ผ่านไปไม่รู้ตัว
ประตูบานสีเทาเปิดกว้าง ลมพัดพรูเข้ามาทางหน้าต่างที่เปิดทิ้งไว้..
คืนวันเก่า ๆ ผ่านไปโดยไม่รู้ตัว
3 ปีแล้ว กับวันที่เลยผ่าน... ใบไม้ปลิดตัวจากขั้วแล้วไม่อาจหวนคืนต้น
นึกถึงหยดน้ำตา
นึกถึงเสียงเพลงที่เคยทำให้รักงอกเงย
และบทเพลงเดียวกันนี้
ก็ดังขึ้นในช่วงเวลาแห่งการร้างลา...
แค่เพียงหนึ่งนาทีที่เธอพูดไป รู้ตัวบ้างไหมว่าพูดอะไรออกมา ใจเย็น ๆ ดีไหม ฉันจะให้เวลา คำที่เธอพูดมาฉันจะลืมมันไป...
เสียงร้องของแมว จิระศักดิ์ ปานพุ่ม ในรายการเดบูคาเฟ่ท์เมื่อ 3 ปีก่อน ยังดังกังวานเหมือนเพิ่งได้ยินมาเมื่อวาน... เสียงร้องกรีดลึกไปถึงดวงใจช้ำ ๆ ดวงหนึ่ง แม้ว่าคนที่กล่าวคำลานั้นจะเป็นเธอเสียเอง...
คืน-วันยังคงดำเนินไปอย่างเงียบ ๆ กลอุบายของกาลเวลาเริ่มทำงาน รอยแผลบอบช้ำของความรู้สึกเริ่มรางเลือน ความปวดร้าวเจือจาง แผลลึกตกสะเก็ดเหลือเพียงรอยแผลเป็นเล็ก ๆ
-ไม่เจ็บเมื่อสัมผัส แต่ปวดร้าวเมื่อนึกถึง-
ความทรงจำซุกตัวเงียบเชียบ - -
ไม่สะเทือนความรู้สึกหากไม่พยายามรื้อฟื้น
เข็มสั้น-ยาว-เข็มวินาที เคลื่อนตัวไปบนหน้าปัดรูปสี่เหลี่ยม เวลา-ยังทำงานของมันอยู่ และชีวิตยังต้องดำเนินต่อไป...
ประตูสีเทาบานเดิมปิดสนิท- -
Create Date : 12 มกราคม 2548 |
|
7 comments |
Last Update : 21 มกราคม 2548 21:19:12 น. |
Counter : 488 Pageviews. |
|
|
|
น้องสาว ก้อลืมเพ่หมดสิ้น
อิ อิ
สวยจะโดนเตะมั้ยฮะเนี่ย