BlogGang.com : : onizugolf - กฎหมายเบื้องต้น กับ อุบัติเหตุรถตู้

ขออนุญาตตอบเป็นรายข้อนะครับ

1. กรณีที่อยู่ในอำนาจของศาลเยาวชนและครอบครัวนั้น ศาลจะต้องพิจารณาองค์ประกอบหลายๆประการในการที่จะพิพากษาลงโทษผู้กระทำความผิด โดยสิ่งที่จะต้องพิจารณา ส่วนใหญ่มักจะเป็นเรื่อง สวัสดิภาพและอนาคตของเยาวชน ตลอดจนบุคลิกลักษณะ สุขภาพ และ ภาวะแห่งจิตของเยาวชนด้วย ซึ่งในการพิจารณาของศาล จะเน้นการให้โอกาสแก่เยาวชนที่จะกลับตัวเป็นพลเมืองดีต่อสังคมต่อไปมากกว่าการลงโทษ ซึ่งส่วนใหญ่แล้ว จะลงโทษในลักษณะการคุ้มประพฤติเสียมากกว่าครับ

2. กรณีที่มีการพิสูจน์ได้ว่าเยาวชนกระทำความผิดจริง ในการชดใช้ค่าเสียหายทางแพ่งแก่ผู้เสียหาย จะพิจารณาตาม ปพพ. มาตรา 429 ซึ่งก็ต้องดูว่า บุพการีได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควรในการดูแลบุตรหรือไม่ ซึ่งถ้าประมาทเลินเล่อ ย่อมต้องร่วมรับผิดในการชดใช้ค่าเสียหายเช่นเดียวกัน แต่ในส่วนความผิดอาญา บุพการี ไม่ได้เป็นผู้กระทำความผิด ไม่ต้องร่วมรับผิดแต่อย่างใด

3. เท่าที่ทราบ ส่วนใหญ่ ศาลจะลงโทษในลักษณะคุมประพฤติของผู้เยาวชนช่วงระยะเวลาหนึ่งอละอาจมีการให้ฝึกอบรม ซึ่งอยู่ในดุลพินิจของศาลว่าท่านจะพิจารณาพิพากษาอย่างไร รายละเอียด ตามนี้ครับ

มาตรา ๑๐๔ "ศาลที่มีอำนาจพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัวมีอำนาจใช้ วิธีการสำหรับเด็กและเยาวชนแทนการลงโทษอาญาหรือวิธีการเพื่อความปลอดภัยได้ดังต่อไปนี้
(๑) เปลี่ยนโทษจำคุกหรือวิธีการเพื่อความปลอดภัยตามมาตรา ๓๙ (๑) แห่ง ประมวลกฎหมายอาญา เป็นกักและอบรม ซึ่งจะต้องกักและอบรมในสถานกักและอบรมของ สถานพินิจตามเวลาที่ศาลกำหนด แต่ต้องไม่เกินกว่าเด็กหรือเยาวชนนั้นมีอายุครบยี่สิบสี่ปีบริบูรณ์
(๒) เปลี่ยนโทษจำคุกเป็นการส่งตัวไปควบคุมเพื่อฝึกและอบรมยังสถานพินิจ สถานศึกษา หรือสถานฝึกและอบรม หรือสถานแนะนำทางจิต ตามเวลาที่ศาลกำหนดแต่ต้อง ไม่เกินกว่าเด็กหรือเยาวชนนั้นมีอายุครบยี่สิบสี่ปีบริบูรณ์
(๓) เปลี่ยนโทษปรับเป็นการคุมความประพฤติ โดยกำหนดเงื่อนไขข้อเดียว หรือหลายข้อตามมาตรา ๑๐๐ ด้วยหรือไม่ก็ได้ ถ้าได้กำหนดเงื่อนไขไว้ให้นำมาตรา ๑๐๐ วรรคสองและวรรคสาม และมาตรา ๑๐๑ มาใช้บังคับโดยอนุโลม
หลักเกณฑ์วิธีการกักและอบรมหรือการฝึกและอบรมเด็กหรือเยาวชนให้เป็นไป ตามที่กำหนดในกฎกระทรวง
ในกรณีที่ศาลได้พิจารณาความหนักเบาแห่งข้อหาและพฤติการณ์แห่งคดีแล้ว เห็นว่าควรจะกักตัวหรือควบคุมตัวเด็กหรือเยาวชนตาม (๑) หรือ (๒) ต่อไปหลังจากที่เด็กหรือ เยาวชนนั้นมีอายุครบยี่สิบสี่ปีบริบูรณ์แล้ว ให้ศาลระบุในคำพิพากษาให้ส่งตัวไปจำคุกไว้ในเรือนจำ ตามเวลาที่ศาลกำหนด"

มาตรา ๑๐๕ "การส่งตัวเด็กหรือเยาวชนไปกักและอบรมหรือฝึกและอบรม ในสถานพินิจ หรือส่งตัวไปยังสถานศึกษา หรือสถานฝึกและอบรมที่ได้รับใบอนุญาตตาม มาตรา ๒๐ (๒) ถ้าศาลได้กำหนดระยะเวลาขั้นต่ำและขั้นสูงไว้ ศาลจะปล่อยตัวเด็กหรือเยาวชน ไปในระหว่างระยะเวลาขั้นต่ำและขั้นสูงนั้นก็ได้ ในกรณีดังกล่าว ศาลจะกำหนดเงื่อนไขตาม มาตรา ๑๐๐ ด้วยหรือไม่ก็ได้ ถ้าได้กำหนดเงื่อนไขไว้ ให้นำมาตรา ๑๐๐ วรรคสองและวรรคสาม และมาตรา ๑๐๑ มาใช้บังคับโดยอนุโลม และระยะเวลาที่จะกักและอบรมหรือฝึกและอบรมนั้น จะเกินหนึ่งปีก็ได้ แต่ต้องไม่เกินกำหนดระยะเวลาที่เหลืออยู่"

มาตรา ๑๐๖ "คดีอาญาที่อยู่ในอำนาจของศาลเยาวชนและครอบครัวนั้น ศาลที่มี อำนาจพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัวจะพิพากษาให้รอการกำหนดโทษหรือรอการลงโทษเด็ก หรือเยาวชนตามประมวลกฎหมายอาญาก็ได้ แม้ว่า
(๑) เด็กหรือเยาวชนนั้นได้เคยรับโทษจำคุกหรือโทษอย่างอื่นตามคำพิพากษา มาก่อนแล้ว
(๒) โทษจะลงแก่เด็กหรือเยาวชนเป็นโทษอย่างอื่นนอกจากโทษจำคุก
(๓) ศาลจะกำหนดโทษจำคุกเกินกว่าสองปี"

มาตรา ๑๐๗ "ในกรณีที่เด็กหรือเยาวชนต้องโทษปรับไม่ว่าจะมีโทษจำคุกด้วย หรือไม่ก็ตาม ถ้าเด็กหรือเยาวชนไม่ชำระค่าปรับ ห้ามมิให้ศาลสั่งกักขังเด็กหรือเยาวชนแทน ค่าปรับแต่ให้ศาลส่งตัวไปควบคุมเพื่อฝึกและอบรมในสถานพินิจ สถานศึกษา หรือสถานฝึก และอบรม หรือสถานแนะนำทางจิต ตามเวลาที่ศาลกำหนด แต่ต้องไม่เกินหนึ่งปี"