ทำแต่สิ่งที่ตัวเองชอบ, ไม่ได้จริงหรือ ถ้าเรามองเห็นชีวิตตั้งแต่เริ่มจนจบ ก็คงไม่สำคัญอีกต่อไปว่าชีวิตนั้น จะสั้นหรือยาวแค่ไหน...ถ้าคนเราเห็นชีวิตในอนาคต ทั้งชีวิตที่จะเกิดขึ้นเราจะไม่ยินร้ายกับเรื่องราวแย่ ๆ เพราะรู้ว่าวันนึง มันก็จะผ่านไปแต่เราจะยินดี และเห็นคุณค่าของเส้นทางที่เราเลือกเดินเห็นถึงคุณค่าของคนที่เรารัก ในทุก ๆ วินาที.. ยกจากคำของคุณ pattkw1 ในต้นกระทู้นี้https://pantip.com/topic/35995217เมื่อวานบ่าย คลิก ๆ netflix เพื่อซีรีส์จีนที่ยังไม่มีชื่อปรากฏในรายการเดือนนี้เลยเลือกกลุ่ม movie แทนก่อนเพื่อจะได้ไม่ยืดเยื้อหลายตอนจบให้ต้องตามแล้วพบเรื่อง arrival ที่อยากดูมานานแต่ไม่เคยได้ดู เพราะคิดว่าคงจะไซไฟแบบโฉ่งฉ่างทว่า ผิดคาดแฮะนั่งดูแบบไม่กะพริบตาแล้วก็ อืมมมมมมมมมม ... อืมมมมมมนอกจากบ้านนางเอกจะสวยดีแล้วมหาวิทยาลัยที่นางเอกสอนก็เพิ่งไปเยือนมานะนั่นอ้าว ผิด ... ย้อนกลับไปว่า ได้อะไรหลังจากดูบ้างเมื่อคิดแล้วก็ไม่มั่นใจว่า ใช่หรือเลยค้นหากระทู้เกี่ยวกับหนังเรื่องนี้มาอ่านในฐานะที่บ้านอยู่ติดกับ JPL-NASA แบบไปเกาะรั้วบ่อยก็พบว่า คล้ายจะเข้าใจเหมือนคนส่วนใหญ่แต่ก็ยังมีข้อแย้งนิดหน่อยวันนี้ เลยคุยกับคนทำงานใน NASA มา 35 ปีคนหนึ่งพบว่า ไม่ได้คุยเรื่อง "ภาษา" ในหนังหรอกดันคุยกันเรื่องตะเกียบของเกาหลีเพราะไปกินข้าวเที่ยงในร้านเกาหลีซะงั้นคนไปร่วมมื้อด้วยถามว่าทำไมเกาหลีใช้ตะเกียบและช้อนแบบนี้ก็เลยตอบไปว่า ฉันเคยสงสัย และเคยหาคำตอบมาแล้วจะเล่าให้ฟังนะเอาง่าย ๆ คือ เกิดจากค่านิยมก่อนตะก่อนชนชั้นสูงยุคโบราณใช้กัน เพราะตรวจสอบพิษในอาหารต่อมา เกิดสงครามโลกครั้งที่ 2 ตามด้วยสงครามเกาหลีวัสดุไม้ทำตะเกียบหายาก มูลค่าสูงเลยใช้สเตนเลส (สเตนเลส ไม่ใช่ สแตนเลส) มาทำอุปกรณ์ในการใช้กินแค่นั้นแหละแต่ตะเกียบสเตนเลส ทำให้คนเกาหลีใช้ช้อนสเตนเลสตักข้าวกินเพราะตะเกียบมันจะลื่น ...เลยใช้ตะเกียบสเตนเลสคีบแค่ กับข้าว และเครื่องเคียง แค่นั้นวิศวกรนาซ่าถึงกับ ว้าวววววววววววว...และบอกว่า พวกนักเขียนเป็นกันเช่นนี้เองหรือนั่นคือ สงสัย และหาคำตอบเองได้แค่ยิ้ม ๆ และเติมว่า ...อ่าน เห็น สงสัย ค้นคว้าเองและ "ถามกูรู" เช่นท่านด้วยนา...เอาว่า แยกจากคนทำงานเกี่ยวกับอวกาศตอนบ่ายแวะกลับบ้าน เพื่อเอาหนังสือที่อ่านค้างไว้เรื่องนี้ติดมือไปอ่านต่อในออนเซ็นเกาหลีหนังสือเล่มนี้ ซื้อตั้งแต่เรียนมัธยมต้นปีสุดท้ายจำได้ว่า ซื้อแล้วก็ต้องซื้อเล่มใหม่ อีกเล่มเพราะเล่มนี้ หน้าหายไปเยอะเลยเรียกว่า ช่วงครึ่งแรกของเล่ม หายหน้าเว้นหน้า นับสิบแต่ตอนนี้ เล่มที่ซื้อมาครั้งที่ 2 ไม่อยู่แล้วคิดว่า ให้มะเฟืองไปพร้อมกับ ทะเลหน้าฝนและลังหนังสือทั้งหมด หายไปกับการส่งของทางเรือเพื่อกลับไทย ตอนที่มะเฟืองย้ายกลับไทย...บันทึกวันนี้ ไม่มีอะไรแต่ก็มีอะไรในใจ, แค่จารไว้จำเองเมื่อย้อนอ่านเท่านั้น Create Date :07 กันยายน 2566 Last Update :7 กันยายน 2566 3:57:56 น. Counter : 531 Pageviews. Comments :0 twitter google ผู้โหวตบล็อกนี้...คุณ**mp5**, คุณhaiku, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณnewyorknurse Comment * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
คุณ**mp5**, คุณhaiku, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณnewyorknurse