* คืนเหงา... *
ในคืนเหงาแม้เดือนดาวเจ้าเป็นเพื่อน
ส่งแสงเลือนคอยกลบลบรอยเหงา
ความหม่นหมองครอบครองใจของเรา
รู้สึกเศร้าในยามที่ไม่มีใคร
อยู่แสนห่างขวางคั่นกั้นขอบฟ้า
ผ่านเวลาฤดูกาลผันสมัย
มิตรภาพแต่ก่อนเก่าเราจริงใจ
เลือนแล้วหรืออย่างไรสายสัมพันธ์
อยู่ทางนี้แม้เห็นดาวเด่นสวย
ก็ไม่ช่วยให้ใจได้สุขสันต์
บนท้องฟ้าสว่างใสไร้หมอกควัน
ในใจนั้นกลับมืดมิดผิดที่เคย
สายลมหนาวพัดมาเวลานี้
ผืนพงพีปกคลุมด้วยกลุ่มเหมย
ทั้งมวลหมอกกลอกกลิ้งขนิ้งเชย
หนาวจังเลยในยามนี้ที่ยอดดอย
นั่งวิงวอนดาวเดือนเกลื่อนเวหา
กระพริบพาความคิดของน้องหิ่งห้อย
ไปส่งไว้หน้าบ้านวานลมคอย
พัดไปปล่อยในใจใครสักคน
ให้รับรู้ว่าใครที่ในป่า
เขาห่วงหาห่วงใยใจสับสน
ความคิดถึงรุมเร้าเข้าเวียนวน
จำฝืนทนฝืนอยู่ไม่รู้ทำไม
นั่งรำพึงคอยอยู่สู้ลมหนาว
มีเดือนดาวบนฟ้านภาใส
อยู่เป็นเพื่อนท่ามกลางหว่างพงไพร
คอยคนไกลตอบสารนั้นกลับคืน ๚ะ๛
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
มีเพียงดาวเคียงเดือนเป็นเพื่อนเจ้า
น่าอิจฉานะจันทร์ยังมีดาว
แต่ตัวเรากลับว่างเปล่าไม่มีใคร
++++++++
อ่านแล้วดูเศร้า ๆ จังค่ะ เช้าแล้ว หายเหงาแล้วนะคะ