Coffee....... รัก ..... มักเหมือนกาแฟในแก้วพลาสติกปริ่มน้ำแข็ง ที่ชิืมลิ้มรสครั้งแรก จะเต็มไปด้วยความหอมกรุ่นและข้นเข้มชวนติดใจ แต่เมื่อกาลล่วงน้ำเข็งในแก้วใสเริ่มอ่อนตัวและมลายไป รสชาติกาแฟก็จะค่อยๆเริ่มจืดจาง จนสุดท้าย..........กลายเป็นเพียงน้ำปล่าวที่ย้อมสีกาแฟโดยปราศจากรสกาแฟอีกต่อไป ................................................................. ไม่ว่ากาแฟร้อนหรือว่าเย็น จะรสชาติดีที่สุดก็ต่อเมื่อ.......มันชงออกมาใหม่ๆต้องรีบทานให้หมด หาไม่แล้ว เราคงไม่มีทางได้จดจำรสชาติที่หอมเข้มแห่งกาแฟแท้ได้เลย ..................................................................... บ่อยครั้งที่เรามักเผลอเรอถือแ้ก้วกาแฟเดินไปบนทางที่ยาวไกล โดยลืมไปว่าน้ำแข็งที่ลอยอยู่กลางแก้ว มันได้ค่อยๆทำลายรสชาติกาแฟที่แท้จริงนั้นไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเรามารู้ตัวอีกทีเมื่อมันมลายไปตามกาลเวลาแล้วว่า ที่เราถืออยู่ในมือ ไม่ใช่กาแฟอีกต่อไปแล้ว แต่ทุกๆครั้งเช่นกันที่เราจะลองหยิบมันมาลิ้มผ่านรสลิ้นในปาก จนสุดท้าย..........ความทรงจำรสกาแฟของเรามักจะย่ำแย่ที่สุด ความการชิมรสสุดท้ายนั้นเสียแล้ว.......โดยไม่อาจแก้ไขใดๆได้เลย เว้นแต่.........เดินต่อไปเรื่อยๆ เพื่อหาร้านกาแฟร้านใหม่ ที่มีกลิ่นข้นแห่งกาแฟเย้ายวนความรู้สึกของเราจนอดใจไม่ไหวที่จะ ซื้อหามันมาชิมรสดูซักแก้ว.....................นั่นแหล่ะ
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [