- ประวัติ พันตำรวจเอก ดร. ศิริพล กุศลศิลป์วุฒิ : About Pol.Col.Dr.Siriphon Kusonsinwut
- ชีวิตในสาธารณรัฐประชาชนจีน (กงสุล)
- ชีวิตนักเรียนฯ ในสหรัฐ : My Life & Experience in the United States School of Law
- การเรียนกฎหมายสหรัฐ :Course Outlines & Study In U.S. Law School [ JD. / LL.M. / JSD./ SJD. Program ]
- ว่าด้วยหลักกฎหมายรัฐธรรมนูญของสหรัฐฯ : The U.S. Constitutional Law : Rule and Legal Issues
- กระบวนการยุติธรรมสหรัฐ: Law & Order - Criminal Justice System: Criminal Law & Criminal Procedure Issues, 4th, 5th, & 6th Amendment, to the U.S. Constitution
- กฎหมายว่าด้วยทรัพย์สินทางปัญญาของสหรัฐฯ : U.S. Intellectual Property Law : Trademark & Unfair Competition Law, Patent and Copy Rights Law
- Conflict & Peace Resolution: การจัดการปัญหาความขัดแย้งด้วยสันติวิธี
- กฎหมาย อำนาจ ผลประโยชน์ กับ การเมืองของไทย : Law & Problems in Thai Politics v. Fucking Coup
- บางปัญหาหลักกฎหมายมหาชน และหลักนิติรัฐของไทย: Rule of Law (Etatdedroit ) & Constitutional & Legal Issues in Thailand
- เกร็ดความรู้เกี่ยวกับการสอบสวนคดีอาญาของพนักงานสอบสวนและสั่งคดีของพนักงานอัยการ
- เพื่อสถาบันตำรวจไทย : The Royal Thai Police
- แด่ทวีธาภิเศก เตรียมทหาร นายร้อยตำรวจ และธรรมศาสตร์ : Educational Institute Alumni
- ขายความคิด นานาสาระ เล่าสู่กันฟัง : Idea Retailor & Current Global Problem Story
- ชีวิตหลังการศึกษา สู่โลกแห่งความเป็นจริง
 - นำเที่ยวในสหรัฐและแคนนาดา : Travel Around the United States & Canada [ Victoria, Vancouver, California, Arizona, Florida, Pennsylvania, Ohio, Chicago, Indiana, New York, etc.]
- ท่องเที่ยวในอังกฤษ & ยุโรป : Travel Around England, Scotland and Europe [France, Belgium, Germany ]
- การท่องเที่ยวในเอเชีย : ไต้หวัน เวียดนาม มาเลเซีย และญี่ปุ่น : Travel Around Taiwan Japan and other Country in Asia
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
Barack Obamas Inaugural Address
เมื่อวันที่ ๒๐ ม.ค. ๒๕๕๒ เป็นวันสำคัญวันหนึ่งของชาวแอฟริกัน อเมริกัน เลยก็ว่าได้ เพราะเป็นวันที่ ชาวผิวสี ได้เข้าสาบานตนเป็นประธานาธิบดีของประเทศสหรัฐอเมริกา คนแรก ซึ่งก็ค่อนข้างตรงกับ คำทำนายของ ดอกเตอร์ มาติน ลูเธอร์คิงส์ เมื่อประมาณ ค.ศ. ๑๙๖๓ ว่า อีกราว ๆ ๔๐ ปี ประเทศอเมริกา จะเต็มไปด้วยความเสมอภาค และจะต้องมีประธานาธิบดีชาวผิวดำเป็นคนแรก ตอนนั้น ก็มีแต่คนหัวเราะเยาะในความฝันของท่าน ซึ่งกล่าวไว้ใน สุนทรพจน์ที่มีชื่อว่า I HAVE A DREAM (คลิ๊กเพื่ออ่าน) แต่แล้วก็เกิดขึ้นจนได้
ผมแทบไม่เชื่อเลยว่าจะเป็นจริงครับ เพราะผมเรียนทางประวัติศาสตร์และรัฐธรรมนูญอเมริกันมาพอสมควร แล้วก็รู้สึกว่าบาดแผลเรื่องการเลือกปฏิบัติและการแบ่งแยกสีผิวที่รุนแรงของชาวอเมริกัน ระหว่างคนผิวขาว และ ผิวสีอื่น ๆ นั้น ร้ายแรง และบาดลึกยิ่งนัก ขนาดที่ว่า ชาวผิวขาว เห็นชาวผิวดำเป็นสัตว์นรก จะทรมาน ร้ายแรงเพียงใด ก็ทำได้ ถึงขนาดตำรวจ อัยการ และ ศาล โดยเฉพาะในภาคใต้ของอเมริกา ที่ยอมรับว่า การทรมานคนผิวดำ เพื่อค้นหาความจริง ที่เรียกว่า Third Degree นี่ มันเรื่องธรรมดา ตัดสินประหารคนดำคนหนึ่ง ก็เป็นเรื่องธรรมดา ไม่ว่าจะใช้วิธีการป่าเถื่อน ศาลเตี้ย ฯลฯ ก็ธรรมดา แม้กระทั่งคนผิวขาวจะลากตัวคนดำไปตัดหัวเล่น ๆ ก็ดูจะเป็นเรื่องธรรมดาในอดีต แม้กระทั่ง สิทธิในการเลือกตั้งของชาวผิวดำ ก็เพิ่งมีอย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย เมื่อประมาณปี ค.ศ. ๒๐๐๗ ที่ผ่านมานี้เอง
เรื่องที่เสนอข้างล่างนี้ เป็นการกล่าวปฏิญาณตนของบารัค ฮุสเซ็น โอบาม่า ที่กล่าวนำโดยประธานศาลสูงสุด ซึ่งได้กล่าวที่ปรัมพิธี หน้าสนามหลวงยักษ์ ของ National Mall ที่กรุงวอชิงตัน ดี.ซี. เมืองหลวงของสหรัฐฯ มีคนมาร่วมพิธีเป็นแสนคน แล้วก็มีการวิพากษ์วิจารณ์ว่า ท่านประธานศาลสูงสุด กล่าวนำผิด เพราะถ้อยคำว่า จะบริหารประเทศอย่างซื่อสัตย์สุจริต ซึ่งใช้ กริยาวิเศษณ์ว่า Faithfully แท้จจริง ควรจะอยู่กลางประโยค แต่ท่านประธานศาล ท่านคงตื่นเต้น เลยเอาไว้ท้ายประโยค บารัค ฯ ก็งง แล้วก็มีการกล่าวนำใหม่ คราวที่สอง ท่านประธานศาล กล่าวไว้ท้ายประโยค แต่ท่าน บารัค คงตื่นเต้น เลยกล่าวกริยาวิเศษณ์ ไว้ท้ายประโยคแทน ....
ในทางภาษาศาสตร์ ผมว่ามันไม่ผิด เพราะกริยาวิเศษณ์ จะวางหน้ากริยา หลังกริยา ท้ายประโยค หรือ ขึ้นต้นประโยค ก็น่าจะทำได้ และไม่ถือว่าผิดหลัก เพราะแล้วแต่ว่าจะเน้นอย่างไร แต่สำหรับ ถ้อยคำปฎิญาณ อาจจะถือว่าไม่ถูกต้อง เพราะควรจะต้องเป็นถ้อยที่แน่นอน มั่นคง แต่ก็ไม่มีปัญหาอะไร เพราะ ในที่สุด นายบารัคฯ ก็ปฏิญาณตนอีกครั้งหนึ่ง ในทำเนียบประธานาธิบดี อาจจะเกรงมีการตีรวนว่า ไม่มีการสาบานตน ทำงานไม่ได้ ฯลฯ ก็แล้วแต่ ซึ่งไม่น่าจะเกิดขึ้น เพราะอเมริกา ยึดมั่นในระบบ ไม่ได้อยู่ที่ตัวบุคคล เพราะไม่ว่า เขาจะได้ประธานาธิบดี ที่แย่ที่สุด เลวร้ายทื่สุดเพียงใด ชาวอเมริกัน ก็จะมีวุฒิภาวะพอ ที่จะไม่ทำการปฏิวัติ รัฐประหาร ไม่ยึดสนามบิน ไม่ยึดสถานที่ราชการ เพราะถ้ามีใครทะลึ่งยึดสนามบิน ฯลฯ จริง ๆ คงจะไม่มีโอกาสลืมตาได้ดูโลกอีกเลย ถูกยิงทิ้งเกลี้ยงไปหมดแล้ว ... การยึดมั่นในระบบ เป็นสิ่งที่ดี เพราะระบบที่ดี จะนำพาให้ประเทศอยู่รอดปลอดภัย แต่ถ้ายึดมั่นที่ตัวบุคคล ถ้าตัวบุคคลนั้น มีอันเป็นไป ก็จะทำให้ประเทศระส่ำระสายไปด้วย จึงเป็นเรื่องไม่ดีสำหรับประเทศโดยรวม ผมได้สำเนาข่าวมาติดไว้ เหมือน forward mail ดังที่มีคนกระแนะกระแหนเอาไว้ (ซึ่งผมคิดว่า มันเป็น Personal blog คนอื่นไม่มีสิทธิ์มาเสือกว่าอะไรผมได้ครับ )
A Few Rough Patches for a Presidential Oath January 20, 2009
For a couple of smooth-talking constitutional experts, Chief Justice John G. Roberts Jr. and President Obama had a hard time getting through the constitutional oath of office.
