ขออนุญาตออกความเห็น
1.ในบางช่วงอ่านแล้วรู้สึกว่า "อยากจะรู้เสียทีว่าจะเกิดอะไรขึ้น" เหมือนถูกผู้เขียนประวิงเวลาไว้ อาจเป็นเพราะผมเองอ่านในช่วงจังหวะที่มีเวลาไม่มากนัก........อยากบอกว่า...ช่วงที่ประวิงเวลา เพื่อรอช่วงประเด็นสำคัญ หรือจุดไคลแม็กของเรื่อง ช่วงนั้นน่าจะชวนติดตาม หรือจะให้ขำๆ ก็ได้ หรือปูเป็นพื้นเพื่อเอาไว้ปิดบัญชีตอนจบ หรือเอาไว้หักมุมตอนจบก็ได้
2.อันนี้ชมบ้าง..อ่านแล้วทำให้เรานึกถึงความรู้สึกเล็กๆ ที่เราอาจมองข้ามไป และยืนยันว่าบางทีการทำตามหัวใจของเราโดยไม่นึกถึงเหตุผล แต่ไม่ทำให้ใครเดือดร้อนมันก็ก่อให้เกิดความสุขใจ...ความรู้สึก และเหตุการณ์แบบนี้ผมก็เคยมี (ไอ้อาการปิ๊งอ่ะมีบ่อย แต่เคยตามดูเขา (หล่อน) คงสักครั้ง หรือ 2 ครั้งเท่านั้น
********ว่างเขียนอะไรมาเล่าให้ฟังอีกเน้อ*******

คุณโด๊ส - โอ้ ขอบคุณค่ะที่มาเยี่ยมบ้านนี้แล้วช่วยออกความเห็นทิ้งไว้ให้ด้วย แต่แหม อ่านแล้ว เหมือนคุณโด๊สยังเขียนแบบเกรงใจกุ้งอยู่นะนี่ คราวหน้าไม่ต้องเกรงใจค่ะ วิจารณ์ตรงๆ เลยได้ ไม่ว่ากัน

เขียนอยู่ประจำอยู่แล้วค่ะ เรื่องเล่าเนี่ย ไว้มาอ่านใหม่นิ

เห็นในตีวิด เลยจะมาเยี่ยมคนเป็นภูมิแพ้ซะหน่อย อ๊ะ มีบล็อกใหม่ อ่านเลยละกัน

แค่กๆๆๆ

ทีหลังไม่ต้องอ้างละเอียดก็ได้ม้าง ^^"

พยายามนึกภาพพื้นห้างสึก... เอ้อ... เดินขนาดไหนนะ มันถึงสึกได้ จ๊าก

น่าดีใจนะเนี่ย ที่คุณเบสต์มีประสบการณ์กระดิ่งกิ๊งๆ แบบนี้ มันคงไม่เกิดขึ้นง่ายนัก ผมเคยรึเปล่าหว่า... นึกไม่ออกจริงๆ ไอ้กิ๊งๆ นี่ ขอเวลานึกนานๆ หน่อยนะ กิ๊งๆๆๆ

นานมากแล้วที่ไม่ได้เป็นแบบที่น้องเบสต์ว่า มันทำให้ปั่นป่วนไปหมดไม่เฉพาะแต่ท้องไส้ แต่ก็เก็บไว้ดีกว่า ความทรงจำ ที่นึกถึงทีไร ขำตัวเอง เศร้าใจ สุขใจ เสียใจ ทุกอย่างเป็นเธอคนนั้นไปหมด..เธอทั้งนั้น

ดีใจจังที่น้องเบสต์ก็เป็นกับเขาเป็น (นึกว่าจะเป็นแค่แท่งๆ...อือ..โยงสายไฟ เอิ๊กๆ (ล้อเล่นนะ))

คุณพีท - ก็บรรยายอารัมภบทไง อ้างถึงด้วยความเคารพนิ

พี่คนนั้น - ไม่ใช่เสาไฟจิคะ เป็นคนมีเลือด มีเนื้อ มีหัวใจ ร้องไห้ได้ เจ็บเป็น (แต่ไม่ยอมเจ็บคนเดียว ใครทำกรูเจ็บ เมิงตาย!!!)

^
^
^
"โหด..อ่ะ"

หวัดดีคับ...แวะมาเยี่ยมทักทาย...@^_^@

ถ้าไม่โหดไม่ใช่คุณเบสต์ตัวจริง ^^"

คุณโช - หงะ

คุณพีท - หงะ อีกที

แล้วตรู จาโดนลูกหลงตายด้วยไหมเนี้ย เขาจะฆ่ากัน เจือกโผล่หัวไปดู กร๊ากกกก