ห่างหายไปจากบล้อกนานแสนนานเลยนะคะ...ก่อนอื่นต้องขอบคุณพี่ๆน้องๆทุกคนเลยนะคะที่เข้ามาทักทายกัน ถึงแม้ว่าบางครั้งเปิ้นไม่ได้ไปเยี่ยมกันเลย แต่ก็ยังมีมาแวะเวียนเยี่ยมเยียนฝากความคิดถึงกันอยู่เนืองๆ และก็ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ไม่ได้กลับไปเยี่ยมเยีนกันในบางครั้ง นานๆเข้าไปหากันทีก็คงไม่ว่ากันนะคะ

เกริ่นมานาน...ขอเข้าสู่หัวข้อบล้อกเลยแล้วกันนะคะ เมื่อสามสี่วันก่อนมีโอกาสได้ไปเที่ยวกับพี่ๆที่ทำงานหลังจากหน้าดำคร่ำเครียดจากงานกันมาตลอดทั้งปีแล้ว ซึ่งที่พวกเราไปคราวนี้ก็คือเกาะช้าง...ครั้งนี้เป็นครั้งที่สองที่ได้ไปเกาะช้าง คราวที่แล้วนั้นไปพักที่หาดไก่แบ้ มาคราวนี้ไปพักที่หาดทรายขาว ตอนแรกเกือบจะหาที่พักกันไม่ได้แล้ว เนื่องจากมีกระทรวงหนึ่งไปจองเต็มเอียดเลย แต่ในที่สุดหน่วยงานเดียวกันที่ตราดก็ติดต่อที่พักให้ได้ แต่ก็ได้ที่พักที่อยู่ท้ายหาดเลย แต่ก็ถือว่าโอเคนะ...

การเดินทางที่แสนจะเหน็ดเหนื่อย...กว่าจะไปถึงตรงที่เป็นเรือข้ามฟากก็ปาไปห้าโมงกว่าแล้ว พวกเราได้เรือเที่ยวสุดท้ายของวัน เราไปเรือข้ามฟากของเซ็นเตอร์พอยต์กัน ราคาเท่าไหร่นั้นไม่รู้ เพราะไม่ได้จัดการในส่วนนี้เพราะหน่วยงานที่ตราดจัดการให้หมดแล้ว เราเลยมีหน้าที่แค่ขึ้นรถตู้ที่มารับหลังจากที่ลงจากรถทัวร์แล้วเพื่อไปขึ้นเรือต่อไปยังเกาะ

ชอบภาพนี้ของพี่เค้าจัง...ดูแล้วเหงาดี การเดินทางที่แสนจะยาวนานของเราคราวนี้ทำให้ต่างคนต่างเหนื่อยจนไม่มีอารมณ์เก็บภาพกันเลย เราเดินทางไปถึงที่พักประมาณสองทุ่มเศษ ยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้ากันเลยก็ต้องไปทานข้าวร่วมกันแล้ว เพราะใกล้จะถึงเวลาที่ร้านเค้าปิดดีนะที่มีการสั่งกับข้าวและสั่งสถานที่ไว้รองรับแล้ว ส่วนกับข้าวส่วนหนึ่งทางจังหวัดตราดจัดไว้ให้ ไปคราวนี้ทานอาหารทะเลซะอิ่มแปร้หายอยากไปเลยทีเดียว

ไปคราวนี้ไม่ค่อยได้เก็บภาพเท่าที่ควรเนื่องจากดูอะไรๆก็เร่งรีบไปซะหมดเลยพาลทำให้หมดอารมณ์ในการเก็บภาพไปเลย เราต้องตื่นแต่เช้าตรู่เอาเพื่อไปเก็บภาพกัน เพราะอย่างที่บอกไปแล้วว่าไปถึงที่พักก็สองทุ่มเศษแล้วก็เหนื่อยมาก บางคนพากันนอนตั้งแต่สี่ทุ่มกว่ากันเลยเพราะเพลียจากการเดินทาง บางคนก็อยู่ดริ้งค์และร้องเพลงถึงดึกดื่นเที่ยงคืน แต่การจัดระเบียบทางสังคมที่ห้ามเสียงดังเกินห้าทุ่มเลยอาจทำให้กร่อยๆไปบ้าง ไม่ว่าที่ไหนๆก็มีเนาะจัดระเบียบสังคมเนี่ย...

บ้างก็เอาเวลาอันน้อยนิดหลังจากสัมนาแล้วไปเปลี่ยนแค่กางเกงแล้วมาเก๊กท่ากันต่อ วันที่ไปนั้นเป็นอะไรที่ท้องฟ้าไม่เป็นใจกันเลย ฝนตกเล็กน้อย...ท้องฟ้ามืดครึ้ม ชอบความสดใสของพี่คนนี้เลยเอาพี่แกเป็นนางแบบเยอะหน่อย

เรื่อยเปื่อย...เหนื่อยสุดๆ ทริปนี้นึกว่าจะได้เที่ยวบ้าง แต่ไม่เลย มีแต่งาน งาน งาน เท่านั้น เฮ้อ...แต่ก็ถือว่าดีที่ได้มีโอกาสไปเปิดหูเปิดตาซะบ้าง ถึงแม้ไปจะมีเรื่องงานมาเกี่ยวข้อง แต่ก็ถือว่าโออะนะ สิ้นสุดทริปด้วยความเหนื่อยล้าหมดสภาพค่ะ กลับมาถึงบ้านยังต้องเจออาการปวดท้องจากโรคกระเพาะอีกแน่ะ เฮ้อ...เมื่อต้นเดือนเพิ่งปวดไปนะเนี่ย ยังไม่ข้ามเดือนเลยปวดอีกแล้ว

ขอบ่นแค่นี้แล้วกันนะคะ...ขอบคุณทุกท่านที่มาร่วมฟังการบ่นนะจ้า