นิราศเมือง อิ ตา ลี หวัดดีจ้ะ กลับมาแล้ว.. ตอนแรกกลับมาก็ไม่ค่อยคิดมากเรื่องความอ้วน แต่พอเจอผู้คนเค้าทำหน้าตกใจกันมาก อาจารย์ที่ปรึกษานึกว่าแพ้อะไรหรือโดนอะไรต่อยหน้าเพราะหน้าบวมมาก แง.. อ้วนๆๆๆ ช่างมันเว๊ย เพราะความอ้วนคือโลโก้ของเรา!! ระหว่างที่ไปก็พิมพ์ๆ อะไรเก็บไว้ในเวิร์ดแทนการเขียนไดอารี่ เอาไปอ่านซะนะจ๊ะ April 05, 2005: 19.00PM Italy time, เท่ากับเที่ยงคืนเมืองไทยเจ้าาา สวัสดีจ้ะ.. ตอนนี้อยู่ฟลอเรนซ์และว่างเลยมานั่งบันทึกเรื่องเล่นๆ การมาที่นี่ครั้งนี้ทำให้สำเหนียกเรื่องที่รู้อยู่แล้ว ให้รู้มากขึ้นคือ.. ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน ความสุขที่แท้มันก็อยู่ในใจเรานี่เอง ถึงจะถ่อร่างกายมาไกลถึงนี่ แต่ไม่เห็นมีความสุขขึ้นเลย ในใจคิดถึงเมืองไทยตลอดเวลาเลยว่ะ จะมีความสุขบ้างครั้งคราวเวลาอยู่คนเดียวนั่งคิดอะไรคนเดียวพร้อมฟังเพลงไปด้วย การไปเที่ยวที่ไหน จะมีความสุขได้ถ้าเราเลือกไปกับคนที่ถูกที่เหมาะกับเรา ถ้าเราไปกับคนที่เป็นคนละชนิด อะไรๆ มันก็ฝืน แล้วก็น่าเบื่อ พอมานี่แล้วทำให้คิดถึงเพื่อนๆ มากๆ ฟังดูเหมือนคนไม่รักครอบครัว ไม่รักพี่น้องเลยเนาะ จริงๆ ก็คงรักแหละ แต่มันน่ารำคาญ เลือกอะไรเองก็ไม่ได้ อยากจะทำอะไรตามใจก็ไม่ได้ อยากจะแยกเดินก็ไม่ได้ อยากจะหยุด อยากจะพัก ก็ไม่ได้ เค้าไม่ได้บังคับขนาดนั้นหรอก แต่เราก็ไม่อยากจะทำตัวมีปัญหานี่นา ก็เลยต้องเดินตามเค้า.. พอมาเจอประสบการณ์แย่ๆ ทำให้ไม่ค่อยชอบอิตาลีเลยว่ะ ตั้งแต่มาก็เจอแต่เรื่องแย่ๆ ตั้งแต่ตกเครื่องบิน ต้องพยายามหาตั๋วใหม่ให้ได้ และวิ่งกระหืดกระหอบขึ้นเครื่อง เหนื่อยมากๆ ตอนขึ้นเครื่องพอนั่งได้ก็จักกะแร้เปียกไปหมด ของก็แบกมาเยอะแยะ หนักก็หนัก เหนื่อยก็เหนื่อย กล้องก็แบกมา ขาตั้งกล้องอีก กระเป๋าเดินทางอีก หนาวก็หนาว เว้อออออออ แต่ว่าขอยืนยันแบบที่คนอื่นเค้าบอกกันว่าคนอิตาลีหน้าตาดีมาก คนหน้าแย่ก็มี แต่คนหน้าหล่อโคตรเยอะ เมื่อก่อนชอบแต่ญี่ปุ่นๆ ตอนนี้เปลี่ยนใจละ ขอชอบหล่อแบบโกลบอลละกัน มาที่นี่ลักษณะการกินของเราเพี้ยนไปหมดเลยว่ะ จากไม่กินหมู เนื้อ น้ำอัดลม.. มานี่ซัดหมดทุกอย่าง กินครบ แล้วจากที่รักชีสแทบบูชา ตอนนี้เกลียดยิ่งกว่าขี้ เห็นก็จะอ้วกแล้ว กินอะไรก็ไม่ค่อยลง อาหารก็ไม่ย่อย โคตรลำบาก รู้สึกกระอักกระอ่วนตลอดเวลา ทำตัวมีปัญหาชะมัด ในใจคิดถึงกระเพราไก่ไข่ดาวมากๆ เวลามองเห็นพิซซ่า สปาเกตตี อยากกินพริกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ ใครอ่านอาจจะหมั่นไส้ ได้มาดินแดนที่ใครหลายคนใฝ่ฝันยังมาทำบ่นเรื่องมาก (แม้แต่เราก็ยังเคยใฝ่ฝัน) ก็อย่างที่บอกตอนแรกแหละ ถ้ามาคนเดียวหรือมากับใครที่เป็นคนชนิดเดียวกัน เราคงมีความสุขกว่านี้มากๆ อยากจะนั่งจิบชาในซักคาเฟ่ ไม่ต้องเดินทรหดไปตามสถานที่ท่องเที่ยวที่โลนลี่แพลเนทแนะนำ แล้วก็ไปเจอคนเยอะๆ มองๆ ดูๆ ของที่เค้าว่าน่าชื่นชมกัน เสร็จแล้วก็เปลี่ยนที่.. แล้วในใจของเราล่ะ? มันจำไอ้พวกภาพต่างๆ นี้ได้มากน้อยขนาดไหน? ทำไมเราไม่บันทึกความประทับใจอยู่ในใจเรามากกว่า อยากจะเรื่อยเรื่อย.. อยากจะนิ่งนิ่ง.. อุตส่าห์มาเพื่อ พักผ่อน ทำไมเราต้องวิ่งวุ่นตลอดเวลา? ไอ้สถานที่ท่องเที่ยวเราก็ดูในรูปภาพเอาก็ได้วุ้ยยยย แต่ที่นี่ก็สวยดีนะ สวยอย่างที่เห็นในหนังกัน แต่เราไม่มีความรู้สึกที่จะอยากยกมือมาประกบกันทำท่าซึ้งเลยว่ะ คิดถึงทะเลเมืองไทย คิดถึงเพื่อน.. คงจะเล่นสงกรานต์กันสนุกล่ะสิ อยากจะไปเที่ยวด้วยจัง คิดถึงในหลวง.. ไอเลิ๊บยู พอแค่นี้ก่อน เดี๋ยวไปนอนเกลือกกลิ้งบนเตียงต่อ ตอนนี้บอกพี่สาวว่าขอนอนรออยู่ในห้อง ให้เค้าไปเดินต่อข้างล่าง ก็ทำหน้าหงุดหงิดตึงตังออกไป เออ.. ไปเหอะเว๊ย รำคาญ! April 07, 2005: 11.49 PM หรือตีสี่สี่เก้าวันที่แปดเมืองไทย ฮีหลู.. ตอนนี้อยู่โรมละ โคตรไม่ชอบยิ่งกว่าฟลอเรนซ์ซะอีกว่ะ คนเยอะมากมาย เป็นเมืองๆ ยังกะกรุงเทพฯ สถาปัตยกรรมอะไรดูๆ มันก็เหมือนกันหมดเลย โรมๆ กรีกๆ เทือกๆ นั้น เดินไปเดินมาซะขาลาก ท้องก็ปวด รองเท้าก็เสือกกัด ไม่น่าใส่คอนเหวิดมาเลย