|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 |
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
คิตตี้กับโดนัลดัค
คิตตี้กับโดนัลดัค
หญิงสาวพลิกตัวเป็นครั้งที่ร้อย รู้สึกหงุดหงิดกับเครื่องปรับอากาศที่แสนเย็นเฉียบของโรงพยาบาล ทำไมวันนี้เขามาช้านักนะ หล่อนตัดสินใจลุกขึ้น กึ่งนั่งกึ่งนอนอนอยู่บนเตียง นึกแล้วน่าหัวเราะครั้งหนึ่งหล่อนเคยบอกให้เขาไปไกลๆ แต่เขากลับหัวเราะ
สักวันหนึ่ง คุณจะคิดถึงผม
หล่อนเกลียดเสียงเขา เสียงแหบๆที่เลียนแบบเสียงพากษ์ตัวการ์ตูนโดนัลดัค
หล่อนบอกหลายครั้งแล้วว่ารำคาญและขอร้องให้เขาพูดกับเธอด้วยเสียงจริง
เขาเพียงแต่หัวเราะหึๆ
หล่อนจึงเรียกเขาว่า ผีโดนัลดัค เขามักจะมาแบบไม่บอกกล่าว ไม่เป็นเวลา
แต่หล่อนรู้ว่าเป็นเขา
ทำไมคุณถึงเดาถูกว่าผมมา
ไม่ใช่เดา แต่ฉันรู้เลยว่าเป็นคุณ
สัญชาติญาณผู้หญิง เขาเริ่มเดาอีกแล้ว
สัญชาตญาณระวังภัยต่างหาก
หล่อนตอบ
ดีแล้วล่ะปล่อยให้เขาหัวหมุนซะบ้าง การคุยกับเขาดูเหมือนจะเป็นความบันเทิงอย่างเดียวในชีวิตที่เงียบเหงาในโรงพยาบาลแห่งนี้
หล่อนอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไรกันนะ คงตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุกับเขาคนนั้น คนที่เคยเป็น อดีตของหล่อน
สิ่งสุดท้ายก่อนที่ตาจะมืดบอดที่หล่อนเห็นคือ ด้านข้างรถยุโรป เสียงตูม
หลังจากนั้นนาฬิกาของหล่อนก็หยุดเดิน ใบหน้าเสียโฉม และตาบอด อดีตของหล่อนเคยมาเยี่ยมอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะมีข่าวว่าเขากลายเป็นสามีปัจจุบันของนางเอกลูกผู้ดีคนหนึ่ง แต่น่าแปลกหล่อนไม่ยักกะมีน้ำตา
ถ้าจะให้ถูกต้องบอกว่าเจ็บจนพูดไม่ออกต่างหาก
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
รอผมอยู่เหรอครับ คิตตี้
คนที่หล่อนรอเขามาแล้ว
เขามักจะเรียกหล่อนว่าคิตตี้เสมอ หล่อนเคยถามเขาว่าทำไม
เพราะคุณสวย แล้วก็ไม่มีปากไงครับ เขาตอบ หล่อนนึกถึงเจ้าการ์ตูนคิตตี้ที่น่ารักแต่ไม่มีปาก เหมือนเวลาที่เขาคุยกับหล่อนแรกๆ จะเรียกว่าคุยก็ไม่ถูกเพราะเขาพูดเองเออเองเสียคนเดียวเสียมากกว่า
จนในที่สุดวันหนึ่งหล่อนตอบว่ารำคาญนั่นแหละ เขาจึงว่า
ในที่สุดผมก็ เห็นปากของคิตตี้
หล่อนได้ยินเสียงเดินแผ่วเบามาใกล้เตียงหล่อน เขายกเก้าอี้มานั่งข้างเตียง
เหงาเหรอ
เปล่า หญิงสาวตอบเสียงสูง ไหน คุณบอกว่าจะมาเล่าเรื่องหนังที่ไปดูมาให้ฟัง
ชายหนุ่มหัวเราะหึๆ
