาช่วยลากไปรวมกัน

ทีนี้ เราเห็นเส้นทางที่ต้องไปแล้ว มีป้ายเขียนบอกว่า Easiest Pass เรานึกในใจ นี่นะหรือเส้นทางที่ง่ายที่สุด พอเริ่มต้นก็ไหลไปอย่างรวดเร็ว จนหยุดไม่ทัน ไปชนกับอู๊ด(หนึ่งในสมาชิกของแกงค์)ที่พุ่งมาอีกทางหนึ่งอย่างจัง เรียกว่าแบบประสานงาเลย เจ็บมาก แทบร้องไห้ นอนอยู่บนหิมะเพื่อทำใจสักพัก คราวนี้ต้องตั้งใจมากกว่านี้ อย่างน้อยขอให้ลงไปให้ถึงข้างล่างด้วยตัวเองและด้วยกระดานบอร์ดให้ได้ ไม่อยากถอดรองเท้าแล้วเดินไป มันไกลและอายด้วย เราเลยต้องพยายามฝึกท่าแบบใบไม้ร่วงไปเรื่อยๆ ล้มจนนับไม่ถ้วน และในที่สุดเราก็มาถึงข้างล่างด้วยท่าใบไม้ร่วงได้สำเร็จ ดีใจจัง

เราแวะพักสักพัก และก็กลับไปเล่นต่อ พอกลับไปเล่นต่อ อ้าวไม่ล้มแล้วนี่นา เย้...พอทำได้บ้างแล้ว แต่เล่นอีกไม่นานก็หมดแรงซะก่อน ไม่ไหวเลยกลับไปที่พักดีกว่า

เราไปพักที่ Wilderness Resort ใน Wisconsin Dells บ้านพักสวยมาก เป็นบ้านหลังใหญ่ มีสีห้องนอน สามห้องน้ำ พักได้มากสุดสิบสี่คน แต่แกงค์เรามีทั้งหมดสิบคน คืนนั้นนั่งดื่มเหล้ากันจนดึกมาก เราดื่มเตกีล่าไปสี่ช็อท และก็เบียร์อีก มาจบตรงเบียร์รสสตรอแบรี่นี่แหละ หวานมาก เล่นเอามึน เลยชิ่งไปนอนก่อน ไม่อย่างนั้น ต้องกอดคอชักโครกทั้งคืนแน่ๆ

วันรุ่งขึ้นหลังตื่นนอน ปวดตัวไปหมดเลย ปวดจนน้ำตาแทบไหล เหมือนกับว่าเพิ่งวิ่งมาราธอนมาแล้วโดนรถสิบล้อทับ กว่าจะขยับตัวลุกขึ้นมาแต่งตัวและเก็บข้าวของได้ก็แทบแย่ วันนี้เราต้องกลับบ้านแล้ว แต่ก่อนกลับ พอดีข้างโรงแรมมี shopping outlet ด้วยความที่เป็นผู้หญิง ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ชอปปิ้งเป็นเรื่องใหญ่ เราเลยแวะไปเดินชอปปิ้งแบบเดี้ยงๆก่อนกลับสักหน่อย

ขากลับ เจอพายุฝนกระหน่ำเกือบตลอดทาง ทำให้เสียเวลาบนถนนไปเกือบสี่ชั่วโมง พอถึงบ้าน แทบจะขยับตัวออกจากรถไม่ไหว ได้แต่ระบายโดยการร้องโอ้ย โอ้ย ตลอด โชคดีที่ยังได้หยุดต่ออีก ไม่งั้นคงไปทำงานไม่ไหว

การเล่นสโนว์บอร์ดนี่ก็สนุกดี เล่นไปขำไป แต่เจ็บตัวจัง ครั้งหน้าถ้าได้ไปอีก หวังว่าคงจะไม่เจ็บขนาดนี้แล้วนะ

Merry Chistmas and Happy New Year:):)

Create Date : 26 ธันวาคม 2552

Last Update : 26 ธันวาคม 2552 16:22:30 น.

6 comments

Counter : 1135 Pageviews.

เราคนนึงแหละไผ่ที่ไม่กล้าเล่น เป็นว่ามันเมื่อยมากเมื่อเล่นเสร็จ

โดย: lovelylk

วันที่: 27 ธันวาคม 2552 เวลา:13:53:38 น.

น่าสนุกจังเลยครับ ดีจังที่ยังมีกิจกรรมกลางแจ้งท่ามกลางความหนาวเหน็บ

หวังว่าการฟกช้ำเมื่อยเนื้อตัวคงทุเลาแล้ว

มีความสุขปีใหม่นะครับ

ลืมบอกไปพี่สบายดีครับผม

โดย: ไบรท์ (bite25

) วันที่: 29 ธันวาคม 2552 เวลา:13:07:15 น.