|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ต่างคนต่างคิดจิตใจ
ช่วงชีวิตเกิดมาครั้งหนึ่งได้ผ่านร้อนผ่านหนาวมากมาย ทุกข์บ้างสุขบ้างตามอัตถภาพของคนๆหนึ่งที่พึงจะมี ชีวิตนี้เกิดมาชาติหนึ่งไม่ได้หวังว่าจะต้องเป็นคนดีอะไรมากมาย ขอเพียงแค่ว่าได้ทำในสิ่งที่เราพอใจเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว สุขใจที่ได้ทำและที่สำคัญไม่ทำให้ใครต้องเดือดร้อน
เราไม่ใช่คนเรียนเก่ง ไม่ใช่คนดีของสังคม ทำอะไรก็ทำไปไม่ชอบรักษาภาพหรือทำดีเพื่อเอาหน้า เพื่อนฝูงก็พอมีบ้างที่ถูกใจพูดจากันรู้เรื่องก็คบกันนานหน่อย ที่พูดจาไม่ค่อยเข้ารูหูก็ห่างๆกันหน่อย แต่ชาวบ้านชาวเมืองไม่ค่อยอะไรกับเราหรอก คงเป็นเพราะประจบหรือเสแสร้งไม่ค่อยเป็น ไม่พอใจหรือคิดอะไรก็ปากหมาเห่าดังๆ เอ๊ยไม่ใช่!! ก็บอกเขาไปเลยไม่กลัวอยู่แล้ว หิวข้าว-น้ำมันหมดก็ควักกระเป๋าเองไม่แบมือขอใครอยู่แล้ว
เงินทองก็ไม่ได้มีมากมาย อยากทำบุญก็ทำคงไม่ต้องยืมเงินใครมาซื้อของเข้าวัดให้เป็นบาปกับตัวเองซะเปล่าๆ ถือคติที่ว่าอยู่อย่างพอเพียง บางคนชอบทำบุญมาก ไม่เถียงหรอกว่ามันไม่ดี แต่ถ้าไม่ค่อยมีเงินทำไปจะเป็นทุกข์กับจิตใจเราซะมากกว่า ไหนจะต้องใช้ต้องจ่ายค่านู่นค่านี่ ไหนก็อยากจะเข้าวัดเอาเงินไปช่วยบำรุงค่าน้ำค่าไฟ เอาไปบูชาวัตถุมงคลมาไว้บูชาที่บ้าน แล้วยิ่งสมัยนี้ในยุคที่น้ำมันไปแตะอยู่ที่ลิตรละ 30 บาทแบบนี้ อะไรๆก็เป็นเงินเป็นทองไปซะหมด
วัดดังๆบางวัดวัตถุมงคลมูลค่าตั้งแต่หลักร้อยไปจนถึงหลักพันขึ้นไปจนถึงหลักหมื่น ของแบบนี้มันอยู่ที่ใจนะ ใครจะว่าเราเป็นมารศาสนาก็ช่างเถอะ วัดบางที่เราไปทำบุญยังต้องเสียค่าที่จอดรถเลยเศษของชั่วโมงคิดเป็นหนึ่งชั่วโมง คนก็ยังแห่กันไปทำบุญ แล้วที่วัดแถวบ้านนอกไม่เห็นมีใครสนใจปล่อยให้รกร้างขาดคนเหลียวแล
เราอาจจะเป็นคนที่มองขวางโลกอยู่สักหน่อย ถึงแม้นานๆจะมีโอกาสเข้าวัดสักครั้งแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าละเลยหน้าที่ของพุทธศาสนิกชนที่ดี มีเวลาก็ยังไปใส่บาตรอยู่บ้างถ้าตื่นไหว เราเน้นคุณภาพนะไม่เน้นปริมาณ ใส่บาตรที 4 รูปบ้าง 5 รูปบ้างไม่เยอะมาก แต่ของที่จะใส่บาตรนี่เอาที่ถ้าพระท่านได้ไปแล้วเต็มใจรับ ใจเขาใจเราถ้าเราต้องไปเดินอุ้มบาตร ถึงแม้จะเลือกรับไม่ได้แต่ต้องไม่ใช่อาหารที่กล้ำกลืน เราเองยังอยากกินอาหารอร่อยเลย เช่นเดียวกับพระภิกษุถึงแม้จะเลือกไม่ได้ก็ขอให้ถ้าได้ไปแล้วเราอิ่มใจและท่านอิ่มท้องด้วย หลังๆนี่เริ่มพบสัจจะธรรมในโลกแห่งความเป็นจริงมากยิ่งขึ้น ไม่ยึดติดกับข้าวของเงินทองหรือสังคมที่ฉาบฉวย รู้จักพึ่งตัวเองมากขึ้นไม่รอให้ใครมาช่วย เพราะถ้าไม่มีใครมาช่วยมิไม่รอเก้อหรือ??
