ความเคยชิน วันนี้เราออกไปซื้อของบางอย่างเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับอากาศหนาวจัดที่กำลังจะมาเยือนอีกครั้ง แต่ก่อนจะเสร็จสิ้นภารกิจชอปปิ้ง เราได้แวะเข้าไปร้านฟาสต์ฟู้ดจำพวกแซนด์วิชแฮมเบอร์เกอร์เพื่อหาอะไรทาน ทุกครั้งที่เหยียบเข้าไปร้านอาหารอเมริกันประเภทนี้ ก็จะรู้สึกผิดในใจนิดนึงว่าทำไมไม่เลือกทานอาหารที่ดีกว่านี้ แต่วันนี้มีเวลาไม่พอ เลยจำใจ ยืนคิดอยู่สักพักก่อนต่อคิวสั่งอาหาร สุดท้ายตัดสินใจสั่งซีซาร์สลัดปลาทูน่ามาทาน อย่างน้อยยังพอมีผักบ้าง พอได้อาหาร ไอ้หยา...เห็นชีสโรยหน้าสลัดเต็มไปหมด แอบโกรธตัวเองนิดๆที่ลืมบอกพนักงานขายว่าไม่ใส่ชีส แต่เอาเถอะ เดี๋ยวเขี่ยออกก็ได้ จากนั้นเราก็ไปหาที่นั่งทาน ด้วยความที่คุยกับเพื่อนร่วมเดินทางจนเพลิน คุยไปทานไป เลยลืมหมดทุกอย่าง พอมาสังเกตเห็นจานสลัดของตัวเองก็เกือบหมดแล้ว และก็รู้สึกว่ารสชาติอาหารก็ไม่เลวร้ายเลย ที่แปลกไปกว่านั้นเราลืมเขี่ยชีสออกด้วย ทำให้เราหยุดคิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรา ทำไมเราทานชีสได้แบบไม่รู้สึกว่ามันเหม็นเลย ทั้งๆที่เมื่อก่อนถ้าพูดถึงอาหารที่ใส่ชีสแล้ว เราขอโบกมือลา เพราะไม่ชอบกลิ่นชีส และไม่ชอบทานเอาเสียเลย จากเหตุการณ์ในวันนี้ เรากลับมาครุ่นคิดว่าทำไมเราเปลี่ยนไป และก็ไม่ใช่แค่ชีสเท่านั้นที่เราเริ่มทานได้ ยังมีทั้งมัสตาร์ดสีเหลือง เครื่องเทศฝรั่งเช่น ซีเนมอน(cinnamon), โรสแมรี่, ใบไทม์(thyme) หรือลูกมะกอกดองเล็กๆสีดำ เราก็เริ่มทานๆได้โดยไม่คิดว่ากลิ่นเหม็นเหมือนเมื่อก่อน นอกจากนี้ไม่ใช่แค่อาหารเท่านั้น เราเริ่มสังเกตเห็นว่าการใช้ชีวิตประจำวันก็มีบางอย่างที่เปลี่ยนไปจากตอนที่อยู่เมืองไทย เช่น เรื่องการอาบน้ำ จากเมื่อก่อนเคยอาบน้ำวันละสองครั้ง แต่ตอนนี้อาบแค่วันละครั้ง และไม่ได้รู้สึกแปลกเลย ตอนแรกนึกว่าเราขี้เกียจ แต่พอมองดูคนรอบข้างส่วนใหญ่แล้ว พวกเขาก็อาบน้ำกันแค่วันละครั้ง หรืออาจจะเป็นเพราะอากาศหนาว เรื่องการจัดการตัวเองก็เช่นกัน สมัยตอนอยู่เมืองไทย เวลาจะทำอะไร ไม่ว่าจะเรื่องใหญ่หรือเล็ก ก็ยังมีคนยื่นมือช่วยเหลือ หรือคอยดูอยู่ข้างๆ ทุกอย่างดูง่ายไปหมด แต่ตอนนี้พอมองกลับมาที่ตัวเองอีกครั้ง เราทำทุกอย่างด้วยตัวเองหมด ไม่ว่าจะไปไหน ซื้อของ ติดต่อเรื่องต่างๆ ต้องทำเองหมด ได้แต่คิดว่ามันเป็นเรื่องของฉัน ก็ต้องจัดการเอง ไม่มีใครมายุ่งกับใคร ไม่มีใครคอยช่วยเหลือใคร ทำให้เรากลายเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูงเหมือนคนอเมริกันเข้าไปทุกที ตรงนี้ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ เพราะทำให้เหงาและรู้สึกว่ามีความเห็นแก่ตัวมากขึ้น เราว่าทุกอย่างที่เปลี่ยนไปเกิดจากความเคยชิน เวลาที่อยู่ที่ใดที่หนึ่งเป็นระยะเวลานานๆ ตัวเราอาจจะเปลี่ยนไปโดยไม่รู้ตัว เรื่องที่เราเคยคิดว่าแปลก หรืออะไรที่เราไม่ชอบ เราอาจจะเริ่มยอมรับมันได้ทีละนิด จนกระทั่งเราชินกับมัน และเป็นไปตามมันในที่สุด แต่ทุกอย่างมีขีดจำกัด บางทีเราต้องพยายามมองย้อนมาดูตัวเราบ้างว่า ความเคยชินแบบนี้จะดีหรือเปล่า ทั้งหมดขึ้นอยู่กับตัวเราเลือกที่จะทำต่อไปหรือไม่ แค่อย่าทำให้ตัวเราหรือใครเดือดร้อนก็พอ   Create Date : 21 ธันวาคม 2552 5 comments Last Update : 21 ธันวาคม 2552 13:49:34 น. Counter : 594 Pageviews. Share Tweet

ขอให้มีโชคหมดทุกข์โศรกโรคภัย พ้นเคราะห์ที่เลวร้าย พันภัยด้วยเทอญ   โดย: chabori 21 ธันวาคม 2552 14:13:14 น.

พอปรับตัวได้ อะไรๆก็ดูง่ายๆค่ะ   โดย: บางส้มเปรี้ยว 21 ธันวาคม 2552 15:34:17 น.

ปรับตัวให้เข้ากับทุกสถานที่ที่เราอยู่ ทุกอย่างก็จะง่ายขึ้นค่ะ ชอบประโยคสุดท้ายจัง "ทั้งหมดขึ้นอยู่กับต้วเรา ขอแค่ไม่ทำให้ตัวเราหรือใครเดือดร้อน"   โดย: ร้อยคำเมือง 21 ธันวาคม 2552 21:52:48 น.

ชอบสองวรรคสุดท้าย เห็นด้วยน่ะ   โดย: p_tham 22 ธันวาคม 2552 2:56:07 น.

hahaha.... ไผ่เก่งจัง ลูกไก่นะสามีคนไทย พูดถาษาไทย กินอาหารไทย ครอบครัวคนไทย เพื่อนคนไำทย ดีที่ไม่ได้ทำงานร้านอาหารไทย.... สรุป same thing just different place. PS. ช่วงนี้ยุ่งมากเลยแหละ เพราะใกล้จะกลับเมืองไทยเเล้วอ่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ลูกไก่ส่งเมลล์ไปหานะ   โดย: lovelylk 24 ธันวาคม 2552 13:52:57 น.