Group Blog All Blog
|
แปลนิยายเกม Assassin's Creed: Black Flag ตอนที่สี่ บทที่สี่
สองวันให้หลังข้ารู้สึกตัวตื่นเพราะได้ยินเสียงกรีดร้อง ด้วยอารามรีบข้าถกกางเกงขึ้นใส่อย่างลวก ๆ ก่อนกระโดดเหย็ง ๆ ออกจากห้องทั้ง ๆที่ยังไม่ได้ติดกระดุมเสื้อ พยายามยัดเท้าอันเปลือยเปล่าใส่บู้ตไปพลางข้าคุ้นเคยกับเสียงกรีดร้องที่ได้ยินดี มันคือเสียงแม่ข้าเอง ผ่านไปอึดใจหนึ่งเสียงกรีดร้องของนางก็แผ่วลงกลายเป็นเสียงสะอึกสะอื้นมีเสียงก่นด่าของพ่อข้าเข้ามาแทนที่ เสียงก่นด่าเบา ๆจากปากของชายที่เพิ่งได้ข้อพิสูจน์ว่าตัวเองคิดถูก หลังมีเรื่องหน้าร้านเหล้าโอลด์เชลิลี่ ข้าก็ประคองตัวกลับเข้าข้างในร้านเพื่อจัดการกับรอยแผลรอยฟกช้ำหรือจะว่าไปก็คือ ไปบรรเทาความเจ็บปวดนั่นแล แล้วจะมีวิธีบรรเทาความเจ็บปวดได้ดีไปกว่าดื่มเหล้าสักสองสามเหยือกกันเล่าด้วยสาเหตุนี้เอง กว่าข้าจะได้กลับถึงบ้าน สภาพข้าก็ดูไม่ได้มิใช่น้อย ที่ข้าพูดว่าสภาพ ข้าหมายถึง สภาพของชายที่ดูประหนึ่งว่าเพิ่งรอดผ่านสมรภูมิรบมาได้ก็ไม่ปาน ซึ่งข้าก็ผ่านมาจริง ๆนา ใบหน้าและลำคอข้ามีแต่รอยเขียวจ้ำเสื้อผ้าหรือ ก็ขาดยับเยินไปหมดแต่มันก็ยังเป็น สภาพ ของคนที่ดื่มจนเมาไม่รู้เรื่องอีกด้วย ไม่สภาพใดก็สภาพหนึ่งนั่นแลที่ทำให้พ่อข้าโมโหพวกเราเลยมีปากเสียงกัน ข้าก็ละอายใจตัวเองอยู่ดอก แต่ ณ ตอนนั้นข้าเลือกใช้คำที่ไม่สมควรเท่าใดนักต่อหน้าแม่ แน่นอนละ นั่นเลยยิ่งทำให้พ่อโมโหมากกว่าเดิมข้าจึงเจอท่านใช้หลังมือฟาดสั่งสอนจนหน้าหัน สิ่งที่ทำให้พ่อโมโหมากจริง ๆ คือ เรื่องที่ข้าไปวิวาทกับพวกนั้นตามคำท่านเรียก (ท่านไม่ยอมรับฟังที่ข้าค้านว่า ข้าทำไปเพื่อปกป้องเกียรติของผู้หญิงและหากเป็นท่าน ท่านก็คงทำแบบเดียวกันกับข้า) มันเกิดขึ้นระหว่างวันทำงาน ท่านเห็นภาพพ่อลูกคอบลีย์ที่เหน็ดเหนื่อยจากการทำงานกับภาพข้าที่เมามายแล้วไปหาเรื่องชาวบ้าน ฉุดชื่อเสียงตระกูลเคนเวย์ให้ตกต่ำ และในกรณีนี้ยิ่งไปสุมไฟ จะทำให้เกิดปัญหามากกว่าเดิมในภายภาคหน้าอีกด้วย พวกคอบลีย์ท่านยกมือทั้งสองข้างขึ้นชู ทั้งตัวสั่นเทิ้มด้วยอารมณ์รุนแรง พวกนั้นมันเป็นคนไม่ดีท่านพูด ต้องเป็นพวกมันแน่ ๆ เทียว มันไม่ยอมรามือง่าย ๆ ดอก เจ้าก็รู้อยู่แก่ใจใช่ไหมเล่า พ่อพูดไว้ไม่ผิดเลยทีเดียวเช้าวันนั้น เมื่อข้ากระวีกระวาดออกไปนอกบ้าน ข้าก็เจอท่านยืนอยู่ในชุดทำงานคอยปลอบแม่ที่ซบหน้ากับอกท่าน แม่ร้องไห้อยู่เงียบ ๆหันหลังให้กับปัญหาที่กองอยู่บนพื้น ข้ายกมือขึ้นปิดปาก เมื่อเห็นว่าพวกท่านเปิดประตูบ้านมาเจอกับสิ่งใดซากแกะสองตัว ร่างที่โดนปาดคอของพวกมันนอนนิ่งอยู่ด้วยกันจมกองฝุ่นที่เปื้อนเลือดสีคล้ำ ซากมันโดนย้ายมาที่นี่เพื่อให้เรารู้ว่ามันไม่ได้โดนจิ้งจอกหรือหมาฆ่า เพื่อให้เราได้รู้ว่ามีคนจงใจฆ่าพวกมัน เป็นคำเตือน เป็นการล้างแค้น พ่อลูกคอบลีย์ข้าถ่มน้ำลาย