ทางใครทางมันชิบเป๋ง ขาทางรองเท้าทาง เจ็บตีน.. วันนี้ทั้งวันเบื่อมาก จนมาถึงตอนกลางคืน พี่สาวตั้งใจจะมาโบสถ์เซนต์ปีเตอร์ในวาติกัน เพราะเป็นจำพวกต้องไปสถานที่ที่โลนลี่แพลเนทแนะนำ เดินดะตามที่ชาวบ้านเค้าบอกว่าควรจะไปมาตั้งแต่เช้า ดูๆ ไปไม่เห็นเค้าจะดูซาบซึ้ง ซึมซาบอะไรเลยว่ะ เอาแต่เดินๆ สักแต่ว่าขอให้ชั้นไปครบทุกที่ ถึงแล้วก็ดูๆ แล้วก็เปลี่ยนที่อีก โคตรเร็ว โคตรเหนื่อย อ่ะ.. กลับมาเรื่องโบสถ์เซนต์ปีเตอร์ พอดีว่าโป๊ปเสีย เค้าเลยไม่ให้เข้า แต่พี่เราก็ยังจะดันทุรังมาให้ได้ ทั้งๆ ที่รู้ว่าเข้าไม่ได้ มันบอกว่าได้มาเห็นข้างนอกก็ยังดี เราก็ไม่อยากบ่น เดี๋ยวมันฟึดฟัดอีก วันนี้เลยเดินตามมันทั้งวัน ปวดท้องเมนส์จะตายอยู่แล้วไม่เห็นใจกันเลย พอมาถึง หูวว คนเยอะโคตรๆ เค้ามาไว้อาลัยกัน พวกพี่เค้าแบกเต็นท์ ถือธงเดินกันเป็นขบวน ดูอลังการมาก ตอนแรกก็งงๆ ว่าอะไรนักหนา พอมาถึงที่ชุมนุมแล้วเจ๋งจุด เพิ่งรู้ว่าแม่งมากันจากหลายประเทศมาก ถ่อกันมาเพื่อมาไว้อาลัยเนี่ยนะ?!?!? ขอคารวะหนึ่งจอก! มีกลุ่มนึงหนุ่มสาว.. นั่งร้องเพลงคริสเตียน เพร๊าะเพราะ เค้าดูมีความสุขกันจัง กางเต็นท์นอนกินพิซซ่า ร้องพลงร้องเพลง ยังกะมาปิคนิค เราก็เคลิ้มๆ ไปด้วย เดินๆ ไปเห็นกลุ่มนึง มันบ้าพลังกัน ยกธงโบกกันใหญ่ ธงนี่หลายประเทศเลยนะ มีบราซิล สเปน โปแลนด์ แล้วไรอีกไม่รู้ เต็มเลย เราดูไม่ออกว่าธงประเทศไรอ่ะ ที่เยอะสุดจะเป็นธงโปแลนด์เพราะว่าโป๊บเค้าเป็นคนโปแลนด์ ยืนๆ อยู่มีนักข่าวสเปนมาขอสัมภาษณ์ด้วย เขินๆ พูดไม่ค่อยรู้เรื่อง ตอนกำลังจะเดินกลับ เห็นนักบวชที่ใส่ชุดเหมือนนักบวชโบราณที่เห็นในหนังน่ะ ชุดเหมือนผ้าดิบมาห่มคงไม่ได้อยู่ในอิตาลี แบกเป้มาร่วมงานด้วย หูวว... ประทับใจ เค้ามาโคตรไกลเลย ก่อนลงรถไฟใต้ดินกลับเลยทำตัวเนียนซื้อเสื้อที่ระลึกโป๊บซะหน่อย เหมือนว่าอินกะเค้าด้วย จะได้ดูดี หิหิ เราคิดๆ เทียบๆ ดูว่าถ้าเป็นเมืองไทย ก็คงจะเป็นตอนในหลวงแหละเนาะ เราก็คงไปนอนกางเต็นท์ร้องไห้เลย.. สรุปแล้ววันนี้ทั้งวันประทับใจประมาณชั่วโมงเดียว เฮ่อ.. -_- ห้าทุ่มฝ่าๆ วันที่แปด ซึ่งเมืองไทยก็เป็นตีสี่วันที่เกิดนัทซะแล้ว.. พรุ่งนี้เช้าก็จะได้ออกจากโรมซะที เย่ วันนี้แทบจะไม่ได้ทำอะไร ตื่นก็สาย (ที่ว่าสายนี่เก้าโมงนะ) กว่าจะกินข้าวไรเสร็จเที่ยง ไปนอกเมืองเพราะเบื่อโรมเต็มแก่ หนาวจุด ฝนตก แหวะ เข้าเรื่องเลยดีกว่า ไม่ได้จะพูดเรื่องเที่ยวหรอก ตอนกำลังจะกลับจากทะเลสาบนอกเมืองนัทส่งเมสเสจมาว่าวันนี้เดอะดอทส์จะเล่นกับหนูทำได้ที่ลัลลาบาร์ นั่งอึ้งไปประมาณสองวิ... แง.... เสียใจมากไม่ได้อยู่ดู อยากดูมากๆ เลย อยากรู้ว่าเป็นยังไงบ้าง คิดถึงเพื่อนๆ มาก พอเมสเสจกลับนัทเสร็จ ก็เอาแต่นั่งคิดถึงว่าเพื่อนๆ มันจะสนุกกันขนาดไหน นั่งเปิดเพลงแนวๆ ฟังแล้วก็นึกภาพตาม เออ.. มันคงจะเล่นมิสเตอร์ไบรท์ไซด์ ชีพด็อกอะไรตามเรื่องเนาะ เราก็เปิดเพลงแบบที่คิดว่าชาวแก๊งจะเล่นกัน ฮือๆๆๆๆๆ คิดถึงๆ ทำตัวเหมือนมาเมืองนอกหลายเดือน แค่วันแรกยังไม่ทันออกจากเมืองไทยก็คิดถึงจะตายอยู่แล้ว คิดถึงลัลลาบาร์ เราเป็นลัลลาบาร์แอ๊ดดิคขนาดหนักเลยว่ะ อยากกินเหล้าาาาาา แม่ง นัทต้องสนุกเฮฮาทำตัวภูมิใจที่แฟนเป็นนักร้องนำอยู่แน่นอน หมั่นไส้มัน แต่คิดถึงมาก แฮปปี้เบิร์ธเดย์นะจ๊ะ ไม่มีอะไรจะให้ ที่นี่ไม่มีอะไรที่สามารถซื้อเป็นของฝากให้ได้เลยนอกจากปราด้า กุชชี่ ซึ่งฝันไปเหอะ ไม่แน่พรุ่งนี้อาจจะไปเลื่อยหัวรูปปั้นอะไรของแม่งมาให้ละกันนะ รำคาญ เยอะโคตร ไอ้พวกรูปปั้นพวกนี้ ไปดีกว่า.. ก่อนไป.. เดี๋ยวเพื่อนสาวจะน้อยใจ.. คิดถึงเหมือนกันนะ ได้อ่านอีเมลตลอดแต่ตอบไม่ได้เพราะค่าเนทมันแพง อ่านเอาอย่างเดียว แถมวันนี้เจ้าของร้านเนทมารยาททรามยิ่งกว่าหมา อยากจะเผาร้านมันนัก April 12, 2005 จะห้าทุ่มแล่ววว ตอนนี้อยู่เวโรน่า.. เมืองที่เช็คเสปียร์เลือกเป็นสถานที่ดำเนินเรื่องคลาสสิคตลอดกาล โรมิโอกะจูเลียต ..