Moment of Forever นับเวลา ชีวิตตัวเอง หนึ่งวัน สองวัน วันที่สาม สี่วันล่วงไป ตะวันยังคงเดิม ฟ้าฟากยังครึ้มเคราและหม่นมัวดังเช่นนภาในฤดูฉ่ำฝนนี้ สายลมยังคงพัดเฉื่อยเหมือนเดิม เสี้ยวเวลาของชีวิตเราผ่านไปเร็วแค่ไหนนะ ใช่เร็วกว่าสายลมที่พัดผ่านผิวกายไปหรือเปล่า? เพราะเราไม่ได้รู้สึกถึงเสี้ยวเวลาที่ผ่านพ้นไป เพียงรู้สึกถึงวันคืนที่มืดมนและสว่างแจ้งผันผ่าน อยากเกาะกุมเสี้ยววินาทีที่กำลังล่วงผ่านไปนี้จังว่ามันจะเป็นยังไง อยากเกาะเกี่ยวความรู้สึกแห่งรสสัมผัสในเสี้ยววินาทีนี้บ้างว่าจะเป็นยังไง แต่เพียงแค่เสี้ยววินาทีที่กำลังคิดนี้เสี้ยววินาทีนี้ก็ล่วงผ่านไปแล้ว วินาทีต่อไปล่ะ เราจะเกาะกุมมันได้ไหม? หากจะมีเวลาเสี้ยววินาทีต่อไป........ที่สามารถยึดเกาะมันไว้กับความรู้สึกได้ อยากใช้เสี้ยววินาทีนั้น............ สัมผัสกลิ่นอายและรสสัมผัสของความรักจากเธอ อยากให้วินาทีนั้นเป็นอมตะไปชั่วกาลนาน อยากให้วินาทีนั้นเป็นสิ่งที่เรียกว่านิจนิรันดร์ ........................... แต่เสี้ยววินาทีนั้น มันคงอยู่เพียงแต่ในความฝันใฝ่ของความรู้สึกนี้เท่านั้น .......................... แต่แม้จะไม่มีเสี้ยววินาทีนั้น แม้จะไม่มีรสสัมผัสแห่งเสี้ยววินาทีดังกล่าว ใช่ว่าจะทำให้ความรู้สึกแห่งรักนี้ จึดจางลงไปซะเปล่าล่ะ .................................. แต่ก็ยังอยากให้ช่วงเวลาที่นิรันดร์นั้น คงอยู่จริงๆ..................
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แต่ก็ ไม่มีช่วงเวลาไหน หรือสิ่ง ๆใดที่จะไม่ผ่านไป และคงอยู่ตลอดไปหรอก ใช่ไหมค่ะ อิอิ
แล้วจะแวะมาใหม่นะค่ะ
ขอเป็นเพื่อนด้วยนะค่ะ