Movie: Beck Genre: Youth / Music Director: Yukihiko Tsutsumi
Writer: Harold Sakuishi (manga) Cinematographer: Satoru Karasawa
Release Date: September 4, 2010 Runtime: 145 min.

ข้อมูลและภาพบางส่วนจาก : //asianwiki.com/Beck

ที่มา : //asianwiki.com/Beck

ยังคงขอยืนยันว่าอะไรที่เกี่ยวกับดนตรีและกีฬามันเท่
BECK ก็เป็นอีกหนึ่งหนังฟอร์มวงดนตรีที่ไม่ขาดความเท่

แต่ .........

ที่มา : //asianwiki.com/Beck

เรื่องย่อ BECK

เรียบเรียงจาก //www.sisterme.net/3461 + การดูหนัง

ทานากะ ยูกิโอะ หรือชื่อเล่น โคยูกิ เด็กนักเรียนธรรมดาที่เบื่อหน่ายการใช้ชีวิตไปวันๆ ของตัวเอง จนกระทั่งวันหนึ่งที่เขาได้พบกับหมาหน้าตาประหลาดที่กำลังถูกกลุ่มจิ๊กโก๋รังแก เขาพยายามจะช่วยมัน (อย่างปวกเปียกเต็มที) นั่นจึงเป็นเหตุทำให้ได้พบกับเจ้าของหมา "มินามิ ริวสุเกะ" การได้พบกับริวสุเกะจึงเป็นการเปิดโลกของดนตรีให้โคยูกิได้รู้จักกับวงการเพลง Indies การแสดงสดที่ไลฟ์เฮ้าส์ และวง Dying Breed ซึ่งเป็นวงที่มีอิทธิพลต่อวัยรุ่นอเมริกามากที่สุด นับจากนั้นชีวิตของโคยูกิก็เริ่มเปลี่ยนแปลง เมื่อหัวใจมีรักให้กับสิ่งที่เรียกว่า "ดนตรี" ชีวิตมันก็ไม่น่าเบื่ออีกต่อไป



ริวสุเกะ (มิซึชิมะ ฮิโระ) เป็นมือกีตาร์ฝีมือขั้นเทพของวง Serial mama แต่อุดมการณ์ในงานเพลงไม่อาจไปด้วยกันได้กับเอย์จิเพื่อนร่วมวงที่เป็นนักร้องนำ พวกเขาจึงยุบวง แม้จะแยกทางกันไป แต่ทั้งเอย์จิและริวสุเกะต่างมีจุดหมายเดียวกันคือจะสร้างวงดนตรีทียอดเยี่ยมที่สุดเท่าที่เคยมีมา



สำหรับริวสุเกะมันไม่ใช่แค่ความฝันอย่างเดียว แต่มันคือ "คำสัญญา" กับใครคนหนึ่ง คำสัญญาที่ให้ไว้ต่อหน้ากับกีตาร์ปรุรู-รอยลูกปืน ไม่ว่าอย่างไรเขาจะต้องทำตามคำสัญญาให้ได้

แต่การจะเป็นวงที่ยอดเยี่ยมนั้น มันต้องมีสมาชิกร่วมวงที่รวมตัวกันแล้วยอดเยี่ยม แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายจะได้มา เพราะของอย่างนี้มันต้องลงทุนลงแรง

เรื่องราวของ BECK จึงเริ่มต้นขึ้น



ไทระ โยชิยูกิ (มุคาอิ โอซามุ) มือเบสมาดเท่ ฝีมือเล่นเบสของเขานั้นเก่งกาจหาตัวจับยาก เอย์จิอดีตเพื่อนร่วมวงของริวสุเกะก็ต้องการตัวไทระไปร่วมวงเช่นกัน เมื่อคนเค้ามีฝีมือก็ต้องมีแย่งชิงกันสักหน่อย



จิบะ ซึเนมิ (คิริตานิ เคนตะ ) นักร้องเพลงแรฟหัวอัฟโฟรตัวเจ้าปัญหา (เยอะเลยล่ะ ตานี่น่ะ) แต่เขาเป็นคนเฮฮา พูดจาโผงผาง มีอารมณ์ขันที่สร้างบรรยากาศครื้นเครง และบุคลิกของเขานั้นจะดึงดูดผู้คนให้หันมาสนใจได้



ซากุราอิ ยูจิ (นากามูระ อาโออิ ) เพื่อนร่วมชั้นของโคยูกิที่เพิ่งย้ายโรงเรียนมาใหม่ และมีดนตรีเป็นเหตุให้ต้องชะตา-คบหาดูใจ ซากุจึงมีโอกาสได้รู้จักกับริวสุเกะด้วย นั่งฟังเขาเล่นดนตรีมือเคาะจังหวะอยู่ไปมาใครจะไปรู้ว่านั่นคือฝีมือธรรมชาติของมือกลองที่รอแค่ใครสักคนสังเกตุเห็น

