เกาะช้างจ๋าฉันมาแล้วจ้ะ เกาะช้างจ๋าฉันมาแล้วจ้ะ พอขึ้นรถได้ฉันก็หลับ (ก็บอกแล้วว่าไม่ได้สนใจอะไรเลย) มาตื่นอีกทีก็ตอนที่เอารถขึ้นเรือเฟอร์รี่แล้ว ตอนที่รถขึ้นไปบนเรือฉันยังคิดอยู่เลยถึงตอนที่ฉันไปเกาะช้างเมื่อปี 2539 ตอนนั้นที่ฉันไปฉันต้องนั่งเรือประมง ที่เค้าเอามาดัดแปลงติดเก้าอี้ลงไปอยู่เลย แต่ตอนนี้มันกลายเป็นเรือเหล็กลำมหึมาไปซะแล้ว จนฉันนึกว่ามันเป็นไททานิคเอามาดัดแปลงซะด้วยซ้ำ ฉันว่าไอ้เรืออย่างแรกมันได้อารมณ์กับการท่องเที่ยวมากกว่าไอ้เรืออย่างหลังเป็นไหนๆ จริงๆแล้วไอ้เรื่องนี้ฉันก็คิดตั้งแต่วันแรกที่มาสัมภาษณ์งานแล้วแหละ ว่าเกาะช้างของฉันมันโดนข่มขืนโดนลงแขกจนเละเทะเบิกบานไปหมดแล้ว มันไม่ใช่สาวน้อยวัยใสเหมือนอย่างเดิมอีกแล้ว แต่ตอนนี้มันกลายเป็นสาวใหญ่กร้านโลกไปเรียบร้อย พอเรือมาถึงเกาะฉันก็มองไปที่ถนนลาดยางอย่างที่ฉันไม่อยากจะเห็นมันเลย ทั้งๆที่ฉันก็เห็นมารอบนี้มันก็รอบที่ 2 แล้ว ที่ถนนรอบเกาะช้างมันเปลี่ยนแปลงไป ก็เมื่อปี 2539 นั้นถนนลาดยางยังไม่มีมีแต่หินกลมๆที่คนเค้าเอามาปูทำถนนกันอยู่เลย นึกถึงภาพของก้อนหินที่น้ำตกออกไหมล่ะหินอย่างนั้นแหละ ในเมื่อสมัยนั้นทางมันเป็นอย่างนี้ แล้วรถที่จะวิ่งบนเกาะช้างได้มันก็เลยต้องเป็นรถกะบะที่เอามาดัดแปลงเป็นโฟลวิลแทน นั่งทีนึงก็โขยกเขยกเหมือนนั่งเกวียนยังไงพิกลอยู่ ความรู้สึกมันเหมือนกับว่าลำไส้กระเพาะมันจะรวมกันอยู่ที่คอหอยยังไงไม่รู้ แต่ถ้าหากมาเทียบกับความรู้สึกตอนนี้แล้วกับทางที่ลาดยางแสนจะสะดวกสบายของเกาะช้างในยามนี้ ฉันอยากจะร้องไห้ฉันชอบอย่างที่มันกันดารๆอย่างแรกมากกว่าหลายล้านเท่านัก ยิ่งมองไปเห็นร้านสะดวกซื้อที่เปิด 24 ชั่วโมงยี่ห้อดัง ที่กำลังตกแต่งอยู่ฉันก็ยิ่งอยากจะร้องไห้มากขึ้นไอ้ร้านพวกนี้มาแล้วล่ะก็ ความเจริญของเงินในกระเป๋านายทุนแต่ความบรรลัยของธรรมชาติมันได้ถึงคู่กันแล้วอย่างโจ๋งครึ่ม แต่คนที่อยู่ที่เกาะรวมไปถึงเจ้าของรีสอร์ต เจ้าของโรงแรมต่างๆเค้าก็คงคิดตรงกันข้ามกับฉัน เพราะเมื่อความเจริญยิ่งเข้าไปหาเค้ามากเท่าไหร่ เงินก็ยิ่งงอกเงยในกระเป๋าของเขามากขึ้นเท่านั้น ตอนนี้ฉันก็หวั่นๆอยู่ในใจเหมือนกันว่าชั่วระยะเวลาไม่ถึง 10 ปีนี้ เกาะกูดก็จะต้องตกอยู่ในชะตากรรมเดียวกับเกาะช้างไปด้วยแน่นอนก็ในเมื่อมันใกล้กันซะเหมือนคิ้วกับขนตา แต่ฉันก็ยังดีใจที่ฉันยังได้มาเกาะช้างตอนที่มันยังเป็นธรรมชาติมากกว่านี้อยู่ ถึงแม้ว่าตอนนั้นราคาข้าวของมันจะแพงกว่าตอนนี้หลายเท่าตัวนัก ว่าไปแล้วตอนนั้นที่ฉันมานอนเกาะช้างครั้งแรกฉันยังได้นอนบังกะโลที่ไฟฟ้ายังไม่มีเลย พอถึงเวลาอาหารเย็นฉันก็ต้องเอาตะเกียงเดินไปให้เจ้าของบังกะโลเค้าจุดให้ ก่อนที่จะหิ้วส่องนำทางกลับห้องอยู่เลย ตอนนั้นเกาะช้างมันยังไม่ฮิตในแถบคนไทยมากขนาดนี้เลยมั้ง เพราะตอนนั้นฉันมองไปทางไหนฉันก็เจอแต่ฝรั่งๆๆและฝรั่งอั้งม๊อทั้งหลาย จนฉันคิดว่าฉันไปอยู่ที่ฮาวายซะด้วยซ้ำ ถ้าตอนนั้นฉันไม่ได้นั่งกินส้มตำปลาร้าอยู่อย่างเมามันส์ล่ะก็นะ เมื่อมาเป็นกระเหรี่ยงไทยเชื้อสายจีน อยู่ท่ามกลางฝรั่งห้อมล้อมมันให้บรรยากาศไปอีกแบบหนึ่งเลยเพราะฝรั่งวันๆเค้าก็จะอยู่ของเค้าเงียบๆ นอนอาบแดดปิ้งไปปิ้งมาอ่านหนังสือไปเรื่อยเปื่อยข้าวของวางไว้ยังไงก็ไม่มีหาย ฉันลืมแว่นกันแดดยี่ห้อดังทิ้งไว้เกือบ 2 ชั่วโมง เมื่อฉันวิ่งตาเตอเหลือกกลับไปดูมันก็ยังนอนรอฉันอยุ่ที่เดิม ไม่ต้องลองวางไว้แถวที่คนไทยอยู่หรอก บางทีแค่คาดไว้ที่หัวกระพริบตา 2 ที มันก็อาจจะหายไปแล้วก็ได้ ฉันก็เลยติดชอบทะเลที่มันเงียบๆไม่มีคนไปซะแล้ว ดังนั้นเวลามาเจอก๊วนคนไทยไปเที่ยว บางทีฉันแทบจะบ้าตาย ค่าที่คนไทยเธอช่างเอะอะวุ่นวายกันได้ตลอดศกไม่ได้เกรงอกเกรงใจใครเลย ทำตัวกันเสมือนประหนึ่งว่าพวกเค้ามาพักผ่อนกันที่หาดส่วนตัวซะมากกว่า อยากจะทิ้งขยะตรงไหนก็ทิ้ง อยากจะเก็บอะไรไปเป็นที่ระลึกก็เก็บ อยากจะเขียนประกาศศักดาว่ามาเยี่ยมเยือน เห็นตรงไหนว่างก็เขียน แต่ไอ้ที่ฉันเกลียดที่สุดเลย ก็คือคนที่ชอบเดินเก็บเปลือกหอยเอาไปเป็นที่ระลึก ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาจะเก็บเอาไปทำไในเมื่อได้กลับไปถึงบ้านเรียบร้อยแล้ว ไอ้บรรดาเปลือกหอยพวกนี้ ยังไงๆซะมันก็ต้องโดนเอาไปหมกอยู่ตรงส่วนไหนของบ้านอยู่ดี อย่างมากก็เห่อแค่ 2 3 วันแรก บางทีเมื่อเอาออกมาดูทีหลัง บางคนคงลืมไปแล้วด้วยมั้งว่าไปเก็บมาจากไหนกัน ปูเสฉวนมันจะสูญพันธ์กันก็เพราะอย่างนี้น่ะแหละ ก็ในเมื่อไม่มีเปลือกหอยมันก็ไม่มีบ้านจะอยู่ ฉันก็เลยแช่งเอาไว้ตลอดเลยว่า เวลาที่เห็นใครมันเก็บเปลือกหอยไปฉันจะแช่งไม่ให้มันมีบ้านอยู่มั่งอย่างนี้มันถึงจะสาสม คนไทยชอบนึกถึงแต่ความสุขส่วนตัว ผลาญทรัพยากรธรรมชาติกันเป็นว่าเล่น แต่ไม่ค่อยจะนึกถึงเลยว่าอนาคตลูกหลานจะเหลืออะไรจากเรา ในเมื่อในตอนนี้เราเอามาใช้กันจนจะหมดอยู่แล้วจนมันจะติดลบอยู่แล้ว