|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ลูกป่วย แม่ก็เปื่อย (พาลูกไปหาหมอ)
Bismillahir Rahmanir Raheem (บิสมิลลาฮิร์ ราฮฺมานิร์ ราฮีม)
มาอัพต่อจากวันก่อนที่บอกไปว่าเจ้าตัวเล็กไม่สบาย ไข้ขึ้นสูง ร้องลั่นบ้าน ไม่ได้หลับไม่ได้นอนกันทั้งอพาร์ทเม้นท์ คนเป็นพ่อแม่เมื่อเห็นลูกเจ็บป่วยแบบนี้ก็ทรมานใจอย่างที่สุด เพราะเค้าไม่สามารถบอกเราได้ว่าเจ็บปวดตรงไหน ได้แต่ร้อง เราก็ได้แต่กอดปลอบลูกไป คิดอยู่ในใจว่าถ้าเป็นแทนลูกได้ก็คงดี
หากแต่ความเป็นจริงคือ Allahu Akbar (อัลลอฮฺทรงยิ่งใหญ่ที่สุด) ทุกอย่างจากอัลลอฮฺนั้นสวยงาม และมีประโยชน์ (ซึ่งหลายๆ อย่างเราไม่รู้หรือไม่ตระหนักหรอกว่ามันมีประโยชน์กับเรา) ความเจ็บป่วยก็เป็นอีกพระเมตตาหนึ่งจากพระองค์ที่มีต่อมนุษย์ เช่น ในมุมมองของตัวเอง ความเจ็บป่วยของลูกนั้น เป็นอีกทางหนึ่งที่ทำให้ลูกได้เรียนรู้ชีวิต เป็นการค่อยๆ สร้างภูมิต้านทานต่อความเจ็บปวดทั้งหลายที่อาจต้องเจอในชีวิตข้างหน้า เป็นต้น ดังนั้น คนเป็นพ่อแม่อย่างเราๆ คงได้แต่ภาวนาขอพรจากอัลลอฮฺให้ทรงเมตตาต่อลูก และคอยดูแลเป็นกำลังใจ ปลอบประโลมยามที่ลูกเจ็บป่วย
กลับมาเข้าเรื่องดีกว่า ถึงเวลาที่ต้องพาเจ้าตัวเล็กไปหาหมอแล้ว
วันที่ 22 ตื่นมาเตรียมตัวพาลูกไปหาหมอแต่เช้า คุณพ่อบ้านบอกว่าเค้าลางานไม่ได้ แล้วอากาศก็เย็นจัด จะพาลูกออกบ้านไปหาหมอเองได้ยังไง (ภาษาตุรกียิ่งไม่แข็งแรงอยู่) บอกไปว่าไม่เป็นไร อัลลอฮฺทรงยิ่งใหญ่ เปี่ยมด้วยเมตตา ชั้นจะหาทางเอง เธอไปทำงานเถอะ พอสายหน่อยก็จัดแจงโทรหาเพื่อนสาวให้ขับรถไปส่ง ซึ่งทุกคนติดงานหมดไม่สามารถอยู่เป็นเพื่อนคอยช่วยเหลือที่โรงพยาบาลได้ เลยบอกว่าไม่เป็นไรแค่ขับรถไปส่งก็พอ
ถึงโรงพยาบาลก็จัดการยื่นเรื่องตามขั้นตอน (ยื่นบัตรประจำตัวประชาชนแล้วจ่ายเงินค่ารักษาพยาบาล อาจงงว่ายังไม่ได้รักษาเลยจะรู้ได้ไงว่าต้องจ่ายเท่าไหร่ ระบบประกันสังคมของที่นี่ดีมาก เวลาไปตรวจรักษาที่โรงพยาบาลเอกชนแบบนี้จะจ่ายอัตราคงที่คือ 12 เตอร์กิชลีร่าต่อครั้งซึ่งรวมค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่อาจต้องเสียเอาไว้แล้ว เช่นค่าหมอ ค่าตรวจทางแลป ค่าเอ็กซเรย์ เป็นต้น ส่วนค่ายานั้น คุณหมอจะจ่ายเป็นใบสั่งยา ตอนไปซื้อยาที่ร้านขายยาก็จ่ายเพียง 20% ของค่ายาจริง หากเป็นโรงพยาบาลของรัฐบาล ที่เคยไปมาตอนก่อนเข้าตรวจรักษาไม่ต้องเสียค่าใช้จ่าย ไปจ่ายตอนซื้อยาเท่านั้น)
จากนั้นก็รอคิวเพื่อเข้าพบคุณหมอ แต่การรอคอยในขณะที่ลูกไม่สบายมันช่างนานแสนนานเหลือเกิน เวลาแต่ละนาทีผ่านไปอย่างเชื่องช้า แม้ว่าลูกจะไม่มีไข้แล้วในตอนนั้น แต่ก็รู้ว่าลูกไม่สบายตัว และคิวก็แน่นมาก ผู้คนเดินพลุกพล่านไปหมด (ขนาดโรงพยาบาลเอกชนนะเนี่ย ไม่อยากคิดถึงโรงพยาบาลรัฐเลย) เด็กหลายๆ คนส่งเสียงร้องงอแง ลูกก็เริ่มทำท่าจะงอแงตาม เลยโทรถามเพื่อนสาวที่เป็นพยาบาลในโรงพยาบาลนี้ว่าวันนี้เธอมาอยู่เวรหรือเปล่า Elhamdulillah! เธออยู่ เลยพาลูกไปนั่งรอสบายๆ ที่ห้องทำงานเธอ
พอถึงเวลาเข้าพบหมอ ซึ่งคุณหมอก็จำได้ทันที (แหงอ่ะนะก็เมืองนี้ทั้งเมืองมีคนไทยอยู่คนเดียวนี่นา) ทักทายทั่วไปกันเสร็จก็เล่ารายละเอียดอาการป่วยของลูกให้หมอฟัง เริ่มตั้งแต่วันที่ อาการ ชื่อและปริมาณยาที่ให้ไปแล้ว เล่าจบคุณหมอก็ค่อนข้างอึ้งไป เพราะละเอียดยิบและเป็นขั้นตอนเห็น เข้าใจกระจ่างยิ่งกว่าคนตุรกีเองเสียอีก (ต้องพูดภาษาตุรกีกับหมอน่ะ) ไม่ได้เป็นเพราะเก่งภาษามากมาย เพราะใช้ภาษาขั้นพื้นฐานทั้งนั้น แต่เป็นเพราะทำการบ้านมาอย่างดี รู้สึกว่าไม่ว่าจะเป็นภาษาไหนก็ตามแต่เวลาที่ลูกเจ็บป่วยควรมีการจดจำหรือบันทึกรายละเอียดต่างๆ ไว้ให้ครบถ้วน เวลาพาลูกไปหาหมอจะได้ใช้เป็นข้อมูลพื้นฐานในการวินิจฉัยโรคได้อย่างถูกต้องแม่นยำขึ้น
หลังจากเช็คร่างกายโดยทั่วไปจนครบถ้วนแล้วคุณหมอก็ถามว่าถ้าต้องฉีดยาจะตกลงไหม เลยตอบไปว่าถ้ามันจำเป็นก็คงต้องให้ฉีด หมอเลยบอกว่าหมอสงสัยว่าลูกคงติดเชื้อในกระเพาะปัสสาวะ ส่งไปตรวจฉี่ก่อนละกัน ถ้าติดเชื้อจริงคงต้องให้ฉีดยา เพราะเพิ่งทานยาแก้อักเสบไป หมอไม่อยากให้ทานยานาน ป่วยยืดเยื้อ ฉีดยาจะหายไวกว่า
ผลตรวจออกมาปรากฎว่าเจ้าตัวเล็กติดเชื้อจริง และอยู่ในอัตราสูงมากด้วย (หมอบอกว่าระดับสูงสุดที่แสดงว่าป่วยคือ 4 แต่ผลของไอ้ตัวเล็กออกมาถึง 10-12) มิน่าถึงร้องลั่นบ้านไม่ได้หลับได้นอนกัน ซึ่งเราก็คิดว่าเพราะเป็นไข้ ที่แท้เพราะลูกปวดท้องน้อย (ท่าจะปวดมากซะด้วย) โดยเฉพาะเวลาจะฉี่
ถามหมอว่ามันมีสาเหตุมาจากอะไร เพื่อจะได้หาทางป้องกันได้ในอนาคต คำตอบที่ได้คือ ไม่ต้องทำอะไร เด็กๆ เป็นกันแบบนี้แหละ โดยเฉพาะอายุในช่วงนี้ และเป็นกันมากในเด็กผู้หญิงมากกว่าเด็กผู้ชาย (สงสัยหมอไม่อยากให้เรากังวลมากไป) อ้อ ลืมบอกไปว่าหน้าเจ้าตัวเล็กก็เริ่มมีผื่นแดง เม็ดเล็กๆ ขึ้นเต็มหน้าไปหมด ซึ่งในวันที่ไปหาหมอมันเริ่มขึ้นบางตามหน้าผากเท่านั้น ถามหมอว่าเป็นอะไร หมอก็ตอบว่าไม่มีไรมากมายไม่ต้องกังวล มันจะหายไปเอง (ยังสงสัยอยู่ไม่หายว่ามาจากการติดเชื้อนั่นหรือไม่เพราะหลังจากฉีดยาครบตามหมอสั่ง มันก็หายไป)
ดูเปรียบเทียบได้จากรูป ยามปกติกับยามป่วย
สรุปว่าต้องฉีดยาถึง 3 เข็ม ในเวลา 3 วัน วันละเข็ม แล้วจากนั้นก็ทานยาแก้อักเสบต่ออีก 7 วัน ในระหว่างนี้ก็ต้องให้ลูกดื่มน้ำบ่อยๆ (น้ำต้มสุกแล้วเท่านั้น) ซึ่งหลังจากฉีดยาเข็มแรกไปก็ไม่มีไข้อีกเลย แต่ยังร้องบ้าง สงสัยเพราะปวดฉี่ จากนั้นก็ค่อยๆ ลดลง จนหมดไป
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าเวลาลูกเจ็บป่วย อย่าตายใจปล่อยทิ้งไว้นาน คิดว่าความเจ็บป่วยเพียงเล็กน้อยไม่จำเป็นต้องพาไปหาหมอเด็ก เพราะยังเจ็บใจไม่หายที่วันนั้นพาไปหาหมอประจำครอบครัวแล้วเค้าก็แค่ดูทั่วๆ ไป ให้ยาแก้ไข้กลับบ้านมา (ยาแก้ไข้มีไว้เต็นบ้านอยู่แล้วอ่ะนะ) บอกว่าอาจเพราะคอลูกอักเสบ ถ้ายังไม่หายวันพรุ่งนี้ให้มาใหม่ จะให้ยาแก้อักเสบอีกรอบ ทำให้ลูกต้องทนปวดนานกว่าที่ควรจะเป็น
อาทิตย์นี้จะต้องพาไปตรวจซ้ำว่าภาวะติดเชื้อยังคงมีอยู่หรือไม่ มาคอยลุ้นกันต่อไป
