ยิ้ม-ยิ้ม และแล้วเราก็โทรไปหาพี่เค้าจนได้ ..เกือบ 2 ชั่วโมงล่ะมั้ง ส่งผลมาถึงเช้าวันนี้ที่เราต้องเติมคาเฟอีนให้ร่างกายด้วยกาแฟแก้วโต.. และพี่เค้านอนไม่พอ จนต้องขอลาตอนเช้า... ผู้ชายคนนี้ทำให้เราทึ่งกับความใจดีและ Gent ของเค้าจริงๆ ...แพ้คนใจดีอีกแล้วววววว... ด้วยความที่ไม่ค่อยเจอเพื่อนหรือคนรู้จักที่ Gent-Gent แบบนี้ล่ะมั้ง (ที่มีก็..ทำกับเราเหมือนเพื่อนผู้ชาย..เฮ้อ..) นอกจากความ Gent นะ.. ก็ยังนิสัยแมนมากอีกตะหาก แต่แน่นอนว่าไม่ใชเกย์ (มาตรฐานจาก Gay-Radar ของเราเอง 555 ) ไม่เจ้าคิดเจ้าแค้น ไม่คิดเล็กคิดน้อย ไม่เมาท์ผู้หญิง (ถ้าไม่เหลืออดจริงๆ) แล้วก็ได้รู้ว่า ผู้ชายคนนี้ถือเรื่อง "สิทธิส่วนบุคคล" สุด-สุด และเป็นผู้ชายที่ "หยิ่ง" ตามที่หัวหน้าเราพูดจริงๆด้วย บอกไม่ถูกแต่มันเป็นความรู้สึกน่ะ ความหยิ่งที่ว่าเนี่ย.. ถึงจะรู้ว่า..มันเป็นไปไม่ได้ แต่ก็รู้สึกดีที่ได้ยิ้มๆ แบบนี้อีกครั้ง.. ทั้งที่ตอนแรกคิดว่าเราไม่อยากกลับไปคอยหรือคิดถึงคนที่ไม่เคยคิดถึงเราเลยก็เหอะ.. ช่วงเริ่มๆ แบบนี้นี่..ดีจัง  
Ha ha ha........
โดย: Juji IP: 125.24.9.137 วันที่: 27 กรกฎาคม 2549 เวลา:11:47:15 น.
พลาดไรไปหรือเปล่าหว่าเรา ไมไม่รู้เรื่องเลย
โดย: ผึ้ง IP: 202.5.87.137 วันที่: 27 กรกฎาคม 2549 เวลา:17:45:34 น.
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
มาทักทายบ๊อกบ๊อกค่ะ