อารมณ์โมโหพลุกพล่านขึ้นมาในตัวไม่ต่างจากน้ำที่กำลังเดือดปุด ๆแต่มันก็มาพร้อมกับความรู้สึกผิดที่ทิ่มแทงจิตใจข้า ทุกคนล้วนรู้ดีว่าเป็นเพราะข้าเรื่องนี้ถึงได้เกิดขึ้น พ่อไม่มองหน้าข้า สีหน้าท่านฉายชัดว่าเศร้าสร้อยและกังวลก็อย่างที่ข้าบอก มีคนให้ความเคารพท่านมากมาย ตัวท่านเองก็ได้ประโยชน์จากความเคารพเหล่านั้นไม่ใช่น้อยความสัมพันธ์ของพ่อ แม้แต่กับพวกคู่แข่งก็ตาม ก็ล้วนแต่เป็นไปตามธรรมเนียมมารยาท มีความเคารพให้แก่กันท่านไม่ชอบพวกคอบลีย์ ก็แน่นอนละ ใครมันจะชอบพวกนั้นบ้างแต่ท่านไม่เคยมีปัญหามาก่อน ไม่ว่าจะกับพวกมันหรือใครทั้งนั้น นี่เป็นครั้งแรกนี่เป็นเรื่องใหม่สำหรับพวกเรา ข้ารู้ว่าเจ้าคิดอะไรอยู่เอ็ดเวิร์ด ท่านกล่าว ข้าสังเกตว่าท่านทำใจให้หันมามองหน้าข้าไม่ได้ ท่านเพียงแต่ยืนประคองตัวแม่สายตาจดจ้องอยู่ที่ใดสักที่ห่างไกลออกไป แต่เจ้าคิดใหม่ได้เลย ข้าคิดอะไรอยู่หรือพ่อ เจ้ากำลังคิดว่าเจ้าเป็นตัวการที่ทำให้เกิดเรื่องนี้เจ้ากำลังคิดจะไปสะสางกับพวกคอบลีย์ หรือ งั้นพ่อคิดอะไรอยู่เล่าคิดจะปล่อยพวกมันไปงั้นหรือ ข้าบุ้ยใบ้ไปทางซากแกะสองตัวที่จมกองเลือดอยู่บนพื้นแกะที่โดนฆ่า แกะที่เราต้องเสียไป พวกมันต้องชดใช้ ทำไม่ได้ท่านพูดตัดบท หมายความว่าอย่างไรทำไม่ได้ เมื่อสองวันก่อน มีคนมาชักชวนให้ข้าเข้าร่วมองค์กรหนึ่งเห็นว่าเป็นองค์กรการค้า ยามที่ข้ามองพ่อ ข้ามักสงสัยอยู่บ่อยๆ ว่านี่ข้ากำลังมองตัวเองตอนแก่อยู่หรือไม่ และขอให้พระเจ้าลงโทษข้าที่บังอาจคิดเช่นนี้ด้วยเถิดแต่ข้าหวังเป็นอย่างยิ่งเลยว่าไม่ใช่ พ่อข้าเคยหน้าตาหล่อเหลา แต่บัดนี้หน้าท่านมีแต่ริ้วรอยยับย่น ปีกหมวกเก่า ๆ ของท่านคอยบดบังไม่ให้ใครเห็นแววตาอิดโรยและหางตาตกคู่นั้น เขาอยากให้ข้าเข้าร่วมท่านกล่าวต่อ ข้าปฏิเสธไป แต่ก็เหมือนกับพ่อค้าคนอื่น ๆ ในแถบนี้พวกคอบลีย์ตอบตกลง ตอนนี้พวกมันมีองค์กรนี้คอยคุ้มครอง เอ็ดเวิร์ดเจ้าคิดว่าที่พวกมันฮึกเหิมถึงเพียงนี้เป็นเพราะเหตุใดอีกเล่า นอกจากมีคนคอยคุ้มกะลาหัวอยู่น่ะ ข้าหลับตาลงเราทำอะไรได้บ้างไหม พ่อ เราก็ทำเหมือนเดิมเอ็ดเวิร์ด และหวังว่าเรื่องมันจะจบเพียงเท่านี้ ว่าพวกคอบลีย์จะรู้สึกว่าพวกมันกอบกู้เกียรติตัวเองคืนมาแล้วพ่อหันมามองข้าด้วยดวงตาอิดโรยคู่นั้นเป็นครั้งแรกข้าไม่เห็นแววความโกรธหรือกล่าวโทษในดวงตาคู่นั้น มีแต่เพียงความยอมจำนน ทีนี้เจ้าช่วยจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย ระหว่างที่ข้าดูแลแม่เจ้าได้ไหม ขอรับ ท่านพ่อ พ่อกับแม่ค่อย ๆเดินกลับไปทางกระท่อม พ่อ ข้าตะโกนเรียกเมื่อพวกท่านเดินไปถึงหน้าประตู แล้วทำไมพ่อไม่เข้าร่วมองค์กรการค้านั่นเล่า สักวันเจ้าจะได้รู้หากเจ้ามีโอกาสโตเป็นผู้ใหญ่ พ่อตอบโดยไม่หันกลับมา
|
What I want I cannot have
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
||||||||||||