Then there was an awkward pause after Chief Justice Roberts prompted Mr. Obama with these words: That I will execute the office of president to the United States faithfully. The chief justice seemed to say to rather than of, but that was not the main problem. The main problem was that the word faithfully had floated upstream in the constitutional text, which actually says this: That I will faithfully execute the office of president of the United States.
Mr. Obama seemed to realize this, pausing quizzically after saying, that I will execute.
Chief Justice Roberts gave it another try, getting closer but still not quite right with this: Faithfully the office of president of the United States. He omitted the word execute.
Mr. Obama now repeated the chief justices error of putting faithfully at the end and said, The office of president of the United States faithfully.
From there, smooth sailing.
It is academic to argue about what the failure to utter the words in the precise order required by the Constitution means. Who would have standing to raise the argument that Mr. Obama had not become president as a consequence?
There is, in any event, no rule against a do-over. When questions were raised about whether Calvin Coolidge, in 1923 after Warren G. Harding died, should have been sworn in by his father, a notary public, he took the oath again from a federal judge.
ที่มา : //www.nytimes.com/2009/01/21/us/politics/21oath.html?ref=politics
President Barack Obamas Inaugural Address, as transcribed by CQ Transcriptions:
Obama Is Sworn In as the 44th President (January 21, 2009)
The Caucus: Live Blogging the Inauguration (January 20, 2009)
PRESIDENT BARACK: Thank you. Thank you.
CROWD: Obama! Obama! Obama! Obama!
My fellow citizens: I stand here today humbled by the task before us, grateful for the trust you have bestowed, mindful of the sacrifices borne by our ancestors.
I thank President Bush for his service to our nation...
(APPLAUSE)
... as well as the generosity and cooperation he has shown throughout this transition.
Forty-four Americans have now taken the presidential oath.
The words have been spoken during rising tides of prosperity and the still waters of peace. Yet, every so often the oath is taken amidst gathering clouds and raging storms. At these moments, America has carried on not simply because of the skill or vision of those in high office, but because We the People have remained faithful to the ideals of our forebears, and true to our founding documents.
So it has been. So it must be with this generation of Americans.
That we are in the midst of crisis is now well understood. Our nation is at war against a far-reaching network of violence and hatred. Our economy is badly weakened, a consequence of greed and irresponsibility on the part of some but also our collective failure to make hard choices and prepare the nation for a new age.
Homes have been lost, jobs shed, businesses shuttered. Our health care is too costly, our schools fail too many, and each day brings further evidence that the ways we use energy strengthen our adversaries and threaten our planet.
These are the indicators of crisis, subject to data and statistics. Less measurable, but no less profound, is a sapping of confidence across our land; a nagging fear that America's decline is inevitable, that the next generation must lower its sights.
Today I say to you that the challenges we face are real, they are serious and they are many. They will not be met easily or in a short span of time. But know this America: They will be met.
(APPLAUSE)
On this day, we gather because we have chosen hope over fear, unity of purpose over conflict and discord.
On this day, we come to proclaim an end to the petty grievances and false promises, the recriminations and worn-out dogmas that for far too long have strangled our politics.
We remain a young nation, but in the words of Scripture, the time has come to set aside childish things. The time has come to reaffirm our enduring spirit; to choose our better history; to carry forward that precious gift, that noble idea, passed on from generation to generation: the God-given promise that all are equal, all are free, and all deserve a chance to pursue their full measure of happiness.
(APPLAUSE)
In reaffirming the greatness of our nation, we understand that greatness is never a given. It must be earned. Our journey has never been one of shortcuts or settling for less.
It has not been the path for the faint-hearted, for those who prefer leisure over work, or seek only the pleasures of riches and fame.
Rather, it has been the risk-takers, the doers, the makers of things -- some celebrated, but more often men and women obscure in their labor -- who have carried us up the long, rugged path towards prosperity and freedom.
For us, they packed up their few worldly possessions and traveled across oceans in search of a new life. For us, they toiled in sweatshops and settled the West, endured the lash of the whip and plowed the hard earth.
For us, they fought and died in places Concord and Gettysburg; Normandy and Khe Sanh.
Time and again these men and women struggled and sacrificed and worked till their hands were raw so that we might live a better life. They saw America as bigger than the sum of our individual ambitions; greater than all the differences of birth or wealth or faction.
This is the journey we continue today. We remain the most prosperous, powerful nation on Earth. Our workers are no less productive than when this crisis began. Our minds are no less inventive, our goods and services no less needed than they were last week or last month or last year. Our capacity remains undiminished. But our time of standing pat, of protecting narrow interests and putting off unpleasant decisions -- that time has surely passed.
Starting today, we must pick ourselves up, dust ourselves off, and begin again the work of remaking America.
(APPLAUSE)
For everywhere we look, there is work to be done.
The state of our economy calls for action: bold and swift. And we will act not only to create new jobs but to lay a new foundation for growth.
We will build the roads and bridges, the electric grids and digital lines that feed our commerce and bind us together.
We will restore science to its rightful place and wield technology's wonders to raise health care's quality... and lower its costs.
(APPLAUSE)
We will harness the sun and the winds and the soil to fuel our cars and run our factories. And we will transform our schools and colleges and universities to meet the demands of a new age.
All this we can do. All this we will do.
Now, there are some who question the scale of our ambitions, who suggest that our system cannot tolerate too many big plans. Their memories are short, for they have forgotten what this country has already done, what free men and women can achieve when imagination is joined to common purpose and necessity to courage.
What the cynics fail to understand is that the ground has shifted beneath them, that the stale political arguments that have consumed us for so long, no longer apply.
MR. The question we ask today is not whether our government is too big or too small, but whether it works, whether it helps families find jobs at a decent wage, care they can afford, a retirement that is dignified.
Where the answer is yes, we intend to move forward. Where the answer is no, programs will end.
And those of us who manage the public's dollars will be held to account, to spend wisely, reform bad habits, and do our business in the light of day, because only then can we restore the vital trust between a people and their government.
Nor is the question before us whether the market is a force for good or ill. Its power to generate wealth and expand freedom is unmatched.
But this crisis has reminded us that without a watchful eye, the market can spin out of control. The nation cannot prosper long when it favors only the prosperous.
The success of our economy has always depended not just on the size of our gross domestic product, but on the reach of our prosperity; on the ability to extend opportunity to every willing heart -- not out of charity, but because it is the surest route to our common good.
(APPLAUSE)
As for our common defense, we reject as false the choice between our safety and our ideals.
Our founding fathers faced with perils that we can scarcely imagine, drafted a charter to assure the rule of law and the rights of man, a charter expanded by the blood of generations.
Those ideals still light the world, and we will not give them up for expedience's sake.
And so, to all other peoples and governments who are watching today, from the grandest capitals to the small village where my father was born: know that America is a friend of each nation and every man, woman and child who seeks a future of peace and dignity, and we are ready to lead once more.
(APPLAUSE)
Recall that earlier generations faced down fascism and communism not just with missiles and tanks, but with the sturdy alliances and enduring convictions.
They understood that our power alone cannot protect us, nor does it entitle us to do as we please. Instead, they knew that our power grows through its prudent use. Our security emanates from the justness of our cause; the force of our example; the tempering qualities of humility and restraint.
We are the keepers of this legacy, guided by these principles once more, we can meet those new threats that demand even greater effort, even greater cooperation and understanding between nations. We'll begin to responsibly leave Iraq to its people and forge a hard- earned peace in Afghanistan.
With old friends and former foes, we'll work tirelessly to lessen the nuclear threat and roll back the specter of a warming planet.
We will not apologize for our way of life nor will we waver in its defense.
And for those who seek to advance their aims by inducing terror and slaughtering innocents, we say to you now that, "Our spirit is stronger and cannot be broken. You cannot outlast us, and we will defeat you."
(APPLAUSE)
For we know that our patchwork heritage is a strength, not a weakness.
We are a nation of Christians and Muslims, Jews and Hindus, and nonbelievers. We are shaped by every language and culture, drawn from every end of this Earth.