แล้วยังมีอีกหนึ่งพรสวรรค์ดั่งเทพประทานที่แอบซ่อน รอการค้นพบ




โคยูกิ (ซาโต้ ทาเครุ) มือใหม่หัดดีดที่ริวสุเกะยกกีตาร์ตัวเก่าให้มา ความที่อยากจะเล่นดนตรีเป็น เขาจึงฝึกฝนการเล่นกีตาร์อย่างหนัก ความมุมานะอันน่าทึ่งที่ไม่มีใครรู้มาเลยก่อนแม้กระทั่งตัวโคยูกิเองว่านอกจากพรแสวงในเครื่องดนตรีแล้ว เขายังมีพรสวรรค์ในเสียงร้องเพลงราวกับเป็น "เสียงเทพ" สามารถสะกดผู้คนให้เหลียวฟังและตกอยู่ในห้วงภวังค์ของความอิน มีคำสรุปง่ายๆ อ่านจากไหนมาไม่รู้ เขียนถึงคุณสมบัติของโคยูกิไว้ดังนี้ "นักร้องเสียงเทวดา นักกีตาร์ผู้พากเพียร" นั่นแหละใช่เลย



และ นางเอก

มินามิ มาโฮะ (คุสึนะ ชิโอริ) น้องสาวของริวสุเกะ ที่หลังจากได้รู้จักกันกับโคยูกิแล้ว ดนตรีและเสียงเพลงก็เป็นแรงดึงดูดความสนใจจนมีใจให้กัน

BECK ในฉบับการ์ตูนหรือแอนิเมะ โคยูกิเป็นพระเอกของเรื่อง แต่ตามที่ดูจากหนังผ่านสายตา เรื่องนี้พระเอกคือ ริวสุเกะ

ที่มา : //asianwiki.com/Beck

ความคิดเห็นจากมุมมองของคนไม่เคยอ่านการ์ตูนและดูแอนิเมะแค่นิดหน่อย

ขอบอกว่าความดีของหนังเรื่องนี้มีอยู่เยอะ

ที่มา : //asianwiki.com/Beck

เนื้อเรื่องสนุกดี แอนิเมะน่าจะดูสัก 7-8 ตอนได้ ดูไม่จบไม่ใช่เพราะไม่ชอบ แต่เพราะชอบถึงหยุดดูเพราะคิดว่าเนื้อเรื่องสนุกดี จึงอยากดูเวอร์ชั่นคนแสดงมากกว่า ถ้าดูแอนิเมะรู้เนื้อเรื่องแล้ว ตอนไปดูหนังกลัวไม่อินเต็มที่ เพราะกะอุทิศทั้งใจให้พระเอกคนโปรดอย่าง ซาโต้ ทาเครุ



แคสติ้งเพอร์เฟ็คต์ ทั้งหน้าตาทั้งคาแร็คเตอร์ของแต่ละคน ถือว่าใกล้เคียงกับแอนิเมะเลยนะ ยกเว้นนางเอกที่ในแอนิเมะจะเป็นน้องสาวต่างแม่ของริวสุเกะ ตัวสูง หน้าตามีเค้าทางฝรั่งผิวคล้ำนิดๆ



นักแสดงที่จัดมาถือได้ว่าเป็นการรวมดาราเด่นๆ ระดับพระเอกทั้งซาโต้ ทาเครุ หนุ่มหล่อคิ้วโก่ง-ฮิโระ มุคาอิก็กำลังขายดีมีผลงานอย่างต่อเนื่อง อาโออิก็พระเอกเหมือนกันนา ส่วนเคนตะ ถึงไม่ใช่พระเอก แต่ก็ แต่ไหนแต่ไรมาแล้วที่ชอบเคนตะมากกกก!!! เรื่องนี้ฮีมากับหัวอัพโฟรเข้ากั๊นเข้ากันกับหน้าตา เป็นตัวเฮฮา (แต่ไม่ไร้สาระ) ของเรื่อง แล้วก็มีจังหวะดราม่ากับเขาด้วย