คุณอยากฟังจริงๆเหรอ หนังมันเศร้านะ
เดี๋ยวคุณก็เล่าให้เป็นหนังตลกจนได้
หล่อนแขวะ เขาเริ่มเล่าหนังสัตว์ประหลาดท่ามกลางหมอกให้หล่อนฟัง
เปล่า ประโยชน์
เขาสรุปตอนจบของหนัง แต่หล่อนโคลงศีรษะไปมา
ไม่ซะทีเดียวหรอก อย่างน้อยถ้าเป็นฉันก็ดีใจที่ได้ตายศพสวย ถูกยิงดีกว่าถูกสัตว์ประหลาดฉีกร่าง พูดจบหล่อนก็ยักไหล่
คนตายไปแล้ว เขาไม่มากังวลว่าศพจะสวยหรือเปล่าหรอกนะครับ
แหม! มันก็เป็นสมนาคุณให้คนตายน่ะ จะได้ไปที่ชอบที่ชอบ คุณพูดอย่างกับเคยตายน่ะ
อาจจะ เขาตอบ หล่อนนึกถึงใบหน้าเจ้าโดนัลดัคขี้โกงลอยไปลอยมา
อย่ามาโกหกหน่อยเลย
หล่อนได้ยินเสียงผ้าสวบสาบ ตามด้วยเสียงเดินแผ่วเบาไปหยุดที่หน้าต่างกระจกบานใหญ่
ผมเคยโกหกคุณที่ไหน
งั้นคุณก็บอกมาสิว่าคุณเป็นใคร
หญิงสาวเม้มปาก อย่างหนึ่งหล่อนที่ต้องทำทุกครั้งที่เจอหน้าเขาคือถามคำถามนี้
ผมบอกแล้วยังไงครับว่าผมเป็นโดนัลดัคหลงออกมาจากการ์ตูนวอลล์ดิสนีย์ ตอนนี้กำลังหาทางกลับอยู่
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หญิงสาวถอนหายใจ เค้าใช้วิชาเล่นลิ้นเอาตัวรอดไปอีกจนได้
ตอนที่พบเขาครั้งแรกหล่อนพยายามสอบถามคนรอบข้างถึงตัวตนของเขา
แต่ทุกคนตอบตรงกัน ไม่ทราบ/ไม่รู้
เป็นผีหรือเปล่าลูก เปลี่ยนโรงพยาบาลดีไหม คุณแม่หล่อนถามด้วยความห่วงใย
อย่าเลย เขาไม่ได้ทำอะไรลูกไม่ใช่เหรอ คุณพ่อหล่อนตบไหล่เบาๆ
อีกอย่างหมอที่นี่ชำนาญเรื่องตา เขาเก่งมากนะ
หมอคนเก่งของคุณพ่อวินิฉัยอาการหล่อนยิ่งแล้วใหญ่
อาการหูแว่วครับ ผลกระทบจากอุบัติเหตุและความเครียด
นั่นน่ะ ถ้าเป็นภาษาชาวบ้านก็ตีความได้ว่ากำลังใกล้จะประสาท
ถ้าคุณได้ยิน เสียงแว่วอะไรอีกขอให้ทำใจเย็นหายใจเข้าออกช้าๆ ตั้งสติ แล้วมันจะหายไปเองครับ
เสียงห้าวทรงภูมิของหมอแนะนำหล่อนช้าๆ
แล้วอีกอย่างผมแนะนำ ให้ฟังไอโฟนแต่พอเหมาะ การฟังอะไรใกล้เกินไปนานเกินไป จะมีผลต่อระบบประสาทนะครับ เขาว่าพลางเหลือบไปที่ไอโฟนสีชมพู
หล่อนนิ่วหน้ากับคำกล่าวหาของเขา หญิงสาวรักษากับหมอคนเดิมมาตลอดจนชินกับเสียงเขาแล้วสงสัยจะเป็นหมอแก่ๆหน้าตาวิชาการมากๆ คุณพ่อหล่อนละชอบนักเชียวกับคนแบบนี้ วิธีป้องกันอาการหูแว่วอีกอย่างที่หล่อนลองใช้คือหาคนมานอนเป็นเพื่อน
แต่ก็ไม่รอดพ้นจาการก่อกวนของผีโดนัลดัค
เด็กที่มานอนเฝ้าคุณเขานอนหลับน้ำลายไหลน่ะ
เด็กของคุณเขาไปดู ดารารูปหล่อที่พักฟื้นอยู่อีกตึกหนึ่ง
