ซินเจียยู่อี่ ซินนี้มีรัก

วันนี้ตื่นขึ้นมาพร้อมความคิดฝังหัวที่ว่า “มันคือวันตรุษจีน...”

เปล่าหรอก มันฝังแทรกมาในความคิดที่ว่าวันนี้เป็นวันวาเลนไทน์

ปกติแล้ว วันที่สิบสี่กุมภาพันธ์ของทุกปีจะเป็นวันที่หนุ่มสาวผู้มีความรัก ผู้ใฝ่หารัก คนกำลังจะถูกทิ้ง และคนกำลังตั้งใจจะทิ้งใครสักคนรอคอยมานาน ก็นานไม่เกินสิบสองเดือนหรอก ไม่งั้นมันก็ผ่านมาทีแล้ว เมื่อวาเลนไทน์ปีก่อน

สรุปแล้วตรุษจีนนี้บ้านฉันได้ของไหว้จากเพื่อนบ้านนิดเดียวเอง อยากกินขนมเข่งก็ได้แต่ผลไม้... เอ่อ ลืมตัว กำลังพูดถึงวาเลนไทน์นิ เอา กลับมาด้วยเรื่องรักๆ ก่อน ประเดี๋ยวจะเตลิดไปถึงปะทัดห้าเมตรของบ้านตรงข้ามเมื่อวานนี้ แต่แหม... มันได้ใจจริงๆ นะ เวลานั่งมองและฟังปะทัดมันแตกปัง ปัง ปัง ปัง แล้วตอนไคลแม็กซ์มันอยู่อีตรงปลายๆ หรือบนๆ ของสายปะทัด เพราะมันจะดังชนิดเสือในสวนเสือคำรามแข่งกันเลย (ไม่รู้หรอก แต่เห็นแมวที่บ้านวิ่งจู๊ด... หายไปหลังบ้านโน่น)

ซึ่งก็คือ วันแห่งความรักมันก็มีสิทธิ์ที่จะกลายเป็นวันอัปยศในชีวิตรักของใครบางคนได้หลายๆ คน ขอไม่รวมตัวฉันเข้าไปในนั้นนะ เพราะนับย้อนไปราวสิบกว่าปีที่แล้ว นั่นเป็นปีสุดท้ายที่ฉันได้ดอกไม้วาเลนไทน์ (อนาถได้อีก) ด้วยเหตุนั้น ฉันเลยไม่ค่อยสะทกกับวันนี้ที่จะมีฉันนั่งโดดเดี่ยวเคี้ยวกรวยไอติมโฮมเมดท่ามกลางคู่รักหลายคู่ ก็ดูเอานะ รู้ไหม เวลาที่ฉันมองคู่รักวัยกระเตาะนั่งกินไอติมสีชมพูหวานหอมกับสตอเบอร์รี่สด (แง่ง โคตรเปรี้ยว) ที่แปะๆ มากับไอติมนั้นน่ะ สมองฉันคิดได้ไม่กี่เรื่อง ล้วนแล้วแต่เป็นมงคลทั้งนั้น

“เออ แล้วจะคอยดู ปีหน้าเอ็งจะมากับคนไหน”

“กินเข้าไปนะ ไอติม อีกหน่อยก็ไม่ได้กินด้วยกันแล้ว”

“อ้าว มากินติมกับสาว แล้วกิ๊กเอ็งล่ะ ไม่กลัวมาฉะกันกลางร้านเรอะ”

“ไม่มีอะไรทำดีกว่ามาจ้องตากินไอติมหรือไงวะ ไปติวหนังสือเตรียมสอบกันไป ไป๊”

เป็นความคิดของคนพาล พาลนี้อาจไม่พาไปหาผิด แต่อาจพาไปเป็นคนโรคจิตได้ในเวลาไม่นาน โรคจิตมองโลกเป็นสีแดงสด เลือดสาดนะ ไม่ใช่ชมพูหวานแหวว

