ว่าจะไปช่วยยกมะปราง กะมะยงชิดด้วยๆๆ

เห็นมะปรางงและมะยงชิดแล้วอยากชิมจังเลยว่าหวานจริงหรือเปล่า ป่านฉะนี้แล้วคงไม่มีหลักฐานให้เห็นแล้วใช่มั้ยค่ะ นอกจากภาพถ่าย

อยากกินมะปรางจิ้มซีอิ๊วดำอ่ะเจ๊ งานนี้คุณน้องชายหอบได้เป็นกอบเป็นกำเลยนะ ลูกใหญ่ 2 ลูกในมือเม็ดเท่าข้างล่างหรือเปล่า 555 แบ่งกันบ้างดิ แถวนี้มีแต่มะปริง เปรี้ยวตายชัก 555

อรุณสวัสดิ์ครับพี่ปุ้งกี๋

ป่วยกันทั้งบ้านเลยครับพี่ปุ้งกี๋ หุหุหุ
ป่วยยาวมาเป็นอาทิตย์แล้วครับ

ว้าว .... มะปราง มะยงชิดน่าทานจริงๆ ว่าแต่เก็บมาตั้ง 4 ลังเลยเชียวเหรอเนี่ย ....

ไว้จะรอดูว่าไปเที่ยวถ้ำที่ไหน เพิ่งรู้ว่าแถววังน้ำเย็นมีถ้ำให้เที่ยวด้วย เคยได้ยินแต่ถ้ำที่มีค้างคาวบินออกมา แถวๆ เขาฉกรรจ์ .....

แวะมาชม ครับ

มาแล้วจ้า มาแล้ว...ภารกิจ (งานบ้าน) รัดตัวมากจ้ะ แต่ก็ยังอยากอัพบล็อก เลยเสียมารยาทไม่ได้แวะทักใครเลย...

ดอกไม้แต่ละดอกงามๆ เหมือนเคย ไม่ค่อยปะชื่อเลย ดอกสีขาวๆ ฟูๆ นั่น คือส่วนไหน ของดอกอะไรอ่ะปุ้ง

มะปรางในมือมิก...เปรียบเทียบกันให้เห็นชัดกันไปเลย มือ (หมี) ที่ว่าใหญ่แล้่ว เจอมะปราง...ลูกใหญ่มาก

ชอบฝักบัวไอเดียน้าเปี๊ยกจัง มีทั้งแบบแถว แบบเดี่ยว

บ้านป่าแบบนี้ เป็นใครก็อยากอยู่นะ พี่ว่า

ว้าววววว พี่ปุ๋งกี๋ขาก่อนอื่นต้องบอกว่ามะปรางสวยน่าทานมากๆค่ะ
ลูกเท่าไข่ไก่เลย ผิวสวยซะโอ๊ยยย ว้าววว
แถมตามต่อท้ายด้วยดอกไม้สวยๆ
แบบนี้สิค่ะ พี่ปุ๋งกี๋ตัวจริง

วาเองไม่ค่อยได้ถ่ายรูปดอกไม้ค่ะ พอไปเดินเล่น
รับแดดสวยๆ วาก็ไม่อยากแบกกล้องซะงั้นค่ะ
อยากเดินตัวปลิว รูปที่ถ่ายดอกไม้เลยใกล้ตัวทั้งนั้นค่ะ

อรุณสวัสดิ์ครับพี่ปุ้งกี๋

ผมกลัวป่วย
เลยต้องอัพบล็อกทุกวันเลยครับ 555

คิดแล้วทุกข์... เพราะไม่รู้เหตุที่ถ่องแท้..
กว่าจะรู้เหตุ..และแก้ที่เหตุ..ก็ทุกข์ไปเยอะแล้ว

.
.
.

ผมก็เป็นบ่อยครับพี่ปุ้งกี๋

ทุกข์เป็นครูของเราครับ

ดาหลาสีขาว ยังไม่เคยเห็นเลย น่าจะสวย พี่ชอบนะ ดาหลาอยู่ได้หลายวัน ตอนไปอัมพวาเห็นเยอะมากเลย หรือจะช่วงเค้าออกดอกพอดีเนาะ ขายดอกละ 10 บาท ก็ไม่แพง แต่ไม่รู้จะซื้อมาทำไมจ้ะ (บ้านพี่ไม่เคยปักแจกันดอกไม้เลย...)

เห็นรูปเจ๊แล้ว กระตุ้นอารมณ์อยากถอยกล้องใหม่เลยฮ่ะ

แวะมาชมสวนมะปรางค่ะ ไปบ้านคุณน้องชายมาแล้ว เลยต้องแวะมาบ้านคุณพี่สาวตามสเต๊ป ไม่งั้นไม่ครบสูตรค่ะ

ไปทานอาหารร้านครัวลูกปลาเหรอค่ะ เจ้าของร้านประแป้งขาว เป็นเอกลักษณ์จริงๆ ค่ะ