และอีกมากมาย ที่เขาขยันหามาล้อเลียนเด็กรับใช้ของหล่อน อย่างเดียวที่พอจะประสบผลสำเร็จคือเขาเลือกมาเวลาที่เด็กรับใช้ไม่อยู่ สุดท้ายหล่อนก็ขอยกเลิกการเอาเด็กรับใช้มาเฝ้า เหตุผลสวยหรูคือไม่อยากให้ใครมาลำบากแต่เหตุผลที่แท้จริงคือการตื่นมากลางดึกฟังเสียงคนแปลกหน้ากรนมันเหงาเกินไปสำหรับหล่อน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนนี้ต้นชมพูพันทิพย์กำลังบานสวยเลยนะครับ
เขาว่าพลางเคาะหน้าต่างกระจกดังก๊อกๆ คุณรู้ตำนานต้นชมพูพันทิพย์ไหม
ไม่ คุณก็รู้นี่ว่าชั้นตาบอด
แค่ตอนนี้ หรอกครับ เขาว่า ต้นชมพูพันทิพย์น่ะเคยเป็นคนที่ถูกสาป
คนเราทุกคนก็ถูกสาปทั้งนั้นแหละ หล่อนขัดขึ้น เขาปรายตาดูหล่อน
ตั้งแต่ อีฟยื่นแอ็ปเปิ้ลให้อดัมนั่นแหละ อีฟตัวต้นเรื่องก็เลยโดนหนักหน่อย เกิดเป็นผู้หญิงเลยลำบาก
คุณมองโลกในแง่ร้ายจัง เขาคราง
มองในแง่ร้ายแหละดี เราจะได้ระวังเตรียมรับมือกับมันได้
ผมว่าคุณเคย สดใส มองโลกในแง่ดีกว่านี้
หญิงสาวสะดุดกึ๊กกับคำพูดของเขา
คุณเคยรู้จักชั้นมาก่อนเหรอ
ระฆัง เที่ยงคืนดังแล้ว ซินเดอเรลล่าโดนัลดัคอย่างผมขอลาไปก่อนนะครับ
เดี๋ยว คุณรู้จักชั้นได้ยังไง หล่อนร้องเรียกพยายามไขว่คว้าเขา เสียงเดินแผ่วเบานั้นยิ่งไกลออกไป
ราตรีสวัสดิ์ นะครับ
เสียงปิดประตูดังกึ๊ก หล่อนรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงเพลงตอนจบของการ์ตูนวอลล์ดิสนีย์
การผ่าตัด จะเริ่มในอีกสองวันนะครับ เสียงหมอดูแลหล่อนบอก คุณพ่อคุณแม่ที่ถูกตามตัวมาด่วนเข้ามาโอบกอดอย่างรักใคร่หลังจากรู้ข่าวดีมีผู้บริจาคดวงตาให้หล่อนแล้ว การผ่าตัดจะเริ่มขึ้นตามกำหนด
แต่จะไม่เป็นอะไรจริงๆเหรอคะ หมอ คุณแม่หล่อนถามอย่างกังวล ด้วยคนที่บริจาคดวงตาให้เพิ่งจะเสียชีวิตเมือคืนก่อน
ไม่เป็นไรครับเป็นความประสงค์ ของผู้บริจาคเองที่ระบุผู้รับครับ ปลายเสียงนั้นขึ้นจมูกเล็กน้อย
หล่อนจะได้กลับบ้าน ตาจะได้มองเห็น หล่อนกำลังจะได้ทุกอย่างกลับคืน แต่ทำไมในใจมันหวิวๆแปลกๆ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เหรอครับ ยินดีด้วยนะครับ
หล่อนบอกผีโดนัลดัคในคืนที่เขามาพบ แต่ปฏิกิริยาเขามันเงียบเสียจนแปลกใจ
มีอะไรหรือเปล่า
เปล่าครับ ผมกำลังเศร้าใจที่มีประเทศหนึ่งกล่าวหาว่าผมทำผิดกฎหมาย
เขาว่าพลางถอนหายใจ ขณะที่หล่อนขมวดคิ้ว
ถ้าการโกหกเป็นกฎหมายล่ะก็ ชั้นคงจะฟ้องเรียกค่าเสียหายจากคุณได้เยอะเลย
เขาหัวเราะเบาๆ
คุณเดาผิด เขาหาว่าผมทำผิดกฎหมายอนาจาร เพราะโดนัลดัคออกทีวีโดยไม่ใส่กางเกง
หญิงสาวหัวเราะคิกคัก ชายหนุ่มมองหญิงสาวตรงหน้า
ผมชอบเวลาคุณหัวเราะ
หญิงสาวหุบยิ้มโดยพลัน พยามตีหน้าเฉย
คุณดูสดใส ร่าเริงมี ชีวิตชีวา
ใครหัวเราะ ก็ร่าเริงสดใสทั้งนั้นแหละ
หล่อนค้าน รู้สึกหน้าเริ่มร้อนผ่าวขึ้นมานิดๆ
การที่ใครสักคนหัวเราะมันก็ดูดีทั้งนั้นแหละครับ แต่จะมีเพียงคนสำคัญเท่านั้นที่เราจะจำภาพเขาไว้ตลอดไป
ทำไมนะ หล่อนรู้สึกว่าปลายเสียงนั้นฟังดูเศร้าๆ
ระฆัง เที่ยงคืนดังซะแล้ว ซินเดอเรลล่าโดนัลดัคอย่างผมขอลาไปก่อนนะครับ
เสียงเดินแผ่วเบานั้นไกลออกไป แล้วหยุดอยู่หน้าประตู หญิงสาวทิ้งตัวลงนอน สักพักหนึ่งหล่อนได้ยินเสียงปิดประตูห้องตามด้วยเสียงเพลงตอนจบของการ์ตูนวอลล์ดิสนีย์
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
การผ่าตัดผ่านไปด้วยดี หลังจากเสร็จการผ่าตัดอันยาวนานหล่อนก็กลับมาพักที่ห้องเดิม คราวนี้มีเด็กรับใช้มาเฝ้า ในหัวหล่อนคิดเรื่องร้อยแปดถึงชีวิตและหน้าตาหล่อนหลังจากเปิดผ้าแผลและคิดเรื่องของเขาผีโดนัลดัค
สวัสดีครับ คิตตี้ เขามาหาหล่อนในคืนสุดท้ายก่อนวันเปดผ้าพันแผล
หญิงสาวรู้ทันทีเด็กรับใช้ของหล่อนคงแอบไปดูนักร้องอีกตึกหนึ่งแน่ๆ
ทำไม ทำหน้ายุ่งจัง เขาว่าพลางดึงเก้าอี้ข้างเตียงมานั่ง
เปล่าสักหน่อย
หล่อนปฏิเสธ
พรุ่งนี้แล้วสินะที่หล่อนจะได้ออกจากโรงพยาบาลนี้แต่เหมือนมีอะไรค้างๆคา
พรุ่งนี้ก็จะเปิดผ้าพันแผลแล้วนะครับ ตื่นเต้นหรือเปล่า
ก็นิดหน่อย หล่อนตอบตามความเป็นจริง มืออีกข้างพยายามควานหาหมอน
ชายหนุ่มหยิบมันมาให้
ขอบคุณ
แล้วทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ ทั้งเขาและหล่อนดูเหมือนจะจมอยู่ในความคิดของตัวเอง
ผมนอนไม่ไม่หลับ เขาสารภาพ หล่อนเอียงหัวอย่างแปลกใจ
ทำไมล่ะ
ไม่รู้สิ ผมไม่รู้ เสียงเขาแหบพร่าเหมือนมาจากที่ไกลแสนไกล หลายวันมานี่ มีอะไรเกิดขึ้นหลายอย่างจนผม...รับไม่ทัน เหมือนอยู่คนเดียวในโลก
ทำไมเหรอ วอลล์ดิสนีย์เลิกวาดการ์ตูน หันไปทำCGอย่างเดี๋ยวแล้วเหรอ เขาหัวเราะหึๆกับคำถามของหล่อน หรือว่าโดน พวกมิ๊คกี้เมาส์บอยคอต หล่อนยังว่าต่อ
คุณนี่มีอารมณ์ขันดีจัง
แน่นอนคนสวย ต้องอารมณ์ดี หล่อนกล่าวเสียงสูง ก็คุณเป็นคนบอกเองไม่ใช่เหรอ หล่อนหมายถึงคำพูดที่เขาชอบบอกหล่อนบ่อยๆตอนมาอยู่ที่นี่ครั้งแรกเพราะหล่อนโมโหร้ายฉุนเฉียวจนไม่มีใครเอาอยู่
ไม่นึกแฮะ ว่าคุณจะจำคำพูดของผมได้
ชั้นจำได้เสมอแหละ ก็ชั้นความจำดีนี่ หล่อนว่าพลางเชิดหน้าขึ้น