And because we have tasted the bitter swill of civil war and segregation and emerged from that dark chapter stronger and more united, we cannot help but believe that the old hatreds shall someday pass; that the lines of tribe shall soon dissolve; that as the world grows smaller, our common humanity shall reveal itself; and that America must play its role in ushering in a new era of peace.
To the Muslim world, we seek a new way forward, based on mutual interest and mutual respect.
To those leaders around the globe who seek to sow conflict or blame their society's ills on the West, know that your people will judge you on what you can build, not what you destroy.
To those who cling to power through corruption and deceit and the silencing of dissent, know that you are on the wrong side of history, but that we will extend a hand if you are willing to unclench your fist.
APPLAUSE)
To the people of poor nations, we pledge to work alongside you to make your farms flourish and let clean waters flow; to nourish starved bodies and feed hungry minds.
And to those nations like ours that enjoy relative plenty, we say we can no longer afford indifference to the suffering outside our borders, nor can we consume the world's resources without regard to effect. For the world has changed, and we must change with it.
As we consider the road that unfolds before us, we remember with humble gratitude those brave Americans who, at this very hour, patrol far-off deserts and distant mountains. They have something to tell us, just as the fallen heroes who lie in Arlington whisper through the ages.
We honor them not only because they are guardians of our liberty, but because they embody the spirit of service: a willingness to find meaning in something greater than themselves.
And yet, at this moment, a moment that will define a generation, it is precisely this spirit that must inhabit us all.
For as much as government can do and must do, it is ultimately the faith and determination of the American people upon which this nation relies.
It is the kindness to take in a stranger when the levees break; the selflessness of workers who would rather cut their hours than see a friend lose their job which sees us through our darkest hours.
It is the firefighter's courage to storm a stairway filled with smoke, but also a parent's willingness to nurture a child, that finally decides our fate.
Our challenges may be new, the instruments with which we meet them may be new, but those values upon which our success depends, honesty and hard work, courage and fair play, tolerance and curiosity, loyalty and patriotism -- these things are old.
These things are true. They have been the quiet force of progress throughout our history.
What is demanded then is a return to these truths. What is required of us now is a new era of responsibility -- a recognition, on the part of every American, that we have duties to ourselves, our nation and the world, duties that we do not grudgingly accept but rather seize gladly, firm in the knowledge that there is nothing so satisfying to the spirit, so defining of our character than giving our all to a difficult task.
This is the price and the promise of citizenship.
This is the source of our confidence: the knowledge that God calls on us to shape an uncertain destiny.
This is the meaning of our liberty and our creed, why men and women and children of every race and every faith can join in celebration across this magnificent mall. And why a man whose father less than 60 years ago might not have been served at a local restaurant can now stand before you to take a most sacred oath.
(APPLAUSE)
So let us mark this day in remembrance of who we are and how far we have traveled.
In the year of America's birth, in the coldest of months, a small band of patriots huddled by dying campfires on the shores of an icy river.
The capital was abandoned. The enemy was advancing. The snow was stained with blood.
At a moment when the outcome of our revolution was most in doubt, the father of our nation ordered these words be read to the people:
"Let it be told to the future world that in the depth of winter, when nothing but hope and virtue could survive, that the city and the country, alarmed at one common danger, came forth to meet it."
America, in the face of our common dangers, in this winter of our hardship, let us remember these timeless words; with hope and virtue, let us brave once more the icy currents, and endure what storms may come; let it be said by our children's children that when we were tested we refused to let this journey end, that we did not turn back nor did we falter; and with eyes fixed on the horizon and God's grace upon us, we carried forth that great gift of freedom and delivered it safely to future generations.
Thank you. God bless you.
(APPLAUSE)
And God bless the United States of America.
(APPLAUSE)
ที่มา : //www.nytimes.com/2009/01/20/us/politics/20text-obama.html
| Create Date : 03 กุมภาพันธ์ 2552 | | |
| Last Update : 21 มิถุนายน 2553 8:58:33 น. |
| Counter : 442 Pageviews. |
| |
|
 |
|
|
|
การศึกษาต่อเนื่อง ....
ช่วงนี้ ได้มีโอกาสดี ที่จะได้เข้าศึกษาอบรม เพิ่มพูนความรู้ เกี่ยวกับกระบวนการสืบสวนสอบสวนคดีอาญา รวมทั้งแนวคิดที่เกี่ยวกับ การป้องกันและแก้ไขปัญหาความขัดแย้ง ครับ
การศึกษาอบรมเรื่องแรก น่าสนใจมาก สถาบันฝึกอบรมระหว่างประเทศว่าด้วยการดำเนินการให้เป็นไปตามกฎหมาย หรือ International Law Enforcement Academy : ILEA-Bangkok ซึ่งเป็นสถาบันการศึกษาร่วมระหว่าง FBI ของสหรัฐฯ กับ สำนักงานตำรวจแห่งชาติ ในการจัดตั้งศูนย์การฝึกอบรมผู้บังคับใช้กฎหมายในภูมิภาคเอเชีย ให้มีความรู้ ความเชี่ยวชาญทางการกฎหมาย ได้เชิญผมเข้ารับการอบรม ในระหว่างวันที่ ๑๒ - ๑๖ มกราคม ๒๕๕๒ ในหลักสูตร Clandestine Laboratory Investigations Course: Session 3 หรือ การเสริมสร้างความรู้และทักษะในการสืบสวนสอบสวนแหล่งลักลอบผลิตยาเสพติด ความปลอดภัยของเจ้าหน้าที่ผู้ปฏิบัติงาน การพิสูจน์หาตัวผู้กระทำความผิด ฯลฯ ซึ่งจะมีเจ้าหน้าที่ตำรวจจาก ๑๑ ประเทศ ในภูมิภาคนี้ เข้าร่วมศึกษาอบรม ด้วย
ผมได้เคยเข้ารับการฝึกอบรมในหลักสูตร Complex Financial Investigation มาแล้ว เมื่อปี ๒๐๐๓ รู้สึกประทับใจ กับวิธีการศึกษาอบรมกับองค์กรนี้ เป็นอย่างมาก บุคลากรส่วนใหญ๋ จะได้รับเชิญมาจากหน่วยงานที่มีความชำนาญงานด้านการสืบสวนสอบสวน เช่น จาก FBI หรือ หน่วยงานอาหารและยา หรือ หน่วยงานทางด้านภาษีและสรรพากร จากสหรัฐฯ มาบรรยาย โดยมีล่ามแปล แบบในทันทีทันใด เพื่อช่วยให้ผู้เข้าฟังการบรรยาย มีความเข้าใจได้ดียิ่งขึ้น
ส่วนการอบรมอีกหลักสูตรหนึ่ง เกิดจากการที่ผมเข้าร่วมแสดงความคิดเห็น ในวงสัมมนาวิชาการ เกี่ยวกับหลักนิติรัฐ และ การนำไปใช้ ในสังคมไทย ซึ่งดำเนินการโดย ดร.กิตติพงษ์ กิตติยารักษ์ ปลัดกระทรวงยุติธรรม และ คณะ เมื่อประมาณกลางเดือน กรกฎาคม ๒๕๕๑ ที่ผ่านมา ผมได้แสดงความคิดเกี่ยวกับ หลักนิติรัฐ ที่ล้มเหลวในเมืองไทย ความกล้าหาญของนักกฎหมาย และ ผู้พิพากษาที่จะทำให้หลักนิติรัฐกลับคืนมาให้เป็นที่เคารพนับถือจากสังคมโลก ฯ ต่อมาเมื่อประมาณปลายเดือนพฤศจิกายน ๒๕๕๑ ที่ผ่านมา ได้มีผู้แทนจากมูลนิธิ Frendrich Naumann Foundation : FNF ได้โทรศัพท์ติดต่อมาแจ้งว่า อยากจะเชิญชวนไปฝึกอบรมที่ประเทศเยอรมัน โดยทางมูลนิธิ จะออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด
ผมจึงได้เขียนใบสมัคร และหนังสือแสดงเจตน์จำนงค์ เพื่อทางมูลนิธิ จะได้ส่งไปยังประเทศเยอรมัน เพื่อให้สำนักงานใหญ่ที่เยอรมันตัดสิน จนกระทั่งเมื่อปีใหม่ ที่ผ่านมาครับ ผมก็ได้รับแจ้งว่า ผมได้รับการคัดเลือกจาก FNF ให้เข้ารับการฝึกอบรมที่เยอรมัน เป็นเวลา ๒ สัปดาห์ ในเดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๕๒ ที่จะถึงนี้ ในหลักสูตร Conflict Prevention & Conflict Management ซึ่งผมคิดว่าจะประโยชน์อย่างยิ่งสำหรับประเทศไทยในอนาคตด้วย
ทางมูลนิธิ แจ้งผมว่า มูลนิธิ ประสงค์จะสร้างเครือข่ายความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับการเมืองการปกครองในระบอบประชาธิปไตย และ สิทธิมนุษยชน ทั่วโลก โดยจะเริ่มจาก Young Leader เพื่อขยายไปสู่วงกว้างในอนาคต และ เมื่อผมกลับมาแล้ว ก็จะต้องมาช่วยเหลือในการฝึกอบรมรุ่นน้อง ๆ ในการสร้างความรู้แก่เด็กรุ่นใหม่ต่อไปครับ
เอาละครับ เดือนมีนาคม ๒๕๕๒ ผมจะมาเล่าให้ฟัง เรื่องบรรยากาศ และ ความรู้ที่ได้จากการฝึกอบรมให้ฟังกันครับ
| Create Date : 09 มกราคม 2552 | | |
| Last Update : 21 มิถุนายน 2553 8:58:12 น. |
| Counter : 500 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
แบบ Bird Bird ......
เมื่อวาน (๑๔ พ.ย.๕๑) ไปดูคอนเสิร์ตแบบ Bird Bird ของป้าเบิร์ด ที่เมืองทอง มาครับ รู้สึกจะต้องเขียนอะไรเกี่ยวกับคน ๆ นี้ เสียนิดนึงครับ เพราะ รู้สึกคุ้มค่ากับค่าบัตรคอนเสิร์ตมาก ๆ บัตรราคาเท่าไหร่เหรอครับ สำหรับที่นั่งของผมนั้น มองเบิร์ด ตัวเล็กเท่ามดแหละครับ อีกสามขั้นบันไดของ Impact เมืองทอง ก็ถึงเพดานแล้วว่างั้นเหอะครับ ใครอยากดูใกล้ ๆ หน่อย ๆ ก็ราคาประมาณครึ่งหมื่น แบบว่า ประมาณ ครึ่งหนึ่งของเงินเดือนส่วนที่เหลือหลังหักหนี้ของผมไปแล้ว 5555
รอบที่ผมดูเป็นรอบที่ ๑๒ ซึ่งทางแกรมมี่ จัดเป็นครั้งสุดท้ายของสุดท้ายของปี ๒๐๐๘ เริ่มแสดงตามกำหนดการคือ ๑๙.๐๐ น. ตอนแรกก็รู้สึกพี่เบิร์ด ไม่ Professional เลย เพราะกว่าจะเริ่ม ก็ ๑๙.๓๐ น. ซึ่งช้ากว่ากำหนดไปมากพอสมควร แต่จะว่าไป ดูคอนเสิร์ต มาสี่ห้าครั้ง ครั้งที่เลวร้ายที่สุด ก็คือ ไปดูคอนเสิร์ตของ กอล์ฟ เบญจพล มาเมื่อสองสามปีก่อน เพราะแสดงล่าช้าไปกว่า ๑ ชั่วโมง แถมการแสดงก็งั้น ๆ ไม่ได้คิดว่า ถ้ามีอีกจะไปอีกรอบแต่ประการใด ผิดกับ พี่แอม ที่ผมเคยไปดูมา แม้จะมีดารารับเชิญไม่มาก แต่เพราะพลังเสียงของเธอที่ดูจะยิ่งใหญ่มาก ก็ทำให้ไม่รู้สึกผิดหวัง
ขอเล่าบรรยากาศของคอนเสิร์ตพี่เบิร์ดเสียหน่อยครับ เริ่มต้นการแสดงของพี่เบริ์ด เป็นฉากท้องฟ้าสดใส มีคนแสดงเหมือนนกบินว่อน พี่เบริ์ดโผล่ขึ้นมาจากเวทีด้านล่าง ฯลฯ แสนจะสวยงาม สะกดคนดูให้ตรึงตราตรึงใจ ซึ่งตามมาพร้อมกับการเป็นผู้ให้ความบันเทิงตัวจริง เสียงจริง ...
นักร้อง นักแสดงรับเชิญ บนเวทีของพี่เบิร์ด ยังเต็มไปด้วยนักร้องคุณภาพ อย่างพี่ตู่ นันทิดา แก้วบัวสาย ที่ผมรู้สึกเธอตั้งแต่ผมยังเด็ก ๆ ด้วยเพลง ดีเจเสียงใส ๆ นอกจากนี้ยังมี ดา เอ็นโดฟิน นัท มีเรีย น้องแก้ม น้องแพนเคก น้องพิ้งกี้ ฯลฯ เรียกเสียงกรีดร้องด้วยความสนุกสนานของคนดูได้ตลอดเวลา เรียกได้ว่า คนดูไม่อยากลุกไปแม้แต่จะเข้าห้องน้ำ ตลอดเวลาคอนเสิร์ต เกือบ ๔ ชั่วโมงเต็ม
ฉากหนึ่งที่ประทับใจ คือ นักแสดงบนเวทีราว ๕๐ คน มาแสดงในเพลงที่แสดงพลังสามัคคี .... จับมือไว้แล้วไปด้วยกัน .... ซึ่งเป็นเพลงที่สะท้อนให้เห็นว่า สิ่งใด ๆ จะกระทำสำเร็จได้ก็ด้วยพลังของสามัคคีเท่านั้น ... โดยเฉพาะ ฉากสุดท้ายของการแสดงครั้งนี้ พี่เบิร์ด ได้นำเพลง... ที่มีเนื้อหาที่แสนจะไพเราะ .....ที่ว่า "ฝากใจไว้ให้เธอกับฉัน ห่วงใยกัน ทุก ๆ วันเวลา ...." ซึ่งพี่เบิร์ดบอกว่า อยากให้ทุกคนมี ความสุข ความทรงจำดี ๆ ตลอดไป พร้อมกับนักแสดงบนเวที ทั้งหมด น่าจะเกือบร้อยชีวิต มาแสดงพร้อมกัน ..... เพื่อขอบคุณคนดู ...
งานนี้ พูดได้อย่างเดียวว่า ประทับใจมาก คนดูรู้สึกอิ่มเอมอย่างมาก ขนาดที่ว่า โดยปกติแล้ว คอนเสิร์ตทั่วไป หากผู้แสดงบอกว่า ขอจบการแสดง สวัสดี ฯลฯ คนดูส่วนใหญ่จะต้องเรียกร้อง เอาอีก เอาอีก เพื่อให้นักร้องออกมาร้องอีกสักเพลงสองเพลง แต่สำหรับพี่เบิร์ด มีแต่เสียงปรบมือกึกก้อง..... แล้วก็แยกย้ายกลับบ้าน พร้อมบอกว่า ถ้ามีการแสดงอีก จะกลับมาดู ... ผมจึงไม่แปลกใจเลยว่า ทำไม จึงมีคนกลับมาดูพี่เบิร์ด แสดงซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า ... เพราะผมเองก็อยากจะไปดูอีกเหมือนกันครับ
เอาละครับ .... สำหรับคอนเสิร์ต ๆ สุข ๆ ก็จากไป กลับมาสู่ชีวิตจริง คือ การเมืองไทยที่ดูแสนจะมืดมน .... ไม่ว่าจะเป็นใคร จะได้เป็นนายกฯ ก็ดูเหมือนว่า ไม่มีแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ หลายคน รวมถึงผมด้วย ก็มองเห็นตรงกันว่า พรรคที่สนับสนุน หรือ วางเฉยต่อการรัฐประหาร และ วางเฉย หรือ มีอาการสนับสนุนการกระทำผิดกฎหมายอย่างพรรคประชาธิปัตย์ ไม่ควรจะมีหน้าไปเสนอตัวจัดตั้งรัฐบาลประชาธิปไตยได้ ..... เอาละครับ ถ้าเกิดพรรคนี้ สามารถจัดตั้งรัฐบาลได้จริง ไม่ว่าจะเป็นเพียง โนมินี ของกลุ่มกระทำผิดกฎหมาย หรือ อะไรก็แล้วแต่ ก็หวังว่าเขาจะทำงานได้ดี สมราคาคุย .... และคงจะเห็นการดำเนินการทางกฎหมายที่ตรงไปตรงมา กับกลุ่มที่กระทำผิดกฎหมายทุกรูปแบบ ..... แต่ผมไม่คาดหวังหรอกครับ เพราะเคยเห็นฝีมือของพรรคนี้ เป็นรัฐบาลมาสองสามสมัยแล้ว ใครที่โต ๆ หน่อยคงจำได้ คงจะได้เห็นฝีมือกันอยู่ แต่ผมก็เป็นกำลังใจแล้วกัน เพราะอย่างน้อย กลุ่มพวกนี้ ก็มาโดยวิถีทางที่ชอบธรรม ....
| Create Date : 15 ธันวาคม 2551 | | |
| Last Update : 21 มิถุนายน 2553 8:57:55 น. |
| Counter : 1596 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
นิติวิทยาศาสตร์ กับ กฎหมาย : นวนิยาย หรือ ความเป็นจริง ...
