ผมไม่ได้บ้าสงคราม....
ผมคัดค้านการทำสงครามทุกรูปแบบ คัดค้านการแข่งขันสะสมอาวุธ และการใช้ความรุนแรงเป็นตัวตัดสินปัญหา
ผมไม่อยากเอาเวลาแต่ละวันคิดว่าจะต้องรบกับใคร....ผมว่าผมควรเอาเวลาไปคิดว่าเราจะทำยังไงไม่ให้รบกัน
ผมศึกษาเรื่องการทหารมากว่าสามปี รู้ซึ้งถึงอำนาจการทำลายล้างของอาวุธสงคราม ความสูญเสียที่จะตามมา ดีกว่าคนทั่วไปที่ไม่เคยศึกษาเรื่องนี้มากนัก....สิ่งเหล่านี้สอนผมว่า สงครามคือสิ่งที่งี่เง่าที่สุดของมนุษยชาติ
ผมสนับสนุนให้กองทัพมีอาวุธที่ดีพอที่จะป้องกันตนเอง เพราะตามรัฐธรรมนูญบัญญัติไว้ว่า รัฐมีหน้าที่จัดหาอาวุธ และเทคโนโลยีที่ทันสมัยเพียงพอที่จะป้องกันเอกราชและอธิปไตยของชาติ อีกทั้งประเทศก็คือบ้านของผม ถ้าประเทศชาติหมดสิ้นแล้ว ผมก็คงไม่มีที่อยู่ในโลกนี้
แต่ผมไม่สนับสนุนการซื้ออาวุธแบบบ้าเลือด หรือมากจนต้องเจียดเงินส่วนอื่นไปซื้อ หรือมากจนเกินความจำเป็น
แน่นอน ความมั่นคงของประเทศอาจจะมากเกินกว่าจะประเมินเป็นตัวเงินได้ แต่ความมั่นคงของประเทศ ก็หาใช่ความมั่นคงด้านการทหารแต่อย่างเดียวไม่ หากแต่ยังประกอบไปด้วยความมั่นคงด้านสังคม ด้านเศรษฐกิจ ด้านการเมือง และด้านทรัพยากรมนุษย์ ซึ่งจะประกอบเป็นองค์ประกอบในการขับเคลื่อนประเทศ
ดังนั้น สุดท้าย มันก็กลับมาสู่ทฤษฏีเศรษฐกิจพอเพียง ที่เราจะต้องใช้จ่ายอย่างเหมาะสม ในความเสี่ยงที่ยอมรับได้ในบริบทของความมั่นคงในทุก ๆ มิติ ซึ่งจะทำให้สังคมเกิดความมั่นคงอย่างแท้จริง/Skyman
เห็นด้วยอย่างแรงครับพี่น้อง!
มารับทราบความคิดเห็นค่ะ ^_^
ผู้ติดตามบล็อก : 56 คน [