ตอนที่ 11. สาวทรงเสน่ห์

เขตท่าเรือในวันต่อมาซึ่งวิสโก้ได้รายงานตรงต่อเซย์นั้นเสียหายค่อนข้างหนัก เพราะนอกจากแวมไพร์จะจู่โจมในคืนนั้นแล้วพวกที่สวมรอยก็ได้เข้าจู่โจมปล้นสินค้าไปได้เกินครึ่งที่เหลืออยู่ก็เสียหายเกือบทั้งหมดจากไฟไหม้ พวกสวมรอยนั้นไม่ใช่พวกไหนไกลฝูงเสือดาวจอมขโมย เจ้าพวกนี้แตกแยกออกไปหลายกลุ่ม ไอ้ที่ดีค้าขายแลกเปลี่ยนกันปกติก็มีแต่พวกที่นอกเหนือจากการปกครองของหัวหน้าของพวกมันนั้นก็มากเจ้าพวกนี้ตั้งตนเป็นกองโจรคอยลักขโมยสัตว์เลี้ยงของชาวบ้านอยู่บ่อยๆบางชุมชนที่อยู่ไกลจากเขตการปกครองโดนหนัก เซย์มักจะส่งคนไปปราบเป็นคราวๆไปแต่ก็ใช่ว่ามันจะเข็ดหลาบ ละจากหมู่บ้านนี้มันก็ไปปล้น ไปลักอีกหมู่บ้านหนึ่ง สร้างสถาณการณ์ก่อความวุ่นวายอยู่บ่อยๆ

วิสโก้ควบคุมคนงานช่วยกันเก็บกวาดซากความเสียหายซึ่งคาดว่าจะใช้เวลาหลายเดือนกว่าจะเสร็จเรียบร้อยอาณาจักรที่เข้มแข็งของวิสโก้ถูกลูบคมอย่างไม่น่าให้อภัย เลือดนักล่าอย่างวิสโก้คงไม่ปล่อยไว้เนิ่นนาน

“พวกมันหยามกันเกินไป..เสียแรงที่ให้ความช่วยเหลือไม่นึกว่าจะตลบหลังกันอย่างนี้ “วิสโก้บ่นอย่างหัวเสียในตอนหนึ่งของการสนทนา..เขาหมายถึงพวกหมีและเสือดาวที่เข้าปล้นคลังเก็บสินค้า และเผาทำลายคลังสินค้าที่เหลือ

นายใหญ่ประมุขทั้งสองผารับทราบสภาพความเสียหายด้วยอาการสงบผาทิวสนนั้นไม่น่าห่วงเท่าไหร่ ด้วยว่าคลังเก็บอาหารพอจะยังมีแจกจ่ายให้กับสมาชิกในการปกครองได้หากแต่ต้องประหยัดกันสักนิดผาหมอกนั้นลำบากหน่อยเพราะคลังเก็บอาหารมีไม่เพียงพอสืบเนื่องจากผลผลิตบางอย่างไม่สามารถปลูกได้ต้องอาศัยขอปันส่วนจากผาทิวสนตลอดหนาวต้องพึ่งเสบียงจากทางผาทิวสน และเขตท่าเรือ เมื่อเขตท่าเรีอโดนปล้น เขาก็จำต้องหาทางใหม่จะหวังทางผาทิวสนเห็นจะรบกวนเกินไป เหตุผลก็รู้ๆกันอยู่

“นายใหญ่ผมเห็นจะต้องฝากลูกสาวพักชั่วคราวที่ค่ายใหญ่กว่าที่นี่จะสร้างเสร็จเห็นจะกินเวลานานโขอยู่”

“ได้สิ..จะเป็นไรไป ที่ค่ายยังมีห้องพักห้องชุดว่างอยู่” เซย์ยิ้มใจดีให้กับสาวน้อยทรงเสน่ห์ที่ดูไม่ตื่นเต้นตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ดวงตาที่ตกแต่งคมเข้มจ้องตานายใหญ่ผาทิวสนแว่บหนึ่งก็ผ่านไปหยุดอยู่ที่เจ้าชายแห่งผาทิวสนอย่างเปิดเผย

“อลิศช่วยงานนายใหญ่ได้นะคะระหว่างที่พักอยู่ที่ค่ายใหญ่”อลิเซียแย้มริมฝีปากสีสนเย้ายวนเสนอตัวกับจ่าฝูงเซย์เพื่อปูทางเข้าไปใกล้ชิดหนุ่มๆระดับสูงของผาทิวสนพรรคพวกเพื่อนพ้องของนายใหญ่เซย์

ไคล์เองก็พอจะรู้ว่ามีสาวทรงเสน่ห์มาสนใจเหตุการณ์ที่ชุลมุนวุนวายเมื่อคืน อลิเซียเป็นคนหนึ่งที่ยิงต่อสู้กับพวกแวมไพร์และสัตว์แปลงเผ่าพันธุ์อื่นที่บุกรุก เธอเดินนำลูกน้องสองสามคนตรวจดูสภาพความเสียหายที่เกิดขึ้นจึงทำให้รู้ว่าเมื่อคืนมีพวกไหนบ้างที่โจมตีเขตท่าเรือ

สาวทรงเสน่ห์ที่ทอดสะพานให้เขาตั้งแต่เริ่มต้นถ้าไม่ใส่ใจกับกิริยาแบ่งชนชั้นของเธอเมื่อแรกพบกันอลิเซียก็เป็นผู้หญิงที่เป็นงานเป็นการ ทำงานช่วยผู้เป็นพ่อได้อย่างคล่องแคล่วสมกับเป็นทายาทผู้นำรุ่นต่อไป หากพ่อของเธอจะยกให้ความชื่นชมที่มีในตัวอลิเซียบวกกับรูปร่างหน้าตาที่สวยถูกใจเขาแม้จะไม่ทั้งหมดทำให้ไคล์รับเธอเข้ามาใกล้ชิดมากขึ้นโดยไม่รู้ว่าในกาลข้างหน้าเธอจะทำให้เขาเจ็บปวดแทบปางตาย

การประชุมที่ไม่เป็นทางการมีไม่บ่อยนักหัวหน้าหน่วยผู้ควบคุมเหล่าผู้พิทักษ์ผาทิวสนแต่ละเขตถูกเรียกประชุมด่วนหัวหน้าหมู่บ้าน หัวหน้าเขตในการปกครองของเซย์ ก็เข้าร่วมประชุมด้วย หัวข้อสำคัญที่ทุกคนรับรู้อยู่แล้วเหตุการณ์มันไม่ปกติ เขตท่าเรือซึ่งเป็นดินแดนเสรีปกครองด้วยตนเองแต่ก็เป็นพันธมิตรกับผาหมอก และผาทิวสนเพราะเป็นด่านแรกที่จะป้องกันภัยอันตรายอันจะนำมาซึ่งความไม่สงบในเผ่าพันธุ์การโจมตีของเหล่าแวมไพร์เมื่อคืนก่อนทำให้ทุกคนตระหนักว่า ด่านท่าเรือเริ่มไม่แข็งแกร่งพอเสียแล้วที่จะเพิกเฉยที่จะปล่อยให้วิสโก้ดูแลแต่เพียงลำพังทั้งสองเผ่าต้องเสริมกำลังเข้าลาดตระเวณบ่อยขึ้นเพื่อป้องกันการเล็ดลอดของแวมไพร์ผู้ต้องการจับหมาป่าไปเพื่อปรุงเป็นยาขนานเอกในการเสรืมสร้างพวกมันแข็งแกร่งขึ้น..สิ่งนี้เป็นที่รู้กันมาเนิ่นนานแล้วว่าเลือดของหมาป่าเป็นยาชั้นเลิศยิ่งเป็นสายพันธุ์ที่บริสุทธิ์แล้วละก็เป็นที่ต้องการอย่างมากแน่นอนว่าพวกนั้นมุ่งเป้าไปที่เจ้าชายตระกูลราเมเซ็ทผู้ปรากฏตัวที่ผาทิวสนได้ไม่นาน แน่นอนสมบัติอันล้ำค่าของเผ่าพันธุ์ย่อมเป็นที่หมายปองพวกเขาก็ต้องระดมผู้คนเพื่อปกป้อง

