Bloggang.com : calcium_kid : ดอกบัวตองนั้นบานอยู่บนยอดดอย

ดอกบัวตองนั้นบานอยู่บนยอดดอย

เรื่องมันมีอยู่ว่า
อยู่ๆวันนึง ผมก็รู้สึกเบื่อโลก เบื่องาน มันอาจเป็นอารมณ์แบบเบื่อๆ เซ็งๆ สะสม กับอะไรเดิมๆ กิจวัตรเดิมๆ นั่นแหละคงเป็นสัญญานเตือนว่า ผมคงต้องออกเดินทาง(อีก)แล้วล่ะ ไม่งั้นเดี๋ยวบ้า

นัดเพื่อน เรียบร้อย ไปกันซัก3-4คน กะจะขึ้นเหนือไปรับลมหนาวกัน ดูดาว ดูดอกไม้ ทะเลหมอกที่ไหนซักที่ วางแผนคร่าวๆว่าจะไปดูดอกบัวตองที่แม่ฮ่องสอน แล้ววกไปนอนเล่น ชิวๆ ที่เชียงใหม่ ซัก 2-3 วัน ได้เวลาลงตัว ลางานเรียบร้อย สบายใจ แต่ก็มีเหตุอันทำให้บรรดาสหายของข้าพเจ้าเกิดติดภาระกระทันหัน ไปกันไม่ได้สักคน ไอ้เราก็อารมณ์กระหายอยากไปเต็มที่ ใครมาฉุดกูก็จะไปให้ได้ ก็เลยตัดสินใจ ช่างแม่ง กูไปเองก็ได้วะ

จากนั้นก็เลย แบกเป้ แบกเต้นท์ ไปตายเอาดาบหน้า

เคยได้ยินเพื่อนมันบอกว่า การที่เราจะออกเดินทางท่องเที่ยวได้นั้นน่ะ ต้องมีปัจจัยที่สำคัญ 3 ประการ อันได้แก่ มีแรง มีเงิน และ มีเวลา สมัยตอนเรียน ถึงมีแรง มีเวลาว่างมาก ก็เที่ยวได้จำกัดตามกำลังทรัพย์ที่ต้องขอจากบิดามารดา ส่วนอันตัวข้าพเจ้าเองตอนนี้ ก็ยังกำลังวังชาหนุ่มแน่น เงินก็พอหาได้เองแล้ว ก็มีเล็กน้อยถ้าใช้สอยอย่างประหยัด ส่วนเวลาก็พยายามจัดสรรให้ลงตัวได้ หลายคนอ้างว่าไม่มีเวลา ระวังรอแก่ไป มีเงิน มีเวลา แต่เรี่ยวแรงจะเที่ยวน่ะมันคงเหลือน้อยเต็มทีนะคร๊าบ...

ตัดภาพมาที่....ผมยืนอยู่ที่สถานีขนส่งที่เชียงใหม่ ในวันที่อากาศกำลังเย็นสบาย แบกของพะรุงพะรัง ซื้อตั๋วขึ้นรถบัสพัดลม สายเชียงใหม่-แม่ฮ่องสอน ผ่านจอมทอง ฮอด แม่สะเรียง เส้นทางคดโค้ง ป่าเขาลำเนาไพร จุดหมายอยู่ที่ อ.ขุนยวม นั่งรถพัดลม แต่เหมือนประหนึ่งนั่งรถแอร์ เพราะมีลมเย็นๆพัดตลอดเส้นทาง สังเกตว่าบนรถไม่ยังกะมีใครท่าทางเหมือนนักท่องเที่ยวซักราย มีแต่ลุงๆป้าๆ ชาวเมือง ชาวดอย นั่งกันเรียบร้อย โชว์เฟอร์เปิดเพลง ขอใจกันหนาว ของ ต่าย อรทัย คลอเบาๆ เสริมบรรยากาศการเดินทาง

ออกจากเชียงใหม่ 8 โมงเช้า ถึง ขุนยวม บ่าย 2 กว่าๆ นั่งนานตูดแทบพัง ทีนี้แหละ จากการเสาะหาข้อมูลจากแหล่งต่างๆ บอกเป็นเสียงเดียวกันว่า จากนี้ต้องโบกรถขึ้นไปบนดอยแม่อูคอ ถามป้าแม่ค้าหน้าสถานีบอก "ไม่ต้องห่วง รถโบกมีเยอะ" ค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย เดินไปหาทำเลเหมาะๆกับการโบกรถเที่ยวคนเดียวในชีวิต เอาไงดีวะกู

