ขุนช้าง ขุนแผน ตอนที่ 17/7 ขุนแผนขึ้นเรือนขุนช้าง ได้นางแก้วกิริยา ขุนช้าง ขุนแผน เรียบเรียงจากเสภา เรื่อง ขุนช้าง ขุนแผน โดย ทักษภณ ตอนที่ 17/7 ขุนแผนขึ้นเรือนขุนช้าง ได้นางแก้วกิริยา  วันทองรู้สึกเจ็บแค้นใจนัก ที่ถูกแดกดันด้วยถ้อยคำ ด้วยน้ำตาคลอเบ้า สะบัดหน้ารำพันไปว่า “แน่ะ เจ้าต่างหากที่ไม่จำคำ วันที่วิวาทกับลาวทอง แผดร้องพิไร กั้นกางขวางไว้ ซ้ำยังไล่ฟันแทบจะบรรลัย สายทองมาบอกยังด่าให้ จากนั้นขึ้นช้างพานางลาวทองไป ดังพระสุธนได้นางมโนรา ข้าแค้นใจจึงไปผูกคอตาย ข้านอนกับขุนช้างก็จริงอยู่ แต่ก่อนหน้านั้น ได้ต่อสู้ขัดขืนเป็นหนักหนา เสียตัว เป็นคนชั่วใช่จะตื่นตา แต่เป็นเพราะพรายเขาเข้ามาสะกดไว้ ถ้าผัวมีเมตตามาช่วยปกป้อง วันทองฤา จะถูกผู้ใดทำร้ายได้ เพราะใจเจ้าไม่มีเมตตา ช้อนเอาแต่ปลาอยู่หน้าไซ ขึ้นช้างไปกับนางลาวทอง มิกลับมา เพราะถูกเมียเหนี่ยวไว้ ส่วนข้านี้ตั้งตาคอยละห้อยหา คำที่แค่นว่ามิสมคำ ซ้ำยังมากล่าวหาว่าสามร้อยมารยา รู้แล้วว่าข้าชั่ว จึงไม่เลี้ยง จะไม่เถียงทัดทานเลย เป็นคนดีมิมีผู้ใดรัก ขออยู่ตามประสาคนชั่วเถิด ได้อายเพราะหลงมาเป็นผัว มืดมัวดังตกปลัก เพราะยาแฝดจึงชักให้เสียชาย เพราะเมื่อแรกเจ้ายังรักอยู่กับข้า ขอษมาเถิดที่ฝ้าเพิ่งจะหาย เพราะต้องของทีใส่ที่ในกาย นวลหน้าจึงมีฝ้าลายมอมแมม แค่เพียงไปได้กับลาวทอง นวลหน้ากลับมาผ่องใส่ดังเพชร ผิวดังคละด้วยทอง แล้วจะลอมแลมมาไย อีวันทองชั่วชาติ อุบาทว์นัก พ่อพลายแล้วจะเลี้ยงมันที่ไหนได้ มานั่งใกล้ ไม่กลัวตัวจัญไรฤา โอยต้องโดดหนีแล้วกระมังหนา ไม่ควรที่จะมากินเดน มันไม่สมกับหน้าขุนแผน อย่าได้วนเวียนอยู่ไปมา ทำเหมือนปล่อยนก ปล่อยปลาไปเถิด หากต้องการเงินทอง น้องก็จะไม่ขัดทูนหัวให้ ฤาเป็นเพราะเสียลาวทองแล้วเหงาใจ จะหาให้ได้กอดใหม่อย่าได้เป็นทุกข์ไป ชอบใจไทยฤาลาว จะเอาสาวผมมวย หรือผมจุก น้องขอกราบ ไหว้ อย่าได้มารุกราน คลุกเคล้าน้อง จะทำให้พี่ท่านหมองมัวไป” ขุนแผนเกรี้ยวกราดไปว่า “คารมแสนคม จัดจ้าน แง่งอน หว่านล้อมเล่าความไม่น้อยเลย