ตอนสมัยมีแฟน ก็ไม่เห็นมันจะทำอะไรให้ในวันวาเลนไทน์ หมายถึงคนที่คบกันได้คร่อมช่วงวาเลนไทน์น่ะนะ ส่วนพวกที่คบชั่วแล่น ได้ไม่ทันชนรอบวันนี้ก็ไม่ต้องพูดถึงอยู่แล้ว ไม่เห็นมีใครทนเราได้นาน ฮ่าๆๆ (ภาคภูมิใจนิดหน่อยที่ตัวเองสันดอนเสียจนไม่มีใครทนได้) นึกแล้วก็ให้ทึ่งคนที่คบด้วยนานที่สุดถึงสี่ปี เป็นผู้ชายที่มีความอดทนสูงและยาวนานจริงๆ (ถึงแม้สุดท้ายก็หมดความอดทนพ่ายไปก็ตาม) ข้าน้อยขอคารวะ

กลับมาที่ตัวเองหัวเดียวกระเทียมลีบ... กระเทียมโทนอีกต่างหาก ดองด้วย

ด้วยความโสดแถมว่าง เพื่อนก็ไม่มีใครคบด้วยติสท์สูงและเป็นตัวของตัวเองสุดตีนของฉัน แต่บังเอิญโพรไฟล์ภายนอกอยู่ในระดับค่อนข้างดี จึงมีคนรู้จักบางคนพยายามขายน้องชายตัวเองให้ฉัน ฉันเลยได้แต่บอกเขาไปว่าอย่าหาเรื่องเดือดร้อนให้มิตรภาพของเราเลย ดังนั้น ทุกอย่างจึงพับไป

ทุกคนคงคิดว่าโพรไฟล์ฉันค่อนข้างดีไม่มีประวัติด่างพร้อย เลยพลอยคิดว่าฉันจะไปเป็นเมียที่ดีของญาติพี่น้อง ลูกหลานเขาได้กระมัง หารู้ไม่เสียแล้ว

ความรักคือความสุขและความผูกพันพร้อมจะฟันฝ่าไปด้วยกันทั้งยามทุกข์และสุข...

มันเป็นคำพูดสวยหรูทำนองที่ฉันมักแอบได้ยินตอนงานแต่งงานหลายงานที่ไปร่วมด้วยคิดว่าอานิสงค์แห่งการร่วมงานมันคงมีจริงและอิงบุญมาให้ฉันมั่ง แต่เอาเข้าจริงๆ คู่ที่แต่งกันไปตอนนั้นอาจจะเมื่อสี่ปีก่อน ปัจจุบันนี้ ทะเลาะกันวันเว้นวัน อยากจะหย่ากันใจจะขาด หากติดตรงลูกตัวน้อยกำลังน่ารัก

ก็ฉันมันเป็นแบบนี้ มองโลกแง่ดีเสมอ (ตรงไหน)

เพื่อนรอบตัวฉันสิ แต่ละคน... ไส้พุงที่ล้วงที่ควักออกมา ไม่ต้องให้ฉันรู้ขนาดนี้ก็ได้ จะชั่วก็ชั่วไป ไม่ใช่ให้ฉันมายืนอ้ำอึ้งตอนแฟนมันถามโน่นถามนี่ ปัดโธ่... ไอ้พวกนี้ ก็ทำไมไม่รู้จักใช้ความจริงเข้าหากันเล่า เป็นสิ่งที่ตัวเองเป็นต่อหน้าแฟน ต่อหน้าคนรัก เท่านั้นมันก็จบ ไม่ต้องลำบากมาเตี๊ยมเพื่อน ไม่ต้องลำบากมาให้เพื่อนช่วยเฟค

อ้อ จริงสิ เป็นตัวของตัวเองมากไปอาจกลายเป็นคนโสดแบบที่ฉันเป็นนี่นะ

คนดีๆ ที่เรามองแล้วว่านี่แหละ ประเสริฐสุด ขอโทษ... แต่งงานไปหมดแล้วกับผู้หญิงที่ทำบุญมาดี ฉันเลยนั่งอนุโมทนาบุญไปกับเขาด้วย มาตะลุยทำบุญหวังผลตอนนี้ก็ไม่รู้ชาติหน้าจะส่งถึงไหม

เมื่อไม่กี่วันมานี้ เข้าไปเล่นในกระทู้พันทิปห้องเครื่องแป้ง มีสาวๆ หนุ่มๆ หลายคนโรแมนติก เข้ามาตั้งกระทู้ถาม จะพาแฟนไปไหน จะซื้ออะไรให้แฟน ทุกคนให้ความสำคัญกับความรักของตัวเองที่กำลังทำให้เลนส์ตากลายเป็นสีชมพู (ไม่เอาแว่น คนสมัยนี้ไม่ค่อยใส่แว่น ยัดคอนแท็กเลนส์กันสนั่น) มันก็ทำให้เรายิ้มได้เนาะ อย่างน้อย ในช่วงเวลาที่มีความรักอยู่ในหัวใจ มันจะเป็นรักใสๆ แค่ชั่วแล่น หรือรักที่อาจจะเริ่มบ่มเพาะให้เป็นความสัมพันธ์แน่นแฟ้นก็ตาม มันก็ทำให้คนเรามีความสุขในช่วงเวลาหนี่งของชีวิตได้

ถึงจะมีบางกระทู้บอกว่า เตรียมบอกเลิกแฟนวันวาเลนไทน์ก็ตามที ก็เขี่ยมันไว้ห่างๆ แล้วกัน ความหดหู่ตรงนั้น

มาถึงตอนนี้คนที่พลาดอ่านมาตั้งแต่ต้นคงเริ่มงง นังเบสต์ฯ นี่ตกลงเอ็งมองโลกแง่ร้ายหรือแง่ดีกันแน่วะ มาก็บ่นๆๆ ด่าทุกคนที่มีความรัก แช่งอีก สักพักก็บอกว่าความรักทำให้มีความสุข

ทุกอย่างมันเป็นเรื่องที่ฉันรับรู้ มองเห็น และสัมผัสได้ทั้งหมดเลยนี่หว่า

ความรัก อาจทำให้เกิดทุกข์ ฉันอาจขุดเอาเรื่องความรักที่อ่านแล้วแง่ง... ทุกข์ว่ะ มาเขียนได้อีกหลายกระบุงโกย ไม่เอา หลายรถแม็คโครตักดีกว่า เยอะดี แต่ในแง่เดียวกัน เชื่อไหมว่า ในอณูหนึ่งของความทุกข์ตรงนั้น มันมีความสุขที่ล้ำลึกอยู่ด้วย ค่อยย้อนไปเวลาที่เรามีความรักแบบลูกหมา ปั๊บปี้เลิฟ แค่เห็นเขาเดินผ่านส่งยิ้มลับมุมอาคารเรียนก็ใจเต้นตึกๆ เอาไปนอนฝันได้อีกสามวันสามคืนไม่จบ มันมีความสุขไหมล่ะ ตอบไม่คิดเลย เฮ้ย... มันมีความสุข

แม้ในวันนี้ ความสุขตรงนั้นก็ยังจำได้ มันสุขแบบ หัวใจพองโต ยิ้มจนหุบไม่ได้ ถึงแม้ว่า ในส่วนหนึ่งของความรักที่เคยมีที่เคยเป็น มันอาจจะทำให้น้ำตาไหลจนหยุดไม่ได้เช่นกันก็ตาม แต่ถามหน่อย มันเคยมีความสุขอยู่ในนั้นไหม ก็ตอบไปเลย ว่ามันมี มากด้วย แล้วถามว่าทุกข์ที่มาหลังความสุขมันเป็นยังไง ก็ตอบได้เจ็บเหมือนจะตาย แต่ขอโทษ... เคยตายเหรอคะถึงตอบได้ว่าเจ็บเหมือนจะตาย หลักฐานมันมีอยู่ชัดๆ ว่ายังนั่งหายใจอยู่เนี่ย ตายที่ไหน ไม่ต๊ายยย