ผาทิวสนมีกองกำลังที่แข็งแกร่งลาดตระเวนแถบแนวเขตท่าเรือโดยการนำของโอทิสเชื่อได้ว่ากองกำลังนี้ไม่ค่อยมีใครอยากจะต่อกรด้วยนัก ขึ้นชื่อว่าดุร้ายและไม่ปราณีอ่อนข้อต่อผู้กระทำผิดแม้แต่ทหารในสังกัดหากทำผิดกฎโทษสูงสุดคือตายเบาสุดถูกขับให้ไปสู่หุบเหวลึกกับพวกสัตว์แปลงที่ไม่สมบูรณ์โอทิสผู้ยะโสไม่มีใครหน้าไหนกล้าหือกับมันนักแม้แต่กับเซย์เองผู้เป็นจ่าฝูงก็ไม่อาจพูดได้เต็มปากว่าควบคุมมันได้

โอทิสเป็นบุตรชายขององค์รักษ์เจ้าชายเฟรดเดอริคบิดาของไคล์และฝังหัวกับเจ้านายเพียงคนเดียวคือตระกูลราเมเซ็ท มันไม่เคยเห็นหน้าเจ้าชายไคล์มาก่อนเมื่อเกิดเรื่องโอทิสยังเด็กอยู่มากแต่ก็พอที่จะรับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นภายในตระกูลที่มันจงรักภัคดี ผู้พิทักษ์ตระกูลราเมเซ็ททุกรุ่นจะพลีชีพเพื่อปกป้องเจ้านายของตนด้วยชีวิตนั่นคือคำปฏิญาณนับแต่เข้าเป็นผู้พิทักษ์และสืบสายเลือดต่อๆกันมา

“เอาละเงียบๆกันก่อน..แต่ละเขตจัดเวรยามผลัดเปลี่ยนทั้งวันทั้งคืนดูแลเขตรับผิดชอบของตัวเองให้ดีเขตท่าเรือตอนนี้เป็นช่องโหว่ให้คนแปลกหน้าเล็ดลอดเข้ามายังค่ายใหญ่ของเราได้ ทะเบียนรับคนแปลกหน้าต้องเข้มงวดมากยิ่งกว่าเดิมในการสอบประวัติเข้าและออก”

เซย์ปรายตามองไปรอบโต๊ะที่ประชุมยาวขนานไปกับห้องโถงทุกคนจ้องมองมาที่เขาเพื่อรอคำสั่งต่อไปเหล่าผู้พิทักษ์จะต้องทำงานหนักกว่าเดิมเพื่อจัดวางเวรยามรวมทั้งพวกที่ลาดตระเวนตามหมูบ้านเล็กๆนอกเขตการปกครอง

“มีอีกเรื่องที่อยากให้หัวหน้าเขตเฝ้าระวังเสบียงอาหารสำหรับฤดูหนาวจัดเตรียมเอาไว้ให้ดีอย่าลืมว่านอกจากพวกแวมไพร์ศัตรูตัวเอ้ของเราแล้ว ยังมีพวกเสือ สิงห์ กระทิง แรดที่จ้องจะปล้นเสบียงของเราอยู่ด้วย”

“ไม่ต้องห่วงครับนายใหญ่พวกเราจะรักษาไว้เท่าชีวิต” หัวหน้าหมู่บ้านเขตตะวันตกรับคำแข็งขันรวมทั้งหัวหน้าหมู่บ้านละแวกเดียวกันด้วย