แล้วคุณจะจำผมไว้หรือเปล่า เสียงแหบโดนัลดัคนั้นเว้าวอนอย่างไรชอบกล
ขอคิดดูก่อน หญิงสาวยักไหล่ แต่ในใจนั้นเต้นตุ้มๆต่อมๆ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนนี้ ข้างนอกเป็นยังไงบ้าง
หล่อนเปลี่ยนเรื่องคุย
ดีครับ กรุงเทพอากาศยังแย่เหมือนเคย เมื่อวานนี้ ไม่สิเมื่อเช้าตรู่นี้มีฝนตก
มิน่า หล่อนห่อปากส่ายหัวด็อกแด๊ก เมื่อเช้าชั้นถึงเจ็บแผล
เขาลุกจากเก้าอี้โน้มตัวเข้ามาใกล้ เจ็บแผลที่ผ่าตัดน่ะเหรอ
นิดหน่อย หล่อนรีบปฏิเสธ เขาเข้ามาใกล้จนหล่อนได้กลิ่นน้ำหอมจางๆ
สงสัยหมอที่ผ่าตัดชั้น เค้าคงหมั่นไส้มั้ง เลยกะเย็บให้แผลมันเจ็บทีหลัง
ทำไมคิดอย่างนั้นล่ะ เขาถามขึ้นลอยๆ
ก็ ชั้นออกฤทธิ์ ออกเดชกับเขาไว้ซะเยอะนี่ เค้าน่าจะเอาคืนมั่ง ใช่สิ ตอนนี้ชีวิตชั้นอยู่ในกำมือของเขาแล้วนี่
หล่อนบ่นกระปอดกระแปด ชายหนุ่มยิ้มพราย
หมอเค้าก็มีจรรยาบรรณของเขา
รู้อยู่หรอกน่า คงจะเป็นหมอแก่ๆใส่แว่นผิวขาวซีดเหมือนกระดาษแน่
คาคุณมองไม่เห็นนะ คุณรู้ได้ยังไง
ก็คนที่เจ้าระเบียบอย่างกับอาจารย์คุมหอพัก เสียงก็แหบต่ำซะอย่างงั้น ต้องเป็นคนแก่ชัวร์
ชายหนุ่มหัวเราะหึๆกับตรรกะแปลกๆของหล่อน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
คุณอยากฟังนิทานไหม เขาถามอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
นิทานคำสาปเหรอ อะไรจะถูกสาปอีกล่ะ หล่อนว่าให้อย่างรู้ทัน
อยากฟังไหมครับ
เขาถามซ้ำ หล่อนได้แต่เพียงพยักหน้า
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีครอบครัวนกไนติงเกลอยู่ครอบครัวหนึ่งมีลูกอยู่สองตัว พ่อแม่นกเป็นนกที่ร้องเพลงได้เพราะที่สุดในหมู่ไนติงเกลทั้งมวล ซึ่งพรสวรรค์นี้ตกมาสู่รุ่นลูก แต่ เขาเว้นจังหวะมองไปที่แจกันดอกไม้
พรสวรรค์ก็คือพรสวรรค์ต้องมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น ลูกนกตัวแรกได้สิ่งนั้นมา ขณะที่อีกตัวไม่ได้เลยแม้สักนิด นั่นยังไม่โชคร้ายเท่า พ่อแม่นกได้ให้กำเนิดลูกนกตัวสุดท้ายพระเจ้าก็ใจดีมอบพรสวรรค์ให้อีก การเติบโตท่ามกลางคนที่มีพรสวรรค์นั้นยาก บ่อยครั้งที่ลูกนกตัวที่สองมองภาพนกตัวอื่นชื่นชมครอบครัวของตัวเองโดยที่เขายืนอยู่นอกวง มันเฝ้าถามตัวเองมันพยายามไม่มากพอหรืออย่างไร ทำไมมันจึงไม่เหมือนตัวอื่นในครอบครัว
แต่ทุกสิ่งที่ได้มาก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน ลูกนกตัวสุดท้องตายเพราะอุบัติเหตุ นกทุกตัวในครอบครัวโศกเศร้า
