เคยได้ยินบ่อยๆว่า....ความลับไม่มีในโลก..

แต่เรากลับคิดว่า...บางครั้ง..เราก็ทำให้เป็น..ความลับได้เช่นกันนะคะ..

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง...ถ้ามันเป็นเรื่องของคนอื่นค่ะ

บางที...สิ่งที่เรารับรู้มา...เราก็ไม่จำเป็นต้องเล่าให้คนนู้น...คนนี้...ฟัง

เพราะว่า...ถ้าเป็นเรา...เราก็คงไม่อยากให้ใครเอาเรื่องของเรา..ไปเล่าต่อ..

แน่นอนว่า...เรื่องราวนั้น...คงมีการเสริมเติมแต่ง...ไม่มากก็น้อย

การเคารพ...สิทธิซึ่งกันและกัน..ก็เป็นเรื่องจำเป็น..เหมือนกันนะคะ..

พอดี..วันนี้..เพื่อนมาปรับทุกข์...ให้ฟังค่ะว่า...มีคนเอาเรื่องของเค้าไปเล่าให้คนอื่นฟัง

ซึ่งจริงๆแล้ว..เรื่องนั้นก็ไม่ได้เป็นเรื่อง...ที่ไม่ดี...หรือร้ายแรงอะไรหรอกค่ะ

แต่ว่า..เพื่อนเรารู้สึก..ว่า..น่าจะควรคิดก่อนพูด..หรือเล่าอะไรออกไป..เพียงเพราะคิดว่า...เค้าคงรู้จากคนอื่นมาแล้ว

แต่สุดท้าย...เค้าก็ไม่รู้มาก่อน...รู้ตอนที่เล่านี่แหละ...แป่วววว

ก็เลยมาลองคิดๆดูอ่ะค่ะ...ว่า...ถ้ามันไม่ใช่เรื่องของเรา...ก็ไม่ควรพูดไปรึเปล่า..

รอให้เจ้าตัว...เค้าเป็นคนพูดเอง...จะดีกว่ามั๊ย...

ตอนนี้..เราก็ทำแบบนั้นอยู่...ไม่ก้าวก่ายกัน...ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน..

ก็น่าจะเป็นแนวทาง...ที่อยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขค่ะ

เชื่ออย่างนั้นนะคะ....