“มาวันนี้ก็อย่าได้เสียเที่ยวเปล่าทุกท่านไปเบิกเสบียงที่คลังใหญ่ขนกลับไปด้วย..ขาดอะไรก็เบิกไปเตรียมพร้อมทุกด้านหน่วยพิทักษ์ในหมู่บ้านของพวกท่านก็เตรียมความพร้อมเฝ้าระวังไว้ให้ดีต้านไม่ไหวก็พยายามหลบเอาตัวรอดพวกผู้หญิง เด็กเล็กที่อ่อนแอหาที่ซ่อนตัวไว้ให้ดี อย่าให้พวกแวมไพร์จับตัวไปได้พวกมันโจมตีครั้งนี้เห็นท่าจะไม่แค่ฆ่าพวกเรามันคงกวาดฝูงของเราไปด้วย..ผมไม่อยากให้เป็นแบบนั้นผมและหน่วยพิทักษ์ทั้งสี่หน่วยจะคอยปกป้องพวกท่านแต่พวกท่านก็ต้องปกป้องตนเองด้วย อาวุธที่ถนัดมือของตนฝึกฝนให้ดี”เซย์ย้ำคำสั่ง หัวหน้าหมู่บ้านแต่ละเขตปกครองรับคำโดยดี

เขาเชื่อมือนักรบของเขาทุกนายว่ามีศักยภาพเป็นเลิศสามารถปกป้องเขตของตัวเองได้เป็นอย่างดี หัวหน้าแต่ละเขตมาจากสถานที่ฝึกเดียวกัน การฝึกที่เคี่ยวหนักต้องผ่านมารตรฐานของครูซึ่งมาจากหลายดินแดนเด็กแต่ละรุ่นจะถูกทดสอบจากผู้อาวุโสเหล่านั้นหากสอบผ่านเกณฑ์ก็จะนำไปสู่การแข่งขันเพื่อเป็นหัวหน้าตามแต่เขตนั้นๆจะเสาะหาผู้ดำรงตำแหน่งผู้นำ เด็กจะถูกคัดเลือกจากเขตปกครองเพื่อมาฝึกทายาทของแต่ละเขตไม่จำเป็นต้องสืบเชื้อสายจากทางบิดาเด็กทุกบ้านมีสิทธิ์ที่จะยกระดับเขื้อสายของตนขึ้นมาเป็นผู้นำได้ตลอด คนที่แข็งแกร่งเท่านั้นจึงจะได้ขึ้นเป็นผู้นำ

ยกเว้นตำแหน่งจ่าฝูงซึ่งมีเพียงสองตระกูลที่แข่งกันเองมาตลอด ผลัดกันดำรงตำแหน่งจ่าฝูงปกครองฝูงมาเนิ่นนานและไม่มีตระกูลไหนคิดหาญเข้ามาแข่ง ไม่แน่ว่ารุ่นที่สามของตระกูลเรเวน อาจจะเปลี่ยนมือไปสู่ตระกูลราเมเซ็ท ก็ได้ ใครจะรู้

อลิเซีย ธิดาคนงามของวิสโก้แห่งตระกูลไพรอนก้าวเข้ามายังค่ายใหญ่หรือปราสาทบัญชาการซึ่งแบ่งโซนกันอย่างลงตัวส่วนของพวกที่ยังโสดซึ่งหมายรวมถึงพวกระดับสูงทำงานให้กับจ่าฝูงหนุ่มๆหน่วยพิทักษ์ทั้งสี่ทิศเหนือ ใต้ ออก ตก แต่ละหน่วยเหล่านั้นมีลูกน้องในบังคับบัญชาหนุ่มๆหัวหน้าหน่วยนั้นเป็นที่หมายปองของสาวๆในฝูงเพราะนอกจากรูปร่างหน้าตาจะหล่อเหลาคมสัน ราวกับดารา นายแบบแสนจะเท่แล้วความสามารถยังรอบด้านเหมาะที่จะเป็นพ่อพันธุ์ที่ดีเพื่อลูกที่ออกมาจะมีความเฉลียวฉลาดและสืบเชื้อสายผู้นำไม่แน่ว่าลูกๆของพวกเธอจะได้ก้าวขึ้นตำแหน่งใหญ่โตกว่านั้น

