ทักทาย...เช่นเคยค่ะ

กลับมาเขียนบล็อกอีกครั้งนึง...ตามแต่เวลา..โอกาส..แล้วก็ใจ..ว่า..

อยากเขียน..อยากแชร์..หรืออยากระบาย...

เอ่อ..เหมือน..ติสส์.....เลยอ่ะค่ะ

ช่วงนี้...รู้สึกดีมากขึ้นแล้วค่ะ

ได้อยู่กับตัวเอง...มากขึ้น...ทบทวน....แล้วก็ปล่อยวาง..

เริ่มปรับตัวให้เข้ากับงานใหม่ๆ...ได้บ้างแล้ว..

แบบว่า..ตั้งใจเรียนรู้...ทำให้เต็มที่..

ไม่ว่า..จะผิดพลาด..หรือสำเร็จ..ก็พร้อมจะรับมันค่ะ

แบบ...เป็นตัวของตัวเราให้มากที่สุด...แต่ยังอยู่ในกาลเทศะ..

รู้ว่าอะไรควรทำ..หรือไม่ควรทำ..

แต่จะไม่พยายาม...ฝืนเป็น..ฝืนทำ..ในสิ่งที่มันเกินตัวเรา...จนเกินไป

เพราะเรารู้ดีว่า...เมื่อไหร่..ที่เราทำแบบนั้น..

มันคงอยู่กับเราได้ไม่นาน...

สักวัน..มันก็กลับไปเหมือนเดิม...ทุกข์ใจ..เปล่าๆ..กับการเป็นอย่างอื่น..

ที่ไม่ใช่ตัวเรา..

แต่ขอให้...เป็นตัวของตัวเอง..ให้มากที่สุด...

หากจะทำดี...ขอให้คิดดี..ทำดี..ออกมาจากใจ...จริงๆ

มากกว่า...ที่จะทำ...เพื่อ...ภาพลักษณ์..และคำชื่นชม..

จริงใจ..และซื่อสัตย์..กับความรู้สึก..ของคุณให้มากที่สุด

เพราะ.สักวันนึง...คุณจะรู้ซึ้ง...ถึงผลดี...ที่จะเกิดขึ้น..

อย่างน้อย..ใจเรา..ก็ไม่อึดอัด..กลับรู้สึกยินดี..ซะมากกว่า..

ยังไง...ก็...สู้....ไม่ว่า...จะเกิดอะไรขึ้น...ก็ตามนะคะ..

ไว้จะมาเขียนต่อ...ยามที่อารมณ์...ศิลปิน...บอกให้เขียนนะคะ

เจอกันคร้า.......