คราวที่แล้ว ได้เล่าให้ฟังว่า ผมได้มีโอกาสเข้าร่วมสัมมนาเรื่อง Symposium of Experts on Criminal Law and Forensic Science in Malaysia: Between Reality and Science Fiction ระหว่างวันที่ ๑๐ ๑๒ ก.ค. ๕๑ ที่วิทยาลัยการตำรวจมาเลเซีย ประเทศมาเลเซีย จึงขอเอาผลการสัมมนามาเล่าสู่กันฟังครับ
๑. ผู้ดำเนินการจัดการสัมมนา หลักการและเหตุผล
ผู้จัดการสัมมนา เหตุผล และหลักการของการจัดสัมมนา
การสัมมนาครั้งนี้ ดำเนินการโดยมหาวิทยาลัยการตำรวจมาเลเซีย (Royal Malaysia Police College Kuala Lumpur) และ ศูนย์การศึกษากฎหมาย Ibrahim Kulliyyah of Laws มหาวิทยาลัย International Islamic University Malaysia ได้ร่วมกันจัดขึ้น โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมให้เจ้าหน้าที่ตำรวจได้มีการนำหลักการทางนิติวิทยาศาสตร์มาใช้ในการรวบรวมพยานหลักฐาน มากกว่าการใช้พยานหลักฐานด้านอื่น ๆ รวมถึงคำรับสารภาพ (Confession) ในการพิสูจน์ความผิดของผู้ต้องหาหรือจำเลย โดยประสงค์ให้เจ้าหน้าที่ตำรวจเข้าใจหลักวิชาการ ที่สามารถนำไปใช้ได้ในทางปฏิบัติอย่างจริงจัง (Reality) ไม่ใช่เป็นเพียงนวนิยายทางการสืบสวนสอบสวนที่มีการนำหลักนิติวิทยาศาสตร์ไปใช้ที่ปราศจากพื้นฐานที่เป็นจริง (Science Fiction)
๒. ความสำคัญ โครงสร้าง และ สาระโดยสังเขปของการสัมมนา ประกอบด้วย
๒.๑) การสัมมนาครั้งนี้ เป็นส่วนหนึ่งของแผนงาน และโครงการฝึกอบรมให้ความรู้ แก่เจ้าหน้าที่ตำรวจในมาเลเซีย ซึ่งดำเนินการวิทยาลัยการตำรวจมาเลเซีย ที่มีการวางแผนการฝึกอบรมระยะยาว ซึ่งวิทยาลัยการตำรวจ ได้วางแผนพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในองค์กรตำรวจ ที่กำหนดพันธกิจและเป้าประสงค์ไว้เพื่อเตรียมความพร้อมและรองรองรับความเปลี่ยนแปลงของโลกยุคข้อมูลข่าวสารและเทคโนโลยี ในปี พ.ศ. ๒๕๖๓ (ค.ศ.๒๐๒๐) โดยแต่ละปี Police College จะกำหนดแผนงานโครงการพัฒนาเจ้าหน้าที่ตำรวจ ปีละ ประมาณ ๑๒ โครงการ ซึ่งมีโครงการในระบบนานาชาติ (International program) ประมาณปีละ ๓ โครงการ โดยจะเชิญเจ้าหน้าที่ตำรวจจากประเทศในภูมิภาคเอเซี่ยน เข้าร่วมสัมมนาเพื่อรับทราบความก้าวหน้าทางวิชาการและวิชาการตำรวจของมาเลเซีย พร้อมนี้ยังมีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมความเข้าใจอันดีและการประสานงานที่ดีระหว่างเจ้าหน้าที่ตำรวจในอนาคตด้วย
๒.๒) โครงสร้างการสัมมนา เป็นการบรรยายวิชาการต่าง ๆ นิติวิทยาศาสตร์ การถ่ายภาพ และการเก็บพยานหลักฐาน ตรวจพิสูจน์หลักฐาน การโต้แย้งความถูกต้องของพยานหลักฐานทางนิติวิทยาศาสตร์ รวมถึง เนื้อหาที่เกี่ยวข้องกับการตรวจพิสูจน์เอกลักษณ์บุคคล โดยแบ่งเนื้อหา ออกเป็น ๓ วัน ดังนี้
๒.๒.๑) วันที่ ๑๐ ก.ค. ๕๑ เป็นการเปิดการสัมมนา โดยมี ผศ.ดร. Salim Ali Farrar เป็นผู้อำนวยการโครงการสัมมนา โดยมี นาย Y.B. Dato Seri Syed Hamid Syed Jaafar Albar รมว.มหาดไทย (Minister of Home Affairs) เป็นประธานกล่าวเปิดการสัมมนา ในการสัมมนาวันแรกนั้น มีการบรรยายเกี่ยวกับกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการชันสูตรพลิกศพตามกฎหมายมาเลเซีย ตาม Code of Criminal Procedure : CCP บทที่ ๓๒ และการบรรยายถึงวิธีการถ่ายภาพ ที่เกิดเหตุเพื่อใช้เป็นพยานหลักฐานในคดีอาญา
๒.๒.๒) วันที่ ๑๑ ก.ค. ๕๑ เป็นการบรรยายเกี่ยวกับความสำคัญของงานด้านนิติวิทยาศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับการสืบสวนสอบสวนคดีอาญา เพื่อให้เห็นว่า ตำรวจมาเลเซีย ยังมีความรู้ทางนิติวิทยาศาสตร์ ที่ไม่เพียงพอที่จะนำมาใช้ในการพิสูจน์การกระทำผิดของผู้ต้องหา โดยพยานหลักฐานที่สำคัญที่สุด จะเก็บได้จากกระบวนการตรวจที่เกิดเหตุ หรือ Crime Scene Investigation (CSI) ที่จะต้องมีความรู้ ความเข้าใจ ไม่เป็นการทำลายพยานหลักฐาน และทำให้พยานหลักฐานปนเปื้อน นอกจากนี้ ยังมีการบรรยายถึง มาตรฐานเกี่ยวกับผู้เชี่ยวชาญ ห้องปฎิบัติการทางนิติวิทยาศาสตร์ และการควบคุมคุณภาพ ตามแนวทางของประเทศอังกฤษ และสหรัฐอเมริกา รวมถึง การบรรยายในวิชาการตรวจพิสูจน์เอกลักษณ์บุคคล หรือ การยืนยันตัวผู้ต้องสงสัย (Suspects Identification) โดยใช้วิธีการตรวจเปรียบเทียบ รหัสพันธุกรรม (DNA) และ การตรวจสารคัดหลั่ง (Forensic Serology)
๒.๒.๓) วันที่ ๑๒ ก.ค. ๕๑ เป็นการยกตัวอย่างและวิธีการต่อสู้ของทนายความในการทำลายความน่าเชื่อถือของพยานหลักฐานทางนิติวิทยาศาสตร์ ในประเทศอังกฤษ และอเมริกา รวมถึงการบรรยายเกี่ยวกับ ความน่าเชื่อของกระบวนการพิสูจน์ตัวบุคคลซึ่งต้องสงสัยว่าจะเป็นผู้กระทำผิด ซึ่งอาจจะมีข้อผิดพลาดหรือข้อที่ทำให้น่าสงสัยได้ในลักษณะทั่วไป นอกจากนี้ ผู้เชี่ยวชาญที่ทำการตรวจพิสูจน์ในคดีข่มขืน และการกระทำผิดต่อเด็ก ยังได้บรรยายถึงกระบวนการตรวจพิสูจน์เอกลักษณ์บุคคล หรือ พิสูจน์ความแตกต่างของบุคคล โดยใช้หลักวิชาการต่าง ๆ และ ข้อสรุปนั้น อาจจะเกิดความผิดพลาดขึ้นได้ ถ้าใช้หลักวิชาการที่ไม่ได้มาตรฐาน สุดท้าย ยังได้มีการเชิญทนายความ มาแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับ วิธีการปฏิบัติงานของตำรวจ มาตรฐานการปฏิบัติงานทางนิติวิทยาศาสตร์ของตำรวจมาเลเซีย ซึ่งฝ่ายทนายความ ได้แสดงความเห็นต่อการขาดความสนับสนุนจากภาครัฐทางการเงินให้จำเลยสามารถพิสูจน์หักล้างกระบวนการพิสูจน์โดยใช้พยานผู้เชี่ยวชาญ