อลิเซียไม่ได้หวังแค่ระดับหัวหน้าหน่วยเธอหวังตำแหน่งราชินีของฝูง จะว่าเธอหมายสูงก็ไม่ผิดผู้หญิงทุกคนย่อมมีความทะเยอทะยานอยู่ในตัวอยู่แล้วเพียงแต่ว่าใครจะมีโอกาสมากกว่ากันเท่านั้น ตระกูลราเมเซ็ท ผู้สืบสายเลือดบริสุทธิ์ไม่มีเชื้อสายอื่นปนเลย ผิดกับตระกูลเรเวนแม้จะแข็งแกร่งแต่ก็มีเลือดของพวกแวร์วูลฟ์อยู่เสี้ยวหนึ่ง ปู่ทวดของเซย์สมรสกับลูกครึ่งไลแคนทำให้รุ่นต่อมามีสายเลือดที่ไม่บริสุทธิ์ แต่กลับทำให้ตระกูลเรเวนมีความแข็งแกร่งมากกว่าตระกูลอื่นนับกันจริงๆ ตระกูลเรเวนได้อยู่ในตำแหน่งจ่าฝูงมากกว่าตระกูลราเมเซ็ทแต่ทั้งสองตระกูลก็ไม่มีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกลับรักใคร่ราวกับว่าเป็นคนในตระกูลเดียวกัน ผู้หญิงของตระกูลเรเวนผู้ซึ่งไพรอนได้กำหนดผูกดวงชะตาตั้งแต่ยังอยู่ในท้องเตรียมพร้อมเพื่อดำรงตำแหน่งราชินีของตระกูลราเมเซ็ท คนในฝูงต่างก็รู้กันดีแต่ ใครละจะสน คุณหนูฟรีเซียผู้เย่อหยิ่งเจ้าหญิงจากญี่ปุ่น และน้องสาวของราชินีจ่าฝูงผาหมอก ซอนย่าทั้งสามคนไม่ค่อยถูกชะตากับเธอสักเท่าไหร่ นอกจากแข่งกันทำคะแนนแล้วพวกเธอมักจะเป็นจุดเด่นให้หนุ่มๆเข้าไปรุมล้อมหมายปองแทบจะบอกว่ากวาดผู้ชายดีๆไปเสียหมดก็ว่าได้

เรื่องนี้เห็นจะยอมกันได้ยากข่าววงในว่ากันว่าฟรีเซียต่อต้านการจับคู่ของเธอมากถึงกับยื่นข้อเสนอต่อสภาสูงเพื่อยกเลิกการแต่งงานครั้งนี้น่าเสียดายที่สภาสูงไม่อนุมัติข้อเสนอของฟรีเซีย ไม่รู้ยัยนั่นโง่หรือบ้าอลิเซียยิ้มเยาะเมื่อนึกถึงตรงนี้ คงเป็นเพราะความหยิ่งจองหองคุณลักษณะของตระกูลหล่อนนั่นกระมัง ผู้ชายในตระกูลไม่เท่าไหร่นักหรอกเริ่องความหยิ่งจ่าฝูงเซย์ผู้เป็นพี่ชายของเธอนั่นไงออกจะทรงเสน่ห์ ผู้หญิงตอมกันครืดหัวกระไดไม่แห้งกันเลย จ่าฝูงใจดีกับสาวๆเสมอทั้งยังสุภาพอ่อนโยนแต่เจ้าชายไคล์ก็มีเสน่ห์ไม่แพ้กันหรอกนะ เพียงแค่ได้ร่วมสนทนาด้วยในคืนนั้นเจ้าชายก็ดูน่ารักเสียเหลือเกิน สุขุมนุ่มนวล พูดน้อยยิ้มแย้มทีไรทำเอาเธอใจเต้นระรัวน่าขอบใจฝูงแวมไพร์กระจอกนั่น กับพวกเหลือเดนที่เข้ามาก่อกวนในคืนนั้นที่ทำให้เธอมีข้ออ้างเข้ามาหลบภัยชั่วคราวที่ค่ายใหญ่ระหว่างที่พ่อของเธอคุมคนซ่อมแซมท่าเรือที่เสียหายบางส่วนเห็นทีว่าพ่อเธอคงทำอีกนาน สาวทรงเสน่ห์ยิ้มอย่างมีเสศนัย