ถ้าให้ระบุการชื่นชม

สีหน้าแววตาสื่ออารมณ์ความรู้สึก รื่นไหลเป็นธรรมชาติที่สุด - ซาโต้ ทาเครุ

เนียนเหมือนนักดนตรีจริงๆ มากที่สุด - มิซึชิมะ ฮิโระ

คาแร็คเตอร์เท่ที่สุด-มุคาอิ โอซามุ

เป็นสีสันความสนุกมากที่สุด-คิริตานิ เคนตะ

ที่มา : //asianwiki.com/Beck

เรื่องความเท่ ความจริงทั้งสามคนที่อยู่บทบาทนักดนตรีในวัยที่โตกว่า คือ ริวสุเกะ ไทระ และจิบะ ต่างก็เท่ทุกคนในภาพลักษณ์นักร้องนักดนตรีแม้จะมีนิสัยกันคนละแบบ ริวสุเกะใจร้อนเอาจริงเอาจัง จิบะโผงผางเฮฮา ส่วนไทระสุขุมเป็นผู้ใหญ่ แต่มันมีฉากหนึ่งที่ริวสุเกะผู้จริงจังได้พูดออกมาและรู้สึกว่า โห .. แรง คนฟังอาจช็อคในความรู้สึก คิดอยู่ว่า..น่ามีใครต่อยปากสักที แล้วมือเบสไทระคนใจเย็นกว่าใครก็ต่อยกำปั้นเข้าใส่โครม โอ้ว ได้ดั่งใจมาก นั่นก็เลยเป็นฉากที่ทำให้ไทระ เฉือนเอาตำแหน่งเท่ที่สุดไปครองทันที

ที่มา : //asianwiki.com/Beck

เพลง มันดีแค่ไหนก็ไม่รู้หรอก รู้แต่ว่าตอนนี้ก็โหลดของเขามาครบทุกเพลงแล้วล่ะ 555 ไม่ว่าจะเป็นพลงประกอบหนัง เพลงประกอบแอนิเมะที่มีมากถึงกับรวมออกมาเป็นอัลบั้มเพลง BECK ได้เลย ได้ยินคนร่ำลือเกี่ยวกับความดีเด่นของ BECK ในเรื่องการใช้เพลงประกอบอยู่เหมือนกัน ซึ่งฟังแล้วก็คงสมราคาคุย เพราะเพลง Evolution มันส์สะใจดี แต่ก็ยังอุตส่าห์ชอบเพลง Hit in the USA ได้มากกว่า ถ้าเพลงช้าต้อง Moon on the water , Slip out และ Don't look back in anger แต่ถ้าเป็นจังหวะกลางๆ ฟังอบอุ่น ต้อง follow me ที่ชอบมาก

ที่มา : //asianwiki.com/Beck

การแสดงสดที่ไลฟ์เฮ้าส์ และ คอนเสิร์ต ทำได้ดีมีอารมณ์ร่วม ถ้าว่ากันด้วยเรื่องแอคติ้งกับเครื่องดนตรีคิดว่าฮิโระทำได้ดีมาก ดู "เป็น" กับเครื่องดนตรีกว่าใคร มุคาอิก็ใช้ได้ ฉากสะบัดมือรัวเบสบนเวทีคอนเสิร์ต-เท่สุดๆ ไปเลย ซาโต้กับอาโออิไม่เด่นเท่าไหร่ในแง่แสดงฝีมือกับเครื่องดนตรี แต่ก็ลงตัวพอดีกับการเป็นมือใหม่



ส่วนเคนตะที่รับบทนักร้องของวง "จิบะ" ขอบอกว่าเหนือความคาดหมาย เก่งมากๆ กับการแสดงเป็นนักร้อง ทั้งร้องแร็พที่มาดให้ และร้องร็อคที่แสดงคอนเสิร์ตได้มันส์มาก สลัดคราบตัวตลกแสนบื้ออย่างในซีรีย์ Ryusei no kizuna หรือ Rookies ไปหมดเลย ทั้งที่เรื่องนี้เขาก็ยังตลกอยู่ แต่มันได้ความเท่มาช่วยเสริม บวกกับอารมณ์วิตกเพราะความไม่มั่นใจกับสถานะในวงของตัวเอง (ก็มีคนเสียงเทวดาอยู่ร่วมทั้งคน) ทำให้ชอบบทของเคนตะมาก น่ารักที่สุด เรื่องนี้จำเป็นต้องขอปันใจจากซาโต้อย่างเปิดเผย



BECK เป็นหนังฟอร์มวงที่มีเครื่องดนตรี มีนักดนตรีที่แสดงโดยดาราหนุ่มๆ มีเสียงเพลง มีคอนเสิร์ต มีเนื้อหาการฟันฝ่าสู้เพื่อฝัน และมีมิตรภาพที่ไม่ค่อยขาดหายในหนังญี่ปุ่น แทบไม่มีอะไรจะว่า BECK ได้ เพราะก็เป็นคนชอบหนังแนวนี้และอินง่ายอยู่แล้ว