Create Date : 02 พฤษภาคม 2553 |
Last Update : 13 สิงหาคม 2553 16:26:51 น. |
|
26 comments
|
Counter : 1340 Pageviews. |
|
|
|
โดย: pan&playfah (pan&playfah ) วันที่: 2 พฤษภาคม 2553 เวลา:13:18:43 น. |
|
|
|
โดย: amvarin วันที่: 2 พฤษภาคม 2553 เวลา:13:41:12 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 2 พฤษภาคม 2553 เวลา:14:10:18 น. |
|
|
|
โดย: Noo Maew IP: 118.173.117.169 วันที่: 2 พฤษภาคม 2553 เวลา:14:10:35 น. |
|
|
|
โดย: catmaels วันที่: 2 พฤษภาคม 2553 เวลา:15:25:57 น. |
|
|
|
โดย: thanitsita วันที่: 2 พฤษภาคม 2553 เวลา:15:39:38 น. |
|
|
|
โดย: อิ ส ร ะ ช น ตั ว โ ต เ ต็ ม วั ย . . ไม่ ใ ช่ ใ ค ร . . . มัน คื อ . . (เป็ดสวรรค์ ) วันที่: 2 พฤษภาคม 2553 เวลา:21:22:08 น. |
|
|
|
โดย: เขาพิงกัน วันที่: 2 พฤษภาคม 2553 เวลา:22:02:39 น. |
|
|
|
โดย: แม่น้องมัดหมี่ (iamnerisa ) วันที่: 2 พฤษภาคม 2553 เวลา:22:22:45 น. |
|
|
|
โดย: jyst วันที่: 3 พฤษภาคม 2553 เวลา:4:51:24 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 3 พฤษภาคม 2553 เวลา:8:02:57 น. |
|
|
|
โดย: Noo Maew IP: 118.173.117.169 วันที่: 3 พฤษภาคม 2553 เวลา:8:21:35 น. |
|
|
|
โดย: อิ ส ร ะ ช น ตั ว โ ต เ ต็ ม วั ย . . ไม่ ใ ช่ ใ ค ร . . . มัน คื อ . . (เป็ดสวรรค์ ) วันที่: 3 พฤษภาคม 2553 เวลา:11:28:49 น. |
|
|
|
โดย: mastana วันที่: 3 พฤษภาคม 2553 เวลา:16:37:01 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 4 พฤษภาคม 2553 เวลา:8:01:19 น. |
|
|
|
โดย: แม่อาเดียว (ปันฝัน ) วันที่: 4 พฤษภาคม 2553 เวลา:14:17:24 น. |
|
|
|
โดย: อิ ส ร ะ ช น ตั ว โ ต เ ต็ ม วั ย . . ไม่ ใ ช่ ใ ค ร . . . มัน คื อ . . (เป็ดสวรรค์ ) วันที่: 4 พฤษภาคม 2553 เวลา:20:45:40 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 5 พฤษภาคม 2553 เวลา:7:57:52 น. |
|
|
|
โดย: i_nookae วันที่: 5 พฤษภาคม 2553 เวลา:21:15:24 น. |
|
|
|
โดย: Noo Maew IP: 113.53.188.112 วันที่: 5 พฤษภาคม 2553 เวลา:23:21:33 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 6 พฤษภาคม 2553 เวลา:7:52:19 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 7 พฤษภาคม 2553 เวลา:7:49:00 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 8 พฤษภาคม 2553 เวลา:8:12:51 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
Elazig Turkey
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]
|
เพียงแต่อยากบอกเล่าเรื่องราวชีวิตหลังจากเปลี่ยนมาเป็นมุสลิม และชีวิตความเป็นอยู่ในตุรกีให้คนในแผ่นดินแม่ได้รับรู้ ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านใดๆ เป็นเพียงผู้มีใจรักและอยากศึกษา จึงเอาสิ่งที่ได้เรียนรู้และประสบมามาแบ่งปันและแลกเปลี่ยนกันเพื่อให้เกิดความรู้เพิ่มพูน
|
|
|
|
|
|
|