๓. ประโยชน์ที่ได้รับจากการเข้าร่วมสัมมนา
การสัมมนาครั้งนี้ ได้ทราบถึงกระบวนทัศน์ในการพัฒนาข้าราชการตำรวจตำรวจของมาเลเซีย นอกจากจะมีการสัมมนา และมีการฝึกอบรมทางวิชาการแก่เจ้าหน้าที่ตำรวจระดับสัญญาบัตรเป็นประจำอย่างต่อเนื่องแล้ว สำนักงานตำรวจมาเลเซีย ยังได้ให้ความสำคัญแก่การจัดอบรมสัมมนา เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงกฎหมาย หรือ มีการกำหนดยุทธศาสตร์ ในกระบวนการบริหารงานยุติธรรมใหม่ ๆ ตัวอย่างเช่น ในกรณีนี้ สืบเนื่องจาก มีการเปลี่ยนแปลง ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑๑๓ ของมาเลเซีย ที่ห้ามมิให้ศาลรับฟังคำรับสารภาพของผู้ต้องหาเป็นพยานหลักฐาน ซึ่งเป็นแนวทางเดียวกับประเทศไทย ที่มีการห้ามมิให้ฟังคำรับสารภาพของผู้ถูกจับเป็นพยานหลักฐาน มาตรา ๘๔ วรรคท้าย แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาของไทย ซึ่งสำนักงานตำรวจแห่งชาติมาเลเซีย ได้ให้ความสำคัญแก่การพัฒนาความรู้ ให้ทันแก่สถานการณ์ ความเปลี่ยนแปลงทางกฎหมาย จึงได้มอบหมายให้ Police College และ มหาวิทยาลัยกฎหมายของมาเลเซีย ดำเนินการจัดการสัมมนาขึ้นอย่างเป็นทางการ
อย่างไรก็ตาม นักวิชาการต่าง ๆ รวมถึง ผศ.ดร. Salim Ali Farrar ได้แสดงทัศนะว่า กระบวนการเปลี่ยนแปลงทางกฎหมายของมาเลเซีย ที่ตัดคำรับสารภาพมิให้ศาลรับฟังเป็นพยานหลักฐาน อย่างเด็ดขาด เป็นกระบวนการที่ไม่มีความพร้อม (Immaturity) อย่างเพียงพอ เพราะการตัดคำรับสารภาพ โดยปราศจากเครื่องมือทางกฎหมายและเทคโนโลยีที่เพียงพอนั้น จะสร้างปัญหาที่ไม่พึงประสงค์ต่อกระบวนการยุติธรรมมาเลเซียอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
๔. ข้อคิดเห็นเพิ่มเติม
๔.๑) แนวคิดในการแก้ไขกฎหมายพยานหลักฐานของประเทศมาเลเซีย มีลักษณะคล้ายคลึงกับประเทศไทย ที่ต้องการผลักดันให้ เจ้าหน้าที่ตำรวจยกเลิกวิธีการทรมานร่างกาย หรือวิธีการไม่ชอบด้วยประการอื่น ๆ ให้ได้คำรับสารภาพ มาใช้เป็นพยานหลักฐาน จึงมีบัญญัติกฎหมาย ห้ามฟังคำรับสารภาพ เป็นพยานหลักฐานในชั้นศาล ซึ่งนักวิชาการทั้งในมาเลเซีย ประเทศไทย และ นักวิชาการอื่น ๆ ทั้งในสหรัฐ และ อเมริกา รวมถึงในภาคพื้นยุโรป มีความเห็นที่แตกต่างจากฝ่ายนิติบัญญัติของไทยเป็นอย่างมาก ทั้งนี้ เนื่องจาก คำรับสารภาพมีความสำคัญมากในกระบวนการบริหารกระบวนการยุติธรรมทางอาญา ทั้งในระบบประมวลกฎหมาย และในระบบจารีตประเพณี และมีความสำคัญในฐานะเป็นราชินีแห่งพยานหลักฐาน (Queen of evidence) หรือ พยานหลักฐานที่ดีที่สุดในกระบวนการพิสูจน์ความผิดของผู้กระทำผิด คำรับสารภาพ จึงได้รับการยอมรับและถูกใช้เป็นพยานหลักฐานเสมอมา โดยประเทศต่าง ๆ ได้กำหนดวิธีการรับฟังคำรับสารภาพและมาตรฐานการรับฟัง เพื่อป้องกันสิทธิของผู้กระทำผิด และความน่าเชื่อของคำรับสารภาพนั้นเอง การกำหนดห้ามฟังคำรับสารภาพอย่างเด็ดขาด จึงเป็นแนวทางที่ไม่สอดคล้องกับความคิดพื้นฐานทางกฎหมายของอานารยะประเทศ
๔.๒) ในประเทศต่าง ๆ ได้อาศัยคำรับสารภาพเป็นพยานหลักฐานที่สำคัญในกระบวนการพิสูจน์ในคดีอาญาทั้งสิ้น โดยเฉพาะในประเทศสหรัฐอเมริกา นั้นได้มีการใช้กระบวนการต่อรองคำรับสารภาพราว ๙๐ เปอร์เซ็นต์ และคดีต่าง ๆ ก็เสร็จสิ้นในกระบวนการนี้ โดยไม่มีกระบวนการพิจารณาอย่างเป็นทางการ ประเทศในภูมิภาคยุโรป เช่น ประเทศฝรั่งเศส ก็ได้ริเริ่มนำกระบวนการต่อรองคำรับสารภาพไปใช้ตั้งแต่ ปี ค.ศ. ๒๐๐๔ เป็นต้น เช่นเดียวกัน นอกจากนี้ ยังมีพยานหลักฐานสำคัญที่แสดงให้เห็นว่า ในทางข้อเท็จจริงแล้ว นิติวิทยาศาสตร์ เป็นเพียงเครื่องช่วยในอุดมคติที่เข้ามาช่วยเสริมประสิทธิภาพในการทำงานของตำรวจเท่านั้น แต่ในทางข้อเท็จจริง จะพบว่า ไม่ถึง ๕ เปอร์เซ็นต์ของคดีทั้งหมดในสหรัฐอเมริกา ที่มีการนำพยานหลักฐานทางนิติวิทยาศาสตร์มาใช้ในกระบวนการพิสูจน์ความผิดของจำเลย นอกจากนั้น ประมาณ ๙๕ เปอร์เซ็นต์ ความสำเร็จของการสืบสวนคดีอาญานั้นเกิดจากความร่วมมือของผู้ต้องหาที่ให้ถ้อยคำชี้เบาะแสให้แก่ตำรวจ แนวคิดในการพัฒนากฎหมายที่สนับสนุนงานตำรวจ เช่นเดียวกับประเทศอังกฤษ และ สหรัฐอเมริกา จึงมีความสำคัญอย่างมาก ต่อความสำเร็จของงานตำรวจ
๔.๓) พยานหลักฐานทางนิติวิทยาศาสตร์ มีข้อจำกัดในการนำมาใช้หลายประการ เช่น ความรู้ความเชี่ยวชาญของผู้ทำการตรวจพิสูจน์ ความผิดพลาดและความไม่เข้าใจของเจ้าหน้าที่ที่ทำการเก็บพยานหลักฐาน ซึ่งอาจจะปนเปื้อนใช้การไม่ได้ ค่าใช้จ่ายสูงในการตรวจพิสูจน์ และ ข้อจำกัดในการด้านองค์ความรู้ รวมถึงการประยุกต์หลักวิชาที่อาจจะไม่ได้รับการยอมรับในกระบวนการวิทยาศาสตร์โดยแท้ได้
๕. ข้อเสนอแนะ