เรื่องของความรัก มันเป็นเรื่องของคนสองคนจริงๆ และมันก็เป็นเรื่องของคนอื่นๆ รอบข้างอีกหลายคนที่เข้ามาพัวพันโดยมิได้เจตนา หรือเจตนา (เอา มึนเข้าไปไอ้เบสต์ฯ เอ้ย) ในสิ่งที่มองเป็นก้อนกลมๆ ว่าความรัก มันมีไวรัสแอบแฝงที่ชื่อว่า ความหลง ความคาดหวัง ความริษยา ความอาฆาต และความชิงชัง แหลมหน้าเข้ามาเกาะตามหลืบต่างๆ ในก้อนกลมๆ รอกัดกินความรักและครอบงำมันให้สิ้นซาก ต้องถามตัวเองก่อน เราถือตัวเองเป็นส่วนไหนในก้อนความรักตรงนั้น แข็งแรงแค่ไหนกับการต่อต้านการกัดกร่อนจากไวรัสแอบแฝง ถ้าเข้มแข็งไม่พอ ก็แพ้ภัยตัวเองไปแล้วกัน ช่วยไม่ได้ ปล่อยให้เรื่องของคนสองคนต้องมาโดนไวรัสจากใครมั่งก็ไม่รู้รอบข้างเข้ามาค่อยๆ กลืนกิน

บางคน ยอมเปลี่ยนชีวิตตัวเองทุกอย่าง เพื่อการได้มาของคนที่ตัวเองรัก... กว่าจะรู้ว่านั้นเป็นการได้มาซึ่งความรักที่ต้องแลกความสุขในการเป็นตัวเองไปก็เสียเวลาไปไม่รู้เท่าไร นี่ก็พวกเอาคนอื่นมาปะปนในความรักของตัวเอง ถึงจะจัดให้เป็นเรื่องของคนสองคน คือเรากับคนที่เรารัก แต่ดันทะลึ่งเอาวิญญาณใครที่ไหนไม่รู้มาสิ่งสู่ตัวเอง เป็นคนอื่นไปเสียฉิบ นั่นก็เป็นไวรัสอีกชนิดหนึ่ง ที่กัดกินความรักของตัวเองเสียสิ้น นี่เอ็งไม่รักแม้แต่ตัวเองนี่

ที่เขียนมาทั้งหมดนี้ ดูเหมือนจะหาข้อสรุปมิได้ ถ้าส่งเป็นเรียงความส่งอาจารย์ อาจารย์คงงงจนให้คะแนนไม่ได้ แล้วตีกลับให้ไปเขียนมาใหม่ ค่าที่คำนำ ใจความ และสรุปช่างไม่เป็นไปในแนวทางเดียวกันเลยสักนิด เอาบ้าอะไรของเอ็งมาเขียน หือ???

มันเป็นมุมมองความรักของคนที่มีรักอยู่เต็มหัวใจค่ะ... ถึงแม้จะไม่ได้เอาไปกองไว้ที่ใครคนใดคนหนึ่งจนหมดก็ตาม ไม่ได้รักใครคนไหนก็ไม่ได้หมายความว่าในหัวใจจะไม่มีความรัก

เพราะฉะนั้น นี่คือสิ่งที่ฉันจะบอกออกมาชัดๆ อีกที กรณีที่ใครบางคน หรือหลายคนมักมองฉันว่าเป็นพวกมีทิฐิและไม่ยอมมีความรักเพราะหวาดกลัว นี่คือนิยามความรักที่ฉันมองเห็น และรับรู้ได้ในขณะนี้ของชีวิต

ความรักที่ไร้สิ่งเจือปน สร้างความสุขได้เสมอ เพียงรู้จักรับในสิ่งที่ความรักแสดงออกมาและรักษามันไว้ด้วยความเข้มแข็งในจิตใจของเราเอง

ซินเจียยู่อี่ ซินนี้มีรักกันถ้วนทั่วนะคะ

Create Date : 14 กุมภาพันธ์ 2553		3 comments
Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2553 19:18:19 น.
Counter : 701 Pageviews.
Share Tweet