Quote เปิดหน้าหนังสือที่หนาหนัก เปิดไปเรื่อยๆ มองหาประโยคที่ตราตรึงซักประโยค แต่ยังมองไม่เห็นมัน หน้ากระดาษที่บางเบากดทับกันเป็นหน้าๆๆ อักษร ถ้อยคำ ประโยคเรียงร้อยกันเป็นร้อยแสน ถักทอความนึกคิดสักสานเป็นเล่ม แต่ท่ามกลางตัวหนังสือที่คราคร่ำ ประโยคที่เรามองหามันอยู่ตรงส่วนไหนล่ะ หากเพียงหาพบเจอเพียงครั้งเดียว เชื่อได้เลย ว่าครั้งต่อๆไป ไม่ว่าจะไปแอบซ่อนอยู่ตรงไหน หรือไปปรากฏตัวบนหนังสือเล่มอื่นของใคร รับรองว่าจะมองหา จนเจอได้อยู่ดี สิ่งที่น่าสลดใจไม่ใช่ความหนาหนักหรือความเยอะเกินไปของตัวอักษรบนหน้ากระดาษหรอก แต่กลับเป็นว่า เราไม่รู้ว่า ประโยคนั้นคือ ประโยคอะไรมากกว่า รู้เพียงว่าเป็นประโยค ที่สำคัญกับตัวเรา ทั้งด้านจิตใจและดวงวิญญาณ ขอเพียงแค่ได้พบเจอกัน เชื่อว่าจะจดจำทุกสิ่งล้ำนั้นให้ลึกซึมลงกลางห้วงคำนึง เชิดเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ท่ามกลางดวงจิตที่ปริ่มสุข เราจะได้เจอกันไหม? จะปรากฏตัวออกมาให้เห็นและจดจำกันไหม? ผมกำลังเปิดหน้าหนังสือหน้าต่อเพื่อค้นหา ประโยคนั้นต่อไป หรือว่า จะเป็น ประโยคนี้นะ ประโยคที่สายตาคู่นี้กำลังจับจ้องประโยคนี้ ถ้อยประโยคเอย ตอบกันหน่อยสิ ตอบทีได้ไหม
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เป็นประโยคที่ผ่านหูผมครั้งเดียวแต่จำแม่นเลย