จากที่ได้กล่าวมานั้น ไม่ใช่ว่า กระบวนการทางนิติศาสตร์ จะไม่มีความสำคัญในการสืบสวนสอบสวนคดีอาญา ในทางตรงกันข้าม กระบวนการนิติวิทยาศาสตร์ และการนำวิชาความรู้ทางนิติวิทยาศาสตร์ ที่น่าเชื่อถือ เป็นสิ่งที่จะต้องนำมาใช้เพื่อสร้างความน่าเชื่อของกระบวนการยุติธรรมของไทยด้วย แต่ปัจจุบันจะพบว่า กระบวนการให้ความรู้ การเผยแพร่ความรู้ทางนิติวิทยาศาสตร์ การอบรมสัมมนา ที่จะต้องดำเนินการอย่างเป็นระบบ สม่ำเสมอ นั้น ปรากฎว่า ยังไม่ได้มีการดำเนินการอย่างจริงจังแต่ประการใด
อนึ่ง ประเทศมาเลเซีย นั้น ได้ให้ความสำคัญกับการฝึกอบรม และให้การศึกษาแก่เจ้าหน้าที่ตำรวจอย่างมาก น่าที่จะนำมาเป็นแนวทางในการกำหนดแผนยุทธศาสตร์ในการฝึกอบรมในเชิงปฏิบัติการแก่เจ้าหน้าที่ตำรวจในฝ่ายต่าง ๆ โดยปัจจุบันนั้น ประเทศไทยได้ให้ความสำคัญกับ หลักนิติวิทยาศาสตร์ (Forensic Science) และ หลักนิติรัฐ (The Rule of Law) เป็นสำคัญ
ฉะนั้น หากประเทศไทยยึดมั่นในระบบการปกครองในระบอบเสรีนิยม โดยหลักกฎหมายเป็นใหญ่ (Liberal Democracy & The Rule of Law) และ นำหลักนิติวิทยาศาสตร์ มาใช้ในกระบวนการพิสูจน์ความผิดของผู้ต้องสงสัย การวางแผนพัฒนาตำรวจ ซึ่งเป็นผู้บังคับใช้กฎหมาย จึงจำเป็นต้องมีการวางแผนและนโยบายระยะยาว ตั้งแต่ พนักงานสอบสวน เจ้าหน้าที่ตำรวจสายสืบ เจ้าหน้าที่ตำรวจสายตรวจ ที่จะมีความสำคัญในการรวบรวมพยานหลักฐานในที่เกิดเหตุ อันจะนำไปสู่ความสำเร็จในการสืบสวนคดีต่าง ๆ และ การพัฒนาความรู้นิติกร ให้มีความรู้ความเชี่ยวชาญอย่างจริงจังนั้น เป็นเรื่องที่มีความสำคัญอย่างยิ่ง
หมายเหตุ:
ผมขอเรียนว่า มาเลเซีย เป็นประเทศในเครือจักรภพ มีกษัตริย์ ๙ พระองค์หมุนเวียนกันเป็นองค์พระประมุขกันไป การเดินทางจากประเทศไทย ไปสนามบินมาเลเซียนั้น ใช้เวลาประมาณ ๒ ชั่วโมงเศษ ราคาค่าตั๋วประมาณ ๑๒,๐๐๐ บาท แต่ประเทศมาเลเซีย ไม่มีอะไรน่าท่องเที่ยวหรอกครับ ในกรุงกัวลาลัมเปอร์ มีเพียงตึกปีโตนาส หรือตึกแฝดและแหล่งช๊อบปิ้งเล็ก ๆ น้อย ๆ กับ คาสิโน เกนติ้ง ในดินแดนมุสลิมที่เคร่งครัด เพื่อหลอกหลวงเงินจากนักท่องเที่ยวผู้โง่เขลา และ ประเทศที่อ้างตัวเป็นพุทธ ที่เสแสร้งจนจัดการปัญหาการพนันไม่ได้
มาเลเซีย จะดีก็แต่เพียงว่า ตามถนนหนทางมีต้นไม้เยอะแยะ ใหญ่โต และร่มเย็นมาก ๆ ส่วนข้อดีอื่น ๆ แทบจะไม่มี ค่าเงินก็แพงกว่าของไทยประมาณ ๒ เท่า ราคาน้ำมัน ก็เกือบ ๓๐ บาทแล้ว ระบอบประชาธิปไตยครึ่งใบ และ การแทรกแซงระบอบตุลาการโดยนายกรัฐมนตรี ในทางเมือง จะมีแหล่งท่องเที่ยว ก็จังหวัดในหมู่เกาะเท่านั้น เรียกว่าไปครั้งเดียวก็พอแล้วละครับ
| Create Date : 26 สิงหาคม 2551 | | |
| Last Update : 21 มิถุนายน 2553 8:57:19 น. |
| Counter : 989 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
คนไทย ไม่ Nice
สวัสดีครับพี่น้องที่เคารพรัก
ผมได้แวะไปเที่ยวเกาหลี มาพักหนึ่งก่อนจะกลับมาทำงานตามปกติที่เมืองไทย เมื่อต้นเดือน พ.ค. ๕๑ ที่ผ่านมา ก่อนไปเกาหลี เพื่อน ๆ ส่วนใหญ่บอกว่า อย่าไปเลยเกาหลี เพราะมันไม่ Nice ไม่ Friendly อีกทั้งยังมีปัญหามลพิษที่รุนแรงมาก ขนาดฝนตกมาเป็นกรด ราคาสินค้าและอาหารแพงมาก ฯลฯ แต่จนแล้วจนรอด ผมก็ไปจนได้ เพราะคิดว่า หากกลับมาทำงานตามปกติแล้ว ผมคงไม่ได้มีโอกาสไปไหนมาไหนตามใจที่ต้องการดังเดิมอีก
เพื่อนผม คือ ท่านชิ้ง ท่านเป็นเขยเกาหลี ท่านตกหลุมรัก สาวเกาหลี ตั้งแต่ชั้นมัธยมปลาย จนปัจจุบัน รักกันมาสิบกว่าปี ก่อนจะลงเอยแต่งงานกัน เมื่อสองปีก่อน แล้วท่านชิ้ง ก็มาเรียนภาษาเกาหลีนานกว่า ๖ เดือน จนเข้าใจบทสนทนาประจำวันได้เป็นอย่างดี
ผมไปเที่ยวกรุงโซล (หรือ ที่คนไทยสักยี่สิบปีที่แล้วเรียกว่า เซ-อุน ) ซึ่งมีประชากรประมาณ ๘ ล้านคน อาศัยอยู่ในเมืองหลวงของเกาหลี ในยุคปัจจุบัน ประเทศเกาหลีใต้ ถูกแบ่งแยกจากเกาหลีเหนือหลังสงครามโลกครั้งที่สอง ขนาดพื้นที่ เล็กกว่าประเทศไทยประมาณครึ่งหนึ่ง ขับรถจากเหนือสุด จรดใต้ ด้วยความเร็วประมาณ ๑๐๐ กม. ต่อ ชม. จะใช้เวลาประมาณ ๖ กม. เท่านั้น
หากย้อนยุคกลับไปประมาณเกือบ ๕ พันปีที่แล้ว ประเทศเกาหลี (รวมทั้งเหนือและใต้ในปัจจุบัน) แบ่งเป็น ๓ ก๊ก ใหญ่ ๆ โดยมีต้นกำเนิดมาจาก ราชวงศ์กอ หรือ เกา ในภาษาจีน ที่แปลว่า สูง เกาจูม่ง หรือ กอจูม่ง ต้นราชสกุล กอ เป็นต้นกำเนิดของประเทศเกาหลี ก๊ก กอเรียว หรือที่คนไทยเรียกว่า กอกะรียอ เป็นก๊กใหญ่ติดแดนจีน ประเทศพี่ใหญ่ แต่ถูกก๊กทางภาคใต้ คือ Silla ร่วมมือกับจีน บุกยึดและรวมเป็นเกาหลีหนึ่งเดียว สิ้นสุดยุค ๓ ก๊กของเกาหลีไป ต่อมาได้ถูกญี่ปุ่นรุกราน ในช่วงปี ค.ศ. ๑๘๗๐ ระบบกษัตริย์เกาหลีก็สิ้นไป แต่เนื่องจากประเทศเกาหลี มีระบบบันทึกข้อมูลที่ดี ทุกตระกูลจะมีบันทึกรายชื่อสมาชิกทุกรุ่น ทุกยุค เรื่อยมา ทำให้ผู้ที่สืบเชื้อสายกษัตริย์ ในอดีต ยังมีงานรวมญาติกันทุกปี
ประเทศเกาหลี แม้จะไม่มีความยิ่งใหญ่ในทางวัฒนธรรมอะไรมากมาย แต่มีระบบการจัดเก็บข้อมูลและการรักษาวัฒนธรรมที่ดีมาก มีการจัดทำพิพิธภัณฑ์ อย่างยิ่งใหญ่ ใหญกว่า สยามพาราก๊อน ที่เราชอบไปเที่ยวกันสักสองเท่า ที่สำคัญ คือ เป็นสถานที่สำหรับการเรียนรู้และความภาคภูมิใจของคนในชาติ ที่ให้บริการฟรี ไม่เสียค่าใช้จ่ายแม้แต่น้อย ผมชอบพิพิธภัณฑ์ มันแสดงถึงวิธีชีวิตที่แท้จริง แสดงถึงความรุ่งเรือง เสื่อมสูญ และ เป็นบทเรียนทางประวัติศาสตร์ ที่สอนให้คนยุคใหม่ได้รู้ว่า จะทำอย่างไร จึงไม่ซ้ำรอยเดิม ซ้ำรอยปัญหาเดิม ๆ