ยืนโบกเท่ๆผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง ยังไม่มีรถเป้าหมายที่เหมาะๆหยุดให้ เริ่มใจฝ่อนิดๆ แต่แล้วฟ้าก็ปราณีประทานรถ กระบะนิสสัน สีขาว ทะเบียน เพชรบุรี ซิ่งมาตั้งแต่หัวโค้ง แล้วจอดเอี๊ยด ขอผมไปด้วยคนนะคร๊าบ

จุดหมายของวันนี้ อยู่บนยอดดอยแม่อูคอ (วันอื่นช่างแม่งก่อน วันนี้กูรอดตายแล้ว) ระหว่างทางคดโค้งก็มีดอกบัวตองขึ้นเป็นระยะ ฟ้าสีโคตรฟ้า แดดแรงแต่ไม่ค่อยรู้สึกร้อนเท่าไหร่ สบายใจ และปลอดโปร่งอย่างบอกไม่ถูก

ร่ำลาคุณลุงเจ้าของรถและครอบครัวแล้ว ก็ทำการหาทำเลกางเต้นท์ วันที่ไปเป็นวันศุกร์คนก็เลยไม่ค่อยเยอะ และส่วนใหญ่คนที่ไปเขาก็ไม่ค่อยค้างกัน เลยเลือกทำเลแถวร้านขายของดีกว่า อย่างน้อยก็พออุ่นใจ สังเกตมีเต้นท์อื่นกางอยู่แถวนั้น2-3 หลัง เออ พอได้ว่ะ กางเต้นท์เสร็จก็ไปรอดูพระอาทิย์ตกบนยอดดอย โรแมนติกมากๆ แต่เสือกมาคนเดียวเลยได้แต่อิจฉาคนที่เค้ามากันเป็นคู่

ลงมาอาบน้ำ อาบท่า(โคตรหนาว แต่ก็ต้องฝืนใจ

) กินข้าวเสร็จ มานอนหน้าเต้นท์ดูดาว ดาวสวยและก็เยอะมาก เคยมีใครบางคนอยากให้ผมพาไปดูดาวที่ท้องฟ้าจำลอง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ไป (และก็ไม่มีวันได้ไปด้วยกันอีกแล้ว)

อยากให้เค้ามาเห็นจริงๆ เค้าจะรู้มั้ยนะว่าดาวที่นี่สวยกว่าที่ท้องฟ้าจำลองเป็นไหนๆ ถ้าไม่รู้ล่ะ? คิดได้ดังนั้นก็เขียน โปสการ์ดไปบอกเค้าคนนั้นดีกว่า

เมื่อคืนนอนขดหนาวอยู่ในถุงนอน ตื่นเช้ามาไปดูพระอาทิตย์ขึ้น แต่ไม่เห็น มีแต่ทะเลหมอกไกลๆ สูดอากาศบริสุทธิ์ให้เต็มปอด แล้วเริ่มคิดว่า "วันนี้จะไปไหนต่อว่ะ"

แผนการสำหรับวันนี้ (คิดคร่าวๆในใจ)
อันดับแรก โบกรถลงไปจากที่นี่ก่อน ลงไปตรงทางแยกก่อนขึ้นดอย แล้วค่อยตัดสินใจที่แยกนั่น

แผนการที่ 1 โบกรถเข้าแม่ฮ่องสอน ซึ่งมีรถเข้ามากกว่า ไม่ค่อยอันตราย และมีเปอร์เวนต์การได้ไปสูง แต่ข้อเสียคือ ผมเคยไปแม่ฮ่องสอน-ปาย แล้วก็เลยไม่อยากไปซ้ำ

แผนการที่ 2 นอนแม่งที่ขุนยวมนั่นแหละ แล้วขี่จักรยานเที่ยวรอบๆเมือง เห็นบอกมีที่เที่ยวอยู่เหมือนกัน แต่เกรงว่าจะเซ็งๆ ไม่ตื่นเต้น ดูเซฟ เกินไป

แผนการที่ 3 ลองโบกรถเข้า อ. แม่แจ่ม เชียงใหม่ ดูก่อน ซึ่งเป็นเส้นทางที่ไม่ค่อยมีใครผ่าน รถน้อย ทางน่ากลัว แต่อยากไป เพราะไม่เคยไปและใครๆก็บอกว่าดี เอาวะ

แล้วแผนการที่ 3 ก็ประสบความสำเร็จ....ด้วยความอุปการะจากคุณลุงและครอบครัวนิสสันสีขาว จากเพชรบุรีเจ้าเก่า จ้า

บางครั้ง ถ้ายังลังเลกับจุดหมาย ก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของโชคชะตา
ไว้มาเล่าต่อ...