คิดถึงจังเลย ชอบเวอร์ชั่นที่โบราณๆ จูเลียตสวยๆ อ่ะ อยากมีวีดีโอมาเก็บไว้ ชอบเพลง a time for us ตอนนี้ยังฮัมเพลงได้อยู่เลย คิดถึงมาก คิดถึงความรู้สึกเวลาดูหนังเรื่องนี้ รวมไปถึงเวอร์ชั่นใหม่ของบาซ เลอร์มานด้วยเนาะ เฮ่อ.. สามสี่วันมานี่ฝนตกตลอด ไม่สนุกเลย หนาวมากๆ เป็นหวัดอีกต่างหาก ทรมานชะมัด ใส่เสื้อไปหกชั้นยังเอาไม่อยู่เลย หนาวโคตร วันนี้เจอเอ็นเอ็มอีแถมซีดี The Best New Bands Showcase 2005 คว้าแทบไม่ทัน ดีใจจัง สามจุดห้ายูโรเอง ถูกกว่าอาหารมื้อนึงอีก ที่นี่ของโคตรแพง ซื้อไรไม่ลงเลยว่ะ เอาแต่กินไม่เสียดายเงินและชีวิต กินๆๆๆ อย่างเดียว น้ำหนักขึ้นแหงๆ ตอนนี้หายเลี่ยนชีสละ แถมกินมากกว่าเดิมเป็นเท่าตัว มีจานแรก จานสอง แถมของหวาน ไปกินแบบฝรั่งเค้าทำไมไม่รู้ แต่ติดแล้ว วันไหนกินแซนด์วิชต้องกินสองชิ้น กินเยอะเป็นฟายเลย.. กลัวตัวเอง.. ..ตามกำหนดการณ์.. ควรจะได้ออกจากอิตาลีวันที่สิบห้า แต่ตั๋วเต็ม อาจจะได้อยู่ต่ออีกสองวัน แต่ว่าใจจะขาดแล้ว.. คิดถึงเมืองไทยทุกวัน อยากกลับไปกินเหล้ากับฝูง อยากจะ อยากจะ อยากจะ.. อ๊ากกกกกกกกกก ไปดีก่า.. อีบ้าเอ๊ยยย ปล. ขอคอนเฟิร์มเรื่องผู้ชายหล่ออีกทีได้ไหม? วันนี้เจอคนหน้าตาเหมือนจู๊ดหล่อ แอชตัน คูเช่อ และ จอร์ช ฮ๊าดเนท โอว.. หล่อจางงงง
น่าอิจฉาจัง ได้ไปอิตาลี สวยไหมค่ะ
เอารูปมาให้ดูหน่อย โดย: Redkiller1980
 วันที่: 19 เมษายน 2548 เวลา:1:06:39 น.เดวมาอ่านนะ แปะไว้ก่อน
ยาวจังเลย โดย: ป๋าเพี้ยน ของแท้ IP: 203.151.140.113 วันที่: 19 เมษายน 2548 เวลา:1:12:38 น.
อ่านสนุกจัง อ่านแล้วนึกภาพตามเลย
ไม่รู้ไปครั้งนี้สนุกรึปล่าเอาเป็นว่า คิดถึงนะจ๊ะ แล้วหมู่เฮามาเจอกันนะ ที่เก่าเวลาเดิม โดย: ป๋าว่า เวลากำลังทำให้หลายๆสิ่งเปลี่ยนไป IP: 203.151.140.113 วันที่: 19 เมษายน 2548 เวลา:1:23:40 น.
สนุกตรงไหนหว่า?
เราอ่านแล้วออกจะน่าเบื่อ เขียนเองเบื่อเอง อรุว่า เวลาไม่เคยเปลี่ยนอะไร สิ่งต่างๆ มันเปลี่ยนของมันเองว่ะ มีรูปๆ แต่มีแต่รูปหน้าตัวเองอ่ะ คงไม่อยากดูกัน โดย: ไม่ได้เล๊าะอิน IP: 203.118.110.113 วันที่: 19 เมษายน 2548 เวลา:2:03:21 น.