สาวทรงเสน่ห์ เหลือบมองกระจกเงาบานใหญ่สำรวจตัวเองอีกนิดเธออยู่ในชุดทันสมัยน้อยชิ้น กางเกงขาสั้นกุดอวดเรียวขาเรียวขาวรองเท้าบู้ทส้นสูงส่งเสริมให้เธอดูปราดเปรียวเสื้อกล้ามคอคว้านลึกอวดความงามสะพรั่งเธอมีเรือนร่างที่เย้ายวนไม่แพ้สาวคนไหนในแถบนี้และเธอมีนัดไปขี่มอเตอร์ไซด์เล่นกับเจ้าชายไคล์

รอยยิ้มใจดีของเจ้าชายส่งมายังเธอทันทีที่เปิดประตูเข้าไปยังห้องพักส่วนตัวของเจ้าชายซึ่งตกแต่งหรูหราห้องพักซึ่งอยู่ปีกด้านซ้ายชิดกับภูเขาซึ่งทอดยาวสูงเป็นชั้นขึ้นไปปราสาททางด้านนี้จะมีเฉพาะหัวหน้าระดับสูงของฝูงซึ่งได้รับการแต่งตั้งแล้วเท่านั้นจึงจะมีสิทธิ์เข้ามาพำนักได้และแน่นอนสาวๆคนพิเศษเท่านั้นที่มีใบผ่าน สามารถเดินเข้าออกห้องของหนุ่มๆได้ปราสาทหลังนี้เจาะลึกเข้าไปในภูเขา เป็นเส้นทางที่ผ่านไปยังปราสาทของสองตระกูลใหญ่เรเวน และ ราเมเซ็ท ซึ่งมองเห็นอยู่ในเงาไม้ลิบๆใต้สายหมอกซึ่งลอยตัวอ้อยอิ่ง

ร่างงามถลาเข้าสู่อ้อมกอดแข็งแกร่งของเจ้าชายรูปงามริมฝีปากจิ้มลิ้มแตะเบาๆที่ริมฝีปากหยักได้รูปสีสดแผ่วเบา

“อลิศคงไม่ได้มาช้าหรอกนะคะ..”

“เปล่าเลย ผมยังเตรียมตัวไม่เสร็จอลิศรอผมสักครู่นะครับ”

สาวสวยย่นจมูกดวงตาแพรวพราวร่างเปรียวผละไปนั่งบนเก้าอี้นวมบุผ้าไหมสีแดงขลิบทองอย่างว่าง่ายไคล์หันหลังไปนั่งจมอยู่หลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ตรวจดูเอกสารสลับกับเช็ครายการที่จอคอมพิวเตอร์

อลิศหยิบหนังสือบนโต๊ะข้างหน้ามาพลิกๆดูหนังสือที่ส่งมาจากเมืองใหญ่นิตยสารเกี่ยวกับธุรกิจทั้งนั้นอ้อ..จะมีอีกอย่างก็เป็นหนังสือเกี่ยวกับการตกปลา เล่นเรือใบ และรถแข่ง..

กีฬาแต่ละอย่างเธอไม่สนใจสักอย่างเดียว เธอสนใจแฟชั่นสวยๆมากกว่าเมื่อไม่มีสิ่งที่เธอพอจะฆ่าเวลาได้สาวสวยก็แอบถอนใจ

“ผมมีหนังสืออ่านเล่นอยู่สองสามเล่มอลิศเผื่ออลิศจะสนใจ”สาวสวยยิ้มเก้อเมื่อมือขาวยื่นหนังสือเล่มเล็กจำพวกนิยายวิทยาศาสตร์และหนังสือนิยายไซไฟอีกสองสามเล่ม

“เอ่อ..แหมอลิศไม่ถึงกับเบื่ออะไรนี่คะเจ้าชายทำงานต่อเถอะคะพวกเพื่อนๆของอลิศน่าจะยังไม่ไปถึงที่นั่นกันหรอกยังพอมีเวลาค่ะ”หญิงสาวยิ้มหวานกิริยาที่ไม่ว่าหนุ่มคนไหนเจอเข้ามีหรือจะไม่ใจอ่อนให้กับเธอและมันก็ยังใช้ได้ดีไม่เว้นแม้แต่เจ้าชายไคล์