ฉันไม่ชอบนิสัยคนขี้โกงฉันมาเจอที่เกาะช้างนี่แหละ ที่โกงกันได้อย่างบรรลัยประเทศ โกงกันได้แม้แต่ป่าสงวนป่าโกงกาง โกงกันจนภูเขาหายไปเป็นลูกๆ ตัดไม้ทำลายป่ากันซะจนน้ำตกมันหดหายไปหลายที่แล้ว ในเมื่อไม่มีต้นไม้แล้ว น้ำตกมันจะเอาน้ำจากที่ไหนมาไหลล่ะ ก็ในเมื่อน้ำตกมันเป็นตาน้ำเล็กๆ ที่อยู่ใต้ดินที่ค่อยๆไหลมารวมกัน จนเป็นสายธารขนาดใหญ่ซึ่งก็คือน้ำตกนั่นเอง และตาน้ำเหล่านี้ก็มาจากคุณต้นไม้ทั้งหลายนั้น เก็บน้ำเอาไว้ให้เรายิ่งธรรมชาติอุดมสมบูรณ์มากเท่าไหร่ตาน้ำใต้ดินก็จะเยอะแยะมากมายขึ้นเท่านั้น แต่ถ้าคนเรายิ่งตัดไม้ทำลายป่าไปเยอะเท่าไหร่ ผลลัพธ์ที่จะออกมาอย่างแน่นอนเลย ก็คือน้ำตกก็จะแห้งเหือดลงไปมากยิ่งขึ้นเช่นกัน คนเรายิ่งนึกถึงแต่ตัวเองมากมายเท่าไหร่ ก็ยิ่งนึกถึงคนรอบข้างน้อยลงเท่านั้น ครั้งแรกที่ฉันมาเกาะช้างนั้น ฉันยังได้เห็นน้ำตกไหลลงมาที่ถนน เป็นลำธารเล็กๆอยู่เลยไม่ใช่ที่เดียวนะฉันเจอเยอะมาก ฉันทั้งตื่นเต้นระคนไปกับแปลกใจว่า ทำไมฉันได้เจอกับน้ำตกได้ง่ายดายเพียงนี้หนอ แล้วมันก็มีธารน้ำเล็กๆอย่างหลายต่อหลายที่มากเลย มากจนฉันดีใจว่าทรัพยากรของที่นี่สมบูรณ์ดีจริงๆ แต่ตอนนี้มันไม่มีอย่างนั้นอีกแล้วแล้ว ไม่ต้องถึงคนรุ่นหลังหรอกแค่คนรุ่นเดียวกับฉันให้แก่กว่าฉัน 10 20 ปีเลยเอ้า... เค้าก็คงจะไม่ได้พบได้เห็นกันแล้ว ไอ้เด็กในเมืองที่โตมากับตึกแถวอย่างฉันไม่เคยได้เห็นหิ่งห้อยก็ได้มาเห็นที่เกาะช้างนี่แหละ แต่ตอนนี้ฉันว่าหิ่งห้อยมันคงไม่มีแล้วแหละ แต่ถึงจะมีมันก็คงจะน้อยมากถึงมากที่สุด ฉันว่าหิ่งห้อยมันก็คงคิดเหมือนกันแหละ ว่ามาทำลายบ้านของมันทำไม ในเมื่อมันอยู่ของมันดีๆ มันไม่ได้ทำความเดือดร้อนให้กับใครเลย มีแต่สร้างความสวยงามสร้างความสุข ให้กับคนที่มองเห็นมัน ฉันว่าหิ่งห้อยนี่เหมือนกับเจ้าหญิงของความมืด จริงๆฉันคิดเอาเองว่าหิ่งห้อยเหมือนเจ้าหญิงที่โดนสาปมาให้โดดเดี่ยวยังไงก็ไม่รู้ ฉันว่าเวลาดูหิ่งห้อยแล้วมันดูเหงาๆดี หิ่งห้อยชอบเกาะต้นโกงกาง กินหอย กินน้ำค้างบริสุทธ์เป็นอาหาร ถ้าไม่มีป่าโกงกางมันก็ไม่มีบ้านไม่มีอาหาร หิ่งห้อยมันก็ไม่ใช่ว่ามันจะสวยอย่างเดียว ใครจะไปคิดล่ะว่าหิ่งห้อยมันจะมีประโยชน์ตรงที่ช่วยขจัดพยาธิไปได้ เพราะหอยที่เป็นอาหารของหิ่งห้อยมันตัวพาหนะของแหล่งพยาธิ พอหิ่งห้อยมันไปกินมันก็เลยช่วยขจัดพยาธิไปได้ในตัวเห็น ไหมว่าแมลงตัวเล็กนิดเดียวมันยังมีประโยชน์เลย ประโยชน์ของมันมากกว่าคนที่ทำตัวเลวๆ โกงชาติบ้านเมืองหลายต่อหลายคนเสียอีก ที่กินแม้กระทั่งห้องส้วมห้องขี้ในสนามบิน (ท่าทางพวกนี้มันจะชอบกินขี้แฮะ) ตอนนี้เลยกลายเป็นว่า ฉันเลยต้องเก็บความทรงจำของเกาะช้างตอนนั้น เอาไว้ในเหนียวแน่นที่สุดในความทรงจำของฉัน เพราะมันไม่มีเกาะช้างที่เป็นธรรมชาติจริงๆ อย่างในอดีตอีกแล้ว นี่ยังไม่รวมถึงป่าโกงกางที่หายไปด้วย ทั้งๆที่มันเป็นแหล่งทรัพยากรที่ยิ่งใหญ่เป็นระบบนิเวศ ที่ส่งผลกระทบต่อธรรมชาตโดยตรง ก็โดนตัดโดนถมเพื่อให้คนขี้โกง เอาที่มาทำรีสอร์ตหาเงินเข้ากระเป๋าตัวเอง คนอย่างนี้หน้าด้านเพราะสิ่งที่เค้าทำนั้นมันคือการเอาเปรียบคนทั้งประเทศเพียงเพื่อแค่จะเพิ่มเงินในบัญชีของเค้าขึ้นมาอีกนิดเดียว แต่สิ่งที่เค้าทำนั้นมันก็การฆ่าคนร่วมประเทศของเค้าทั้งเป็น สาธุ.......ขอให้กรรมไปตกที่ลูกมันอะไรต่อมิอะไร ที่มันโกงมาขอให้มลายหายไปหมดในยุคลูกของมัน ให้ลูกมันไปขอทานเค้ากิน มีลูกสาวก็ให้มันได้ผัวเกย์ มีลูกชายก็ให้ลูกมันเป็นกะเทย ตระกูลชาติชั่วอย่างมันจะได้สูยพันธ์ลงไปซะให้หมด คิดมาถึงตอนนี้แล้วฉันเสียดายแทน คนที่ไม่ได้ไปเกาะช้างตอนนั้นจริงๆแต่ฉันก็เสียดายธรรมชาติของเกาะช้างที่ตายไปอย่างรวดเร็วมากกว่า เพราะมันไม่มีมาางกลับมาเหมือนเดิมได้อีกแล้ว ไม่ใช่แค่ที่เกาะช้างที่เดียวหรอก ธรรมชาติทุกๆที่ในประเทศไทยนี่แหละที่โดนคนเลวๆชั่วช้าปู้ยี่ปู้ยำไปหมดแล้ว ไม่มีทางหรอกที่มันจะกลับมาได้เหมือนเดิมอีก นอกจากจะดูในรูปถ่ายเก่ากันเท่านั้น อุแม่เจ้า ตอนนี้ไม่ฮาแต่ออกแนวเครียดแทน เลือดรักธรรมชาติพลุ่งพล่านจริงๆเลยฉัน ไปเที่ยวด้วยคนค่ะ
โดย: ป้ามด วันที่: 22 มิถุนายน 2550 เวลา:14:01:25 น.
โอ้โห คณป้ามดอุตส่าห์แวะมา
ดีใจจริงๆเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับโคตต่างๆที่หนูไปจิ๊กมานะคะ ขอบคุณค่ะ โดย: หมวยเคี้ยง วันที่: 24 มิถุนายน 2550 เวลา:6:51:26 น.
เจ๊ไปเที่ยวนะไม่ใช่ไปทำทะเลเค้าจืดอ่ะ.....คิคิ
แล้วดูเครียดๆนะน่ะ ไปเที่ยวนะเจ๊ ไม่ใช่ไปหาไล่ด่าคนอ่ะ แล้วทีหลังนะเจ๊เวลจะไปเที่ยวอ่ะ...โดยมารยาทแล้ว กรุณาชวผมด้วยอ่ะคับ.....อิอิ จะได้เตรียมชุดหวามๆไปประชันกะเจ๊ไงคับ..อิอิ โดย: สันดานเสีย วันที่: 25 มิถุนายน 2550 เวลา:0:03:09 น.
ทะเลจะพังเพราะฉันกะนายไปใส่ชุดหวามอ่ะดิ่ เก่งเอ๊ย เอ๊อ
ไปอัพบล็อคใหม่ไปอ่านไม่รู้เรื่องเลย โดย: หมวยเคี้ยง วันที่: 26 มิถุนายน 2550 เวลา:5:12:04 น.
|
บทความทั้งหมด
|