สวัสดี...วันฝนพรำ...อากาศดีๆค่ะ

วันนี้..มีเรื่องราวอยากแชร์..แล้วก็แบ่งปันค่ะ

เครดิตโดย...ข้อความหนึ่ง...ที่ถูกโพสต์ผ่าน FB ของเพื่อนเราค่ะ

พอดี..เพื่อนไปงานศพ..แล้วได้ยินคำกล่าวไว้อาลัย..ที่แฝงด้วยข้อคิดว่า..

.....แม่ผมสอนไว้ว่า...ชีวิตคนเรา...เหมือนดินสอ....

ยิ่งเหลา...ยิ่งหมดไป...

วันใด..เหลาหมด...สิ่งที่เหลืออยู่...คือเรื่องราวที่ได้ขีดเขียนเอาไว้..

ดังนั้น...มาทำเรื่องราวเหล่านั้น..ให้เป็นเรื่องดีๆ..ที่น่าจดจำ

ก่อนที่ดินสอ...จะถูกเหลา..จนหมดกันดีกว่า..

สุดท้าย...ทางเจ้าภาพ..ได้ให้..ดินสอที่ยังไม่เหลากับแขก...ก่อนกลับ...

อืมม...พออ่านแล้ว...ซึ้งในสัจธรรมเลยค่ะ..

ทำทุกวัน..ในวันนี้..ให้เป็นอดีตที่น่าจดจำ...กันดีกว่า..

อย่ารอ...ให้ดินสอ...ในชีวิตเรา...ถูกเหลาไป...จวนเจียน..จะหมด

โดยที่ไม่ได้ทำสิ่งดีๆ...ที่ควรค่า..แก่การจดจำเลย..

เรื่องนี้..ทำให้เรานึกถึงคำสอน...ของพ่อเราขึ้นมาเช่นกัน

อาจไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องข้างบน..มากมายนัก..

แต่เราชอบแนวคิดนี้..มากมาย..

เลยอยากลองแบ่งปันนะคะ..

พ่อเราบอกว่า...พ่อไม่มีมรดกอะไรให้เลย...

นอกจากการศึกษา...ดังนั้น..หากเราอยากเรียนอะไร..ให้บอก..

พ่อพร้อมสนับสนุน...เต็มที่...

เราซึ้ง..และศรัทธาในตัวพ่อเรา..มากมาย..เลยค่ะ

สอนให้เรา..ไม่ยึดติดในวัตถุ...หากสอนให้เรามองลึกเข้าไปในจิตใจ..

สุดท้าย..อยากบอกว่า..ไม่ว่าคำสอนใดๆ...ที่มาจากพ่อหรือแม่..

เรารู้สึกว่า..มีแต่ความหวังดี...อย่างจริงใจ..จริงๆค่ะ

รักคุณพ่อ...รักแม่ให้มากๆนะคะ...

สวัสดีค่ะ...คุณลูก..ทุกๆคน