เวียงกุมกาม By ทมยันตี เวียงกุมกาม By ทมยันตี สนพ. ณ บ้านวรรณกรรม เวียงกุมกามเล่นนี้เป็นสารคดีครึ่งเล่ม และนิยายครึ่งเล่มค่ะ เจ้าแก้ว ก็เลยเอามาไว้ในหมวดหนังสือวิชาการแทน มันเหมาะจะเป็นหนังสือ อ่านนอกเวลาของนักศึกษาภาควิชาประวัติศาสตร์ไทยล้านนามากค่ะ ในหนังสือแบ่งออกเป็นสองส่วนนะคะ ครึ่งแรกเป็นประวัติศาสตร์ ของเวียงกุมกามเมืองโบราณที่จมน้ำหายไปเพราะแม่น้ำปิงเปลี่ยนทิศทาง ในสมัยของพญาเม็งรายกษัตริย์ผู้สร้างเมืองเชียงใหม่ เจ้าแก้วอ่านแล้วรู้สึกเหมือนดูละครประวัติศาสตร์มากกว่าสารคดีค่ะ เพราะ คุณทมยันตีเขียนออกมาในแนวต้องการให้ผู้อ่านเข้าใจง่าย วิธีการเล่าจึงใช้การเขียนแบบนิยายมาเล่า แต่จะแทรกความคิดของ ผู้เขียนเป็นระยะ รวมไปถึงยกตัวอย่างข้อมูล และพูดคุยกับคนอ่าน ถึงความคิดเห็นส่วนตัวซึ่งแย้งกับทางวิชาการบ้าง ประหนึ่งดูละคร ไปสักพักจะมีนักประวัติศาสตร์มาเล่าคั่น จากนั้นก็เข้าสู่ละครต่อ สลับกันไปน่ะค่ะ แต่เนื่องจากผู้เล่าคือนักเขียนนิยายดังนั้นวิธีการ บอกเล่าจึงเน้นเรื่องราวของความรักมาก่อนความในประวัติศาสตร์ บางส่วนผู้เขียนจะบอกว่าเป็นจินตนาการที่เสริมขึ้นจากรอยต่อ ประวัติศาสตร์ แต่ก็ไม่ได้ทำให้เสียเนื้อหาของประวัติศาสตร์ไปนะคะ ส่วนครึ่งหลังนั้นเป็นนิยายล้วนๆ ค่ะ ซึ่งคนอ่านจะต้องอ่านในส่วน ของสารคดีมาเสียก่อน ไม่งั้นจะงงแน่ๆ เพราะว่าเรื่องไปเร็วมาก ไม่ต้องมีการเกริ่นนำใดๆ ทั้งสิ้น ถ้าอ่านครึ่งหลังก่อนครึ่งแรกอาจจะ งงๆ ว่าทำไมเพราะอะไร บลาๆๆ ในส่วนของนิยายนี้เน้นไปที่เรื่องของจิต ซึ่ง...คุณทมยันตีศึกษาเรื่องจิตและไปไกลมากแล้ว หากว่าเราๆท่านๆ อ่านแล้วอาจจะ...เอ่ออ่า...มึนไปเล็กน้อยกับเรื่องภาวะจิตเก่ากับจิตใหม่ ซึ่งยังคงอยู่ในร่างเดียวกันแต่เป็นคนละคนกัน เป็นวาระของการรอคอย วาระกรรมในอดีตเวียนมาบรรจบพอดี จึงทำให้ “รอมแพง” และ “ภูฟ้า” มาพบกันอีกครั้งด้วยการเชื่อมโยงของ “บัวจี” แต่ส่วนตัวแอบคิดว่าผู้เขียนน่าจะขยายความอธิบายความเป็นมาของตัวละคร มากกว่านี้ รวมไปถึงขยายเรื่องจิตจากอดีตกาลด้วยค่ะ เพื่อความเข้าใจของ ผู้อ่านจะอ่านได้อินขึ้น ถ้าไม่ได้อ่านช่วงประวัติศาสตร์เวียงกุมกามมาก่อน อาจจะสงสัยอะไรอีกหลายๆ จุด เช่น ทำไมบัวจีถึงจำอดีตชาติได้ ซึ่งตรงนี้ ไม่ได้มีอธิบายไว้ในเรื่อง หรือทำไมจิตเก่าของภูฟ้าถึงมีพลังมากกว่าจิตใหม่ ซึ่งเป็นเจ้าของร่างในชาติปัจจุบัน มันเลยดูห้วนๆ ไปนิดหนึ่งถ้าขยายความ มากกว่านี้อีกสักหน่อยเรื่องจะน่าตื่นเต้นและมีลุ้นมากกว่านี้ค่ะ มันก็เลยเรื่อยๆ มาตามล็อคค่อนข้างราบเรียบ เหมือนกับว่าผู้เขียนค่อนข้างเกรงใจเพราะ บุคคลในเรื่องมีตัวตนจริงๆ มาก่อน การเล่าเลยเรียบๆ เรื่อยๆ ไปหน่อยน น่ะค่ะ แอบฮาในส่วนของคำนำด้วย...อ่านแล้วรู้สึกว่าผู้เขียนท่าจะโดนเจ้าของ ตำนานเม้งใส่มาด้วยค่ะ เลยจัดขันครูไปถวายที่ศาลท่านค่ะ รู้สึกว่าคุณทมยันตีน่ารักค่ะ เขียนเรื่องแล้วไหว้ครูตามแบบโบราณเลย ไม่มั่วข้อมูลเอง และยังให้เกียรติเจ้าของเรื่องอีกด้วย   Create Date : 19 กันยายน 2552 6 comments Last Update : 19 กันยายน 2552 15:01:34 น. Counter : 11561 Pageviews. Share Tweet

