* * * ไร้.... ตัวตน * * *
ในเวลา ที่เหงา เศร้าดวงจิต
ใจครุ่นคิด ถึงคนหนึ่ง คณึงหา
โทรถึงเขา แต่เขา ไม่นำพา
เสมือนว่า เราไร้ ซึ่งตัวตน
เป็นคนที่ มีหรือไม่ มีก็ได้
แสนน้อยใจ กลายเป็น คนล่องหน
แอบอยู่อย่าง คนเหงาเหงา เราทุกข์ทน
ในวังวน ชีวิต ที่ติดกรรม
หลงอยู่ใน วัฏจักร แห่งความรัก
มืดมนนัก เมื่อใจ ได้ถลำ
เข้าไปสู่ ห้วงทุกข์ ถูกน้อมนำ
เจ็บและช้ำ แทบตาย วายชีวี
หวังจะมี ความสุข กับเขาบ้าง
บนหนทาง สู่ฝัน หวังสุขศรี
แต่ไฉน ไร้สุข ทุกข์ทวี
เพียงแค่มี คนหนึ่ง ไม่ซึ้งใจ
อนาคต ต่อไป ใครจะรู้
หวังจะสู้ ชีวิต ลิขิตให้
เป็นคนที่ เข้มแข็ง แกร่งกว่าใคร
เป็นคนได้ ความรัก ที่ภักดี ๚ะ๛
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เวลาคงช่วยให้เราชัดเจนกับอะไรๆ มากขึ้น
ว่าจะใช่ หรือจะไม่ใช่
แต่ไม่ว่าจะเป็นคำตอบไหน
เราก็ต้องรับผิดชอบในการดูแลความรู้สึกตัวเองเนอะ