เขาเว้นระยะอีกครั้งหล่อนรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงถอนหายใจ ต่อมาลูกนกตัวแรกล้มเหลวในการใช้ชีวิตคู่ เขาเก่งเกินไป ลึกซึ้งเกินไป ไม่มีใครเข้าถึงเขา เขาป่วยด้วยโรคที่ไม่อาจรักษาได้ พ่อแม่นกหัวใจสลายจนเกิดอุบัติเหตุ เหลือแต่ลูกนกตัวแรก และลูกนกตัวรอง ทั้งสองประคับประคองชีวิตที่แห้งผาก ลูกนกตัวแรกไม่สามารถร้องเพลงได้อีกเลย
น่าเศร้าจัง แล้วตอนนี้นกพวกนั้นเป็นยังไงบ้าง
หญิงสาวพึมพำ เขานิ่งเงียบไปสักครู่
ลูกนกตัวแรก ตายไปด้วยโรคภัย ตัวที่สองหายสาบสูญ
ไม่เอาไม่หายสาบสูญสิ อย่างนั้นมันเศร้า เกินไป
หล่อนท้วงเสียงหลง
ถ้าเป็นคุณจะแต่งให้จบยังไง
ก็จะให้จบแบบ ลูกนกตัวสุดท้ายเจอนกตัวเมียแสนสวยแสนดี แล้วก็รักแต่งงานกันจบลงแบบHappy ending นะสิ
นั่นมันในนิทาน แต่ลูกนกตัวสุดท้ายไม่มีอะไรเลยนะครับ เสียงก็ไม่เพราะ มอมแมม โทรม พ่อแม่นกที่ไหนจะยอมให้ลูกนกแสนสวยมาลำบากละครับ
อ้าวไม่ใช่นิทานแล้วมันเป็นอะไร หล่อนท้วง
ชายหนุ่มไม่ตอบได้แต่เงียบ
จบ อย่างนี้ชั้นไม่ชอบ หล่อนค้านไม่เลิก เขาสูดลมหายใจ
อย่างนี้ดีไหมครับ ก่อนตายลูกนกตัวแรกได้ยกหัวใจให้ลูกนกตัวที่สอง เพราะหัวใจของไนติงเกลเป็นยาวิเศษรักษาโรคได้สารพัด หัวใจแห่งโชคชะตา
เขาเน้นเสียงในคำสุดท้าย
แล้วลูกนกตัวรอง ทำยังไงกับหัวใจวิเศษนั่นล่ะ
ชายหนุ่มได้แต่ส่ายหัว
ผมไม่ทราบสิครับ ผมไม่ใช่นก
หล่อนแม้มปากอย่างขัดใจ อีกล่ะ! เขาเล่นลิ้นอีกจนได้
เที่ยงคืนแล้วนะครับ ผมคงต้องไปแล้ว
เราจะเจอกันอีกไหม หล่อนถามอย่างลืมตัว
เราจะเจอกันแน่ครับ ถ้าคุณเปิดทีวีดูโดนัลดัค เขาพูดเสียงเดินห่างไกลออกไปเรื่อย
" ไม่ใช่ ชั้นหมายถึงคุณ คนที่เป็นคนจริงๆ
เสียงฝีเท้าหยุดอยู่ที่หน้าประตู
ผมขอเชื่อในหัวใจแห่งโชคชะตา
ประตูห้องปิดลงหล่อนรู้สึกเหมือนได้ยินเพลงตอนจบของการ์ตูนวอลล์ดิสนีย์แว่วมา
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
รุ่งเช้าภายในห้องของหล่อน
คุณพ่อคุณแม่คุณหมอพร้อมทั้งพยาบาลมายืนรายล้มรอบเตียงหล่อน
หญิงสาวนั่งอยู่บนขอบเตียง
หมอจะค่อยๆแกะผ้าพันแผลออกนะครับ ถ้าเจ็บก็บอกนะครับ
เสียงหมอคนที่อยู่ตรงหน้าหล่อนบอกช้าๆ แต่ไม่ใช่หมอที่ดูแลหล่อนประจำ
อ๋อ หมอคนนั้นเค้าต้องเดินทางไปอเมริกาครับ เขาเลยฝากเคสของคุณไว้กับผม ผ้าพันแผลค่อยๆถูกเอาออกจากใบหน้าหล่อน