ประวัติศาสตร์ เป็นเรื่องความภาคภูมิใจของคนทั้งชาติ ความรักชาติ และความภาคภูมิใจของคนในชาติ ไม่ใช่ เพราะมีกฎหมายบังคับให้รักชาติ ไม่ได้เกิดจากมีการบังคับให้ยืนเคารพธงชาติ แต่มันเกิดจากความรู้สึกหวงแหน ความรู้สึกภาคภูมิใจในความเป็นตัวตนของคนชาติ อย่างคนอเมริกา นี่ มีหลายเชื้อชาติเข้าไปอยู่ร่วมกันอย่างหลาก แต่เชื้อชาติไม่ได้เป็นแหล่งกำเนิดของความรัก คนชาติอื่นที่เปลี่ยนเป็นชาวอเมริกัน จะถูกบ่มจิตใจให้เห็นว่า เขาไม่ได้ผูกพันกันด้วยสายโลหิต แต่เขาผูกพันกันด้วย ภาระหน้าที่ที่มีต่อชาติ อันเป็นสมบัติร่วมกันในดินแดนแห่งเสรีภาพ และ บ้านแห่งความกล้าหาญในสหรัฐฯ ประเทศเหล่านี้จึงมีพิพิธภัณฑ์ที่สะท้อนถึงวัฒนธรรม และรากเหง้าทางปัญญาที่ไม่ถูกบิดเบือนด้วยปัจจัยอื่น ๆ
คนไปเกาหลี อาจจะผิดหวังเล็กน้อย กับทัศนียภาพ ที่ไม่ค่อยจะสวยงามอะไรมากมาย แต่เขาภาคภูมิใจในชาติของเขาอย่างมาก คนเกาหลี จึงไม่ค่อย Nice ด้วยความที่ว่า เขาคิดว่า ประเทศเขาเป็นประเทศพัฒนาแล้ว ยิ่งใหญ่กว่าชาติใด ๆ ในเอเซีย ซึ่งคนในสหรัฐฯ จะไม่ชอบชาวเกาหลีเท่าไหร่ เพราะส่วนใหญ่จะมีนิสัยหยาบคาย และค่อนข้างก้าวร้าว ไม่ค่อยเกรงใจใคร โดยเฉพาะ ผู้ชายชาวเกาหลีนั้น จะมีสถานะที่สูงส่งกว่า ผู้หญิงเป็นอย่างมาก ขนาดที่ว่า คุณแม่ยังต้องเคารพลูกชายคนโต โดยถือว่า ลูกชายคนโตจะเป็นผู้ดูแล กิจการ และความอยู่ดีมีสุขของสมาชิกในครอบครัวในอนาคตต่อไป ดังนั้น หากเป็นหญิง ก็อย่าได้ (สะเออะ) ไปนั่งกินข้าว ร่วมวงกับ สามี หรือลูกชาย ต้องรอให้พวกผู้ชายกินให้อิ่มหมีพลีมันเสียก่อน จนเริ่มลงมือกินได้ ผู้ชายเกาหลี (ในอดีต) จึงเป็นประเภท ตบจูบ ๆ ๆ ๆ ไม่ได้สุภาพ อ่อนโยน หรือหวานหยดย้อยแบบ ในหนังซี่รี่ส์เกาหลีหรอกนะครับ
ผมได้ไปเมืองหลวงเก่า ของก๊ก Silla ทางภาคใต้ คือ เมือง คยองจู โดยนั่งรถไฟ ราคา ๒๐,๐๐๐ กว่าวอน ( ๒๐ กว่าเหรียญสหรัฐ) จากโซล ไปยังเมืองหลวงเก่าแห่งนี้ เมื่อสัก พันกว่าปีที่ผ่านมา เมืองนี้ เป็นเมืองพุทธศาสนา แบบนิกายมหายาน รับมาจากจีน ไม่ใช่นิกายหินยาย แบบไทย ที่รับมาจากศรีลังกา ประชาชนชาวเกาหลี ในอดีตส่วนใหญ่ นับถือศาสนาพุทธ ที่ไม่มีเนื้อหาแก่นสารตามแบบมหายาน มีแต่รูปแบบการเคาะกะลา การมอบกราบ ลุกยืน กับการนับลูกปัด ๑๐๘ เที่ยว เพื่อขอพรจากพระพุทธเจ้า กับเจ้าแม่กวนอิม โดยไม่ได้มีจุดหมายสูงสุดปลายทาง สำหรับผู้ต้องการเป็นทุกข์ ในชีวิตหน้า ตามแนวทางนิพพาน ของพระพุทธเจ้าแต่ประการใด ในจังหวัด คยองจู จึงเป็นแหล่งที่มีวัด มีหลุมฝังศพของราชวงศ์เก่า ๆ มีพิพิธภัณฑ์ ชาวนา และตลาดแบบดั้งเดิม ค่าเช่าที่พัก คืนละประมาณ ๓ หมื่นวอน (หรีอประมาณ ๓๐ เหรียญ) ค่าเช่าจักรยานวันละ ประมาณ ๕ ร้อยวอน หรือ ๕ เหรียญ ค่ากินอยู่ อาหารจานละ ประมาณ ๕ พันวอน หรือ ประมาณ ๕ เหรียญ
ผมขี่จักรยานตามเส้นทาง แผนที่ท่องเที่ยว ประมาณ ๒๕ กม. โดยไม่ได้ตั้งใจ เพราะตามแผนที่แล้ว เข้าใจว่าคงใกล้ ๆ ที่ไหนได้ ขี่จักรยานไป เท่าไหร่ ก็ไม่ถึงซักที จนกระทั่งไปถึงวัด Bulkuksa การเที่ยววัด ในเกาหลี รวมถึงในญี่ปุ่น ก็มีลักษณะที่คล้าย ๆ กัน คือ ต้องเสียเงินค่าเข้าชม ประมาณ ๒,๐๐๐ ถึง ๕,๐๐๐ วอน ( ๒ ถึง ๕ เหรียญ) แต่หากพูดถึงความคุ้มค่าของการไปเที่ยวแล้ว ผมคิดว่า ไปญี่ปุ่นคุ้มกว่าเยอะครับ .....
พอกลับมาเมืองไทย วันแรก ผมไปรายงานตัวที่ สำนักงาน ก.พ. ก็ไปกินน้ำ กินอาหาร ภายในสำนักงาน ก.พ. ที่ถนนพิษณุโลก ด้วยความเคยชิน สมัยอยู่สหรัฐฯ เจอใคร ก็จะทักทายก่อน ซื้ออาหาร ซื้อน้ำ ก็จะกล่าวทักทาย กล่าวสวัสดีครับ ก่อน จะสั่งอะไร ทันทีที่ผม กล่าวคำทักทาย แม่ค้าก็ตาค้าง ... นิ่งไปสักพัก จนกระทั่งผมรู้สึกแปลกใจ เลยถามว่า เกิดอะไรขึ้นหรือ ท่านว่า ไม่เคยมีใครกล่าวสวัสดีกับแม่ค้าอย่างพวกเขาหรอก มีแต่พูดในทำนองเหยียดหยามด้วยซ้ำ พอได้ยินคำกล่าวทักทายสวัสดี ทำให้พวกเขา ขนลุกซู่ ไปทั้งตัวเลยทีเดียว
ผมว่า จริง ๆ คนไทยเราไม่ Nice เท่าที่เราคุยหรอก เราไม่เคยมีประเพณีปฎิบัติว่า ถ้าเราเจอหน้าคนไทยด้วย เราจะต้องกล่าวคำทักทาย อย่างชาวอเมริกัน ที่เจอกันจะต้องทัก How are you? แม้จะเป็นการทักแค่พิธี มันเป็นประตูไปสู่มิตรภาพที่ดีครับ คนไทยเรา จะต้องดูก่อนว่า เอ๊ะ ไอ้เจ้าหมอนั่น มันเป็นใคร มียศ มีตำแหน่ง มีดีกรี อะไร ฯลฯ ก่อนที่เขาจะเปิดประตูใจ ต้อนรับมิตรภาพดี ๆ ซึ่งผมว่า มันเป็นประเพณีที่ไม่ดีเท่าไหร่ .....
ลองมาช่วยกันเปลี่ยนวัฒนธรรมและแนวปฎิบัติกันดีไหมครับ
เจอใคร ก็ทักทาย สวัสดีกันสักนิด อย่าคิดว่ามันแปลกเลยครับ
หมายเหตุ
ผมเพิ่งทราบว่า ต้นสกุล หรือ แซ่กอ หรือ เกา ของผม เป็นเจ้าของประเทศเกาหลี ( 555555)
| Create Date : 30 พฤษภาคม 2551 | | |
| Last Update : 21 มิถุนายน 2553 8:57:05 น. |
| Counter : 2135 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 82 คน [