มีคนบอกเพื่อนแท้เราจะหาได้ในยามยาก ข้อนี้ไม่เถียง เพราะยามที่เราเดือดร้อนจะมีสักกี่คนยื่นมือมาช่วยให้เราเดินผ่านความสับสนวุ่นวายของปัญหาตรงนั้นมาได้ เราไม่เคยหวังผมตอบแทนหรือเป็นบุญเป็นคุณให้กับใครเมื่อเราให้ความช่วยเหลือใครสักคน เพราะรู้อยู่แล้วว่าตัวฉันเองเป็นคนทำคุณคนไม่ขึ้น อยากช่วยก็ช่วยเต็มที่ไม่ใช่พวกที่มาเพื่อความสุขแล้วจากไปยามที่เขามีความทุกข์ ออกแนวบันเทิงไม่ค่อยถนัด แต่คงมีหลายๆคนที่เป็นแบบนั้น
ล่าสุดที่รับรู้ได้อย่างชัดเจนก็คือ บังเอิญได้เจอวัวตัวหนึ่งที่เพิ่งหนีตายมาจากโรงฆ่าสัตว์ จริงๆมันถึงคราวที่ต้องละสังขารแล้วแต่อาจจะยังมีกรรมที่ต้องชดใช้ในร่างของวัวจึงทำให้มันหนีมาจากเงามืดที่จะกลืนกินชีวิตของมัน ในเมื่อหนีตายมาแบบนี้จะให้นิ่งดูดายส่งตัวมันกลับไปก็ใช่ที่ ทุกวิถีทางที่จะช่วยให้มันปลอดภัยจนในที่สุดมาเจอผู้มีพระคุณที่ช่วยชุบชีวิตของเจ้าวัวให้มีบ้านใหม่ที่ดีมีผู้ดูแลที่ดี ซึ่งก็ไม่ได้หาได้ในทันที มีแต่คนมองแต่ไม่มีใครคิดที่จะช่วย เพียงเพราะมันไม่ใช่เรื่องของกู
ขอบคุณพฤติกรรมแบบนั้นที่ทำให้รู้ว่ามิตรแท้มักหาได้ในยามยาก มิตรแท้ไม่ใช่อะไรที่เพียงแค่ชอบอะไรที่คล้ายๆกันและไปไหนมาไหนด้วยกัน มิตรแท้ไม่ใช่คนที่ใช้ของแพงหรือต้องตามสมัยนิยม แต่มิตรแท้คือผู้ที่เต็มใจและยินดีช่วยเหลือยามที่ใครสักคนเดือดร้อน ไม่ใช่แค่เงินหรือรอยยิ้ม ยังรวมถึงความรู้สึกห่วงใยและความปรารถนาดีที่จะมีให้ ซึ่งมันไม่ต้องเสียเงินเสียทองซื้อหามานี่
ของเหล่านี้มันกลั่นมาจากจิตใจของเราต่างหาก คนที่รับเขารับรู้ได้ครับว่านั่นมันมาจากหัวใจหรือมาจากหน้ากากที่เสแสร้งเพื่อสร้างภาพกันแน่ แล้วคุณล่ะครับวันนี้คุณเจอมิตรแท้ของคุณรึยัง???
ฝนซา ฟ้าใส ใจสุข เปลื้องทุกข์ ปลดปลง สงสัย ต่างคน ต่างคิด จิตใจ มั่นไว้ คุณธรรม สำคัญ ใส่ใจ ในเขา เราบ้าง ทุกอย่าง เป็นไป ใช่ฝัน ทำชอบ ตอบแทน รางวัล ชั่วพลัน รับกรรม กล้ำกลืน
Create Date : 19 กรกฎาคม 2550 |
Last Update : 21 มีนาคม 2552 10:53:19 น. |
|
0 comments
|
Counter : 271 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
เชียงใหม่ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 13 คน [?]
|
ต้นหญ้าเล็กๆที่แทรกตัวขึ้นมาระหว่างรอยแยกของปูนที่แข็งกระด้าง มันค่อยๆโตขึ้นเพียงเพราะมันมีความหวังว่ามันจะได้แสงแดดได้น้ำ
ในความแข็งของปูนก็ยังมีหนึ่งชีวิตเล็กๆที่ดูไร้ค่าแต่สามารถมีชีวิตอยู่ได้บนความแข็งนั้นได้...
มันไม่รู้หรอกว่ามันจะมีชีวิตอยู่ได้นานสักเท่าไรมันรู้แค่ว่ามันจะอยู่รอดและเติบโตด้วยความหวังเล็กๆของมัน
|
|
|
|
|
|
|