ค่อยๆลืมตานะครับ หล่อนค่อยๆลืมตาแสงไฟแสบตาจนหล่อนหยีตา ภาพที่เห็นคือใบหน้าของคุณพ่อคุณแม่ ท่านทั้งสองโผเข้ามาโอบกอดหญิงสาวด้วยความรัก
ยินดีด้วยนะครับ
คนพูดเป็นชายหนุ่มผิวขาวตาตี่ ใส่แว่น
ขอบคุณค่ะหมอ ลูกดิชั้นกลับบ้านได้แล้วหรือยังคะ
คุณแม่หันมาถามหนุ่มตี๋
เดี๋ยวหมอขอตรวจอะไรนิดหน่อยนะครับ
ตอนที่หญิงสาวกลับมาคุณพ่อคุณแม่ก็สั่งให้เด็กรับใช้เก็บของในห้องหล่อนจนเรียบร้อยแล้ว
ไปเปลี่ยนชุดสิลูก เดี๋ยวจะได้กลับบ้านเลย
ค่ะ หล่อนรับคำเนือยๆ อยากเจอ หล่อนอยากเจอผีโดนัลดัคอีกครั้ง เพราะอะไรหล่อนก็ไม่รู้เหมือนกัน
โชคดีจริงๆ นะลูก หมอที่ดูแลลูกนี่เก่งจริงๆ ได้คนบริจาคดวงตาเร็วขนาดนี้
คุณแม่หล่อนว่ายิ้มๆ
แต่ทำไมหมอเขาถึงไม่มาดู ลูกเราวันสุดท้ายนะ ว่าจะขอบคุณสักหน่อยๆ คุณแม่บ่นพึมพำ
ก็เขาไม่มีเรื่องอะไรติดค้างที่เมืองไทยแล้วนี่ คงไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ทางโน้นเลยกระมัง
หญิงสาวสะดุดกับคำพูดของผู้เป็นพ่อ
คิดค้าง เริ่มต้นใหม่ ใครเหรอคะ
หญิงสาวหันมาถามผู้เป็นพ่อขณะที่คุณแม่ทำตาเขียวใส่คนต้นเรื่อง
เปล่าหรอกลูก
คุณพ่อคะ บอกมาเถอะค่ะ
หญิงสาวถามคาดคั้น ในที่สุดผู้เป็นพ่อก็ยอมเล่าจนได้
คนไข้ที่บริจาคดวงตาให้ลูกน่ะ เป็นพี่ชายของหมอที่ดูแลลูกอยู่ คุณพ่อหล่อนเว้นระระสักครู่ ปกติ เรื่องคนบริจาคดวงตานี่ เขาจะปิดบังกันไม่ยอมให้คนได้รับบริจาครู้เดี๋ยวจะเกิดปัญหา แต่พี่ชายของหมอป่วยเป็นโรคร้ายที่รักษาไม่ได้ เขามาพบพ่อเองพี่ชายของหมอเขาระบุว่าถ้าเขาตายลงให้บริจาคดวงตาให้ลูก
หญิงสาวอึ้งกับความจริงที่ได้รู้
เฮ้อ! คิดแล้วก็สงสารนะชะตาชีวิตครอบครัวศิลปินมีพรสวรรค์ แต่อายุสั้น พ่อแม่น้องชายก็ตายหมด เหลือกันอยู่แค่สองคนพี่น้อง แล้วคนพี่ยังมาด่วนจากไปอีก เหลือแต่หมอเค้าตัวคนเดียว
หญิงสาวยืนนิ่งตัวแข็งทื่อ หันหลังวิ่งกลับเข้าไปในโรงพยาบาล
ลูกจะไปไหนลูก คุณแม่ร้องเรียกเสียงหลง
หนู...หนูลืมไอพอดค่ะ
หล่อนโกหกคำโต
นิทานเรื่องครอบครัวไนติงเกลผู้มีพรสวรรค์ลอยเข้ามาในหัว ลูกนกตัวแรกตายไปแล้วเหลือแต่ลูกนกตัวที่สอง หล่อนใช้ หัวใจแห่งโชคชะตา สอดส่ายหาเขา จะทันไหมนะเขาจะหนีหล่อนไปยังแดนไกลหรือเปล่า ขอบตาหล่อนเริ่มร้อนผ่าว
ทันใดนั้นหล่อนรู้สึกเหมือนได้ยินเพลงตอนจบของการ์ตูนวอลล์ดิสนีย์แว่วออกมา มันดังขึ้นแผ่วๆราวกับจะเชื้อเชิญให้หล่อนตามไป หล่อนเดินไปจนถึงห้องห้องหนึ่งเสียงเพลงเงียบไปแล้ว หญิงสาวค่อยๆถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไป
ห้องนั้นสะอาดมีแฟ้มเอกสารสีดำเรียงกันไว้เป็นระเบียบในห้องไม่มีใครอยู่เลย มีแต่เพียงโทรศัพท์สีดำวางอยู่บนโต๊ะกลางห้อง หล่อนเดินเข้าไปที่เก้าอี้ข้างโต๊ะ มือบางลูบพนักพิงแผ่วๆ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
แกร็ก
ประตูห้องเปิดขึ้น หญิงสาวหันขวับไปดู ชายหนุ่มในชุดเสื้อกาวน์ยืนตะลึงอยู่
ทั้งห้องเงียบกริบราวกับเวลาหยุดหมุน เขาหลบตาหล่อนครู่หนึ่ง
ก่อนที่จะมองมาที่หล่อนอีกครั้ง
ผมคงไม่ดูแก่ไปใช่ไหมครับ คิตตี้
เขาพูดหน้าตายด้วยเสียงแหบต่ำทรงภูมิ
หล่อนหัวเราะทั้งน้ำตา
ดีใจด้วยนะครับที่ตาคุณมองเห็น
การผ่าตัดของคุณยอดมากเลยค่ะ โดนัลดัค
หล่อนยิ้มให้เขา แววตาเขาเต้นระยับ หล่อนยังแอบเห็นรอยยิ้มเจ้าเหล่ห์ของโดนัลดัคอยู่บนริมฝีปากเขา
ไปส่งชั้น ที่รถหน่อยได้ไหมค่ะ ชั้นจะกลับบ้านแล้ว
เขายิ้มแล้วโค้งล้อเลียนหล่อน
ด้วยความยินดีครับคุณผู้หญิง
อ้อ! แล้วรบกวนฝากบอก ซินเดอเรลล่าโดนัลดัคด้วยนะคะ ว่าอย่าหนีไปไหนไม่อย่างนั้น จะเจอคิตตี้พยาบาท ความพยาบาทของแมวน่ะน่ากลัวนะคะ หล่อนทำเป็นพูดกับอากาศแถวนั้น
ครับ ถ้าผมไม่ลืม
แล้วอย่างสุดท้าย ที่อยากรบกวน ชั้นว่าจะเปลี่ยนตอนจบของนิทานนกไนติงเกลใหม่
เปลี่ยนยังไงเหรอครับ
เขาหันมาถาม หน้านิ่งเฉยแต่ในตาพราวระยับ
เปลี่ยนเป็นใน หัวใจแห่งโชคชะตา นั้นลูกนกตัวแรกได้ใส่ด้ายแดงลงไปด้วย เมื่อลูกนกตัวที่สองนำยาวิเศษนี้ ไปรักษานกสาวแสนสวย คำสาปด้ายแดงจึงเริ่มออกฤทธิ์ให้ทั้สองมาเจอกัน ว่าแต่เสียงเพลงตอนจบของการ์ตูนวอลล์ดิสนีย์คุณเอามาจากไหนน่ะ
พี่ชายผม เขาทำให้ เขาว่าแล้วโน้มตัวยื่นหน้ามาใกล้หล่อน เขาว่ามันจะเรียก ความสุขมาให้ผม
แม้หน้าจะทำเป็นเฉยสนิท แต่หล่อนก็แอบเห็นรอยยิ้มเจ้าเหล่ห์ของโดนัลดัคอีกแล้ว คอยดูเถอะหล่อนจะไม่ยอมให้เขาปั่นหัวอีกแล้ว คราวนี้จะเป็นหล่อนบ้างที่ปั่นหัวเขาสาบานด้วยเกียรติของแมวน้อยคิตตี้เลย
******END******
| Create Date : 14 ตุลาคม 2551 |
| Last Update : 14 ตุลาคม 2551 10:16:27 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 222 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: มังกรเขียวมัดเมฆ (cruduslife  ) วันที่: 15 เมษายน 2552 เวลา:22:27:46 น. |
|
|
|
โดย: x'mas (x'mas  ) วันที่: 12 กันยายน 2553 เวลา:8:52:38 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
ชอบหนุ่มตี๋ใส่แว่นจัง