ซาโต้ ทาเครุ ถึงจะโตเป็นหนุ่มขึ้นมากแต่ก็ยังเล่นบทเด็กมัธยมได้สมวัย เพราะก็มีหุ่นผอมบางบวกกับทรงผมปรกหน้าผากที่ช่วยแบ๊วได้เยอะ บทของซาโต้แม้จะหันมาเล่นดนตรีแล้วก็ไม่ได้เปลี่ยนบุคลิกไปเป็นนักดนตรีสุดเท่ ยังคงดูเป็นเด็กๆ หน้าตาตื่นคน ตื่นเวทีอยู่เหมือนเดิม



ดังนั้น หนังเรื่องนี้มันไม่ควรจะมีปัญหาอะไรเลย มันโอเคแล้วทุกอย่าง

แต่....

ยกเว้นอย่างเดียว ซึ่งเป็นอย่างเดียวที่ทำลายความรู้สึกเกี่ยวกับหนังไปเยอะอย่างน่าใจหาย นั่นก็คือเรื่องของ "เสียงในจินตนาการ"

ไม่มีเสียงร้องเทวดาของโคยูกิในเรื่องนี้ ทั้งหมด ขอย้ำว่า "ทั้งหมด" ที่ซาโต้ร้องเพลง

ไม่มีการปล่อยเสียงเพลงออกมาให้ได้ยิน



คงไม่ใช่เรื่องของความห่วยในเสียงร้องเพลง เพราะถ้าห่วยขนาดนั้น คงไม่ไปแคสเอาซาโต้มาเล่นในหนังที่ต้องร้องเพลง และซาโต้เองก็คงไม่รับเล่นถ้าหากร้องเพลงไม่ได้เรื่องใช่ไหมล่ะ จึงเข้าใจว่านั่นอาจเป็นความมุ่งหมายที่จะสื่อถึงเสียงเทวดาของโคยูกิในในแบบที่ให้คนดูจินตนาการเอาเอง



ร้องเพลงให้ฟังด้วยเสียงในจินตนาการ ??

ถึงกับอึ้ง อึ้งมาก

เพราะไม่ได้คิดว่าจะมีอะไรแบบนี้ ..ไม่อาจจะจินตนาการไปถึง

มองโลกในแง่ดี แบบ positive thinking กันดีกว่า

เขาคงทำแบบนี้แค่ครั้งแรกเพื่อเรียกร้องความสนใจ



และถ้ายังไม่ปล่อยเสียงร้องอีกครั้ง ?

หรือเค้าจะทำแบบหนังเรื่อง Bandage นะ ที่ปล่อยเนื้อร้องแค่ท่อนเดียวก่อน
ท่อนเดียวซ้ำๆ แล้วก็จัดเต็มในช่วงจังหวะถูกที่ถูกเวลา ถูกเนื้อหาจนได้ใจผู้ชม (คนนี้)

เมื่อไม่มี และเริ่มจะทำใจได้ แต่ลึกๆ ก็ยังแอบหวัง

กับเพลงเรียกคนในคอนเสิร์ตที่ต้องตัดสินชี้ชะตาสำคัญ

เสียง ... ใบ้อีก ?



หลายคนไม่ติดใจอะไรเกี่ยวกับเสียงในจินตนาการ เพราะเข้าใจว่ามันอาจจะยากที่จะหาเสียงไพเราะใดมาแสดงว่าเป็นเสียงเทพ ดังนั้นก็จงจิ้นกันเองเองเถอะว่าเสียงเทพนั้นมันเป็นอย่างไร เหมือนคนที่อ่านการ์ตูนเรื่องนี้ไง ที่ก็จินตนาการจนรู้สึกไปได้ว่าโคยูกิเสียงเพราะ ทั้งที่การ์ตูนมันเป็นหน้ากระดาษ-ไม่มีเสียงใดๆ ให้ฟัง

