My space........ เคยรู้สึกกันไหมครับ........... กับการหาที่ว่างของตัวเอง มุมหนึ่ง........มุมที่เราสงบกับตัวเองได้ มุมที่เราสนุกกับสิ่งที่เราคิด................ มุมที่ทำให้เรานิ่งลงแล้วมองตัวเอง............ มุมที่เรารู้สึกว่ามีแค่เรา................ .............................................. ผมมักจะรู้สึกถึงมุมนี้เสมอ.........เมื่อยืนอยู่หน้ากองหนังสือหลากหลาย แล้วจมอยู่กับมัน.............ปล่อยให้อารมณ์เคลื่่อนตัวสัมผัสกับอักษรที่ละเลียดละไม หรือ........เมื่ออยู่กับ......ดินสอกับกระดาษแผ่นกว้าง.....พลางลากเส้นแสงไปตามกระดาษที่ขาวนวล........อารมณ์ที่จมดิ่งกับลายเส้นแต่ละเส้น.......พลางลืมเลือนวันคืนที่ล่วงผ่าน ลืมเลือนสิ่งต่างๆที่่รุมเร้าตัวเราเอง หรือฝังตัวเองกับความคิดของตัวเอง แล้วพาดสิ่งเหล่านั้นลงไปหาเส้นบรรทัดที่ระเบียบนั้น ปล่อยให้อารมณ์ถ่ายทอดผ่านปลายนิ้วสัมผัส เหล่านี้เป็นเวลาที่ผมรู้สึกสนุกกับมุม ของตัวเองเสมอ แต่ท่ามกลางความสับสนของจิตใจและสิ่งต่างๆรอบตัว ตอนนี้ ณ เวลานี้ ผมรู้สึกว่าผมห่างจากมุมของตัวเองมาไกลเกินไป ไม่อาจจะสัมผัสถึงมันได้อย่างเคย ปลายนิ้ว......ไม่ลากเลื่อนตามความคิด จดปากกา ดินสอ ยังไงก็ยังคงเป็นเพียงกระดาษเปล่าเหมือนเดิม สิ่งที่เคยหลั่งไหลจากความคิดมลายไปตั้งแต่ต้นธาร........ .................................................... คิดถึงมุมของตัวเอง..........มุมนั้น ................................................... กำลังอยู่ในวันที่สับสนกับความเป็นไปของตัวเอง แค่หนึ่งวันเท่านั้น
 มีความสุขมากๆนะค่ะโดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ
 ) วันที่: 28 ตุลาคม 2551 เวลา:17:26:17 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แต่จริงๆ คนเราก็ยังอยากมีมุมเล็กๆ ที่เราสามารถทำตัวเป็นเด็กได้ อย่างที่ส่วนลึกเราเป็น เด็กที่สนุกสนาน ไม่ต้องรับผิดชอบ ไม่ต้องคิดและกระทำเพื่ออะไรที่สังคมตีกรอบ ผมมักหาเวลาเดินทางกับเพื่อนๆ เพื่อนที่ทำให้ผมรู้สึกว่า ผมเป็นเด็ก... ทำตัวงี้เหล้า ไร้เหตุผลได้บ้างในบางครั้ง ช่วยให้ชีวิตสดชื่อนะครับ