..i'm allergic to the air.. ช่วงสองวันนี้.. รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่................ หาคำพูดไม่ได้ว่ะ อยากจะพูดว่า "เป็นคนที่อยู่นอกโลก" แต่ก็ใช้ไม่ได้เพราะรู้สึกว่าตัวเองไม่ใช่แม้กระทั่งส่วนหนึ่งของอวกาศ อยากจะพูดว่า "เป็นคนที่ไร้ตัวตน" เพื่อทดแทนความคิดนั้น.. มันก็ผิดประเด็น เพราะรู้สึกถึงตัวตนของตัวเองอยู่เสมอ เรารู้สึกว่าเราไม่สามารถเข้ากับอะไรได้เลย ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของอะไรทั้งนั้น เป็นคนนอกของทุกอย่าง ทุกสิ่ง.. จริงๆ มันไม่เลวร้ายขนาดนั้นหรอกนะ คงเป็นเพลงนี้ของ portishead ที่ทำให้รู้สึกดาวน์ได้ขนาดนี้ เพราะเมื่อกี๊ฟังเพลง the sound of silence กะ Ballad of El Goodo มาในรถยังรู้สึกมีความสุขอยู่เลย เนี่ยแหละๆ มันคือปัญหา ทำไมเป็นคนที่สุดโต่งขนาดนี้วะ? กราฟชีวิตของเรามันไม่ค่อยอยู่ตรงกลางซะเท่าไหร่.. มันมีแต่ท็อปสุด กะ ต่ำสุดๆ ดาวน์ก็ดาวน์เห้ แถมเปลี่ยนแปลงได้อย่างรวดเร็ว ใครๆ ก็ตามไม่เคยทัน แต่เราก็เก่งพอที่จะเก็บมันไว้ในใจบ้าง คนอื่นก็เลยไม่ค่อยรู้ แต่ว่าประสาทมันจะแดกอยู่แล้ว แบบว่าอยากจะบ้าตาย เหมือนว่าในหัวมันเครียดมาก แต่ต้องยิ้มแย้มหน้าเด๊ดๆ บางทีในใจมันอยากจะยิ้ม แต่ดันอยู่ในสถานการณ์ตึงเครียด หรือยิ้มก็เพี้ยน แก้มมันก็จะกระตุกๆ (แต่อันนี้ก็น่ารักดีนะ ชอบตัวเองเวลาเป็นอย่างนั้น.. อ่าว ชมตัวเองเฉย ยัยเพี้ยน) จริงๆ ถ้าเขียนเรื่อยๆ ก็เขียนได้นะ มีไรพูดเยอะแยะ แต่ขี้เกียจละ จะดูตีสิบ เด็กไรวะ เล่นกะงูตั้งแต่ห้าขวบ บ้าป่าววะ อันตราย ตอนนั้นเรายังเล่นขายน้ำชาอยู่เลย ปล. มนุษย์ทั้งหลายล้วนเป็นเซลล์เล็กๆ ที่มีหน้าที่ขับเคลื่อนตามครรลองของโลก ถึงตายก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวโลกมันก็มีกลไกสร้างเซลล์ขึ้นมาใหม่เอง เพราะฉะนั้น ไอ้เซลล์พวกนี้อย่าหลงตัวเองนักว่าตัวเองสำคัญ พวกมึงเป็นแค่เซลล์เว่ย!! |
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ช่วงเดือนสองเดือนนี้เราได้คิดถึงปั๊บเรื่อยๆ
และเสียดายเสมอที่เราทำตัวเหมือนไม่อยากเป็นเพื่อนด้วยทั้งๆ ที่ปั๊บเป็นคนที่เรารู้สึกดี และรู้ลึกๆ ว่าปั๊บเป็นคนดี
สำหรับเกิ้ล..