BlogGang.com : : scimovie : มงคลชีวิตข้อที่ 20 ถึงข้อที่ 25

มงคลชีวิตข้อที่ 20 ถึงข้อที่ 25

มงคลข้อที่ ๒๐ ความสำรวมจากการดื่มน้ำเมา

โทษของการดื่มน้ำเมามี ๖ ประการ
๑. ทำให้เสื่อมทรัพย์
๒. ทำให้เกิดความทะเลาะวิวาท ทุบตี ฆ่าฟันกันตาย
๓. กินสุราทำให้เกิดโรคต่างๆ ตับแข็ง เป็นต้น
๔. ไม่รู้จักอาย นอนไหนก็นอนได้ดังเดรัจฉาน
๕. มีผู้ติเตียนนินทาด้วยกิริยาอันหยาบ
๖. เป็นคนโง่เขลาไม่มีปัญญา ขาดสติ
เมื่อบุคคลผู้หวังความเจริญแก่ตนเอง พิจารณาเห็นโทษภัยของน้ำเมาดังกล่าวแล้ว ควรจักสำรวมระวัง อย่าปล่อยให้น้ำเมาและสิ่งเสพติดทั้งปวง เข้ามาบั่นทอนชีวิต จิตวิญญาณและความเจริญในตน

----------------------------------------------------------------------------

มงคลข้อที่ ๒๑ ความไม่ประมาทในธรรมทั้งหลาย

วัตถุเครื่องยังให้ไม่ประมาท ได้แก่
๑. สติ ความระลึกได้ มีสติควบคุมเหตุการณ์ต่างๆ ได้เสมอ ไม่ประมาท ไม่พลั้งเผลอในทุกขณะ ไม่ลืมเรื่องที่ทำ คำที่พูดและสูตรที่คิด

๒. สัมปชัญญะ ความรู้ตัวที่เกิดขึ้นเฉพาะหน้า รู้ถึงสิ่งที่เป็นประโยชน์ และไม่เป็นประโยชน์ สติกับสัมปชัญญะเป็นของคู่กัน คือเมื่อระลึกได้ (มีสติ) ในสิ่งที่ทำย่อมมีความรู้ตัว (สัมปชัญญะ) ในสิ่งที่กำลังทำอยู่ จึงเป็นของคู่กันอย่างนี้

บุคคลเมื่อใฝ่ใจต่อการศึกษา สดับตรับฟัง และเพียรพยายามภาวนา ทำให้มั่นในธรรมนั้นๆ จนเกิดความชำนาญ เชี่ยวชาญ ช่ำชอง แจ้งขัดต่อธรรมนั้นๆ เช่นนี้จึงเชื่อว่า ไม่ประมาทในธรรมทั้งปวง

---------------------------------------------------------------------------

มงคลข้อที่ ๒๒ ความเคารพกราบไหว้

ลักษณะของการเคารพมีอยู่ ๗ ประการ
๑. พุทธคารวตา ให้เคารพในพุทธเจ้าผู้ประเสริฐ
๒. ธัมมคารวตา ให้เคารพในพระธรรมอันประเสริฐ
๓. สังฆคารวตา ให้เคารพในพระสงฆ์อันประเสริฐ
๔. สิกขาคารวตา ให้เคารพในสิกขาบทถือศีล
๕. สมาธิคารวตา ให้เคารพในสมาธิภาวนา
๖. อัปปมาทคารวตา ให้เคารพในความไม่ประมาท
๗. ปฏิสัณฐารคารวตา ให้เคารพในปฏิสันถารการต้อนรับ และเคารพในบิดามารดา อุปัชฌาย์อาจารย์ และปู่ย่าตายาย พี่หญิงพี่ชาย ลุงป้าน้าอา ผู้แก่เฒ่าที่มีอายุ เคารพในท่านเหล่านี้ก็จัดว่าเป็น ความเคารพกราบไหว้บูชา ด้วยกาย วาจา และใจ เป็นการแสดงความอ่อนน้อมต่อผู้ใหญ่ ผู้มีคุณธรรม ความอ่อนน้อม จักเป็นเครื่องทำลายความหยิ่งผยองยโส อวดดี มานะถือตัวถือตน และความมีตนอันเสมอท่านสรุปว่า บุคคลผู้ใด เป็นผู้มีจิตใจ กาย วาจา ที่อ่อนน้อมย่อมเป็นที่รักแก่ผู้อื่น

----------------------------------------------------------------------------

มงคลข้อที่ ๒๓ ความเจียมตัว ไม่จองหอง

ลักษณะของคนจองหอง ไม่เจียมตัวมี ๙ อย่างคือ
๑. สักกายทิฏฐิ ความเห็นเป็นเหตุให้ถือตัวถือตนฯ
๒. สีสัพพัตตปรามาส ความเชื่อถือศักดิ์สิทธิ์ ด้วยเข้าใจว่ามิได้ด้วยศีลหรือพรต
๓. รูปราคะ ความติดใจในรูปธรรม เช่น ขอบใจในบุคคลบางคน
๔. อรูปราคะ ความติดใจในอรูปธรรม เช่น พอใจในสุขเวทนาฯ
๕. ความประมาท
๖. มานะ ความสำคัญตัวว่า เป็นนั่นเป็นนี่ฯ
๗. ความมี อคติ๔ คือ
ลำเอียงเพราะรัก ลำเอียงเพราะเขลา
ลำเอียงเพราะโกรธ ลำเอียงเพราะกลัว
๘. ความไม่รู้จักประมาณในตน
๙. อวิชชา ความหลงอันเป็นเหตุไม่รู้จริงฯ

---------------------------------------------------------------------------

มงคลข้อที่ ๒๔ ความยินดีด้วยของอันมีอยู่

บุคคลมายินดีในสิ่งที่มีและตนทำได้ โดยมิใช่ปล่อยอะไรให้เลื่อนลอยไปตามยถากรรม เกียจคร้านหลังยาว ขาดความเพียร เช่นนี้ไม่ถือว่ายินดีในสิ่งที่ตนมีอยู่ ตัวอย่างเช่น มักจักมีผู้เข้าใจผิดแล้วอ้างว่าความยินดีในสิ่งที่ตนมีตนได้คือ มีมาอย่างไร ก็พอใจยินดีแค่นั้น รู้แค่ไหน ก็รู้แค่นั้น เคยเป็นอยู่อย่างไร ก็จักเป็นอยู่อย่างนั้น เข้าใจอย่างนี้ก็มิได้ถูกทั้งหมด ถ้าผู้มีปัญญาเขาแย้งขึ้นมาว่า ตอนท่านออกมาจากท้องแม่ แก้ผ้ามาแล้วทำไมทุกวันนี้ ไม่แก้ผ้าเดินตามถนน แก้ผ้าเข้าสังคมเล่า เพราะฉะนั้นบางอย่างมองอะไรไปในทางไม่เจริญย่ำอยู่กับที่ไม่ก้าวหน้า ความหมายของความยินดีด้วยของอันมีอยู่ ชื่อมันก็บอกอยู่แล้วว่าด้วยของ แล้วของนั้นจะมาจากไหน ถ้าท่านไม่แสวงหามา หรือใครจัดหาให้ท่านมา โดยเนื้อแท้แล้ว ท่านหมายถึงว่า ให้ทุกคนลงไม้ลงมือกระทำให้เต็มความรู้ ความสามารถของตนเสียก่อน เมื่อทำจนเต็มที่อย่างสุดความรู้ความสามารถแล้ว มันได้มาเท่าไร ค่อยยินดีพอใจในสิ่งนั้น เพราะถ้าขืนไม่พอใจยินดีแค่นี้ ตนก็จะเป็นทุกข์ เราจะเห็นว่าของทุกอย่างที่ได้มาก ไม่ว่าจะเป็นการศึกษาเล่าเรียน ความรู้ ความสามารถ เครื่องนุ่งห่ม ทรัพย์สมบัติ ที่อยู่อาศัย หรือแม้แต่ยารักษาโรค เราได้มาด้วยความเพียรพยายาม ทำได้มาทั้งนั้น ท่านสอนให้เรามีความเพียรใช้ศักยภาพและใจนี้ให้ได้ประโยชน์สูงสุดและประหยัดสุด โดยมิให้ทะเยอทะยานอยากจนเกินเหตุ

-----------------------------------------------------------------------------

มงคลข้อที่ ๒๕ ความเป็นผู้รู้อุปการะอันท่านทำแล้ว

บุคคลมาระลึกรู้ถึงบุญคุณผู้อื่นที่มีให้แก่ตน เช่นนี้เรียกว่ากตัญญู แล้วทำการตอบแทน เรียกว่า กตเวที

ลักษณะในการตอบแทนคุณ ผู้มีอุปการะเรา ต้องทำดังนี้คือ
- ท่านเลี้ยงเรามา เราเลี้ยงท่านตอบ และดูแลรักษาเมื่อยามท่านเจ็บป่วย
- ให้การเคารพยอมรับ เชื่อฟังท่าน
- ช่วยท่านเผยแพร่เกียรติคุณ โดยการทำตัวดีต่อตน และต่อสังคม ตามคำสั่งสอนของท่าน
- ยกย่องเชิดชู ความรู้ความสามารถและคุณธรรมของท่าน ในทุกถิ่นทุกที่ที่เราไป
- สละแบ่งปันทรัพย์สิน สิ่งของที่มีอยู่ให้แก่ท่านเมื่อถึงความอันควร

---------------------------------------------------------------------------

ที่มา:
- //www.manager.co.th/Dhamma/ViewNews.aspx?NewsID=4595311257242
- //www.manager.co.th/Dhamma/ViewNews.aspx?NewsID=4583091713785
- //www.manager.co.th/Dhamma/ViewNews.aspx?NewsID=4516407448649
- //www.manager.co.th/Dhamma/ViewNews.aspx?NewsID=4549719368814
- //www.manager.co.th/Dhamma/ViewNews.aspx?NewsID=4531895424723
- //www.manager.co.th/Dhamma/ViewNews.aspx?NewsID=4579709298013

Create Date : 12 ตุลาคม 2552

Last Update : 12 ตุลาคม 2552 15:30:12 น.

0 comments

Counter : 1222 Pageviews.