เป็นหนังสือที่แม่เราอ่านจบปุ๊บ ก็อยากไปเมืองนี้ปั๊บเลยค่ะ ก็เลยบอกแม่ว่า โอเค เอาไว้จะพาไป แหะๆ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 19 กันยายน 2552 15:59:02 น.

when you are alone streeful of somethings some problem that there is nothing to cure it and feeling like there is no other ways to walk or slove it look out through your GOD who never leave you alone never as he does never leave me alone in the darkness..   โดย: da IP: 124.121.246.206 19 กันยายน 2552 17:35:30 น.

อยากให้ลองมาหาจักรยานปั่นเล่นที่เวียงกุมกามดูคะ มีร่องรอยอารยธรรมพอสมควร น่าเสียดายที่มีคนมาก่อสร้างบ้านทับซ้อนไปหลายที่ทีเดียว   โดย: amykittenish 19 กันยายน 2552 22:42:17 น.

ท่าทางจะหนักนะคะเล่มนี้   โดย: kdunagin 20 กันยายน 2552 21:16:53 น.

สาวไกด์ใจซื่อ : ไปมาแล้วสองรอบค่ะ รอบแรกนี่ไปตอนโพล้เพล้ บรรยากาศผีหลอกมากมาย ส่วนรอบสองนี่ สบายๆ ค่ะ นั่งรถม้าชมเมือง da : ขอบคุณสำหรับบทความดีๆ ค่ะ amykittenish : ได้ยินเขาว่าทางเมืองก็อยากให้ชาวบ้านย้ายออกไป แต่ว่าเขาจ่ายค่าย้ายน้อยไม่พอจะไปซื้อที่ดินใหม่น่ะค่ะ ถ้าเอาบ้านคน ออกไปหมดนี่จะกลายเป็นเมืองโบราณทั้งเมืองเชียว kdunagin : ส่วนประวัติศาสตร์ไม่หนักค่ะ อ่านเรื่อยๆ เพลินๆ วิธีการเล่าของผู้เขียนทำให้ อ่านง่ายน่ะค่ะ แต่ส่วนของนิยายนั้นไปเรื่องจิตเร็วไปหน่อยน่ะค่ะ   โดย: แก้วกังไส 22 กันยายน 2552 19:31:18 น.

เรื่องนี้อ่านแล้วเพลินมาก วางไม่ลงเลยค่ะ ชอบตอนที่น้ำท่วมเจดีย์ที่นางพายโคกับกานโถมยืนรอเวลาสุดท้ายของชีวิต อ่านแล้วเห็นภาพมากเลยค่ะ   โดย: แก้วตาหงส์ IP: 118.174.95.175 13 เมษายน 2553 21:11:45 น.