* เหมันต์....*
สายลมหนาว พัดผ่าน พานยอดเขา
พ้องพวกเรา คงหนาว รวดร้าวเหลือ
อยู่ห่างไกล ไร้ผู้ มาจุนเจือ
คอยเอื้อเฟื้อ อาทร ตอนทรมาณ์
ใครจะรู้ บ้างไหม ในถิ่นนี้
ยังคงมี คนทุกข์ยาก สหัสสา
ทนหนาวเหน็บ เจ็บระกำ ช้ำอุรา
กลางผืนป่า ขาดไออุ่น ละมุนทรวง
กว่าจะพ้น เหมันต์ อันเหี้ยมโหด
เสมือนถูก ลงโทษ จากแดนสรวง
ความเศร้าโศก สถิตย์ใน ใจทุกดวง
สุดแสนห่วง น้องน้อย บนดอยทุกคน
ป่านนี้จะ เป็นอย่างไร ไม่อาจรู้
จะต่อสู้ ดิ้นรนไป ใจสับสน
ต้องเหน็บหนาว เพียงใด ทุรายทุรน
จะอดทน ได้หรือเปล่า เจ้าเหมันต์
วอนดวงดาว พราวพร่าง กระจ่างฟ้า
โปรดเมตตา กันบ้าง สร้างความฝัน
ให้พี่น้อง ของเรา เผ่าไพรวัลย์
สร้างชีวัน อย่างมีสุข สิ้นทุกข์ใจ ๚ะ๛
ขอขอบคุณกำลังใจที่ให้มาค่ะ 
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แสงเพียงน้อยกลับสว่างกระจ่างใส
กระพริบห่วงน้องน้อยบนดอยไกล
ซึ้งน้ำใจหิ่งห้อยไม่น้อยเลย..
สวัสดีค่ะ หนูหิ่ง..
สำรวจใจตัวเองเรียบร้อยแล้วใช่มั๊ยคะ เรืองจะบวช
คุณแม่ขออนุโมทนาบุญด้วยนะคะ
ขอให้บุญครั้งนี้ช่วยหนุนส่งให้พี่สาวของหนูหิ่งมีกำลังใจรักษาอาการป่วยและหายในเร็ววัน
อะไรที่มันรบกวนใจอยู่จะได้ใช้ธรรมะเข้าช่วยนะคะ
ให้กำลังใจเสมอค่ะ..