โจรมุมตึก ( City Lullaby)
มีคำเตือนมากมายว่าในป่าคอนกรีตมีโจรเยอะ ฉันเคยประสบเหตุเข้ากับตัวเองครั้งหนึ่งที่มุมตึกเงียบๆ ท่ามกลางความจอแจบนถนนในเมืองใหญ่ที่ห่างออกไปราวสามก้าวเด็กประถม
เดินดุ่ม โดดเดี่ยว เดียวดาย โสตเสียง เส้นสาย สดใส หยุดยั้ง ยืนยิน กินใจ งงงัย ชะเชียบ เงียบงัน
ก้องกล้า กังวาน วะแว่ว ผ่องแผ้ว เพียงฟ้า ฟากฝัน หวามไหว เสียงใด เทียมทัน คามครัน เคลิ้มเคลิบ เนิบเนา
คลับคล้าย สะอื้น ขื่นขม ประเดี๋ยว รื่นรมย์ ซมเศร้า เพลิงเพลง เคว้างคว้าง บางเบา ฤาเรา เขลากล ดนตรี
มุมหลบ สบเงา แน่วแน่ คนแก่ หมวกเก่า ที่นี่ เจียมตน กลางชน จรลี ดนตรี สะท้อน สังคม
โจรมุมตึกคนนี้ มีอาวุธพร้อมมือ คือไวโอลินพร้อมคันชัก เสียงเพลงหลากอารมณ์แสนอัศจรรย์ของเขาชิงปล้นความเหงาไปหมดใจฉัน
เพียงเพื่อจะซาบซึ้งในอีกวินาทีถัดมาว่า เขาปล้นเอาความเหงาจากคนฟังไป เพื่อจะเอาไปเป็นวัตถุดิบ ในการกลั่นเป็นเพลงต่อไป และต่อไปของเขา
* * *
เคยมีคนถามว่าใครคือนักร้องคนโปรดของคุณ ฉันตอบว่า วณิพก
ไม่ได้ยียวน หรือแสร้งตอบให้บ่งอารมณ์เด็กแนว แต่ฉันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ
ดนตรีจากวณิพกข้างถนน ไม่ต้องพึ่งการตลาด หรือแรงโปรโมตจากสื่อ แต่เป็นเพลงที่กลั่นออกมาจากชีวิต
Create Date : 03 มิถุนายน 2552 |
|
2 comments |
Last Update : 3 มิถุนายน 2552 14:56:12 น. |
Counter : 729 Pageviews. |
|
|
|
บทกลอนบทนี้ มีอะไรขาดๆอยู่
ซึ่งผมไม่ใช่นักกลอนวิจารณ์ไม่ได้
แต่ในฐานะนักอ่านถ้าให้คะแนนกลอนบทนี้
ผมว่าผมให้คะแนนไม่เต็มส่วนก็แล้วกัน
ผมว่าคุณยังสามารถแต่งให้ดีกว่านี้ได้อีก
เขียนอีกนะครับ !