ผมไม่แน่ใจว่าตัวเอง “หลงยุค” หรือเปล่า? หรือยุคสมัยมันได้เปลี่ยนไปแล้วหลังล่าสุดเป็นอีกครั้งที่ได้ยินกุนซือ วิพากษ์วิจารณ์ลูกทีมตัวเองต่อหน้าสาธารณชน

ก่อนที่จะเล่าว่าเป็นใคร? ผมขอบอกก่อนว่า การวิจารณ์ลูกทีมตัวเองทำได้ แต่ควรทำเป็นการ “ภายใน” และหากเป็นการบริหารแบบ “อนุรักษ์” จริง ๆ ผมค่อนข้างมั่นใจว่า ผู้บริหารจะเรียกคุยเป็นการส่วนตัวมากกว่า

เรียกได้ว่า คุยภายในต่อหน้าเพื่อนร่วมทีมก็อาจไม่ทำ!

ผมเขียนเรื่องนี้เพราะล่าสุดหลังเกม แมนฯยูไนเต็ด เปิดบ้านเอาชนะเชฟฟิลด์ เว้นส์เดย์ แบบทุลักทุเล เหมือนเดิม 1-0 กุนซือดัตช์ได้วิพากษ์วิจารณ์ ฮวน มาตา แบบเต็ม ๆ

พูดหยาบ ๆ ก็คือ “ตำหนิ” นักเตะสแปนิช ที่ไม่เล่นตามแผน เพราะสั่งให้เล่นริมเส้นฝั่งขวา แต่ยามเล่นจริงกลับชอบหุบเข้าในทำให้ทีมเล่นไม่เต็มพื้นที่

ทำให้ มัตเตโอ ดาเมียน ซึ่งไม่ถนัดในการเติมเกมรุกริมเส้นต้องทำหน้าที่เพิ่มขึ้น และทำได้ไม่ดีจนสุดท้ายต้องเปลี่ยน เมมฟิส เดอปาย ลงมาแทนหลังประมาณ 1 ชั่วโมง

และถอด อังเดร เอร์เรร่า ออกให้ เจสซี ลินการ์ด ลงมาก่อนที่ ฟาน ฮัล จะพอใจ และยอมรับว่า ทั้งลินการ์ด และเดอปาย ทำให้บาลานซ์ทีมเป็นไปอย่างต้องการ

สุดท้ายจึงได้จังหวะเป็นใจจุดโทษ 90+3 แล้วได้ เวนย์ รูนีย์ กระซวกดับฝันรีเพลย์ของทีมนกเค้าแมวในแมตช์ที่ยังคงปฏิเสธไม่ได้ว่า แมนฯยูไนเต็ด กลับมาเล่นน่าเบื่ออีกครั้ง

สื่ออย่าง “เดอะ มิร์เรอร์” เล่นคำได้น่ารักประมาณว่า ทีมปิศาจแดง เดินหน้า 1 ก้าว หรือ One step forward แต่ออกนอกเส้นทาง 1 ล้านก้าว (One million steps sideway)

แฟนบอลไม่ได้มีความสุขในการรับชม และบรรดา “ศิษย์เก่า” ยุครุ่งเรืองบ่นอุบกับแนวการเล่นของทีม

โดยผมเขียนแบบนี้เพียงเพื่อจะบอกว่า นี่ขนาดชนะ และทะลุเข้ารอบ 4 นะครับ

ถ้าหากไม่ชนะ หรือแพ้จะขนาดไหน!?

อย่างไรก็ดี ดีเทลของเกมทำให้เห็น “เนื้องาน” ดังที่ผมได้เรียนไว้ข้างต้นว่า มาตา โดนตำหนิผ่านสื่อสู่สาธารณชน

เรื่องนี้สำหรับผมมัน “ใหญ่มาก” เพราะพูดแบบนี้เท่ากับ “โบ้ย” ส่วนหนึ่งของการเล่นไม่ดี เนื้องาน “น่าเบื่อ” ให้ ฮวน มาตา ที่ไม่ได้เล่นตามแผน

ทั้งที่ใคร ๆ ก็รู้ว่า มิดฟิลด์สเปนไม่ใช่นักเตะ “ริมเส้น” และผลงานไม่ดีจริง ๆ แล้วเป็นเพราะปรัชญา และวิธีการทำทีมของกุนซือดัตช์มากกว่า