อยากดูรูปจังเลยค่ะ
ไปอิตาลีมานานหลายปีแล้ว แต่จำได้ว่าประทับใจ โดยเฉพาะตอนกลางคืนที่แสงไฟตามท้องถนนกลายเป็นสีส้มสลัวๆ ที่ฟลอเรนซ์และโรม ถนนแฉะๆสะท้อนเงาไฟ ที่ไม่ชอบก็คงจะเป็นเรื่องนักท่องเที่ยวเยอะนี่แหละ (เราก็นักท่องเที่ยว -_-") อยากไปอีกมากๆ เลยอ่ะ ไปแบบสบายๆ ไม่รีบร้อน T_T โดย: Nutjung
วันที่: 19 เมษายน 2548 เวลา:8:26:48 น.เออ อยากไปๆๆๆ
อิตาลีเป็นประเทศในฝันของพี่อ่ะ แบบว่าอยากไปเดินดูงานศิลปะ สถาปัตยกรรม และหนุ่มๆ แต่ก็จริงอย่างที่อรุว่าว่ะ ถ้าใจเราคิดถึงที่อื่น ต่อให้อยู่ในที่ๆดีที่สุด สวยที่สุดก้เท่านั้นอ่ะ ตอนไปอังกฤษปีที่แล้ว พี่ก็ฟีลนี้เลย คิดถึงเพื่อน คิดถึงแมว นั่งนับวันรอจะกลับบ้าน 7 วันอย่างกะ 7 ปี (เวอร์แระ) โดย: patsypacky
วันที่: 19 เมษายน 2548 เวลา:15:30:19 น.อยากดูๆ เอามาแปะเร็วๆ
เอารูปก่อนไป ระหว่างไป และหลังไป มาเปรียบเทียบกันด้วยนะ จิ๊กกิ๊ววววว!!! โดย: luna(tic)
วันที่: 20 เมษายน 2548 เวลา:14:04:45 น.นี่ๆเราก็สนุกนะ ตอนสงกรานต์ไม่ได้กลับเลยล่ะ เพราะมูฟไปอยู่ที่เอกมัยเป็นเวลา 2คืน 3วัน เห็นแต่ "หูด" ดำๆของพี่เฮ้ออออ
เปียกน้ำก็ตอนอาบน้ำ แล้วก็ตอนรดน้ำต้นไม้น่าบ้านเค้า หุหุ ออกนอกบ้านครั้งเดียวไปดูหนังเรื่อง Hitch ขำมาก อี้ไปดูซะนะ โดย: เพื่อนลูนาติก IP: 203.144.170.98 วันที่: 20 เมษายน 2548 เวลา:16:59:04 น.
บายเดอะเวย์ เอารูปมาให้ดูด้วยนะโว้ย
แต่ไม่ได้จะดูรูปแกนะ จะดูรูปหนุ่มอิตาลี่ โดย: เจ ปั๊ก IP: 203.144.170.98 วันที่: 20 เมษายน 2548 เวลา:17:00:34 น.
เอารูปลงแล้วอีกกรุ๊ปนึงนะ อยากดูก็ตามไปดูกัน
..แต่มันลงลิงค์ที่ไปดูรูปในเว็บอื่นไม่ได้ เป็นไรไม่รู้ พี่แพ็ค.. ไม่เว่อหรอก เพราะเราก็นับวันรอวันกลับเหมือนกัน เฮ่อ.. โดย: ช่างมันละกันเนาะ ((my name is) luka
) วันที่: 20 เมษายน 2548 เวลา:17:17:11 น.อ่านจบแล้ว สนุกดี เขียนได้มันดีจ้ะ
ถึงเราจะเป็นคนละชนิดกะคุณ แต่ก็เก๊ทนะว่าคุณรู้สึกยังไงอ่ะ แค่ไม่แรงเท่า เท่านั้นเอง โดย: nymphie
วันที่: 11 พฤษภาคม 2548 เวลา:16:09:05 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ฮ๊า วาดแพลนไว้ซะยาว ถึงเวลาจะลางานไปได้หรือเปล่าหล่ะเนี่ย เอิ๊กกกก
การไปเที่ยวที่ไหน จะมีความสุขได้ถ้าเราเลือกไปกับคนที่ถูกที่เหมาะกับเรา
นั่นสิ ถ้าไปกะคนรู้ใจนะ แค่ไปเที่ยวห้างใกล้บ้าน ก็ถือว่ามีความสนุก และสุขใจค่ะ ยิ่งถ้าได้ไปในสถานที่ ๆ อยากไปอยุ่แล้วเนี่ย ซู๊ดดยอดดดดดด >.<