ไคล์ยกนิ้วเรียวลูบสั้นจมูกเบาๆเหมือนกับกำลังชั่งใจ ความจริงงานพวกนี้เดี๋ยวค่อยมาดูต่อก็ได้ยังพอมีเวลาจะให้สุภาพสตรีที่น่ารักรอได้อย่างไรกัน

“ถ้าอย่างนั้นเราไปกันเถอะเพื่อนของอลิศจะได้ไม่รอ..”ชายหนุ่มส่งมือให้ซึ่งหญิงสาวก็วางมือเรียวบนมืออย่างว่าง่ายสองหนุ่มสาวคลอเคลียกระหนุงกระหนิงไปยังลานจอดรถซึ่งมีรถจอดอยู่หลายคันไคล์กดรีโมทในมือประตูโรงเก็บรถก็เลื่อนเปิดขึ้นภายในนั้นมีรถมอเตอร์ไซด์คันใหญ่สีดำสนิทจอดอยู่สองหนุ่มสาวใช้เป็นพาหนะในการออกไปขับรถเล่นกันที่สนามแข่งซึ่งวันนี้อลิศได้ชวนพวกเพื่อนๆของเธอมาประลองความเร็วกัน เดิมพันก็ไม่มีอะไรมาก แค่ของเล็กๆน้อยๆ

สนามแข่งของผาทิวสนใครจะนึกว่ามันจะมีอยู่ในป่าปิดดูเหมือนจะเป็นเมืองโบราณแต่ไม่เลย สนามแข่งที่ว่าอยู่บนหน้าผาสูงจากทะเลประมาณสิบเมตรเท่านั้นลานโล่งมีอาคารอัฒจันทร์เปิดโล่งอยู่ด้านหนึ่ง ชิดติดภูเขาเป็นอาคารปลูกยาวขนานไปกับเขาเป็นอาคารขายสินค้าหลายหลายประเภทเหมาะทั้งผู้หญิงและผู้ชายรวมทั้งโรงแรมเล็กๆสำหรับพวกขี้เมาที่กลับบ้านไม่ไหวลานแข่งรถนี้เป็นส่วนหนึ่งของเขตท่าเรือ เพราะขับลงจากเนินนี้ไปไม่เท่าไหร่ก็ถึงท่าเรืออีกทั้งเมื่อยืนอยู่ริมหน้าผาก็มองเห็นเวิ้งอ่าวท่าเรือได้ชัดเจนทุกมุม ชุมชนท่าเรือได้ชื่อว่าเสรียากแก่การคัดกรองผู้คนโดยเฉพาะมนุษย์แปลงที่เล็ดลอดเข้าไปยังรังของหมาป่าได้แต่สำหรับมนุษย์แล้วเมืองนี้ก็แค่ท่าเรือธรรมดาที่พวกเขาผ่านเข้ามาแวะพักและจากไปเมื่อวันรุ่งขึ้น

ไม่มีมนุษย์คนใดระแคะระคายว่าแถบนี้ปกครองโดยหมาป่ากฏของวิสโก้ที่ลูกสมุนปฏิบัติอย่างเคร่งครัดก็คือไม่ทำร้ายมนุษย์โดยไม่จำเป็นหมาป่าย่อมมีวิธีจัดการกับเหยื่อที่บังเอิญหลุดเข้ามาเจอสิ่งที่ไม่ควรนำออกไปแพร่งพราย ฉะนั้นเพื่อนของอลิศซึ่งมีทั้งพวกมนุษย์และสัตว์แปลงจึงมีปะปนกัน