แน่นอนครับว่า นักเตะระดับโลกเกรดนี้ ควรจะเล่นตำแหน่งใดตาม “ใบสั่ง” โค้ชก็น่าจะได้ แต่ทำได้ดีเท่าไหร่ก็อีกเรื่องหนึ่ง

มาตา เองก็ไม่แตกต่าง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น “ประสบการณ์” ที่ดาวเตะค่าตัว 37 ล้านปอนด์เจอมาตลอดอาจไม่เหมือนกับครั้งนี้

คือต้องไม่ลืมนะครับว่า ฟาน ฮัล นั้น “เข้มงวด” และเป๊ะเว่อร์กับการแท็คติกตั้งแต่การซ้อมที่คิวงานนั้นเป็นตามตารางซ้อม

ในสนามจริงก็ไม่ต่างกันอันทำให้ความ “ยืดหยุ่น” ในทีมไม่มี เสมือนเล่นตลกตามสคริปต์ซึ่งไม่ง่ายกับนักเตะสไตล์ “ศิลปิน” ซึ่งชอบ Improvise งาน หรือด้นสด

กรณีแบบ ฟาน ฮัล ไม่ได้มีแค่เค้าคนเดียว ก่อนหน้านี้แค่ในฤดูกาลนี้เราได้เห็น โจเซ่ มูรินโญ่ สะบัดลวดลายเสือไปทั่วใส่นักเตะ แพทย์ประจำทีม ฯลฯ กระทั่งโดนไล่ออก

เยอร์เก้น คลอปป์ ในแมตช์แพ้ล่าสุดให้กับ เวสต์แฮม ก็เช่นกันที่ตั้งคำถามลูกทีมต่อหน้าสาธารณชนว่า “ทุ่มเท” น้อยกว่าคู่แข่ง

ในแง่ที่หากจะ “วิพากษ์” ลูกทีมผมมองว่า การพูดรวม ๆ ด้วย “ความจริง” (Fact) เช่น เราไม่สามารถเล่นเกมรับแบบนี้แล้วจะหวังยิงได้มากกว่า และชนะได้ คือ ขอบเขตที่สามารถพูดได้

เพราะมัน “วัดค่า” ความสามารถได้จากลักษณะประตูที่เสีย จำนวนที่เสีย

แต่การจะพูดว่า นักเตะทุ่มเทน้อยกว่า มันอาจจะ “วัดยาก” หรือสามารถพูดให้สวยได้มากกว่าว่า “ผมต้องการเห็นผู้เล่นกระหายชัยชนะมากกว่านี้” (โดย ชมเชย ก่อนจะกล่าวประโยคดังกล่าว)

จากนั้นค่อยมา “จัดการ” เป็นการภายใน

ทั้งนี้ตามประสบการณ์ส่วนตัวผมพบว่า ตั้งแต่เริ่มดูฟุตบอลยุค 80s และผ่านยอดผู้จัดการทีม เช่น เซอร์อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน, บ๊อบ เพลสลีย์, โจ เฟแกน, บ๊อบบี้ ร็อบสัน, เชราร์ ฮุลลิเยร์ ฯลฯ

บุคคลเหล่านี้ เฉพาะอย่างยิ่ง “เฟอร์กี้” จะไม่กล่าวโทษนักเตะตัวเองต่อหน้าสื่อ และสาธารณชน

ส่วนตัวที่ยังมีความ “อนุรักษ์” อยู่ส่วนหนึ่งเห็นว่า มัน “ได้ใจ” มากกว่า และเป็นครรลองปกติที่ควรรักษาเอาไว้

เพราะ “ความรับผิดชอบ” หลักจริง ๆ ต้องเป็นของโค้ชไม่ใช่นักเตะ!

ผมเองก็ไม่ได้ต้องการให้กุนซือ “พูดหล่อ ๆ” หลังเกมว่า ผมรับผิดชอบเอง, ผมผิดเอง...ทำนองนั้น แต่มันก็ต้องไม่ใช่ “ไปโยน” ให้นักเตะ เหมือนกรณี ฮวน มาตา โดนหลุยส์ ฟาน ฮัล จวกครั้งนี้

//sport.sanook.com/195645/

Create Date : 12 มกราคม 2559
Last Update : 12 มกราคม 2559 8:38:18 น.		0 comments
Counter : 673 Pageviews.
Share Tweet