บนเส้นทาง ห่างไกล ไร้ญาติมิตร
มีเพียงจิต มุ่งมั่น ไม่หวั่นไหว
ด้วยความหวัง สร้างขึ้น จึงขืนไป
แม้ฝืนใจ แต่มีฝัน ฉันจะทน
อยู่ต่างเมือง ห่างบ้าน พานอุปสรรค
ขาดคนรัก เคียงใกล้ ใจหมองหม่น
ต่อสู้เพียง ลำพัง ในวังวน
ต้องอดทน เรียนรู้ สู้ชะตา
หลายครั้งท้อ อ่อนล้า แสนสาหัส
คลื่นชีวิต ซัดส่ง ลงปัญหา
จนอยากแพ้ แก่มาร ที่ผ่านมา
เกือบอำลา ดับดิ้น สิ้นชีวิน
ด้วยยังมี แม่และ พี่รออยู่
จึงฝืนสู้ ต่อไป ไม่อาจผิน
ไม่อาจหวน ไปซบหน้า น้ำตาริน
ต้องฝึกบิน ลำพัง อย่างเดียวดาย
จะอดออม อดทน สร้างชีวิต
จะลิขิต ความฝัน อันเฉิดฉาย
จะท้าสู้ หมู่มาร อันตราย
จนสุดท้าย สมหวัง ดั่งจินตนา ๚ะ๛
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
- - ไกลสุดกู่เพียงใดส่งใจหา
- - จะใกล้เคียงเพียงปรับ..แค่หลับตา
- - สื่อสัญญาต่อกัน..ที่มั่นคง
- - อย่าท้อแท้..แพ้พ่าย..อย่าหน่ายนัก
- - เหนื่อยก็พัก..รักได้..อย่าให้หลง
- - พอหัวใจใกล้ถลำ..ก็ย้ำปลง
- - จะมั่นคงในอารมณ์..ไม่ตรมตรอม
** บทกลอนไพเราะทั้งนั้นเลย..อ่านมาเกือบชั่วโมง..แล้วค่ะ **
- - ขอให้มีความสุขนะคะ.....
- - ขออนุญาต Add ชื่อไว้...จะได้ย้อนมาอ่านอีกค่ะ