วันนี้มีทั้งการแข่งรถยนต์และมอเตอร์ไซด์สาวๆนุ่งน้อยห่มน้อยสีสันของสถานที่จัดทำให้ลานกว้างแคบไปถนัดด้วยรถยนต์หลายคันและผู้คนเดินกันขวักไขว่ร้านขายสินค้าแน่นขนัดไปด้วยลูกค้าซึ่งมาจับจ่ายซื้อหาของสวยงามที่ต้องการร้านเหล้า ร้านเบียรซึ่งมีอยู่หลายร้านก็เต็มไปด้วยนักแข่งที่แข่งขันก็นเสร็จแล้วและมานั่งดื่มเล่นเกมส์ฆ่าเวลาไปเรื่อยๆอากาศในวันนี้ท้องฟ้าโปร่ง ลมทะเลพัดอยู่ตลอดเวลา

ไคล์ไม่ได้ลงแข่งแต่ส่งเจสันลงไปร่วมสนุกกับนักแข่งในนามทีมอิสระรถยนต์ยี่ห้อดังตกแต่งเพื่อประลองความเร็วผู้คนในสนามกำลังเตรียมความพร้อมสำหรับทีมของตัวเองสาวๆซึ่งแต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่แสนจะเซ็กซี่เย้ายวนเดินกรีดกรายทักทายกับชายหนุ่มนักแข่งบางกลุ่มก็ดื่มเหล้า เต้นรำเป็นที่สนุกสนานสร้างสีสันและความคึกคักให้ผู้คนที่มาสนุกสนานไปด้วย

อลิศแนะนำให้เขารู้จักกับเพื่อนๆรุ่นราวคราวเดียวกันทั้งหญิงทั้งชาย เพื่อนคนหนึ่งของอลิศเป็นนักแข่งซึ่งเป็นรุ่นเดียวกับเจสันที่ไคล์ส่งลงไปแข่ง เสียงเรียกประกาศจากสนามถึงรอบที่จะแข่งด้วยลีลาการพูดที่สนุกสนานกระเซ้าเย้าแหย่นักแข่งขณะลงไปประลองความเร็ว รถสองขันเหยียบคันเร่งดังกระหึ่มทุกคนจึงมารวมตัวกันส่งเสียงเชียรทีมของตัว แม่สาวร่างโปร่งอวบอิ่มเดินนวยนาดไปด้านหน้าระหว่างรถทั้งสองคันผ้าเช็ดหน้าในมือชูสูงเป็นการให้สัญญาณ ทันที่ที่เธอวาดแขนลง รถทั้งสองคันก็ทะยานพุ่งไปข้างหน้าราวกับลูกธนูเสียงกระหึ่มก้องไปทั้งสนาม

ไคล์กวาดตามองไปที่สนามแข่งซึ่งทุกคนกำลังสนใจการแข่งรถ แต่หนุ่มสาวกลุ่มใหญ่กำลังให้ความสนใจหญิงสาวร่างอ้อนแอ้นอรชรทั้งสามคน ราวกับว่าเธอทั้งสามเป็นศิลปินชื่อก้องโลก สาวสวยยิ้มแย้มทักทายเป็นกันเองทั้งสามสาวเดินเข้ามาใกล้ในจุดที่เขายืนอยู่โดยมีเหล่าแฟนคลับเดินห้อมล้อมตามมาเป็นโขยง สายตาของไคล์หยุดอยู่ที่สาวสวยใบหน้าที่เขาจดจำไม่เคยลืม ขณะที่เดินผ่านดวงตาทั้งสองคู่สบกันราวกับมีประกายไฟวิ่งประสานกัน ทั้งสองชะงักต่างสงสัยกันไปคนละทาง

“เจ้าชายไคล์มาทำอะไรที่นี่แล้วไปรู้จักยัยอลิเซียตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”

“นางฟ้า..มีตัวตนจริงๆไม่ได้ฝันไปแฮะว่าแต่เธอเป็นใครกัน”

รอยยิ้มค้างที่ริมฝีปาก ดวงตางามตวัดผ่านไปเฉกเช่นเขาเป็นหนึ่งในแฟนคลับที่คลั่งไคล้คนหนึ่ง..

“ชักอยากรู้จักแล้วแฮะ..เจ้าหญิงเมืองไหนกันล่ะหว่า?”

 วุ้ยๆ ศึกชิงนายกำลังจะเริ่ม..มีตบกันไหมหนอ คริ คริ

 ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะครับ..(กราบ)