แค้นว่าเข้าใกล้ มอมแมมหมองมัว มาลอยหน้า ท้าทาย ว่าได้ว่าไปสุดท้ายยังว่าชั่วเพราะผีอำ ระวังหัวให้จงดี ว่าได้ดังใครไม่รู้แกว มาว่าเยาะเย้ย ข้องขัด เงิน ทอง อย่ามาลอยหน้าว่า อย่ามาสวนคำให้ช้ำใจ รู้แล้วว่าชู้เจ้าเป็นเศรษฐี มั่งมีเงินทองก่ายกอง ไม่มีพร่อง ขุนแผนนี้มันขัดสนทุกสิ่ง ของกำนัลมิมีใครเกื้อหนุน ต่างจากผัวของเจ้ามีทรัพย์มากมาย ยังคิดจะขอลูกสาวคนอื่นให้อีก ช่างพิไรได้ จะหาคนอื่นมายัดแก้ขัดให้ เจ้าจะได้กอดขุนช้างสบายใจ อันตัวเจ้าอย่าคิดจะละไป ถึงเป็นนางฟ้าชั้นดุสิต ก็มิอาจเปลี่ยนใจที่เดือดดาลให้หายได้ อันตัวเจ้าให้เราละ อย่าพึงคิด ยากเสียที่จะละ ถ้ามิได้มาเป็น ๆ ก็จะเอาตาย ถึงเราอยู่ไกลเข้าใจหมด ช่างโป้ปด ทำเล่นได้ แม่ของเจ้าส่งให้กับขุนช้าง เข้าปล้ำ ผีพรายมันบอกเราสิ้น ถึงเจ้าจะดิ้นขัดขืน แต่ใจยังไม่เหินห่าง ความรักยังมีไม่จืดจาง ถึงเสียตัว ชั่วช้ามาแต่หนหลัง ก็ช่างเถิดข้อนั้นพี่หาว่าไม่ อย่าอำพรางไปเลย จวนรุ่งแล้ว มาพี่จะพาไป หากไม่ไปจะฟาดให้ขาดกลาง” วันทองกล่าวทั้งน้ำตาว่า “ข่มเหงเล่นเถิด เฝ้าตะบอยได้เป็นร้อยอย่าง เสียตัว เพราะหลับกลับว่าแก้ตัว พรายของเจ้าช่างจับพิรุธ ฉันนั้นดิ้นร้องจนเรือนแทบจะหักร่วง ลุกวิ่งหนี มันก็ไล่ฉุด อีกทั้งแม่ยังตีกระหน่ำซ้ำ จึงเสียตัว เพราะเขาขืนใจ อีพรายกลับว่าเห็นเป็นใจ ไอ้ผีปากบอน ช่างพิไรใส่ความ ผีไม่มีสัตย์ อ้ายบัดซบ ใคร่จะเอาหนามทุเรียนเข้าไปตบ ให้สาแก่ใจ ด้วยตัวฉันเป็นหญิง จะไปหาผู้ใดได้ จำต้องทน ที่ว่ามิได้ตัวเป็นๆ ก็จะเอาตาย ป่ายลงเถิดหากลัวไม่ พูดก็ไม่เห็นสิ่งที่จริงใจ จะอยู่ไปก็เปล่าประโยชน์ อย่าได้ขบฟัน ฮึกฮักอยู่เปล่าๆ ฟาดฟันให้วายปราณ เสียสิไยไม่ทำเล่า” ตอนที่ 17 ยังมีต่อ
สวัสดีค่ะแวะมาอ่านขุนช้างขุนแผนค่ะน่าสงสารวันทองนะคะ ขุนแผนก็ไม่เข้าใจด่าว่สให้เจ็บใจอีกเรื่องนี้สงสารวันทองมากๆค่ะ
แล้วจะมาอ่านต่อนะคะ โดย: กิ่งฟ้า
 วันที่: 25 พฤศจิกายน 2564 เวลา:10:57:51 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
สงสัยจะมีประสบการณ์ชีวิตแบบนี้จ้า