ครั้งแรกกับตะเกียบ และ เพื่อนบ้านกับกางเกงใน
ไม่รู้ว่าชีวิตความเป็นอยู่ของพ่อกับแม่ตอนอยู่บ้านนอกนั้นลำบากขนาดไหน
จำได้แต่ว่ามีบ้านเป็นบ้านไม้ยกสูง เหมือนบ้านของชาวบ้านต่างจังหวัดทั่วไป
มีห้องสองห้อง และนอกชานที่น่าจะเอาไว้ทำกับข้าว
และมีบ้านอีกหลังที่พ่อสร้างขึ้นมาใหม่ ก็ไม่รู้ว่าสร้างเพิ่มขึ้นเพื่ออะไร
เพราะครอบครัวก็เป็นครอบครัวเล็ก แยกมาอยู่ต่างหาก
ตาเป็นผู้ใหญ่บ้าน ไปไหนก็มีคนรู้จัก หรืออาจจะเป็นเพราะว่าแม่เราเป็นลูกคนโตก็ได้
บ้านข้างๆกันเค้ามีลูกสาวอายุเท่ากับเราหนึ่งคน และน้องสาวเค้า
มีอยู่วันหนึ่งเราอยู่บนบ้านกับพ่อและมองออกมาข้างนอกเห็นเพื่อนคนนี้วิ่งเล่นกับน้องของเค้า
เพื่อนคนนี้และน้องเค้าใส่กางเกงในตัวเดียว (เด็กอายุ 4-5 ขวบน่ะนะ)
วิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน
พ่อก็ถามออกมาทันที
"บ่ไปแลนเล่นกับเค้าติ (ไม่ไปวิ่งเล่นกับเค้าเหรอ)"
"เห็นบ่เขาใส่กางเกงในโตเดียว แลนเล่นเด๊นะ (เห็นมั้ยเค้าใส่กางเกงในตัวเดียววิ่งเล่นนะเนี่ย)"
เราส่ายหัวทันทีเลย บอกว่า
"อีหยั่งใส่กางเกงในโตเดียวแลนเล่น ข่อยบ่ใส่กางเกงในโตเดียวแลนเล่นดอก
(อะไรใส่กางเกงในตัวเดียววิ่งเล่น หนูไม่ใส่กางเกงในตัวเดียวแล้วออกไปวิ่งเล่นหรอก"
"อายซาวบ้านเพิ่นเด๊ละ (อายชาวบ้านเค้า)"
จำได้ว่าพูดกับพ่อประมาณนี้ อะไรเข้าไปสิงอยู่ในหัวของเด็กวัยขนาดนี้ก็ไม่รู้
ว่าการที่เพื่อนใส่แต่กางเกงในวิ่งเล่นนี่เป็นสิ่งที่น่าอายมาก
.......................................................
มีความทรงจำดีๆเกี่ยวกับพ่อเยอะ
อาจจะเป็นเพราะว่าพ่อพาไปโน่นไปนี่ด้วยทุกครั้ง ส่วนแม่กับเราในช่วงนี้แทบจะไม่มีความทรงจำอะไรเลย พอโตขึ้นเมื่อมีคนเล่าให้ฟังก็ยังไม่ถึงบางอ้อ
ว่าเคยทำอย่างโน้นอย่างนี้กับแม่ด้วยเหรอ
มีอยู่ครั้งหนึ่งพ่อพาเรากับพี่ชายไปที่ร้านขายของชำในหมู่บ้าน
น่าจะเดินไม่ไกลจากบ้านเท่าไหร่
สงสัยว่าแม่จะไม่อยู่บ้าน ที่ร้านขายของชำมีก๋วยเตี๋ยวขายด้วย
พ่อสั่งก๋วยเตี๋ยวให้ชามนึง เสร็จแล้วพ่อก็สอนวิธีการใช้ตะเกียบให้เรากับพี่ชาย
ให้ใช้นิ้วโป้ง นิ้วชี่และนิ้วกลางเป็นหลักในการคีบตะเกียบ
คีบไปคีบมาไม่สำเร็จ เอาตะเกียบจิ้มลูกชิ้นไปเลยสะใจดี
ได้กินอย่างเร็วด้วย ส่วนเส้นก็ใช้ช้อนตักเอาอย่างเมามันส์
ก๋วยเตี๋ยวเมื่อสมัยก่อนน่าจะเรียกว่าไฮโซ มากๆ ถ้าวันไหนได้กินบุญเก่าคงจะหล่นทับเป็นแน่
หลังจากที่กลับจากร้านขายก๋วยเตี๋ยว
เราก็พยายามที่จะฝึกใช้ตะเกียบ ถึงจะไม่เก่งแต่ก็เรียกได้ว่าพัฒนาขึ้นเป็นลำดับ
ไม่นานเราก็สามารถใช้ได้อย่างคล่องแคล่ว เรียกได้ว่าเร็วกว่าเด็กๆรุ่นเดียวกันเป็นอย่างมาก
ว่าแล้วก็อยากไปนั่งกินก๋วยเตี๋ยวกับพ่อและแม่อีกครั้งจัง
ตอนนี้พ่อเราไม่เคยปรุงก๋วยเตี๋ยวเองเลย ถ้าแม่อยู่ก็ยกให้แม่ปรุง
ถ้าแม่ไม่อยู่ก็ยกให้คนที่อยู่ข้างๆทำให้ (หมายถึงคนในครอบครัวนะค่ะ อย่างเช่นเราหรือว่าพี่สาวเรา)
แกบอกว่าปรุงมาเหอะ กินได้หมด ขอให้ปรุงให้ก็พอใจแล้ว
คนปรุงก็ดีใจสุดๆที่จะได้บริการพ่อของตัวเอง ^^
| Create Date : 02 กรกฎาคม 2553 |
| Last Update : 2 กรกฎาคม 2553 4:32:56 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 1024 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: อาคุงกล่อง   วันที่: 2 กรกฎาคม 2553 เวลา:17:18:00 น. |
|
|
|
| โดย: bear hunt วันที่: 3 กรกฎาคม 2553 เวลา:2:24:55 น. |
|
|
|
| โดย: นนนี่มาแล้ว วันที่: 5 กรกฎาคม 2553 เวลา:1:36:03 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 234 คน [
อายที่เพื่อนใส่กกน.วิ่งเล่น
เดี๋ยวนี้คุณชลคงจะใส่บิกินี่วิ่งเล่นชายหาดแม่นบ่ 5 55