ที่มา : //asianwiki.com/Beck

แต่นั่นมันเรื่องของการ์ตูน เมื่อมันกลายเป็นหนัง โดยส่วนตัวกลับคิดตรงกันข้าม เพราะแม้แต่เสียงของโคยูกิในแอนนิเมะ ก็ไม่ใช่เสียงที่จะเลิศเลอจนหาไม่ได้เหนือนักร้องทั่วไปอื่น เป็นเสียงติดแหบเล็กๆ เสียด้วยซ้ำไป แต่ด้วยทุกอย่างมันบิ๊วอยู่แล้ว เพลงก็ดี อารมณ์ก็ได้ เวลาที่ร้องออกมา จะรู้สึกไปด้วยว่าเสียงเพลงมันเพราะและมีเสน่ห์ ความจริงเสียงซาโต้ก็ไม่น่าจะแย่จนบิ๊วไม่ได้ เพราะฉะนั้นจึงคิดว่าคงเป็นเรื่องของความตั้งใจที่จะให้เป็นเสียงในจินตนาการเอาเองมากกว่า ซึ่งเป็นจุดเดียวของหนังที่ไม่ชอบเอามากๆ และคงมีคนที่รู้สึกเหมือนกัน จึงมีพบความเห็นด่าเป็นภาษาเสียงลมเช่น S*** & F*** ด้วยความขัดใจยิ่ง แต่ก็ยังไม่ลืมที่จะชมข้อดีอื่นๆ ของหนัง เพราะมันก็มีดีอยู่จริง

ที่มา : //asianwiki.com/Beck

แต่ก็ยังคงมีความหวัง (ได้อีก) ดูอย่างหนังเรื่อง Shindo มีแต่เสียงเปียโนตลอดเรื่อง ยังปล่อยเสียงร้องตอนช่วงเครดิตปิดหนัง Tokyo Sonata ตั้งชื่อหนังเหมือนเกี่ยวกับเพลง แต่บรรเลงเพลงเต็มๆ ก็ฉากสุดท้าย BECK จึงอาจจะรอจังหวะอะไรอยู่ในการปลดปล่อยเสียงเพลงของโคยูกิเพื่อความพีค

หลังจากจิบะได้จัดเต็มกับเพลง Evolution ได้มันส์เต็มเหนี่ยวแล้ว

นี่อาจจะถึงเวลาปลดปล่อยเสียงสวรรค์ของโคยูกิเสียที แต่ ..เหมือนเดิม

ภาพความทรงจำที่ต่อสู้ฟันฝ่า ผ่านรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ผ่านความเป็นความตาย มันไม่อินเท่าไหร่เลย เมื่อมีแค่ทำนองดนตรีประกอบโดยปราศจากเสียงร้องเพลง



เพลงที่ไม่ได้ยินเสียงร้อง มันก็เหมือนเพลงที่ไม่ได้สัมผัสถึงอารมณ์ เหมือนความรู้สึกจะเต็มได้ แต่ก็ยังไม่เต็มอยู่ดี เพราะมันพร่องอารมณ์ของเพลงที่ควรจะได้อินกับหนังอยู่แล้วเต็มที่ แต่พอขาดเสียงร้องมันก็เลยยังบิ๊วให้เกิดความซาบซึ้งได้ไม่พอ



ขอว่าตามตรงตามความรู้สึกเลยนะ ถ้าหนังเรื่องนี้ไม่มีฉากร้องเพลงที่จิบะคอยจัดให้ และช่วงท้ายที่จัดเต็มให้ BECK ได้เล่นดนตรีสุดเหวี่ยง มันก็จะไม่ค่อยมีอะไรน่าจดจำในความเป็น BECK วงดนตรีที่จะดึงดูดผู้คนมาสร้างตำนาน สานฝันสู่การเป็นวงดนตรีทียอดเยี่ยม สร้างบทเพลงอย่างที่มีคำพูดหรูๆ ของตัวละครหนึ่งได้พูดไว้ด้วยความมั่นใจว่า BECK ทำได้ "เพลงที่จะเรียกสติและเปลี่ยนสำนึกผู้คน" ซึ่งต้องถือว่าบทบาทร้องเพลงของจิบะก็ช่วยได้มากจริงๆ



ขัดใจแค่ภาพของซาโต้ที่ร้องเพลงแบบไม่มีเสียง
เพราะทำให้เกิดความรู้สึกอัดอั้นมากขึ้นทุกครั้งที่เห็น
ยิ่งผิดหวัง ยิ่งคาดหวัง คงจะมีสักครั้งที่ปล่อยเสียงร้องเพลง

แต่ สุดท้ายก็ยังคงผิดหวัง..(แทบน้ำตาคลอ)

อพิโธ่ โถ ..ถัง.. ซาโต้ของฉัน อุตส่าห์ได้เล่นหนังร้องเพลงกับเขาทั้งที
ดันเป็นหนังแนวดนตรีที่ไม่มีปล่อยเสียงร้องให้ฟัง ซะงั้น

แต่ก็ชอบอยู่นะ เพราะนี่เป็นหนังที่ดูสุขใจ ก็แค่ดูแล้วมันไม่อิ่มเท่านั้นเอง

ที่มา : //asianwiki.com/Beck